ขอบคุณค่ะน้า Rad ชื่งจายที่สุดดดด 

-----------------------------------------------------------

เต่าร้าง ต้นไม้ที่เราคงจะหาดูได้ตามป่าในอีกไม่นาน

ออกจากป่ามาด้วยความหิวโซ แต่ก็ไม่ลืมสำรวจว่ากางเกงตูดขาดหรือไม่

ชามนี้ของโจ้ 

จานนี้ก็ของโจ้.... ถ่ายไก่ย่างไม่ทัน 555+

555+ น้า Rad มาไม่ทัน โจ้กินรองท้องไปหมดแล้ว

ยังไม่หมดวิบากกรรม พี่จู้พาไปชิว ๆ ที่สวนดอกหน้าวัวส่งออกนอกค่ะ

คุณลุงเจ้าของใจดีมาก ๆ ๆ ๆ  ๆ ๆ

พี่จู้ส่งขึ้นเรือข้ามกลับฝั่ง ขากกลับตัดสินใจขอติดท้ายรถกระบะเข้ามาลงที่ตลาด
ครอบครัว พ่อ แม่ ลูก ใจดีจะให้ไปนั่งหน้า แต่สภาพของเราที่เพิ่งลงจากเขามา
ไม่กล้าไปสร้างมลพิษให้กับรถของเค้า

ปรึกษากันว่าจะเอาอะไรตอบแทนให้เค้าดี
มีไก่ย่าง 2 ไม้ หมูปิ้งอีก 1 ไม้
ที่พี่โอ๋จะให้เค้า โจ้รีบค้านว่า

"ไม่ดี ๆ ไก่มันเย็นแล้ว"
"มรึงจะกินเองใช่มั้ย"
"ก็แล้วไม่เอามะม่วงให้เค้าล่ะ"
"ไอ้บร้า มันมียาง เปรี้ยวด้วย"
"พี่โอ๋จะเก็บชิมะ"

ได้ข้อตกลงว่า "ลงไปขอบคุณเค้าอย่างเดียวก็คงเป็นการดี"

สุดท้าย... เดินจากห้างตราด ไปถึงร้านก๋วยเตี๋ยวเกือบถึงเขื่อนวัดโบสถ์
เพิ่งรู้ว่าทำไก่หาย.... 

ค้างตราดอีกคืน ก่อนจะเดินทางกลับบ้านในตอนเช้า
แวะหาอะไรกินรองท้องอีกนิด...

อีกนิดน่า ข้าวหน้ากั้ง
เด๋วต้องเดินทางระยะไกล 555+

สุดท้าย ไม่ว่าจะเที่ยวเพื่อชาติ หรือ เพื่ออะไร

ที่สุดแล้วสิ่งที่ได้รับก็ขึ้นกับตัวเอง อยากให้คิดว่าการเดินทางท่องเที่ยว
เป็นการให้รางวัลชีวิตตัวเอง ได้พบได้เรียนรู้สิ่งที่แตกต่างไปจากชีวิตประจำวัน
แต่ถ้าจะเดินทางไปเพื่อกินเหล้า เมา เล่นไพ่  แล้วดูทีวีอยู่ในห้องพักที่เป็นห้องแอร์
มันคงจะไม่มีมิติใหม่ ๆ อะไรเกิดขึ้น แล้วก็เป็นที่มาของคำว่า "ไปมาแล้วไม่เห็นมีอะไร"

อย่างน้อยการออกมายังแหล่งท่องเที่ยวที่มีคนในชุมชนดูแลไม่ใช่นักลงทุนจากภายนอก
ก็ทำให้เกิดการกระจายรายได้ลงถึงมือชาวบ้านโดยตรงและรวดเร็ว จ่ายเงินมัดจำจองที่พัก
เงินมัดจำก็นำไปซื้อของสำหรับเตรียมอาหารการกินให้เรา อย่างเช่นอาหารทะเล สั่งซื้อ
จากเรือประมง มีเงินเติมน้ำมันออกทะเลไปจับ กุ้ง หอย ปู ปลา มาขาย การจ้างงาน
จากคนในพื้นที่มีมากขึ้นทั้งนำเที่ยว การบริการต่าง ๆ ...

เล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ คงเพียงพอที่จะทำให้เราเดินทางออก เพื่อให้รางวัลตัวเอง
และสร้างผลพลอยได้ให้กับชุมชนที่อยู่ในเขตการท่องเที่ยวได้แล้วใช่มั้ยคะ


ไปเที่ยวกันเถอะค่ะ.....

-------------------------------------------------------------------------------------

เพลง : ใกล้ไกล ไปด้วยกัน (ปี 2546)
ขับร้อง : ศิรศักดิ์ อิทธิพลพาณิชย์

คำร้อง/ทำนอง ปีติ ลิ้มเจริญ
เรียบเรียง ณภัทร ยุวจิตต

ถ้าไม่ลองก็คงไม่รู้ ถ้าไม่ไปดูก็คงไม่เห็น อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมทุกเช้าเย็น ก็คงไม่ได้เห็นอะไร
ยังมีหาดทรายทอดยาวสุดสายตา ท้องทะเลสีฟ้าสดใส ดอกไม้หลากสีผลิบานรอเธออยู่ทุกวัน
ออกไปดูน้ำทะเลจูบฟ้า ไปปีนภูผาแล้วคุยกับพระจันทร์ ไม่ต้องห่วงกังวลเรื่องใด
จับมือฉันไว้แล้วไปด้วยกัน จะใกล้จะไกลไม่ต้องหวั่น มีเธอมีฉันก็สุขใจ
ไม่ว่าวันนี้จะแดดหรือฝน ก็มีให้เราได้เลือกกันไป ไม่ว่าฝนจะตก จะหนาวอย่างไร
เมืองไทยยังแสนงดงาม ....

ขอบคุณค่ะน้า lovenume 

-------------------------------------------------------

แถมอีกหน่อย หลังจากถึงบ้าน ก็หอบหิ้วเสื้อผ้าจากห้องลงมาจัดเป้
เสียงคุณพ่อคุยโทรศัพท์กับคุณอา.....

"กลับมาแล้ว มันหอบเสื้อผ้ามาอีกแล้ว ไม่รู้มันจะไปไหน" 

4 วันที่นครนายกค่ะ ตั้งใจว่าจะเข้าไปปางสีดาเรื่องกล้อง
แต่ติดปัญหาต้องเลื่อนไปหลังสงกรานต์....

หญิงเล็กของบ้าน หลานตะใภ้ของคอนยก เลยต้องหอบหิ้วเสื้อผ้าไปประชุมงานที่นู่น
พร้อมกับ พี่โอ๋...ลูกสาวผีทะเลจากตราดที่เดินทางมาร่วมประชุมด้วยกัน

เอ้า ฟังเพลงของนครนายกกันหน่อยค่ะ

http://www.imeem.com/people/-OTd-1X/music/WeYbQyY4/no06mp3/

เราไปนอนกลางดิน ไต่ตามโขดหิน กินกลางทรายใต้ไม้ร่มเงา
เราลุยเดินเพลิดเพลินขุนเขา เหนื่อยล้าบรรเทาด้วยสายน้ำเย็น..


เด๋วซ่อมคอมเสร็จจะมาต่อให้จบค่ะ

ขอบคุณค่ะน้าหวานหวิว 

ขอบคุณค่ะพี่ขนม  สนุกมาก ๆ จนผู้ใหญ่ที่เกาะเค้าเรียกแก๊งค์เด็กบ้า เด็กนรกกันหมดแล้วอ่ะค่ะ 55+ 

ตอนเอาช้างมาทำแสตมป์เป็นโลโก้ในภาพ โจ้ลืมให้กินกระทิงแดงค่ะน้า yoda 

กราบขอบพระคุณงาม ๆ ค่ะน้าธนดิตถ์ 

โดนหลอกไปโหดปิดทริป แต่สนุกมาก ๆ เลยค่ะน้า abu1978 

ถ้าน้าอากาศไปปีนขึ้นน้ำตกด้วยกันอาจจะคิดว่า... "ตูไม่น่าอิจฉามันเล๊ยยย" 

สวัสดีค่ะน้า pae2003  เรื่องอันตรายถ้าช่วงน้ำแห้ง ๆ แบบนี้ไม่ค่อยน่ากลัวค่ะ
ผู้ชายน่าจะปีนได้คล่องตัวกว่าสาวน้อยที่ไม่เคยออกจากวังอย่างหญิงโจ้ 555+
ห่วงแต่จะหลงมากกว่า เพราะขนาดขาลงไปกับเจ้าถิ่น ยังมีหลงอยู่ 2 - 3 ที
ป้ายบอกทางมีแค่จุดเริ่มต้น กับที่ชั้น 1 ร่วม (บอกแค่ว่าระวังอันตรายจากการลื่น) 

555 เจ๊... จริง ๆ มันเป็นจิตวิญญาณของหญิงโจ้ไปแล้วอ่ะค่ะ 

ไปเอาน้าตรุ๊กน้อยมา แล้วของตัวเองไม่มีบ้างเร๊อะพี่เตร้ย 555+ 
(ช่วงที่ไปปีนน้ำตกแบบว่าคาบลูกคาบดอก กลับมาโดนด่าหูบานเลย ...แต่ไม่สลด )

ขอบคุณค่ะน้า Aspire5050 

ขอบคุณค่ะน้าใหญ่  ในภาพถ้ากำลังคิดถึงของกิน
คงไม่น่าจะทำหน้าหื่นได้ขนาดนั้นอ่ะค่ะ 

เด๋วกลับบ้านจะเอาภาพหลานชายคนเล็กของพระฟลุ้คให้ดูค่ะ (ลูกน้องฟาง)
น่าฟัดมาก ๆ ขอบอก 


--------

ค่ำ ๆ นี้จะมาโพสต์ต่อให้เสร็จเด้อจ้า 

สวัสดีวันหยุดราชการค่ะน้าซูโม่ ฮี่ ๆ ๆ ได้หยุดด้วยหรือเปล่าคะ ไปหาส่องนกกันดีกว่า อิอิ 

----------------------------------------------------------------------------------------------

ตื่นมาจะครบ 24 ชั่วโมง ไม่นอนก็ได้ฮิ 

เรื่องราวที่ต้องไปปฏิบัติภาระกิจที่ปางสีดาถูกล้มเลิกไป
เนื่องจากกล้องที่นำเข้ามา ได้ตั้งแต่ 2 อาทิตย์ที่แล้ว
ติดอยู่กับกรมศุลกากร และรอหนังสือยื่นเรื่องเสียภาษี
ซึ่งมีการโยนกันไป โยนกันมาระหว่างกรมฯ กับ ไปรษณีย์ไทย
สาขาที่จะไปรับกล้องตามที่สั่งไว้กับทางอเมริกา....

เด๋วไม่รู้ว่ากล้องอยู่ตรงไหน เด๋วไม่รู้ว่าเอกสารอยู่ที่ใคร
หุหุ ขนาดเสียภาษีถูกต้องราคาเป็นเท่าตัวกับตัวกล้องนะเนี่ย
กว่าจะได้กล้องมาอยู่ในมือเรา โปรแกรมที่วางเอาไว้เลยเลื่อนหมด

เดินทางไปถึงนครนายกแล้ว ก็เลยเปลี่ยนมาวางแผนกันที่กันแทน
และถือเป็นการพักผ่อนไปในตัว....

ประชุมเสร็จก็ออกไปเรียนรู้ธรรมชาติ

วันนี้พี่ปู หรือ อาปู ดูนก พาพวกเราไปรู้จักกับนกทุ่ง

อาปูสอนตั้งแต่วิธีปรับเลนส์ที่กล้องส่องทางไกลเลยค่ะ

แล้วก็เริ่มทบทวนบทเรียน ลูกไทร และ ต่อไทร
แหล่งโปรตีนของนกและสัตว์ป่าค่ะ

นกกาอะไรไม่รู้จำไม่ได้ แต่โชว์น่าดู

โชว์ระยะไกลซะด้วย 

ขนาดป่าชุมชนของตัวเองแท้ ๆ ยังไม่รักษา...

หากินง่าย ได้ระยะสั้น ๆ ไม่คิดถึงระยะยาว

ตัดไปทำฟืน ทำถ่าน ขายให้กิจการไก่ย่าง

ที่มีขึ้นเต็มสองข้างทางเส้นทางท่องเที่ยวนครนายก 

เห็นแล้วรู้สึกทรมาน กับการรอวันตายด้วยบาดแผลลึก...

ยืนต้นตาย แล้วสุดท้ายก็เข้ามาลากไม้ไปขาย

คนพวกนี้คิดแค่ตัวเองตาย ไม่นึกถึงลูกหลานในวันหน้า

เดินตามน้าปูไปหานกทุ่งกันดีกว่า นกทุ่งเป็นยังไง ยังไม่ค่อยเข้าใจ...

"นกทุ่งก็เป็นนกที่อาศัยอยู่ตามทุ่ง หรือ พื้นที่ที่มีการเกษตร
เป็นนกที่กินแมลง หนอนที่เป็นศัตรูพืช โดยแมลง หนอน
ก็มีทั้งตัวดีเป็นประโยชน์กับพื้ชผักและตัวร้าย แน่นอนว่า
เจ้าตัวร้ายตายยากกว่า นกจึงเป็นตัวช่วยสร้างสมดุลให้กับ
ธรรมชาตินั่นเอง...."

จับใจความมาได้ประมาณนี้ล่ะค่ะ ผิดหรือถูกก็ไม่รู้ 55+

สายฝนหล่นมาปรอย ๆ ๆ มีนกทุ่งชนิดแรกให้เราได้ทายกัน
โดยมีหนังสือ Birds of ThaiLand เป็นตัวช่วยในคำตอบของโจ้กับพี่โอ๋
งานนี้มีปีโป้เป็นเดิมพันธุ์ 

เทคนิคการถ่ายทอดความรู้แบบง่าย ๆ ที่ไม่ใช่แค่เด็กเท่านั้นที่รู้สึกสนุก
แก๊งค์เจ้าป้าแก่ ๆ อย่างพี่โอ๋กับโจ้ยังเพลินไปด้วย การมองเห็นนกและ
รายละเอียดผ่านสโคปทำให้รู้ว่านกที่เราเห็นด้วยตาเปล่าทุกวันจนชิน
มีความสวยงามและน่ารักด้วยเอกลักษณ์ลวดลายเฉพาะตัวที่เราไม่เคย
ได้มองเห็นกันแบบใกล้ ๆ

อย่างตัวแรกที่เราได้เห็นก็คือ นกเขาไฟ พี่ปูเปิดหนังสือหน้าที่เป็นวงศ์นกเขา
ให้เราสังเกตุจากตัวจริงว่ามีสิ่งที่พิเศษอย่างไร แล้วมาเทียบกับในหนังสือ
น้าปูจะถามว่าทำไมถึงฟันธงว่าเป็นพันธุ์เดียวกับในรูปภาพวาดที่เราชี้
สิ่งนี้คือการดึงให้เราได้วิเคราะห์และสังเกตุไปในตัวนั่นเองค่ะ

บรรยากาศยามเย็นช่างแสนสบาย โจ้กับพี่โอ๋ช่วยกันดูนกโจทย์ที่พี่ปูหาให้
ทั้งตื่นเต้นและหัวเราะกับกริยาน่ารัก ๆ ของนกทุ่งทั้งหลาย เช่น
ตะขาบทุ่ง (ปีกฟ้าสวยมาก) นกกระเต็นปากสีส้ม ๆ ที่โจ้ลืมชื่อไปแล้ว
ก่อนเราจะย้ายหมายเดินทางมาอีกจุดนึง

ฟายเต็มทุ่งแบบนี้ใครจะคิดว่ามีนกสวย ๆ มากมายให้ได้ชม...

ยืนดูนกอะไรไม่รู้จีบกันบนต้นไม้ตั้งนาน เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่า..

กล้องคอมแพ็คมันจ่อสโคปได้ กว่าจะคิดได้ก็เหลือแต่นกกะดึกเข้าเวรแล้ว

หลังจากเป็นนักเรียนดีเด่น พี่ปูต้องเสียปีโป้ 10 อันให้เรา 2 คน

แต่ระหว่างเดินทางไปเซเว่นประจำหมู่บ้านก็ได้พบกับเจ้าจาบคาหัวส้ม

ในระยะที่ 70-300 ทำงานได้.... ครอปมาก็แตก เบลออีกตะหาก

เป็นเรื่องยากมากที่จะได้ภาพนกมาชัด ๆ ไม่ได้นิ่งเหมือนจับวางอีกตะหาก

สีเขียว แดง ม่วง ของโจ้  จอง ๆ ๆ

ไม่พูดไม่จา กลัวปีโป้หาย