๐๐ เวลาที่มีค่าที่สุดบนเกาะพีพีก่อนจากกันด้วยดี... ๐๐

surachai03(766

)

คห.101: 18 ก.พ. 52, 12:50

มาดู ที่พักของ เรากัน

surachai03(766

)

คห.102: 18 ก.พ. 52, 12:51

อีกซัก มุม

surachai03(766

)

คห.103: 18 ก.พ. 52, 12:51

ซัก มุม น่า นะ

surachai03(766

)

คห.104: 18 ก.พ. 52, 12:54

คืนนี้ คงจะเป็น คืน สุดท้าย ที่เราจะได้ อยู่ด้วยกัน

surachai03(766

)

คห.105: 18 ก.พ. 52, 12:56

จำใว้ในใจ

surachai03(766

)

คห.106: 18 ก.พ. 52, 12:57

เพื่อน ที่ เพิ่ง รู้ จัก กานตอนนั้น มาจาก อิตาลี่

E:DAM THA-U-THEN(59

)

คห.107: 18 ก.พ. 52, 13:14

นับถือครับผม จากกันด้วยรอยยิ้ม ขอให้โชคดีนะคราบ

Hack11(3050

)

คห.108: 18 ก.พ. 52, 13:21

++++++++++

rainyday(127

)

คห.109: 18 ก.พ. 52, 13:34

+เป็นกำลังใจให้ครับ อาทิตย์ที่แล้วไปซื้อคันเบ็ดยังเห็นอยู่เลย

zubzero19(161

)

คห.110: 18 ก.พ. 52, 13:43

รอดูปลาอยู่ครับ

surachai03(766

)

คห.111: 18 ก.พ. 52, 13:48

รอดูปลาอยู่ครับ

กระทู้ นี้ อยู่ในหมวด ภ่ายภาพครับ น้า

นักล่าแห่งลำน้ำจาง(2492

)

คห.112: 18 ก.พ. 52, 14:11

ไปเที่ยวด้วยคร้าบบบ

ก้อนอิฐ(2824

)

คห.113: 18 ก.พ. 52, 14:28

คิดเสียว่า เป็นการเริ่มต้นใหม่ ที่ต้องดีกว่าเก่า เพราะเรามีบทเรียนราคาแพงแล้ว

ตึก เขียว(4140

)

คห.114: 18 ก.พ. 52, 14:33

jengza(449

)

คห.115: 18 ก.พ. 52, 14:35

อนุสรณ์(6

)

คห.116: 18 ก.พ. 52, 14:38

Darkmoon(3333

)

คห.117: 18 ก.พ. 52, 14:53

อืม.......

Linkinpuck offline

คห.118: 18 ก.พ. 52, 15:05

ใกล้จะถึงคิวผมเหมือนกันแล้วครับ เศร้าจังเลยครับ ผมนะ แต่ เขา คงมีความสุข ฮือๆ

lynx(1173

)

คห.119: 18 ก.พ. 52, 15:11

เป็นกำลังใจให้ครับ เข้มแข็งไว้ ได้ลองอยู่กับตัวเองบ้างแล้วทุกอย่างจะดีขึ้นครับ

blackcat(332

)

คห.120: 18 ก.พ. 52, 15:19

civicfd(2

)

คห.121: 18 ก.พ. 52, 15:20

เวลาอาจทำให้อะไรๆดีขึ้นนะครับ

bluemanproject(303

)

คห.122: 18 ก.พ. 52, 15:47

เก่งครับ ทำใจได้แบบนี้

อ็อด ลันตา(332

)

คห.123: 18 ก.พ. 52, 15:58

......................

saosin(2706

)

คห.124: 18 ก.พ. 52, 19:07

hp710(115

)

คห.125: 18 ก.พ. 52, 19:44

ครั้งหนึ่งผมก็เคยพบนางฟ้า...ผมทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกัน หลอกใจตัวเองว่าเธอจะต้องเป็นของเราไปตลอด...ทั้งๆที่ทุกวันการกระทำของเธอไม่เหมือนก่อน..เวลาผ่านไป5ปี...
ในที่สุดเราก็ไปกันไม่ได้
เสียใจมาก...คิดอยู่ทุกวันว่าเราไม่ดีตรงไหน...ผิดอะไร...ที่ไม่สามารถรั้งเธอเอาไว้ได้
จนวันนี้..ผมได้พบคนธรรมดาคนหนึ่ง...เธอไม่ใช่นางฟ้า ไม่ใช่เจ้าหญิง
คนธรรมดาคนหนึ่้ง..ที่รักผมหมดใจ..ผมท้อแท้ เธอให้กำลังใจ ผมล้ม..เธอนอนลงบนพื้นเพื่อรองรับผม
ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง...
ที่ทำให้ผมลืมนางฟ้า...ทำให้ผมมีความสุข
พระอาทิตย์ยังขึ้นทุกวัน...
วันเวลามันจะคอยเยีวยาและรักษาใจเราให้หายดีเพื่อ...ที่จะพบรักใหม่ที่ดี