อิอิ จำชื่อไม่ได้อีกแย้ววว

แดดอ่อน ๆ ยามเช้า

หลังอาหารเช้าก็ออกเดินทางขึ้นไปตอกบัตรหน่วยโคกนกกระบากันเช่นเคย

วันนี้ได้พี่เปี๊ยกเจ้าหน้าที่สาว (รึเปล่า) อารมณ์ดี คุยสนุก มุขกระจาย
มาร่วมฮากับพวกเรา พี่เปี๊ยกจะพาไปแค่ผาเตลิ่นเท่านั้น
เพราะช่วงนี้พี่ใหญ่แกออกมาถี่มาก ๆ รอยช้ำจากที่วิ่งหนี
พ่อรูปหล่อ 2 ตัวยังไม่หายค่ะ

พี่เปี๊ยกเล่าว่า ที่ภูหลวงมีช้างถึง 100 ตัว แล้วในนั้นมีตัวผู้แค่ 2 ตัว
แล้วเจ้า 2 ตัวซ่านี่แหละค่ะ ที่ออกมาต้อนรับนักท่องเที่ยวเมื่อช่วงปีใหม่
เนื่องจากมีคนบ่นว่าอยากเจอ ๆ ก็เลยจัดให้ถึงที่ ดีไม่ตาย...

จำไม่ได้แต่หอมอีกแล้ว

วันนี้เดินรอบใหญ่ค่ะ ป่าแคระเช่นเดิม
แต่ว่าหาที่หลบร้อนยาก โชคดีที่มีลมพัดเป็นระยะ ๆ

แป๊บเดียวเราก็มาถึงผาช้างผ่านค่ะ เป็นจุดชมวิวหน้าแคบ
สำหรับดูพระอาทิตย์ขึ้นค่ะ

เดินมาเรื่อย ๆ ก็ถ่ายอะไรเล่น ๆ ตลอดทาง

อันนี้ส้มสาค่ะ กินจริง ๆ ไม่มีเล่น
เปรี้ยว แต่ชุ่มคอ อะซี๊ดดด

โรยราซะแล้ว

ขอกับเค้าหน่อย

บ่อทรายขาว ที่เคยมีนักท่องเที่ยวมาถ่ายประหนึ่งว่าเป็นหิมะ
พวกเราไม่รอช้าก๊อปมุขเค้าบ้าง

2 กิโลจากจุดเริ่มต้น เรามาถึงผาสมเด็จแล้วค่ะ

มองไปยังผาเตลิ่นปลายทางของเราวันนี้

เหมือนแกรนแคนยอนอ่ะ
เห็นรอยทางขาว ๆ มั้นเคอะ...นั่นแหละทางพี่ใหญ่เค้า

อ้าว 5555 ภาพบนไม่เห็นทางเดิน ไม่เป็นไรค่ะ
หันมามองมุมอื่นบ้าง

+ + + + + + + + + +  + + + + + + + + + +
หลังจากนั้นความเสียวเริ่มครอบงำ
เดินไปเรื่อย ๆ เข้าทางร่มเลียบหน้าผา
ก็ตื่นเต้นกับต้นไม้กลิ่นน้ำมันมวย เสียงเลยดังลั่นป่า

พี่คนนึงบอกให้เงียบ เท่านั้นล่ะค่ะ "โฮ่กกกกกกก" ดุมาก ๆ
เสียงพี่ใหญ่ค่ะ อยู่ด้านล่างหน้าผาใกล้มาก แต่มองไม่เห็นตัว
พี่เปี๊ยกจะพากลับแต่ก็หยุดรอสักพัก เห็นว่าน่าจะไปไกลแล้ว
เลยเดินกันต่อ ยิ่งเดินยิ่งเจอแต่รอยเท้า รอยอึ แม้จะไม่สด
แต่เสียวสุด ๆ เคยเจอบรรยากาศแบบนี้มาแล้ว
พอมาเจออีกครั้งทำเอากล้ามเนื้อขาตื่นตัวยิก ๆ
วินาทีนั้นทุกคนเงียบจนสงัด ยินเพียงแต่เสียงหายใจผ่านขนจมูก
ที่ปกติไม่เคยแม้แต่จะใส่ใจฟัง หากมีเสียงไม้หักกร๊อป!!
คงตกใจกันตาเหลือกแน่ ๆ

เดินไปได้อีกสักพัก พี่เปี๊ยกสั่งถอยแหลกเนื่องจากได้กลิ่นช้าง
อยู่บริเวณที่เราอยู่ คือเค้ามาก่อนหน้าเราค่ะ ถ้าเดินเร็วกว่านี้
มีจ๊ะเอ๋ร่อแร่แน่ ๆ เลย  กล้อง 2 ตัวที่แบกเข้าไปเก็บลงเป้มิดชิด
เตรียมออกตัวได้ทุกเวลา

ถอยกลับมาตั้งหลักลึกมาก จนแน่ใจอีกแล้ว 555 ก็ไปกันต่อ
ตรงจุดที่ได้กลิ่นเป็นทางขึ้นเขาค่ะ ไอ้ที่เดินกันไปหืดกันไป
กลับเป็นก้าวจ้ำพรวด ๆ ไม่มีใครงอแงเลยสักคน
พอขึ้นมาถึงลานด้านบน ยืนค้ำหินหอบแห่ก ๆ เป็นท่าบังคับกันทุกคน

แล้วเราก็เดินไปเสียวกันริมผาเตลิ่น วู๊ยยย...สูงจริง ๆ
ขาสั่นพั่บ ๆ จะอ้อนใครก็ไม่ได้ว่ากลัวนะเฟร้ยยย
กัดฟันทำหน้าอำมหิตเดินต่อไปไม่ให้ใครรู้ แต่รักษาระยะหวิว
ไว้ไม่ให้เสียวจนเกินไปจนพ้นจุดชมวิวที่สุดสวยและเสียวนี้ได้ในที่สุด

นึกถึงวินาทีเตรียมพุ่งเมื่อสักครู่ระหว่างเดิน
ถ้าพี่เค้าจะโผล่มาจริง ๆ ยังไงก็ไม่ทันแน่ ๆ ฮื่ยยยย

ไม่มีภาพวิวบริเวณผาเตลิ่นมาฝากอ่ะค่ะ
มันหมิ่นเหม่ เสียว และ สูง เกินกว่าจะมองได้
แม้แต่ซูมยังไม่กล้าซูมเลย

หลังจากพักจนพอใจเราก็ออกเดินทางไปด้วยรอยยิ้ม
จากเรื่องเล่าที่พี่เปี๊ยกเล่าให้พวกเราฟังอย่างสนุกไม่มีเบื่อ
เดินกันเพลินจนถึงรอยเท้าไดโนเสา ที่เป็นญาติกับไดโนซุง

ประทานโทษ ไอ้ที่หัวเราะกันระหว่างเดินมาดูรอยไดโนฯ
กลับเป็นเสียงหอบ เฮือก ๆ ๆ เดินขึ้นอย่างเดียวเท่านั้น
ไม่มีลงให้ชื่นใจเลยสักนิด  ไม่มีใครจับมือลากเดินเลย

ร้อนแต่มีลมตลอด ทางเดินป่าแคระแบบนี้หาที่หลบร่มยากนัก
ทำได้แค่กัดฟันเดินจนเข้าวินเป็นอันดับต้น ๆ เพราะปวดฉี่
รีบกลับมาเข้าห้องน้ำที่เสาส่งสัญญาณของช่องเจ็ดค่ะ
เป็นสาวสวยปานนี้ให้ทิ้งน้ำเสียกลางป่า ก้มไปก้มมาตกใจปลิงตัวเอง
แล้วร้องลั่น จะทำเอาเพื่อนร่วมทริปตกใจกันได้ 

ขาออกจากช่อง 7 พี่หัวหน้าทีมตาดีอีกแล้ว ขับรถไปยังจะมองเห็นอีกว่า
ข้างทางมีช่อม่อนไข่ทั้งแก่จัด และยังละอ่อน เอาละค่ะ
มหกรรมงัดกล้องเริ่มกันอีกครั้ง 5555

กลับลงมาก็นอนเอาแรงในเต็นท์ที่โดนเนรเทศให้มาอยู่คนเดียว

แล้วก็กลับขึ้นมาตอกบัตรรอบเย็นอีกรอบ

ผาเยืองยามเย็น วันนี้ดูอ่อนหวานกว่าเมื่อวานเยอะค่ะ

เห็นแล้วหื่น....

อีกวันที่หมดไป หมายถึงสิ่งที่รอคอยมานาน กำลังจะผ่านพ้นไปเช่นกัน

When I'm Feeling Blue

---------------------------------------------

คืนที่มันเหงาใจ ฉันยัง ต้องการ อ้อมกอดนั้น
มือที่เคยสัมผัส สายตา ของเธอที่มองฉัน จดจำขึ้นใจ
กี่ความเจ็บช้ำ กี่คำเพรียกหา กี่หยดน้ำตา ก็คือเธอ
แต่คนอย่างฉัน ไม่มีค่าพอ ไม่มีแล้ว
เราจบกันทุกอย่าง พอเข้าใจทุกอย่าง

เพียงแต่ยังรู้สึก รักเธอ รักเธอ เกินกว่ารับไหว
ยังอ่อนแอเหมือนเก่า ทุกวัน ทุกคืน คิดถึงเธออยู่ มากมาย
ไม่เคยลบเลือน so many words so many tears
so many prays ฉันทำเพื่อเธอ

กี่หมื่นความคิด กี่หมื่นความฝัน มีแด่เธอเท่านั้น
มันจะนานเท่าไหร่ ใจก็ยังรักอยู่

วันที่ยังเหลืออยู่ ขอเพียง ครั้งนึง ฉันขอโอกาสซักครั้ง
เพียงได้เจอหน้าเธอ ได้ไหม ซักครั้งขอเธอโอบกอดฉันไว้
ขอเพียงแค่รู้สึก ไออุ่นกายของเธอ When I'm Feeling Blue