น้าพงษ์ BLACK WIND โทรนัดพี่เล็ก ตั้งแต่อาทิตย์ก่อนว่า  "เราไป ... น้ำเอ่อ... กันพี่" 


                ไม่ปฏิเสธ อยู่แล้ว เพราะนานมากแล้วที่ไม่ได้ไป  ถามไถ่กันว่า มีใครร่วมทริพบ้าง  ก็ทราบว่า  มี น้าฟอสฟอรัส  กับ น้า เอส ยโสธร  ไปด้วย  รวมกัน 4 คน 

                นัดแนะเสร็จเรียบร้อย  พอถึงวันนัด  พี่เล็ก ได้พิกัด จีพีเอส จากน้าพงษ์ ว่าให้ไปจอดรถที่ ปั๊มแก๊ส ของน้องชาย ที่พระราม 2  เจ้า จีพีเอส ก็เก่งแสนเก่งพาไป จอดรถได้ติดกับน้าพงษ์ ในเวลานัดหมายพอดี

ขับรถจากพระราม 2 ไปเจอกับน้าฟอสฟอรัส  และ น้าเอส ยโส แล้ว ออกเดินทางไปด้วยกัน 

ขับรถมาสักพัก  ก็ผ่านด่านเพื่อที่จะมุ่งสู่ "น้ำเอ่อ"

                ระหว่างทาง รู้สึกได้ว่า  เรากำลังเข้าพื้นที่ค่อนข้าง ทุรกันดาร ตลอดทางเป็นทางลูกรัง  น้าพงษ์ เปิดหลังคา ซันรูฟ เพื่อให้พี่เล็ก ได้เก็บภาพรถคันหน้าที่ ขับโดย น้าเอส ยโส  และมีน้าฟอสฟอรัส คอยเป็นเนวิเกเตอร์ 

ช่วงที่เริ่มเข้าถนนลูกรัง    ยังเห็นเสาไฟฟ้าแรงต่ำ(มาก ๆ) อยู่ริมถนน

แต่เมื่อวิ่งไปสักพักก็เริ่มไม่เห็นเสาไฟ           

                  สัญญาณ โทรศัพท์ เริ่มหายไป ....... เราเริ่มติดต่อกับโลกภายนอกไม่ได้

น้าฟอสฟอรัส เห็นพี่เล็ก ถ่ายภาพอยู่ก็เลย  ยื่นหน้ามาทักทาย เพื่อนชาวสยามฯ  ด้วย

เริ่มเข้าป่าลึกขึ้นเรื่อย ๆ      จนกลับมาเห็นว่า  ฝุ่นเต็มกล้องไปหมด

คงไม่บ่อยครั้งนัก ที่ผมจะมีโอกาสไปที่นี่  เลยเก็บภาพ มาเยอะหน่อย

                ถ่ายภาพลำบากมาก  เพราะต้องยืน  อยู่บนรถ  ที่ โยกเยก โคลงเคลงตลอดเพราะทางที่เป็นหลุมบ่อ  รถคันหน้า ก็ขับค่อนข้างเร็ว เพราะต้องส่งตอนขึ้นเนิน  ดีที่วันนี้  พกเลนส์ที่มี IS มาด้วย เลยพอได้ภาพกลับมาบ้าง

เนินสุดท้าย ก่อนถึงท่าแพ  ทางลงเรือ

มาถึงก็ได้รับการต้อนรับ จากเจ้าของพื้นที่  เราต้องฝากรถกันไว้ที่นี่    สังเกตุไปรอบ ๆ มีรถ  และ มีเรือ จอดอยู่    ถามไถ่ ก็ทราบว่า ฝากเรือไว้ แล้วมาตกปลาที่นี่เป็นประจำ

น้าฟอสฟอรัส  กับ น้าเอส ยโสธร  เอาเรือมาด้วย  เป็นเรือลำเล็ก ขนาด 11 ฟุต ติดเครื่องถือท้าย ขนาด 15 แรงม้า  บอกว่า เอามาเทสส์ก่อนที่จะไปลงแข่งที่แก่งกระจาน  เรือไม่ได้ใช้นานก็เลยเอามาวอร์มเครื่องดูก่อนที่จะลงสนามจริง

             

พี่เล็ก มาที่นี่ ในฐานะผู้ร่วมทริพ  หันไปถามว่า  เราต้องนั่งเรือไปนานเท่าไหร่  คำตอบว่า  ประมาณ 20-30 นาที ครับ  เสียงไต๋อำนาจ ตอบมา  พี่เล็กหันไปมองที่เรือ  ถามว่า ลำนี้เหรอ  ไต๋ตอบว่า ครับ พี่มองเรืออีกรอบว่า  ทำไมลำมันเล็กจัง  ในใจนึกว่า  คงนั่งเรือกันไป 3 คน ทั้งไต๋  และ เรือเร็ว 11 ฟุต  อาจจะมี น้าฟอสฟอรัส และ น้าเอส ยโสธร 

                แต่พอเราเอาของลงเรือ  เรือลำ 11 ฟุต เล็กเกินไป ที่จะไป 2 คน  เพราะของที่ขนไปก็ไม่น้อย  เรือลำที่จะพาเข้าแพ ก็เล็กเกินไป  พี่เล็ก ถามย้ำอีกครั้งว่า  เรือลำไม่เล็กเกินไปเหรอ  พี่ว่า มันอันตรายนะ  ไต๋ ยืนยันว่า  ไปได้ครับพี่ 

                แล้วเราก็ขนของลงเรือกัน  หลังจากนั้น  ก็ลงไปโดยสารกันอีก 3 คน สัมภาระและผู้โดยสารเต็มลำ  จนน้ำปริ่มกาบเรือ  เหลือ กาบเรือพ้นน้ำไม่เกิน 3 นิ้ว  น้าพงษ์ รีบเปิดกระเป๋า หยิบเสื้อชูชีพมาใส่  และส่งให้พี่เล็ก 1 ตัว  พี่เล็ก นั่งกอดเสื้อชูชีพไว้

                  เรือเร็ว 11 ฟุต วิ่งไม่ขึ้นน้ำ  ก็เลย ต้องลองกันพักหนึ่ง  ระหว่างนั้น เรือลำของพี่เล็ก เริ่มเคลื่อนตัวออกไป  เวลา น้ำพัดมา น้ำเกือบเข้าเรือ  รู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัย    เรือออกจากฝั่งได้ประมาณ 200 เมตร  ก็ เจอปัญหา  น้ำเข้าหัวเรือ  เสียงไต๋ ตะโกนบอก น้าเอส ยโส ว่า  "พี่เอส โดด  ......  พี่เอส โดด"

                  พี่เอส ไม่โดด  มารู้ที่หลังว่า  ที่พี่เอส ไม่โดด  ก็เพราะว่า  "พี่เอส................................ว่ายน้ำไม่เป็น 


                  เรือค่อย ๆ จมลงทีละน้อย ๆ ๆ ๆ  แป๊บเดียว พวกเราทั้งหมด  รวมทั้งไต๋เรือ  ก็ ลอยคอ อยู่ในอ่างน้ำขนาดใหญ่  พี่เล็ก เกาะเสื้อชูชีพไว้  น้าพงษ์ คว้าคันเบ็ด  มองไปที่ กล่องเหยื่อลอยน้ำอยู่  มองไปที่  กระติกน้ำแข็งที่พี่เล็กและ น้าพงษ์ ใส่กล้องไว้  มูลค่าของมันก็คงซื้อเรือ ลำงาม ๆ ได้สัก 1 ลำ  มันลอยอยู่  รู้สึกได้ว่า  ไม่เสียหาย  ส่วนน้าเอส ที่ว่ายน้ำไม่เป็น  เกาะขอบเรืออยู่ อย่างไม่แสดงถึงอาการตกใจ  แล้ว น้าฟอสฟอรัส ก็มาช่วยแล้วก็บอกว่า  "ผมเป็นห่วงเพื่อนผมครับพี่  ...........  เพื่อนผมว่ายน้ำไม่เป็น"  อ้าว แล้วทำไมไม่บอก  เสื้อชูชีพ อยู่ที่พี่เล็กก็ไม่ได้ใส่  ไม่งั้นคงให้ น้าเอส ใส่ไว้แล้ว

                    หันไปดูไต๋เรือ  มือคว้า ไก่บ้านที่เราเตรียมไว้ทำกับข้าวที่แพ  ชูขึ้นเหนือหัว  บอกว่า ได้ไอ้นี่มาตัวเดียวครับ  โซดา  ซี่โครงหมู 2 ก.ก.ที่เตรียมไว้ทำกับข้าว มันจมน้ำไปแล้วพี่  มันไปพร้อม เครื่องเรือผมเลย 

                    ชาวบ้านที่ ท่าแพเห็นเหตุการณ์โดยตลอด  และมาถึงอย่างรวดเร็วที่เรือจม  ทำให้ พวกเราไม่ค่อยตกใจ  และ ดีที่ไม่มีอะไรเสียหายมาก  นอกจากโทรศัพท์มือถือ ของพี่เล็ก  และของ น้าเอส ที่อยู่ที่กระเป๋ากางเกง  ช๊อตจนเครื่องดับไป  และนี่ คือที่มาของ ชื่อกระทู้  """"""  ตังค์ไม่หา.......หาแต่เรื่อง"""""""

                    เรื่องทั้งหมด  จะคิดให้ขำ  ก็ขำ  จะคิดให้เป็น อุทาหรณ์ นี่ได้เยอะเลย  ผมขอฝากเตือน เพื่อน ๆ สมาชิกในเว็ปฯ  ว่า  เวลาเราออกทริพตกปลา ไม่ว่าจะเป็นการขับรถ หรือขับเรือลงเรือ  ควรนึกถึง        ////////// ความปลอดภัย //////////  เป็นอันดับแรก 

                      -    เสื้อชูชีพ  ควรมีทุกคน ไม่ว่า ท่านจะว่ายน้ำเป็นหรือไม่ก็ตาม
                      -    หากรู้สึกไม่ปลอดภัย  ให้ ตัดสินใจเลือกไม่ออกเดินทางจนกว่า จะรู้สึกว่าปลอดภัย
                      -    สำหรับอุปกรณ์ที่ต้องระมัดระวังไม่ให้ โดนน้ำ  ควรหากล่องใส่ให้รู้สึกได้ถึงความปลอดภัย  (ผมซื้อถังน้ำแข็งมาใบหนึ่ง  บอกกับหลายคนที่สนิทและได้พูดคุยว่า  ผมไม่ได้เอามาใส่น้ำแข็ง  หรือ ใส่ปลาเป็นหลัก  แต่ผมซื้อมาเพื่อใส่กล้อง และอุปกรณ์อื่น ๆ ที่ต้องระวังเป็นพิเศษ  และไว้สำหรับนั่งบนถังตกปลา........................................... เรื่องนี้คนหนึ่งที่ผมบอกเป็นคนล่าสุด ที่ซื้อกล้อง คือ น้าพงษ์  และ วันนี้ ถังน้ำแข็งก็ทำให้ ผมและ น้าพงษ์ ไม่ต้องเสียอุปกรณ์ถ่ายภาพที่แสนรักไปได้อย่างปลอดภัย  เกินคาด.................. คุ้มแล้วสำหรับถังน้ำแข็งใบละ 6000 บาท  สามารถเซฟอุปกรณ์ ผมได้  แสนกว่าบาท  )
                        -    เสื้อกันฝนตัวละ 20 บาท ทำให้ผมไม่เปียก ขากลับ 

                                                ของพวกนี้  มีติดตัวไว้ เวลาออกทริพ เพิ่มความปลอดภัยของท่านได้ในระดับหนึ่งครับ

เราถึงแพ กันเย็นเกินไปจนเราไม่สามารถออกตกปลาได้   

                เราทานข้าวเย็นกัน อย่างอร่อย แล้วก็พาลคิดว่า  มื้อนี้ เป็น มื้ออร่อยมื้อแรกที่เราเฉียดเรื่องร้าย ๆ มา  เราเช็คของที่เปียกว่ามีอะไรเสียหายเพิ่มเติมหรือไม่  แต่ก็โชคดีที่ทุกอย่างเรียบร้อยดี  ยกเว้น  โทรศัทพ์ ของผมกับ ของ น้าเอส  รอลุ้นอีก 2 วัน

                เช้า ผมกับน้าพงษ์ ลงเรือ ลำเดียวกัน  เราตีเหยื่อกันอย่างละเอียด  แต่โชคไม่ดี ช่วงที่เราไป ปลาไม่กัดเหยื่อเลย    ผมได้ ปลาช่อน ไซด์สวยมาตัวหนึ่ง  ขนาด โลนิด ๆ

                เรือ ของ น้าฟอสฟอรัส  และ น้าเอส ยโสธร  ทราบว่า ได้ ชะโด ไซด์สวยมา 1 ตัว

                ช่วงบ่าย ผมออกเรือ กับน้าพงษ์ เหมือนเดิม    น้าพงษ์กำลังปลดเหยื่อออกจาก ปลากระสูบ ไซด์สวย ๆ 

กระสูบตัวแรก

ขออีกสักภาพ

แป๊บเดียว ในหมายเดิม  น้าพงษ์ ได้กระสูบ ไซด์ย่อม ๆ มาอีกตัว

เริ่มมีกำลังใจขึ้น  หลังจากที่  ทั้งเช้า และ บ่าย  ปลาเพิ่งกัด รวม ๆ กัน ทั้งพี่เล็ก และน้าพงษ์ รวมแล้ว 4 ที เอง

ย้ายหมาย

เจอที่สวย ๆ ก็จอดตีเหยื่อ

                  วันแรก  เราไม่ได้ อะไรเป็นชิ้นเป็นอันนัก    ไต๋ บอกกับผม และน้าพงษ์ ว่า บอกตรงๆ ครับ ผมไม่ค่อยสบายใจ  ใจมันอยู่ที่เครื่องเรือที่จม อยู่ ผมต้องไปจ้างเขาเอาเครื่องขึ้น  ผมรับพี่ตกปลา 2 วัน เงินก็คงหมดไปกับการจ้างงมเครื่อง  ผมและ เพื่อน ๆ ร่วมทริพ ก็เลย ออกเงินค่างมเครื่องให้

                  ตอนเย็น เครื่องขึ้นมาแล้ว ล้างเครื่อง เปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่อง ก็ใช้งานได้ดีดังเดิม  มารับพวกผมไปตกปลาอย่าง  "ยิ้มได้ทั้งวัน" 

                   

เช้าวันรุ่งขึ้น  เราตื่นกันสายหน่อย เพราะเมื่อคืน ดื่มน้ำจันทน์กันพอ งึก งึก งัก งัก 

พี่เล็ก ได้มีโอกาสสอนเรื่อง ทิศทางของแสง กับน้าพงษ์ และ น้าฟอสฟอรัส ด้วย

            แพของเรา จอดอยู่ตรงข้าม กับ โบสถ์สแตนเลส

สอนเรื่อง การปรับไวบาลานซ์ ทั้งแบบ สำเร็จรูป และ เป็น องศาเควิน

ได้สอน การดูสภาพแสงโดยรวม  แล้ว ชดเชยแสง

บรรยากาศ ยามเช้าใกล้แพพัก

เช้าวันก่อนกลับ  พี่เล็ก ลงเรือ กับ น้าฟอสฟอรัส

ตั้งแต่รู้จักกัน  ทริพนี้เป็นทริพแรกที่ได้ออกตกปลาเรือลำเดียวกัน