สวัสดีครับ พบกับอีกครั้งกับเรื่องดีๆมีสาระกับทริพตกปลาทะเล ฉบับที่แล้วผมได้นำเรื่องไปยลโฉมงามครึ่งทางโลซิน ครั้งนั้นได้มา 300 กว่าโลฯ ยังไม่ทันที่เนื้อปลาที่แล่ไว้จะหมดจากตู้แช่ พี่ๆน้องๆก็เรียกร้องกันมากว่า
อยากจะไปอีกครั้งกับเรือกัลยาณีนำโชค 29 ที่มีไต๋แซควบคุมและกำกับ จนสุดจะประทับใจยากที่จะลืมได้  เอาเป็นว่า พวกเราพร้อมกับการจองไปหมายเดิม  แต่หนนี้มีสมาชิกเพิ่มมาอีก 3  จากเดิมมี 5 ขาเก่า คือผม อจ.นพ. ช่าง เบิร์ด(สมพร) ไทฮั้ว คือตัวหลัก  แต่หนนี้มีเพิ่มคือ เอียด(สาโรจน์) ครูประกอบยะหา ครูอู๊ด สามแยก และช่างสุทินผู้รับเหมา 

ทีมตกปลาชาวใต้ยะลาเมื่อมาถึงท่าเรือก็ช่วยกันขนของสัมภาระลงเรือจิตใจทุกคนอยู่ที่ทะเลกันหมดแล้วครับ ไม่เว้นแม่อาจารย์นพ  อาวุโสสุด

คุณสุทิน  ช่วยกันขนของลงเรือ

เมื่อขนของสัมภาระเรียบร้อยเรือออกจากฝั่ง วิวของสายบุรี

        เมื่อข้อตกลงพร้อม เราเลือกเอาวันที่ 10 มิย. 53 เวลา 16.00 น.เดินทาง  เราอกจากยะลาไม่พร้อมกัน ผมช่างเบิร์ด ช่างสุทิน และเอียดสาโรจน์ แยกไปซื้อกุ้งเป็นที่สี่แยกพระพุทธ อ.เทพา ส่วนที่เหลือนั้นไปพบกันที่ท่าเรือ  ผมต้องใช้เวลามากเพราะระยะทางนั้นไกลโข หลังจากที่เราได้กุ้งเป็น ขนาดนิ้วชี้ 300 ตัว ราคา 600 บาท
แล้ว ก็รีบเดินทางย้อนกลับไปสายบุรี ผมไปถึงช้าราวๆ 6 โมงครึ่ง เมื่อไปถึง เพื่อนร่วมทีมก็ขนของขึ้นเรือเรียบร้อยแล้ว  ระหว่างที่ผมเดินทางไปสายบุรีนั้น ผมเห็นท้องฟ้าครึ้มเมฆมากและต่ำ กลัวปัญหาเรื่องลมพายุประจำฤดู เช่นลมพัดหลวง ที่มีทั้งลมและฝนรุนแรง แต่เป็นระยะเวลาสั้นๆ ผมถามแบแซ ขณะที่เรือของพวกเราวิ่งออกจากท่าวาสุกรีปากร่องน้ำ  ไต๋แซบอกว่าปกติ มีเป็นช่วงแต่สั้นๆเรือใหญ่ไม่ต้องห่วงสบายๆ เราได้ยินเช่นนั้นก็เบาใจหายกังวลครับ 

        เมื่อข้อตกลงพร้อม เราเลือกเอาวันที่ 10 มิย. 53 เวลา 16.00 น.เดินทาง  เราอกจากยะลาไม่พร้อมกัน ผมช่างเบิร์ด ช่างสุทิน และเอียดสาโรจน์ แยกไปซื้อกุ้งเป็นที่สี่แยกพระพุทธ อ.เทพา ส่วนที่เหลือนั้นไปพบกันที่ท่าเรือ  ผมต้องใช้เวลามากเพราะระยะทางนั้นไกลโข หลังจากที่เราได้กุ้งเป็น ขนาดนิ้วชี้ 300 ตัว ราคา 600 บาท
แล้ว ก็รีบเดินทางย้อนกลับไปสายบุรี ผมไปถึงช้าราวๆ 6 โมงครึ่ง เมื่อไปถึง เพื่อนร่วมทีมก็ขนของขึ้นเรือเรียบร้อยแล้ว  ระหว่างที่ผมเดินทางไปสายบุรีนั้น ผมเห็นท้องฟ้าครึ้มเมฆมากและต่ำ กลัวปัญหาเรื่องลมพายุประจำฤดู เช่นลมพัดหลวง ที่มีทั้งลมและฝนรุนแรง แต่เป็นระยะเวลาสั้นๆ ผมถามแบแซ ขณะที่เรือของพวกเราวิ่งออกจากท่าวาสุกรีปากร่องน้ำ  ไต๋แซบอกว่าปกติ มีเป็นช่วงแต่สั้นๆเรือใหญ่ไม่ต้องห่วงสบายๆ เราได้ยินเช่นนั้นก็เบาใจหายกังวลครับ 

เรือวิ่งมาหยุดที่หน้าป่าสนเลยหาดวาสุกรีสัก 1 ไมล์ เพื่อตกหมึก ครั้งนี้เราโสกหมึกที่ใหม่เดิมทีแล้วต้องไปโสกหน้าบางเก่า แต่ไต๋บอกเรือชาวบ้านมีมาก เข้าลำบาก ค่ำคืนนี้หมึกไม่ค่อยจะได้อาจเป็นเพราะน้ำไม่ดีแมงกะ
พรุนมาก ไต๋แซเริ่มสงสัย เราใช้เวลา 3 ชั่วโมงกับโสกหมึกที่นี่ได้ไม่ถึง 100 ตัวไต๋จึงตัดสินใจย้ายเรือวิ่งไปหน้าบางเก่า ไปขอซื้อหมึกสดจากเรือชาวบ้านที่กำลังทอดแห หมดเงินไป 700 บาท ได้หมึกเกือบ 4 โล เมื่อเห็นว่าพอ
แล้วและทำท่าจะเสียเวลาไปมากแล้ว ไต๋จึงตั้งเข็มเบนหัวเรือมุ่งหน้า หมาย 55 ไมล์ทันที  ระหว่างเรือวิ่งเราก็ตั้ง
วงคุยกันในเรื่องของเป้าหมาย วางแผนว่าจะเริ่มอย่างไร วางระบบจัดการบริหารเหยื่อ 3 ชนิดอย่างไร คือ เหยื่อหมึกเป็น เหยื่อหมึกสด และกุ้งเป็น โดยไต๋แซยืนฟังเราคุยกันอยู่ใกล้ ในที่สุดก็ลงมติว่า ใช้เหยื่อหมึกสดและกุ้งเป็นก่อน หลังๆจึงจะใช้หมึกเป็น 

    เรือมาถึงหมาย 30 ไมล์เวลา 04.50 น.ปะการังจุดแรกที่เราเคยถล่มวังโฉม เมื่อทริพก่อน ทุกคนทุกคันพร้อมลง
น้ำทันที ครูอู๊ดดูโชคดีกว่าใคร คันสปินโนเนมของแกคำนับทะเลพร้อมกับกระชากปลาสำลีขนาด เกือบ 2 โลประเดิมก่อน นับเป็นโชคมากกว่าที่ตั้งแต่ตกปลายังไม่มีใครเคยได้สำลี ไต๋แซบอกเราว่า ครูอู๊ดจะเป็นผู้นำโชคใน
ทริพนี้ จากนั้น ปลาหน้าดินขนาดเล็กก็ขึ้นเรื่อยๆแต่ไม่ดุไม่จัดจ้าน  ผิดกันกับทริพก่อนที่ฝูงไอ้โฉมจู่โจมเราแบบ
ชนิดตั้งตัวแทบไม่ทัน ไอ้โฉมวันนี้กลับเงียบ ไต๋แซมองพวกเราตกปลาอย่างเงียบๆในใจเขาคิดอะไรเราไม่ทราบ
ชั่วโมงเศษๆที่แฝงไว้กับความเงียบเชียบ ไม่มีปลาใหญ่เข้าฉวยเหยื่อเลย หมาย 30 ไมล์รังไอ้โฉม ไต๋แซสั่งถอนสมอ เขาบอกเราว่า อีก 3 ชั่วโมงขอให้พักผ่อนกันให้เต็มที่ เพราะหมายหน้าคือหมายดอน 55 ช่อนเลกินดุเดือด
ถ้าโชคเข้าข้าง เพราะอาทิตย์ก่อนที่พวกเราจะออกมานั้น เขามาตกได้ช่อนไป 1 ฝูง ขายได้เฉียดหมื่นบาท    เรือกัลยาณีนำโชค 29 วิ่งมุ่งหน้าไปหมาย ดอนช่อนเล โดยที่พวกเราไม่รู้เลยว่า กำลังมุ่งหน้าไปทิศทางไหน  ขณะเราวิ่งทุกคนพักผ่อนเพราะในหัวรุ่งก่อนเข้าหมาย 30 ไมล์นั้น เราโต้คลื่นค่อนข้างจะหนัก ผมปกติไม่เคยเมาแต่หนนี้ยอมรับ รับไม่ไหว ต้องคำนับทะเล 2 ระลอกหมไส้หมดพุง ซึมไปเลยครับ

ระห่วางเรือวิ่งเข้าหมายท่านนักตกปลาก้นั้งพูดคุยกัน

โสกเหยื่อปลาที่ซั้งระหว่างทางได้ปลาทูมากทีเดียวครับ

ได้ปลาทูพอประมาณทั้งเหยื่อคนและเหยื่อปลาเรือก็วิ่งต่อครับ

ผลมารู้สึกตัวเมื่อเวลา 7.00 น. ของวันที่ 11 มิย. 54 เมื่อเรือทอดสมอ เสียงเครื่องยนต์เงียบลง ได้ยินไต๋
ตะโกนถึงแล้วตื่นๆ ระวังหมายนี้ช่อนเลมาก ให้ใช้เหยื่อหมึกตาย ตัวผมเองนั้นหูได้ยินทั้งหมดแต่เพราะพิษของการเมาทะเล ไม่สามารถลุกขึ้นเดินได้ เพราะอาการตุปัดตุเป๋ เซไปมา ต้องนอนพักสักงีบใหญ่ ปล่อยให้เพื่อนฉายไปพรางๆ  ระหว่างที่นอนฟังเสียงนั้น ได้ยินเสียงปลากระแทกพื้นเรือโครมๆตัวแล้วตัวเล่า ช่อนทะเล โหมกินเบ็ดพวกเราอย่างบ้าคลั่ง ครูอู๊ดเสียงดังกว่าใคร พี่แกใช้ 2 คันลงใกล้กันคันหนึ่งถืออีกคันหนึ่งเสียบกระบอกแคมเรือไว้ ไอ้ช่อนเลกินของพี่แกทีเดียว 2 คัน ทำเอาครูอู๊ด ด่าโขมงโฉงเหม็ง ทำเอาเพื่อนหัวเราะขำกลิ้ง  ไอ้ช่อนเลก็ไม่มีทีท่าจะหยุด อจ.นพ นั่งอยู่ใกล้ผมกับเก้าอี้สำหรับตกปลาที่เขาออกแบบมาเฉพาะ เพนท์อินเตอร์สีทองเหลืออร่าม
ขนาด 4 โอของเขากำลังเก็บสายทีละช้าๆ ตัวนี้น่าจะเป็นช่อนตัวใหญ่ คันเฟนวิค จากสหรัฐตัวเก่งของเขาโค้งวูบ
วาบไปมา แต่ติดปัญหาตรงที่ อจ.เขาแขนเจ็บเสียข้างทำให้การอัดปลาดูช่างลำบากยากเย็น แต่ด้วยใจรักและผูกพัน
เขาก็กัดฟันผสมความเจ็บปวดอัดไอ้ช่อนอย่างทุลักทุเล เห็นตัวแล้ว อจ. เสียงกองเชียร์ตะโกน ไอ้ช่อนตัวนี้ใหญ่จริง  17-20 โล เห็นจะได้ มันขึ้นโชว์ตัว แล้ว มันก็จิกหัวดำดิ่งตามสไตล์ของไอ้ช่อนที่เซียนๆมักจะพูดกันเสมอว่า
มันมี ถึง 3 ก๊อกทีเดียว ไม่ทันที่จะจบก๊อกที่สอง สาย 50 ปอนด์ไทลีนล์ก็ขาดสะบั้น ไอ้ช่อนตัวนี้ไม่ถึงที่ถึงเรือ
อจ.นพ.ทำหน้าปุเลี่ยนๆผิดหวังนิดหน่อย ทำไงได้ ครับ เขาเจ็บแขน แบแซพูดก่อนเดินถือตะขอไปยังหัวเรือ

อาจารย์นพโดนเจ้าตัวใต้น้ำลากสาย

มันลากสายไม่ยอมหยุด แบแซกัปตันเรือเตรียมตะขอรอ

ทางหัวเรือก็มีเสียงดัง หันไปดูเห็นคุณสุทินกำลังอัดปลาอยู่

และก็นำปลาขึ้นมา

ในช่วงที่ไอ้ช่อนกิน คันของอจ.นพและสายขาด เจ้าเอียดสาโรจน์ อยู่ท้ายเรือ กับคันบิ้วท์รอกเพนท์ฝาดำ ซีเนเตอร์ 113 Hก็สั่งเสียงร้องลั่น ไอ้ช่อนอีกเป็นแน่แท้ แต่ตัวนี้มันโยกซ้ายทีขวาที เจ้าเอียดวิ่งหัวปั่น นานๆครั้งเขาจะได้ออกมาตกปลาแบบพวกเรา เนื่องจากธุรกิจเยอะ เจ้าเอียดใช้เวลา 20 กว่านาทีก็เอาช่อนขนาด 15 โลขึ้นมาได้สำเร็จนับว่าตัวโตกว่าใครในเรือประเภทช่อน  13.30  ชั่วโมงกว่า แล้วการเข้าฉวยของฝูงช่อนก็เริ่มจะซาลง แต่ก็ยังมีให้เห็นตัว ไต๋แซบอกพวกเราว่า เอาให้เต็มที่ เพราะตรงนี้อยู่ถึงค่ำไม่ได้ ลมคลื่นแรงต้องหนีไปที่อื่น เราต้องเชื่อฟังไต๋ เมื่อการกินของปลาเริ่มห่างและเริ่มเป็นการรอคอย เราจึงตัดสินใจย้ายฐานกลับไปที่เดิมคือต้องวิ่งเรืออีกราวๆ 4-5 ชั่วโมง เพราะเราวิ่งต้านลมทวนกระแสน้ำเป้าหมายคือหมาย 30 ไมล์ที่เก่า เพื่อจะเอาปลาแพง อั้งจ๊อ ปลากะพงแดง ปลาเก๋าอะไรทำนองนั้น 

เจ้าตัวใหญ่ของเจ้าเอียด

ปลากินโหดมากครับกินพร้อมกันตลอดลำเรือ

3 ชั่วโมงต่อมาขณะที่เรือวิ่งอยู่ เจ้าเบิร์ด ช่างรังวัด งัดเอา จีพีเอส ออกมาดู ปรากฏว่าเราวิ่งเรือมาถึงหน้า สงขลา กำลังเข้าเขต อ.เทพา อะไรช่างไกลเช่นนี้ เราสอบถามไต๋แซ เขาบอกเราว่า ปีนี้แปลกมากชายฝั่งอ่าวไทยหน้าปัตตานีไม่มีปลาให้ตกกันเลย น้ำมันร้อนอุณหภูมิสูงปลาใหญ่จึงลงระดับลึกหมด ไม่มีความเห็นหรือข้อคัดค้านใดๆ ขณะเราวิ่งมาถึงหน้าเทพา เด็กเรือที่ลงสายลากปลาโอตะโกนลั่น ปลาโอฉวยแล้ว ไต๋แซหยุดเรือวิ่งไปท้ายเรือสามคนช่วยกันสาวสายเบ็ดลากปลาโอที่ทำมาจากเชือกไนลอน ไว้ตักน้ำยาวกว่า 50 เมตร ปลาโอจำนวน 20-30 ตัวค่อยถูกดึงขึ้นเรืออย่างช้าๆ พวกที่ไม่เคยเห็นการตกปลาโอดูตื่นเต้นและประทับใจ ปลาโอตัวแล้วตัวเล่าถูกดึงข้นมา 2ลังพลาสติกขนาดใหญ่ ซึ่งแน่นอน น้ำหนักไม่ต่ำกว่า 30 กิโลกรัม  พอแล้วกินมื๊อเย็นกันก่อนเถอะ เพราะหน้าทิศตะวันออก ท้ายเรือตะวันตก ท้องฟ้ามืดดำตั้งแนวมา คงจะเจอลมฝนเป็นแน่ พวกเรารีบจัดการมื้อเย็นเรียบร้อยไต๋แซสั่งทุกคนพร้อมสู้ลมซึ่งกำลังพัดมาเสียงสายปะทะเรือดึงหวีดหวิว คลื่น เมตรครึ่ง-สองเมตรกระแทกเรือโครมๆ ทัศนะวิสัยมองออกไปข้างนอกไม่เกิน 50 เมตร เราไม่เห็นอะไรเลย มีแต่ฝนลมและคลื่นกระหน่ำเรืออย่างบ้าคลั่ง เสียงเพลงร้องโดยยอดรัก สลักใจ ดังแข่งกับเสียงฟ้าคำรามและเสียงลมจากห้องไต๋ เราดูเขาไม่สะทกสะท้านอะไรเลย แต่พวกเรานั่งมองตากันเพราะความกังวลที่เจอคลื่นถาโถมใส่อย่างบ้าคลั่ง 3 ชั่วโมงกว่าๆ ผมม่อยหลับมารู้ตัวอีกครั้งก็เที่ยงคืนกว่า ฝนยังโปรยเม็ดเล็กๆแต่คลื่นยังพอมีขนาด 1 เมตร อากาศหนาวเหน็บขั้วหัวใจผมเห็นเจ้าเบิร์ดสาละวันอยู่กับการตกปลา ที่พื้นเรือเราเห็นอั้งจ๊อขนาด 2 โล  2 ตัว ผมจังไม่รอช้า คว้าคันเก่ง ส่งเหยื่อลงน้ำอีกครั้ง แต่ก็เงียบ นานๆครั้งจะมีการเข้าโฉบเหยื่อ แต่ก็เป็นปลาเล็กขนาดโล  เราจอดที่หมายโฉมงามจน 7 โมงเช้า ก็ยังเงียบ คงเป็นเพราะพายุเมื่อคืนทำเอาน้ำทะเลขุ่นมัว ประกอบกับเริ่มมีลมตะวันตกพัดมาค่อนข้างจะหนัก ทำให้เกิดคลื่น ไต๋แซบอกเราว่า เข้าฝั่งกันเถอะ เพราะน้ำเสียแล้ว ปลาไม่กินแล้ว  สมาชิกทุกคนลงมติเป็นเอกฉันท์เข้าฝั่ง  เรามาถึงฝั่งประมาณ บ่าย โมง จัดการแบ่งปันปลาใส่เข่งกองละเท่าๆกันจำนวน 8 กอง 8 คน รวมน้ำหนักแล้วก็เฉียด 300 โล  เราใช้วิธีจับสลาก จากนั้นก็แยกย้ายกันขึ้นรถ มุ่งหน้ากลับภูมิลำเนา
กลับความภูมิใจที่ได้ร่วมทำกิจกรรมกันมาในทริพนี้  พบกันใหม่ หากสภาพดินฟ้าอากาศอำนวย  สวัสดีครับ.

ช่อนทะเลล้วนๆครับ

คุณเบิร์ดถ่ายโชร์

ช่อนฝูงใหญ่

เมื่อได้เวลาสมควรเรือก็วิ่งเข้าฝั่งก็นำปลาที่ตกได็ขึ้นมา

ถึงฝั้งก็ดำเนินการแบ่งปลากัน เพราะต่างคนก็แยกย้ายกลับบ้าน

แบแซไต๋เรือ เป็นคนแบ่งปลาตามจำนวนสมาชิก