สวัสดีกันบ่อย ๆ ครับ น้า ๆ ป้า ๆ ที่รักและคิดถึงทุก ๆ ท่าน...

เสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา...ก็อยู่บ้านไม่ค่อยได้..ก้นมันร้อนค๊าบบบ...ปลาช่อนกำลังฮ็อต ต้องมาเจอกับ โคตะระลม...ที่พัดกระหน่ำจนหนาวเหน็บ...

สุดท้ายก็ต้องลงลำน้ำชี..ตลุย ถล่มวังกาดำด้วยตุ้งติ้ง...มาชมกันเลยดีกว่าครับ...(เดี๋ยวไม่จบ... )...

เช้าวันเสาร์ อุตส่าห์แหกอุจจาระตาตื่นตั้งแต่ตี 5 เพื่อเตรียมตัวออกทริปตีปลาช่อน กับ "หนูหวาย" หมายใหม่ ใหญ่สุด ๆ ....

โอ้...วันนี้คะแนนขึ้นเร็วเหลือเกิน...
--------------------------------------------------------------------------
หวัดดีครับน้าบอม...

อิอิอิอิอิ...กิ๊กใหม่เมิน...เผอิญกิ๊กเก่ายังปิ๊ง ก็เลยต้องวิ่งไปซบอ่ะตะเอง....
------------------------------------------------------------------------------------------

นี่ครับหมายที่ว่า...เพิ่งโดนเปิดโดย "หนูหวาย" ครั้งเดียว ล่อไป 5 หน่วย ไซส์โลครับ...

หวัดดีครับน้านกเหนือคลอง...
หวัดดีน้า GoHomE? ด้วยครับ...
---------------------------------------------------------------------------
เจ้าเจี๊ยบ เพื่อนหนูหวายดันมาก่อนอีก..ตีอยู่ป๊าบ ๆ ลมก็แรงสุด ๆ ...ท่าขึ้นก็ชัน ทำเอาผมล้ม เลนส์ 55-250 กระแทกซะ...

หมายนี้บัวสวยแปลก ๆ ออกชมพูแสด ๆ ยังไงไม่รู้...

ดีจ้าน้า pituck มาหาวนอนอะไรแถวนี้น้อออ...
------------------------------------------------------------------------------------------------

โดนเหมือนกันครับ...หลุดจ้อย..ฮ่วย..

ตีอยู่นานสองนาน...ลมก็ยังแรงเหมือนเดิม หนูหวายก็เลยพาเข้าป่าไปซะ...

ย้ายยยยยย....

นี่...วันก่อนหนูหวายหวดไปตัวโลกว่า ๆ....

ขออนุญาตทานข้าวเช้าก่อนครับ...เป็นผัดมักกะโรนี กับผัดสปาเก็ตตี้...ที่ไม่ได้เอามาด้วย...


มีแต่กระติบข้าวเหนียว...

ขอบคุณครับน้า rak4535..


ได้เลย...สำหรับน้ามัสสุดหล่อเดี๋ยวให้กาดำไป 2 ตัวเน้ออออ...
------------------------------------------------------------------------------------------

หลังจากนั้นก็ช่วยกันหวด...

ได้เลยคนยโสบ้านเฮา...


คร๊าบน้า pomDD มาจกข้าวเหนียวด้วยกัน...
-------------------------------------------------------------------------------------------

ในที่สุดหนูหวายก็รอดแห้วด้วยกระสูบตัวจ้อย...

นำมาโลดป๊อบ...ที่เดิมแหละ...
-----------------------------------------------------------------------

แน๊....โดนเต็ม ๆ หลุดไปจ้อย...

ตามมาเลยครับน้าขอท่านนั่งแท่น....
--------------------------------------------------------------------------------

ลมก็แรงแสนแรง....ฮ่วย....ปลาไปไสเบิ๊ดน้ออออออ..... โบร๋วววววววว.....
หยึย.....ดันระลึกชาติได้.....

ในที่สุดผมกับหนูหวายก็ต้องแยกทางกันโดยไม่ต้องจดทะเบียนหย่า...(เกี่ยวไรเนี่ย.. )

และแล้ว....ผมก็เห็นหนองน้อยแซมมาจากลำห้วย...ผมก็จัดการหวด..โหกัดกระจาย...ได้มาตัวแรกก่อน...
มีคนเดินมาถามผม..."ได้บ่.."
"เพิ่งได้ตัวเดียวครับลุง..."
แล้วตัวที่สองก็ตามมา...
ไม่ถึง 5 นาที...ป้าคนนึงเดินมาหาผม...
"เจ้าเฮ็ดอีหยัง.." สีหน้าแกตื่น ๆ นิดนึง.
ผมก็ตื่นเหมือนกัน.."ตกปลาครับป้า.."
"นี่มันสระข่อยเด้อออ...ข่อยสิจับเจ้า...เจ้าลักปลาข่อย..."
  งง+อึ้งกิมกี่สิครับผม...ผมก็พยายามอธิบายและขอโทษแกต่าง ๆ นานา เพราะผมเห็นว่าหนองน้ำมันแซมออกมาจากห้วย....
  แกไม่ฟังอะไรร้องให้ชาวบ้านที่อยู่ใกล้ ๆ ซึ่งแกอ้างว่าเป็นผู้ใหญ่บ้าน มาช่วยจับผม...
แล้วกัน...แกแย่งเอาถุงปลาผมไป ทั้งที่ผมขอโทษและจะปล่อยปลาไป...
ยิ่งเท่ากับยุแก...แกตะโกนอย่างดัง..."พ่อใหญ่จิตร...มาช่วยข่อนแน..คนลักปลา"
ผมก็ได้แต่อึ้ง...ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนในชีวิต..ก็เลยตัดสินใจเดินขึ้นรถไป....
"อย่าฟ่าวไป....มาเสียค่าปรับให้ข่อยก่อน..."
บรืน...บรืนนนนนนน....โอเพ่นอาดหลาด....
    ระหว่างที่ขับรถไป ในใจก็ครุ่นคิดตลอดเวลา หน้าที่การงาน อาชีพ ฐานะ ศักดิ์ศรี อะไรต่อมิอะไร...
มันผุดเข้ามาในสมองผม...ให้ครุ่นคิดอย่างมีกังวล...
เราก็ไม่ได้มีอะไรมากมายในการมาตกปลานอกจากความรักในเกมการตกปลา ทำไมต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย...
ผมรู้สึกกังวลอย่างบอกไม่ถูก เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน...ทำไมป้าคนนั้นแกไม่ฟังเหตุผลอะไรเอาเสียเลย...
สุดท้ายก็...ถอนหายใจเฮือกใหญ่...คิดวนไปวนมาก่อนปลง..
เฮ้อ...คนเรา มีสมองแค่ไหนก็คิดได้แค่นั้นแหละ...

มันเข้ากระดูกไปแล้วครับน้าสตางค์...

หวัดดีครับน้าเสี่ย Choo..

ธรรมดาครับน้าปลาสูตร บ้านผมเป็นที่ลาบ..เอ้ย...ที่ราบลุ่มแม่น้ำครับ...
-------------------------------------------------------------------------------------------------

ระหว่างทางที่กลับก็เจอหมายลำห้วยสวย ๆ ...ซึ่งถามคนแถวนั้นแล้วบอกว่า ไม่เคยมีใครมาตีเหยื่อปลอมเลย...
ผมก็ลองเทสต์ดู...กัดไป 4-5 ไม้..แต่ลมแรง..ตีเหยื่อไม่ค่อยเข้าเป้า และใจยังกังวลเหตุการณ์ที่ผ่านมาหยก ๆ ก็เลยตัดสินใจกลับบ้านครับ...

กลับมาถึงบ้านก็เล่าให้ ผบ.ฟังแกก็พลอยมีอารมณ์กับผมด้วย...ได้แต่ปลงครับ...

เช้าวันอาทิตย์...ยังไม่ยอมครับ...ออกบ้านแต่เช้าไปหมายลำห้วยบ้านดงแคนใหญ่ อ.คำเขื่อนแก้ว...
เจอพ่อใหญ่เอาปลาช่อนขึ้นด้วยเบ็ดธงของแก..."เนี่ย...ข่อยนี่จั่งหมาน"

น่านจิ..น้ามัส...นึกถึงตอนนั้นยังใจไม่ดีเลย... (อิอิอิอิ..คนลำปางแต้ต้องฮู้ถ้วยกาไก่.... )
---------------------------------------------------------------------------------------------

ตรงนี้โดนไปตูมใหญ่ ๆ ...ไม่มีอะไรเกิดขึ้น....

พอจะได้ก็มาได้เด็กประถม...ใหญ่กว่าด้ามเบ็ดหน่อยเดียว...

ลมก็ยิ่งแรงขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า...เลยตัดสินใจบึ่งรถกลับบ้าน...ขออนุญาตผบ.ชวนลูกน้องแกชื่อ "ธรรมา" ไปด้วย...จัดการเอาเรือขึ้นรถ..เครื่องหางยาวไม่เอา..หนัก...พายจากท่าที่ลงไป 300 เมตร...สิบาย...

โอ้วว...พระเจ้า..ผมเห็นหมายแล้วลูบปากเลยครับ...ดูท่าเอาเรือลงซิครับ..สูงมั๊ย...ตอนลงบ่มีปัญหา...แต่ตอนเข้าขึ้นสิ...หือ..

วิถีชาวบ้านครับ...เอ...ที่ดักปลาทำไมอยู่สูงจัง...ปลามันจะกระโดดเข้าไปได้งัย..

เห็นหมายอยู่ลิบ ๆ แล้ว..

ผมมาถึงนี่ก็เที่ยงกว่า ๆ แล้ว...เจ้าถิ่นครับ..."ได้บ่อ้ายย..."
"เพิ่งได้หางแดง 2 โต.."
หยึยยย...

ใกล้จะถึงหมายเดิมเมื่อเดือนมีนาที่ผ่านมาแล้ว....พี่สมัคร เจ้าถิ่นก็มาเหมือนกัน..แกบอกได้ตัวน่อย ๆ 3-4 ตัว..ฮ่วย...ผมก็เริ่มกังวลนิด ๆ ...

ถามสมาชิกร่วมลำน้ำด้วยกันที่อยู่ข้างหน้าก็ได้คนละ 2-3 ตัวน้อย ๆ ...เอ๋า....

ประกอบเบ็ดเสร็จ..ผมก็หว่านเหยื่อก้อนเล็กอ่อยไปทั่วก่อน..แล้วปลาหางแดงตัวจ้อยก็มาเปิดซิงให้ ตามด้วย..ปลาพรหม...