ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยนะครับน้าๆ ว่าที่เอามาให้อ่านกันเป็นบทความของน้าหลามที่น้ามด ขี้ขมได้เอามาโพสต์ไว้เมื่อหลายปีก่อน(หลายต่อจังเลยแฮะ) แล้วตอนนั้นผมเซฟบทความนี้ไว้ในเครื่อง วันนี้ไปเปิดเจอเลยเอาบทความดีๆบทนี้มาให้น้าๆที่ยังไม่ได้อ่าน อ่านกันครับ น้าๆคนไหนที่อ่านแล้วก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ แต่ผมว่าถึงอ่านแล้วอ่านอีกยังไงก็ซึ้ง และมีความสุขแบบบรรยายไม่ถูกเลยจริงๆครับ


Mr.SHARK 29-05-2544   
ให้คะแนน 25 ท่าน
ความเห็น 36, อ่าน 1502, ล่าสุด 28-10-2547, 14:07:57


ครั้งนั้น บ่ายแก่ ๆ ในราวปี 2527  ณ คลองนาเกลือ คลองท้ายสุดก่อนถึงประตูป้อมพระจุล ฯ บนสะพานข้ามคลอง (สะพานเก่า เล็กและแคบกว่าทุกวันนี้) ขณะที่สมาธิทั้งหมดประสานสู่สายตาที่จับจ้องอยู่ปลายคัน SHEAKSPEARE แบบเสาอากาศ 7' ประกอบรอก SPINNNIG RYOBI MX 20 ในสาย 12 lb หมายมุ่งอยู่กับ "ปิ่นแก้ว" หรือปลาดุกทะเลตัวสุดท้ายของวัน สี่ตัวที่อยู่ในกระชังแม้ไม่ใหญ่นัก แต่ก็เพียงพอแล้วสำหรับวันนี้ กุ้งดีดขัน 4 - 5 ตัว ที่ขังไว้ในกระติกไม่มีเครื่องช่วยหายใจ สิ้นชีพไปนานแล้ว

กระแสน้ำลงเริ่มทวีความรุนแรงกรีดตัวเองกับตอม่อสะพานเสียงอึงมี่ราวกับรถไฟขบวนยาว พลันหูแว่วกับเสียงเอี๊ยดอ๊าดใกล้เข้ามา เมื่อละสายตาจากปลายคันหันไปยังต้นเสียง ภาพที่เห็นกระตุ้นต่อมความรู้สึกให้เกิดขึ้นได้ 3 อย่างพร้อมกัน ทั้งแปลกใจ สมเพช และยกย่องชื่นชม เพราะภาพที่เห็นคือ เด็กชายขาพิการคนหนึ่ง (ขาลีบเพราะโปลิโอ) อายุในราว 14 - 15 บนรถ Wheel Chair กำลังใช้มือหมุนรถตัวเองต่อสู้กับแรงโน้มถ่วงของโลกขึ้นสะพานมา บนตักของเขาปรากฏคันเบ็ดเล็ก ๆ ยาวประมาณ 4 ฟุต ประกบกับรอกขนาดเหมาะกับคัน สายในหลอดดูผอมจนน่าตกใจว่าพอหย่อนลงน้ำถึงหน้าดินอาจจะเหลืออยู่แค่ 5 - 6 รอบ ก็หมดหลอด ชุดนี้อยู่ในสภาพที่ท่านผู้มีอันจะกินทั้งหลายเมินและอาจจะโมโหสุดขีดถึงแม้จะยกให้ฟรี ๆ และยังมีกล่องอุปกรณ์เล็ก ๆ เก่าคร่ำคร่าอีก 1 ใบ

ช่วงที่เขาไสรถมาถึงจุดที่ผมลงเบ็ดอยู่ แวบหนึ่งที่สังเกต สายตาของเขามองมายังคันเบ็ดของผมด้วยแววตาเป็นประกาย ก่อนที่จะปล่อยให้เขาผ่านเลย ผมก็ดักเขาด้วยคำทักทายไว้ก่อน

"น้อง ๆ มาลงตรงนี้สิ มีตัวให้เล่น แล้วก็ไม่ค่อยติดตอด้วย" ผมเสนอ

แทนคำตอบ เขาหยุดรถทันที หลังจากล็อคล้อรถไม่ให้ขยับได้แล้ว ก็ถัดตัวเองลงจากรถ ขยับ ๆ เหมือนเด็กเล็กที่ยังเดินไม่ได้ มานั่งข้าง ๆ เปิดกล่องหยิบเอาชุดปลายสายที่ประกอบสำเร็จแล้ว มาประกอบลูกหมุนตะกั่ว แล้วเปิดกระเป๋าสะพายใบเล็ก ๆ หยิบเอาถุงหลาสติกใส่กุ้งตายซึ่งไม่สดเท่าไหร่แล้วออกมาเกี่ยวก่อนเปิดหน้ารอกปล่อยลงน้ำไปอย่างชำนาญพอตัว

"พี่ได้เยอะหรือยังครับ ผมพึ่งออกมา เพราะเที่ยง ๆ แดดร้อน แม่ไม่ให้ออกมา"
"ได้ 4 ตัว แล้ว ไม่ใหญ่เท่าไหร่ นี่ว่าถ้าได้อีกซักตัวก็จะกลับ บ้านน้องอยู่แถวนี้เหรอ" ผมซัก
"ครับ บ้านผมอยู่ชายคลองฝั่งโน้น" ผมมองตามมือที่เขาชี้ไปที่ฝั่งตรงข้ามรั้วฐานทัพเรือ
"แล้วมาตกปลาตรงนี้บ่อยมั้ย" ผมยังไม่หยุดสัมภาษณ์ (ลืมถามไปว่าใครชักนำเข้าสู่วงการ)
"ถ้ามีตังพอซื้อเหยื่อเมื่อไหร่ ก็มาทันทีครับ" "แต่ตอนนี้เหยื่อมันแพง นี่แม่ซื้อเหมาแม่ค้าที่เขาจะทิ้งแล้วมาให้" ผมพยักหน้าหงึก ๆ
"ทำไมชอบตกปลา แล้วได้เรียนหนังสือมั้ย เราน่ะ"
เขาทำหน้าเศร้า "ไม่ได้เรียนหรอกครับ เพราะต้องไปไกล มีแต่พวกพี่ ๆ ทหารเรือเค้าสอนให้พออ่านหนังสือเป็น" "แล้วเค้ายังสอนให้ตกปลาด้วย เบ็ดคันนี้พี่เค้าให้ก่อนที่เค้าจะปลดออกไป (คงหมายถึงปลดประจำการ) สายเอ็นก็มีอยู่เท่านี้แหละครับ ขาดไปเพราะมันติดหินเยอะ แต่ก็ไม่มีปัญญาซื้อเดิม"
"พี่ครับ คันเบ็ดของพี่สวยจัง แพงมั้ยครับชุดนี้" เชาถามด้วยน้ำเสียงกระดาก ๆ เก็บซ่อนความรู้สึก
"อ๋อ ราคามันอยู่ปานกลาง ไม่แพงมากนักหรอก พี่ซื้อมาลองใช้เพราะมันพกสะดวกดี"
เขาไม่ถามอะไรต่อ หันไปให้ความสนใจกับคันของตัวเอง แต่จากการสังเกตเห็นเค้ามองมาทางคันของผมบ่อยครั้ง
แวบหนึ่งของความคิด ผมตัดสินใจอะไรบางอย่างได้ทันที
"น้อง ๆ พี่จะบอกอะไรอย่างหนึ่ง คันเบ็ดของพี่คันนี้มันยาวไป เกะกะ ไม่ค่อยชอบเลย รอกก็ไม่ค่อยลื่น น้องมาแลกกับพี่มั้ย พี่รู้สึกว่าคันของน้องสั้นกระทัดรัด รอกก็เข้าชุดกันดี"
"พี่พูดจริงเหรอครับ" เขาถามย้ำด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"จริง ๆ นี่ก็กำลังจะกลับแล้ว มาเลยมาแลกกัน"

วันนั้นผมกลับบ้านด้วยความอิ่มเอมและสุขใจอย่างที่สุด
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ณ หมายคลองนาเกลือ ป้อมพระจุล ๆ เมื่อ 17 ปี มาแล้ว หากน้องคนนั้นยังอยู่แถวนั้น (ไม่แน่ใจว่าชื่อน้องเอกหรือเปล่า) ขอให้รู้ไว้ว่า น้องเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ชีวิตบนเส้นทางการตกปลาของพี่ มีความหมายและมีความสุขอย่างที่สุด

"ท่านผู้มีเหลือพอแล้ว มาร่วมแบ่งปันกันเถอะครับ"


ขอบคุณบทความดีๆ จากน้าหลามครับ (และน้ามด ขี้ขมด้วยครับ)

ซึ้งแหะเหมือนใด้อ่าน อัตชีวประวัต นักกวียังไงยังงั้นแหะเห็นว่ายาวๆ
อ่านไปแปล๊บเดียวหมดทบความซะละ ดีครับ  ใด้ใจดี

สวัสดีครับน้าDrago63  นอนดึกเหมือนกันนะครับ

ส่วนน้าair_0624  มาแต่เช้าเลยนะคร้าบบ

+ให้ครับบทความดี สวัสดีตอนเช้าครับ

ซึ้งมากๆเลยครับ+1สำหรับการเสียสระ
และมีน้ำใจครับ

อ่านกี่ทีกี่ที ก็ให้ความรู้สึกที่ดีๆ ครับ



+1 ครับผม

ยังมีบทความดี ๆ ที่น้าตุ้ย เขียนไว้ ที่ได้เคยอ่านในเวปนี้

อีกหลายบทความ  รวมถึงหนังสือ F & G  ( ไม่ใช่  FHM นะ )

+1 ให้น้าตุ้ย  ครับ

สวัสดีตอนเช้าครับน้า numalee น้าtangloung น้าmoddamza น้าmozer น้าnutbatong  น้าfeen  ตื่นเช้ากันจังเลยนะครับ

ถึงน้าmoddamza  รูปโลโก้โหดนะครับ55+

อรุณซาหวัด

+1ครับบทความดีที่น่าทำตาม

ใช้สำนวนได้ดีมากๆครับ
น่าอ่าน
 

สุดยอดครับ ตัวผมเองในอนาคตถ้ามีคันเยอะๆและรอกเยอะคงให้น้องเขาเหมือนกัน

ทำให้ผมรู้สึกปลื้มน้าหลามเพิ่มขึ้นมากมายเหลือเกิน
น้าหลามเป็นคนที่แบ่งปันความรู้มากมายให้กับผมเอง
และน้าๆท่านอื่นอีกหลายๆท่าน  เวลาโทรไปคุยเรื่อง
ตกปลากับน้า น้าชอบพูดว่าผมว่างเสมอเกี่ยวกับเรื่อง
ตกปลาแต่ก็แอบเกรงใจน้าไม่ได้กลัวจะเสียเวลางาน
ของน้าเค้า    ชื่นชมน้าหลามมากครับ

ชอบครับน้า มันเป็นอะไรที่ดีมากเลย +1ไปด้วยครับ

อ่านบทความนี้กี่ครั้งก็รู้สึกดีมาก ๆๆ เหมือนเดิม น้าเค้าบรรยายได้เห็นถึงมิตรภาพและน้ำใจเหลือเกิน  ชอบมาก ๆ ครับ

- ขอบคุณทุกท่านนะครับ 

- ก้าวแรก ๆ ของผม คลองนาเกลือ ป้อมพระจุล ฯ สุดสายของรถเมล์สาย 20 สมัยนั้นยังเป็นสะพานไม้ผสมปูนอยู่เลยครับ ปลาที่ขึ้นชื่อก็ ดุกทะเล จวด กดทะเล  นาน ๆ จะมีกระพงขาวมาแจม

- มีพี่ ๆ เรือหางยาวชอบมาจอดหลบแดดนอนอยู่ใต้สะพาน บางทีนักตกปลาหย่อนเหยื่อพลาดไปลงเรือพี่เค้า ตะกั่วเขกหัวเรือดังโป๊ก ก็จะตามมาด้วยเสียง  "+&^%%$%#@#**((}}P&%" แต่พี่ ๆ หลายคนก็ใจดีครับ หยิบเหยื่อออกจากเรือส่งลงน้ำให้ ส่งตรงหมายดีกว่าหย่อนเองอีกครับ 555 

- เป็นที่รู้กันว่าอย่าไปหย่อนเหยื่อช่วงกลางสะพาน ถ้าไม่อยากอัดเรือหางยาว  เพราะช่องกลางพี่ ๆ เค้าซัดกันน้ำบาน ผมเองโดนหมดสปูลไปทีนึง เบรกรอกแทบไหม้ 

- คัน Shakespeare ยาวประมาณ 7 ฟุต เป็น telescopic (ยืดหดได้เหมือนเสาอากาศ) แบลงค์สีน้ำตาลแดง สะดวกในการพกหลบแม่ออกจากบ้านมาก  รอก Ryobi ตระกูล MX-G เป็นรอกเบรกท้ายที่รูปลักษณ์สวยงามครับสมัยนั้น ตัวรอกเป็นกราไฟท์ ผิวเนียน ๆ สติกเกอร์สีเขียว ของผมเบอร์ 20 ทุกวันนี้ยังอยากได้มาระลึกถึงความทรงจำดี ๆ อยู่ครับ ว่าแล้วจะลองไปโพสท์หาหน้าเปิดท้ายดีกว่า 

ชอบมาก ๆ ครับ

+1ซึ้งครับ

สวัสดีครับน้าneaw น้าluzifer น้าchowwart น้าลวดหนาม น้าalices น้าfff น้าทานุกิ น้าapple น้าพนธ์ลำภู น้าjaran

+1ให้ไว ขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่นำเสนอสิ่งดีๆ
ชอบอ่านบทความของน้าหลามครับ
เคยไปเหมือนกันครับป้อมพระจุลแต่นานมากกกก บนสะพานที่เดียวกับน้าหลาม สังเกตุที่สายไฟครับ สายเอ็นเป็นม่านเลย

+1