คุณสมบัติของความเป็น “นักตกปลา” ได้โดยสังเขป ดังนี้
1. เป็นคนชื่นชอบการต่อสู้และอิ่มเอมกับชัยชนะ การต่อสู้ในที่นี้มิได้หมายถึงการทะเลาะวิวาท ตีรันฟันแทง แต่หมายถึง การพร้อมเผชิญกับสิ่งท้าทาย การทดสอบและถูกทดสอบ การพิสูจน์ความสามารถภายใต้ความกดดัน หรือที่เรียกกันว่า “ลุ้น” และเมื่อได้รับชัยชนะก็จะรู้สึกเป็นสุขหรือเป็นเกียรติในบางโอกาส ไม่ชอบอะไรที่ได้มาง่ายเกินไป มองปลาอินทรีขนาดร่วม 20 โล ที่นอนแอ้งแม้งอยู่ในตลาดสดเป็นแค่ซากสัตว์ที่เป็นอาหารทะเลประเภทหนึ่ง แต่ถ้าหากปลาตัวนั้นติดเบ็ดจากการปล่อยสายลอย หรือลากสายทรอลลิ่ง นั่นคือ “โทรฟี่”
2. เป็นคนที่ไม่ชอบความวุ่นวายเป็นอย่างมาก รักสงบ มีความสุขกับธรรมชาติ แสวงหาความรื่นรมย์จากสิ่งที่เป็นเนื้อแท้ ไม่ต้องมีการปรุงแต่ง
3. เป็นคนช่างสังเกตและจดจำ เรียนรู้และทดลอง รู้จักประยุกต์ใช้ทรัพยากรที่จำกัดให้เกิดประโยชน์สูงสุดได้อย่างแยบคาย
4. เป็นคนที่รู้จักรอคอยอย่างใจเย็น อดทนในสถานการณ์ที่ต้องจำยอม แต่ไม่ฉกฉวยจนเกินงามเมื่อโอกาสมาถึง สุภาพอ่อนน้อม คำพูดติดปากและมักได้ยินอยู่เสมอ ได้แก่ “ขอโทษ” “ไม่เป็นไร” หรือบางทีก็ “อุ้ย หลุด” “เฮ้ย ขาด” แต่ไม่มีคำผรุสวาทใด ๆ ตามมา
5. เป็นคนรักความสุข มีสุนทรีในอารมณ์ มีความพยายามที่จะขจัดความทุกข์ ความหม่นหมองออกจากจิตใจ อารมณ์ดีสม่ำเสมอ  เขินอายบ้างเมื่อตกเป็นเป้าสายตา (เช่นเวลาเตรียมตีเหยื่อแล้วมีคนไม่รู้จักนั่งมอง ลุ้นให้สายฟู่) แต่จะพยายามวางท่าผึ่งผายเมื่อตกเป็นเป้าสายตาอีกเช่นกัน (ในขณะอัดปลา) บ้ายอพอสมควร
6. ไม่ใช่นักลงทุน ไม่หวังผลกำไร ข้อนี้เป็นที่ทราบกันอยู่แล้วว่า ใครคาดหวังจะตกปลาให้คุ้มกับค่ากับค่าใช้จ่าย มักจะถูกแนะนำให้ “กำเงินไปตลาด” จะดีกว่า
7. ไม่มีความรู้หรือความคิดในสมองในเรื่องเล่ห์เหลี่ยม กลโกง การเอารัดเอาเปรียบ
มีแต่น้ำใจนักกีฬา รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย ข้อนี้สำคัญที่สุด
8. ว่ากันว่า นักตกปลาเป็นผู้ที่ใช้ชีวิตคุ้มค่า ข้อนี้จริงเท็จอย่างไร คงต้องค้นหาคำตอบ
กันดูเอง
คัดลอกจาก ตกปลา กีฬาสุภาพชน

ดีจังครับ
ขอบคุณครับ

ดีครับน้าป้อ
ต้องช่วยกันส่งเสริม..

ถูกต้องนะคร๊าบ.บ.บ.บ  น้าป้อ

เป็นได้ไม่ครบอะ 

- ขอบคุณครับ พี่ป้อ  ไม่ใช่ผมคิดเอง ไม่ใช่กฎ ไม่ใช่มาตรฐาน ไม่ใช่สิ่งที่ต้องทำให้ได้ แค่รวบรวมจากที่กระจัดกระจาย ให้มาอยู่ที่เดียวกัน ผมอยากให้มันยั่งยืน พี่คงเข้าใจ ไว้ว่าง ๆ จะไปเยือน ฝากความคิดถึงตาโป้งด้วย 

- ขอโค้ตมาอีกสองย่อหน้า พี่คงไม่ว่าอะไร เป็นบทความที่ตั้งใจเขียนที่สุดแล้ว อยากให้เด็ก ๆ ได้อ่าน ยังจำวันที่ผมเขียนมันได้ กว่า 5 ปีมาแล้ว อดนอน เพราะอยู่ระหว่างสมองแล่น กลัวลืม (และโดนเร่งส่งต้นฉบับ) 

- "การเลือกขนาดแรงดึงของสายเบ็ดที่จะใช้ การผูกเงื่อน ขนาดของตัวเบ็ด ลูกหมุน ลีดเดอร์ การเลือกเหยื่อไม่ว่าจริงหรือปลอมที่เหมาะสมกับปลาที่ต้องการตก วิธีการประกอบหรือเกี่ยวเหยื่อ สร้างแอ็คชั่นให้เหยื่อปลอม วิธีการตีสายเบ็ดด้วยรอกประเภทต่าง ๆ การปล่อยสายลากเหยื่อ สายลอย สายหน้าดิน ความรู้เกี่ยวกับกระแสน้ำ กระแสลม ลักษณะและวิธีการกินเหยื่อของปลา วิธีการสู้ปลา  ฯลฯ ใครที่บอกว่าความเพลิดเพลินที่สุดของการตกปลาเกิดขึ้นเมื่อปลาติดเบ็ดและกำลังต่อสู้กับเราอยู่ คงต้องย้อนกลับมาคิดถึงสิ่งเหล่านี้ว่านั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น มีองค์ประกอบอื่นมากมายในการตกปลาที่ทำให้เกิดความสนุกสนานเพลิดเพลินผ่อนคลายความเคร่งเครียดทางจิตอย่างแท้จริง เป็น “กีฬา” ตามที่พจนานุกรมว่าไว้ แล้วคำกล่าวที่มักได้ยินนักตกปลาเอ่ยให้ได้ยินกันบ่อย ๆ ที่ว่า “แค่เอาสายเบ็ดจุ่มน้ำ ก็เป็นสุขแล้ว” ก็จะเป็นความจริง ไม่ใช่แค่วลีที่เอาไว้ออกตัวแก้เขินเวลาตกปลาไม่ได้เท่านั้น"


- "ในความรู้สึกของผู้คน “กีฬา” ในทุกวันนี้ เน้นหนักไปที่การแข่งขัน ไม่เฉพาะการพักผ่อนคลายความเครียดเพียงประการเดียว การต้องมีผู้แพ้ ผู้ชนะ แล้วเมื่อพวกเรา “นักตกปลา” เห็นพ้องต้องกันว่าการตกปลาเป็นกีฬาที่แท้จริงแล้ว เราก็ควรต้องยอมรับด้วยว่า แก่นแท้ของการแข่งขันกีฬาคือ “ต้องไม่รู้ผลแพ้ชนะ จนกว่าการแข่งขันจะเสร็จสิ้น” ผู้เขียนมิได้หมายถึงการแข่งขันระหว่างนักตกปลาด้วยกันเองโดยมีปลาเป็นตัวบ่งชี้ชัยชนะ แต่หมายถึงระหว่างคนกับปลา ถ้าพูดว่าการตกปลาคือกีฬาแต่สูตรสำเร็จคือ ปลาต้องเป็นผู้แพ้ นักตกปลาต้องเป็นผู้ชนะร่ำไป  อย่างนี้จะเรียกว่าเป็นการแข่งขันกีฬาก็ป่วยการ การเป็นผู้ชนะอย่างขาวสะอาด การเรียนรู้ความผิดหวังหรือผิดพลาด รู้จักความพ่ายแพ้และยอมรับหลังจากพยายามเต็มกำลังแล้ว ควรจะเป็นอุดมคติ เป็นคุณสมบัติประจำตัวของผู้ที่เป็น “นักตกปลา” ทุกคน ปลูกฝังจนเกิดเป็นนิสัยส่งผลต่อเนื่องไปจนถึงการใช้ชีวิตด้วยเลยก็จะเป็นการดี เพราะนี่แหละคือ “ตกปลา ได้อะไรมากกว่าปลา” อย่างที่เขาว่ากัน"

- เต็ม ๆ ที่นี่ http://www.siamfishing.com/content/view.php?id=109&cat=article

- ผมเองก็ทำไม่ได้ทั้งหมดหรอก แค่อยากให้มันเป็น

- บทความ "ตกปลา กีฬาสุภาพชน" ไม่สามารถเป็นชิ้นเป็นอันได้เลย ถ้าปราศจากประสบการณ์ มุมมอง การถ่ายทอดเรื่องราว และข้อมูล ทั้งที่ตั้งใจและจากการบันทึกจดจำ จากบุคคลเหล่านี้ ขออนุญาตเอ่ยนามเพื่อจารึกไว้ด้วยสำนึกในบุญคุณ

1. โชติ ก่อประภากิจ  (อาจารย์แร้งเฒ่า ผู้ล่วงลับ)
2. จิระยุทธ อำนวยผล (พี่นวล)
3. ธัญญา วิมลเศรษฐ  (พี่หมู โอเชียน)
4. สุรศักดิ์ ทัศนพยัคฆ์ (พี่ติ่ง แสมสาร)
5. สกล เลิศอุทัย (หรั่ง พระนั่งเกล้า/เคหะราม ฯ  footfish)
6. วินัย ชีวพงศ์ชัย (พี่ป้อ F&F)

- ต่อไปผมจะเล่นมั่งแล้ว  เครียดมานาน  ปวดหัว 

งั้นนิ่มคงไม่ใช่  "นักตกปลา"  ค่ะ    คงเป็นได้แค่  คนที่ชอบตกปลาเท่านั้นเองค่ะ

เพราะ  ข้อแรก  ยังหา  "โทรฟี่"  ม่ายเจออ้ะค่ะ มีแต่กะมัง  ตะโกก  ตะเพียน  ฯลฯ  แต่ยังไม่ได้ใจ

ข้อสอง  ทำได้บ้างไม่ได้บ้างอ้ะค่ะ เพราะบางทีก็ชอบสิ่งปรุงแต่ง  โดยเฉพาะอาหาร  ไม่ปรุงไม่อร่อย  แหะ ๆ ๆ

ข้อสาม  ความจำสั้น  (เหมือนปลาทอง) วันนี้จำได้  พรุ่งนี้ลืมเป็นประจำ

ข้อสี่  ใจร้อน  แถมบางทีปากเปราะ  ถ้าอยู่กับหมู่คนที่สนิท ๆ  แต่บางทีก็เย็นจนเกินไปอ้ะ

ข้อห้า  อันนี้พอได้  ๆ  บร้ายอค่ะ  บร้ายอ 

ข้อหก  อันนี้ชอบเก็งกำไรค่ะ  เอากุ้งฝอย 20 บาท  ตกปลาม้าแล้วขายได้  หรือไม่ก็ตกกระเบนน้ำจืด  ขายได้อีก

ข้อเจ็ด  อันนี้ถูกต้องแล้วก๊าบ  ไม่โกงปลา  (แต่เอ  ตีเหยื่อปลอมนี่โกงป่าวหว่า  ไปหลอกมัน) 

ข้อแปด  อันนี้ยังไม่รู้ค่ะว่าใช้คุ้มค่าหรือยัง  เพราะ  นิ่มยังเด็กอยู่เลย


อย่าซีเรียสกับคำตอบนิ่มนะคะ  ขำ ๆ วันละนิ๊ด  จิตใจแจ่มใส


ขอแก้ไขเพิ่มเติมนิ๊ดนึงนะคะว่า

ครับน้าป้อ ส่วนตัวผมรู้แต่ว่าตกปลาแล้วมีความสุข ไม่ใช่สุขเพียงตกปลาอย่างเดียว สุขกับเพื่อน สุขกับบรรยากาศ เอ้าโชนครับ 

ชอบอันนี้อ่ะ   

อ่านแล้ว ก็ชอบครับ น้าป้อ...
  มุมมองของคนเรา มักแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับการมองอย่างไร ยืนมองอยู่ตรงไหน ด้านไหน มุมไหน นั่นเป็นสิ่งที่เราควรเข้าใจให้มากที่สุด..
      ฉนั้นการที่คนเราคิดเรื่องหนึ่ง อย่างหนึ่งขึ้นมา..
        ก็จงอย่าคิดว่า คนอื่นจะต้องคิดตามเราเสมอ...
          ความแตกต่างก่อให้เกิดการทุ่มเถียงก็จริง...
              แต่ ก็นำมาซึ่งเหตุและผล มิใช่หรือ... ( บางครั้ง ก็เกินเลยไปบ้าง เป็นธรรมดา ของคน เราจึงควรให้อภัยกัน หันหน้าคุยกัน )
            สนุกกับชีวิตเหอะ เพื่อนแยะๆ ตกปลาสนุกๆ ได้โม้ ได้แห้ว ได้มัน กับชีวิต เรายังจะอยากได้อะไร จากนี้อีก...
            แล้วเจอกันครับ น้าป้อ...

ดีครับ อธิบายความหมายของ คนชอบตกปลาได้ดีทีเดียว และขอบคุณ น้า shark ด้วยครับที่เสริม ด้วยบทความดี ๆ

ขอบคุณครับ สำหรับ "สิง ดี ๆ "

น้าหลามเครียดหร๋อ....เครียดมาก มานวดแผนโบราณพิโลกม๊ะ....อิอิ...

    นานๆ นักตกปลารุ่นเก่า จะออกมาแนะนำเสียทีนึง ก็ขอน้อมรับด้วยความยินดีครับ น้าป้อ
    จริงอยู่มุมมองของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ต่างคนต่างมองไปคนละมุม แต่เราก็ควรจะเคารพผู้อื่นด้วยเหมือนกันนะครับ ตามคำที่ว่า หากท่านต้องการความนอบน้อมจากผู้อื่น จงนอบน้อมต่อเค้าก่อน
    ท่านไม่จำเป็นต้องทุ่มเถียงกับผู้ที่มีความคิดเห็นไม่ตรงกับท่านหรอกครับ แค่เสนอแนวทางที่แตกต่างออกไปอย่าสร้างสรรค์ก็พอ
    และสุดท้ายให้สุภาพ ในการเสนอความคิดเห็นกันหน่อย เพราะว่าความคิดเห็นของเราอาจจะนำมาซึ่งความขัดแย้งและทุ่มเถียงที่ใหญ่ขึ้นไปอีก

ค.11



น้าปร้อมบินไทย พูดได้ดีมักๆครับ
ตรงใจผมเลย..

เห็นดีด้วยครับและเห็นด้วยกะน้าป้อมครับ

ชอบครับ 

  ... ใช่เลยครับน้าป้อ

แต่ระยะหลังๆ ผมรู้สึกว่า หลายๆ คนผันตัวเองไปเป็น  "นักล่ารางวัล"  "คนหาปลา"   (คนหาแห้วนี่..ไม่นับนะครับ 5..5..5) จนหลงลืมกับ  "น้ำใจนักกีฬา" , "มารยาท"  และคำว่า "ขอโทษ"

...แต่ผมเชื่อว่า ในใจลึกๆ ของทุกคนก็ยังรักการตกปลา ดังนั้นคงไม่มีคำว่าสายเกินไป  ถ้าเราจะกลับมาเป็น  "นักตกปลา" กันอีกครั้ง ... 

...ซาบซึ้งด้วยจิตคารวะครับ...

กีฬาสุภาพชน ถ้าเป็นได้ก็ดีสิครับ แต่ที่ต้องมาขยายความก็เพราะมันไม่เป็นอย่างนั้น ผมว่าทุกคนลองมาสำรวจตัวเอง ก็น่าจะรู้นะครับ (ห้ามเข้าข้างตัวเองนำ) แล้วเราจะรู้ว่าเราเป็นนักตกปลาประเภทไหน ช่วงนี้เครียจเหมือนกันครับ