หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

สายๆของเมื่อวานนี้มีนัดกับเพื่อน แถวๆคลอง 12 ฝั่งทางไปนครนายกโน่น นั่งรถจนหลังยอก  แต่ก็ดี นานๆ ได้นั่งรถแถวนั้น เปิดหูเปิดตา

ถึงหน้าบ้านเพื่อน ลงจากรถ โทรไปบอกเพื่อนว่ามาถึงแล้ว  เพื่อนใช้ให้ลูกชายวัย 8 ขวบออกมารับ เดินเรียบสะพานข้างคลอง ฝั่งขวาเป็นโรงงานกั้นรั้วคอนกรีต ฝั่งซ้ายเป็นคลอง น้ำไม่ดีนัก แต่ก็ยังมีผักบุ้งทอดยอดให้เห็น ปลากระดี่ ปลาหมอผุดยิบๆ น่าเอาเบ็ด (คันไม้ไผ่) เกี่ยวตั๊กแตนมาตกไปทอดกรอบแกล้มเหล้า. ก็ได้แต่คิดนะ

เดินไม่ทันเหนื่อยก็ถึงบ้านเพื่อน ด้านหน้าหันเข้าถนนด้านหลังติดชายคลอง อาศัยว่าเป็นคนที่ชอบต่อเติม มันต่อเติมด้านหลังเสียเกือบเป็นชาน แถมยังทำหลังคากันแดดด้วย นับว่าเข้าท่า ผมเดินไปด้านหลังดีกว่า มองสายน้ำไหลเอื่อย ฟ้าหน้าฝนหม่นเมฆ แดดไม่จ้า ไม่ร้อน

“อยากกินอะไรวันนี้” เมียของเพื่อนถามด้วยสำเนียงคนอีสาน ผมเดินเข้าไปดูในครัว ปลาช่อน ตัวขนาดด้ามจอบ 3 ตัว  ชาวนาบางคนเรียก ปลา 2 ปลา 3 คือ 2 ฝน 3 ฝน ควักขี้และไส้ออกแล้วนอนขดตัวในกาละมัง ดี ไม่ต้องทุบตัวมันให้ผิดศีลปานา ผักบุ้งสดกำใหญ่แช่น้ำถัดไป เอางี้ ทำแกงส้มผักบุ้งนะ ปลาพวกนี้หั่นสองสามท่อนก็พอ ตัวขนาดด้ามจอบนี่เนื้ออ่อน กำลังหวาน

ปล่อยเมียเพื่อนแกงส้ม มะขามเปรี้ยว  ผมก็ออกมานั่งชานหลังบ้าน ไอ้ตัวเล็ก 8 ขวบ นั่งเหลาคันไม้ไผ่ เป็นคันเบ็ดแบบเบ็ดธง แต่ไม่ใช่หรอก มันตกเหยื่อตั๊กแตนกันซะมากกว่า “มันต้องทำเบ็ดธง เกี่ยวเหยื่อไอ้หมอ ล่อไอ้ช่อน” ผมบอกให้ตัวเล็ก มันหูผึ่งทันที “ยังงัยน้า”

ก็ไอ้ช่อนที่แม่ไอ้ตัวเล็กแกงส้มนั่นแหละ ไอ้ปลานี้มันสืบต้นสกุลถึงอะเมซอน สมัยผมเล็กๆนี่ การล่าไอ้ช่อนเป็นงานที่ท้าทาย รางวัลนำจับสูงลิบ น้ำหนักตัวมัน 4 ขีดถึงร่วมสองสามกิโล ถ้าตัวโต จับยาก มันเป็นปลากินเนื้อ มันไล่งับลูกปลาหมอ ปลากระดี่มันชอบนัก พวกเหยื่อผิวน้ำ อย่างลูกเขียดดิ้นกระแด่วๆ หรือปาด ก็ฮุบเหมือนกัน การล่าจึงต้องเกี่ยวเบ็ดด้วยเหยื่อเป็น ไอ้ปลานี่มันหากินกลางคืนมากกว่ากลางวัน นั้นก็คือเย็นโพล้เพล้ก็เตรียมลูกปลาหมอไปเกี่ยวเหยื่อทิ้งไว้ได้เลย กู้ตอนเช้าอาจจะได้ปลาช่อนตายถ้ามันติดเบ็ดหัวค่ำ ปลานี้มันนักสู้ตัวหนึ่ง ดิ้นแรง แต่มันไม่มีเงี่ยงเหมือนไอ้ดุก ไอ้กด

ปลา 2 ปลา 3 อย่างที่แม่ไอ้ตัวเล็กกำลังแกงส้มนี่ ถ้าไม่แกงส้ม ก็ผ่าอก ใส่เกลือ ตาก 2 แดด เอาลงทอดน้ำมันร้อนๆ กินกับข้าวสวย น้ำพริกกะปิ ถ้าตัวเกินข้อมือเด็ก 4 ขวบไปแล้ว อย่างนั้นมันต้องแป๊ะซ๊ะ แต่ขั้นตอนยากมาก เพราะต้องทุบหัว แล้วขอดเกล็ด เสร็จแล้วก็เอาลงกระทะทอดให้กรอบ ก่อนไปทำแกงส้มแป๊ะซะ ปลาตัวโตนี่คาวมันเยอะ ยิ่งปลาช่อน มันปลากินเนื้อ เนื้อของมันก็เหม็นคาวหน่อย ต้องทอดก่อน ในนาทีนี้ ขอคารวะแม่ครัวที่คิดค้นแกงส้มแป๊ะซะ

แต่ถ้าได้ปลาช่อนตัวละเป็นกิโล ทำอะไรกิน??  ต้องห่อหมก ห่อหมกนี่ต้องฝีมือหน่อย มันยาก ต้องถึงพริก ถึงเครื่อง ถึงแป้ง ไม่งั้นไม่จับตัวกัน (ฟังเขามาอีกที ทำไม่เป็นหรอก อาศัยอยู่บ้านนอก เขาทำกันบ่อย) ใบยอไม่มีก็เอาใบมันสัมปะหลัง แต่จะให้ดี ใบยอดีกว่า มันดับคาวปลาแล้วก็ดับเอียน/เลี่ยนดีนัก

แต่ให้เด็ดสุดสำหรับพรานล่าปลา ผู้รอนแรมตามริมน้ำ ต้องสูตรหมกโคลน เขาเรียกพอกโคลนนี่แหละ ประหยัดดี สุกไวด้วย ก่อไฟเข้า ได้ปลามา ก็ทุบหัวให้ตายซะ ไม่ต้องขอดเกล็ดและควักขี้ พอกโคลนมันหนาหน่อย พอเสร็จก็โยนลงไฟเลย คะเนสักชั่ว 15 นาที 20 นาที ควักออกมาจากไฟ แล้วแกะโคลนออก โคลนจะจับเกล็ดแล้วเอาเกล็ดออกมาด้วย เหลือแต่เนื้อในขาวๆ จิ้มน้ำพริกเกลือ ได้ข้าวเหนียว หรือข้าวสวยร้อนๆ นะ อร่อย

ผมคุยเรื่องปลาช่อนอยู่นาน ไอ้หลานบอกมันเห็นไอ้ช่อนไล่ลูกปลาอยู่บ้าง มันต้องเริ่มล่าบ้างแล้ว แววตามีความหวัง

ผมภาวนา อย่าให้มีร้านเกมส์อยู่หน้าปากซอยบ้านเพื่อนผมเลย ไม่งั้นไอ้เด็กแถวนั้น มันต้องขลุกอยู่แต่ร้านเกมส์แน่ๆ

หมายเหตุ

บทความนี้เขียนเมื่อราวต้นปี 2544