หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

ความเป็นมา
ขี้เมามักทำกับข้าวเป็น (กินได้ไม่ได้อีกเรื่อง)

ส่วนผสม
-ปลาอะไรก็ได้ ที่กินได้ หอมแดง ตะไคร้ ใบมะกรูด ขมิ้นผง .ซุปก้อน น้ำปลา


วิธีทำ
-อาบน้ำ ประแป้งพริกลี่ฮีท นุ่งผ้าขาวม้ย (ที่ภูเก็ตเรียกว่า ผ้าจุ๊ยมั้ว)
-ผสมเครื่องดื่ม Lกฮ บางบาง, จิบ, แหงนหน้าถอนหายใจ, ก้าวเท้าซ้ายออกเล็กน้อย
-เทน้ำใส่หม้อ อย่าเทหม้อใส่น้ำเดี๋ยวหม้อลอย
-บุบหอมแดง บุบตะไคร้ ฉีกใบมะกรูด แล้วโกยเครื่องปรุงทุกอย่างใส่หม้อ
-จิบเครื่องดื่มคอยน้ำเดือด
-นำปลาที่เตรียมไว้ใส่หม้อเมื่อน้ำเดีอดดีแล้ว ห้ามคน(คน เป็น verb ไม่ใช่ noun)ปลาจะคาว
-ปรุงรสด้วยน้ำปลา ปล่อยให้เดือดต่อจนปลาสุกดี เป็นอันเสร็จ

อื่นๆ
สรรพคุณทางยา
-บำรุงผิว (ขมิ้น)
-ขับปัสสาวะ (ตะไคร้)
-ป้องกันโรคกระเพาะ(กินแล้วอิ่ม)

คำแนะนำ
-ทำครั้งแรกไม่ควรฮึกเหิมถึงขั้นชวนเพื่อนมากิน อาจทำให้เสียรังวัดได้
-ควรตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่ใช่ปลาที่จับมาจากเขตอภัยทาน
-ควรเปิดเพลงบรรเลงเบาเบาขณะปรุงอาหารถ้าเป็นเพลง เขมรโยกต้นไทร ยิ่งดีเพราะเข้ากันกับผ้าขาวม้า
-การซดคำแรกควรใช้มือข้างที่ถนัด (ไม่ควรใช้มือที่สาม) ตักน้ำแกงจ่อไปที่ปาก, แบะปากเล็กน้อย (แบบดูถูกคนจน)
เผยอปากให้ริมฝีปากล่างล้ำหน้าริมฝีปากบน แล้วยื่นปากไปจนพบกับช้อนกลางอากาศ, ซดน้ำผ่านเหงือกล่างสู่กระพุ้งแก้ม
ถ้ารู้สึกว่าไม่อร่อยให้บ้วนทิ้ง  แต่ถ้ารู้สึกตรงกันข้ามให้กลืนลงคอ, ผงกหัวสองสามครั้งพร้อมทำเสียงอือออ แล้วยกนิ้วให้ตัวเอง