หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

                                                              พฤษภกาสร                        อีกกุญชรอันปลดปลง
                                                              โททนต์เสน่งคง                  สำคัญหมายในกายมี
                                                              นรชาติวางวาย                    มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
                                                              สถิตทั่วแต่ชั่วดี                    ประดับไว้ในโลกา

                                                        กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีสัตวชาตยักษ์ใหญ่โตมโหฬาร  พวกมันท่องไปทั่วพื้นปฐพี
                                                ยึดครองดวงดาวเคราะห์อยู่หลายล้านปี  ในทุกวันนี้ยังไม่มีใครคอนเฟิร์มได้ 100 % ว่าเหตุใดพวกมัน
                                                จึงนัดกันเด๊ดสะมอเร่  สูญพันธุ์หายไปจากโลกนี้  แต่ซากฟอซซิล  ซากอินทรีย์ที่พวกมันทิ้งไว้หลังความตาย
                                                กลับกลายเป็นประโยชน์อย่างมหาศาลให้กับสัตว์โลกยุคใหม่ ผู้ค้นพบและตั้งชื่อ ‘ไดโนเสาร์’
                                                ให้พวกมันหลังจากที่พวกมันอันตรธานไปจากโลกามิสนานกว่า  200 ล้านปี
                                    ทะเลอ่าวไทยเป็นแหล่งกักเก็บแก๊สและน้ำมันของซากไดโนเสาร์ จึงไม่แปลกที่แท่นขุดเจาะ
                                                แก๊ส - น้ำมัน เกิดขึ้นมากมายเหนือซากฟอสซิลเหลวโบราณ 
                                                          ก็ในเมื่อซั้งซึ่งประกอบด้วยทางมะพร้าวบ้องไม้ไผ่ไม่กี่ลำยังเป็นแหล่งพำนักพักพิงของ
                                                เหล่าปลาน้อยใหญ่ได้  แล้วทำไมคอนโดมิเนียมที่พุดขึ้นดั่งดอกเห็ดกลางอ่าวไทย
                                                จะเป็นแหล่งซ่องชุมกำลังของเหล่ามัจฉาไม่ได้ 

                                                      ว่าแล้วพยัคฆ์ร้ายปุ้ม  007  ก็อาศัยไซเบอร์ไร้สายปิดประกาศหาเหล่าผู้กล้า
                                                รวบรวมเหล่าจอมยุทธ์ใต้ฟ้าเมืองไทยได้ 15 จอมยุทธ อาศัยเรือเอี่ยมจุ้น ( NO ขอโทษผู้ใหญ่ )
                                                เรือพิฆาตลาภสมุทรอันทรงอานุภาพของผู้ใหญ่จื้อที่จอดเทียบท่าอยู่ที่ อ.ประแสร์ จ.ระยอง

                                                        พวกเรา( ซือเฮียกับช้างน้ำ )อาศัยรถโพร์วิลสีแดงคันนั้นตะบึงจากทุ่งเมืองช้างเวลาหนึ่งโมงเช้า
                                                  ราวบ่ายสองเราก็ถึงสำนักผู้ใหญ่จื้อ
                                    ประมาณ 4 โมงเย็น เมื่อเหล่าจอมยุทธ์มาพร้อมหน้า น้ำจืดน้ำแข็งเสบียงพร้อม
                                                  เรือลาภสมุทรก็เคลื่อนลำออกจากท่าไปทิ้งสมอหลังเกาะมันหากระสุน

                                                        ใต้ราวไฟสปอร์ทไลท์สว่างไสว เหล่าจอมยุทธ์ต่างเข้าประจำฐานที่มั่นของตนช่วยกันโสกหมึกได้ราวร้อยตัว
                                                หมึกหอมห้าสิบกว่าตัว(ตอนแบ่งปลาไม่เห็นสักตัว) กับไต๋น้อยครอบหมึกครั้งเดียวตอนสี่ทุ่มกว่า
                                                ได้หมึกอีกราวร้อยตัว เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา  ผู้บัญชาการรบปุ้ม 007 สั่งถอนสมอเคลื่อนทัพเรือออกศึกทันที
                                                        เรือต้องใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 17 ชั่วโมงกว่าจะลอยลำถึงแท่นมังกร  ตอนตี 5 ครึ่ง กัปตันพานาวาแวะเติมกระสุน
                                                จากเรืออวนได้ปลาทูร้อยกว่าตัวเตรียมไว้เป็นกระสุนสำรอง

                                                        ปลาบินของช้างน้ำกับขาวหัวแดง CD 14 ของโป้ 
                                                ทั้งคู่ว่ายน้ำระริกระรี้ตามหลังเรือลาภสมุทรถึงหมายโดยสวัสดิภาพ
                                                          4 โมงเย็นเหล่าจอมยุทธ์ก็ตะลุยถึงคอนโดหลังแรก ความไวยกให้เสี่ยพงษ์
                                                ชิงคว้าคันหย่อนน้ำทดสอบหมายเล่นๆเป็นคนแรก เพียงไม่กี่จิ๊กก็มีเสียว
                                                ปลาโออวบอ้วนสวยฉวยเหยื่อจิ๊ก กระตุ้นต่อมตื่นเต้นปลุกเร้าเหล่าจอมยุทธ์ให้คึกคักเป็นพิเศษ
                                                ทั้งเหยื่อสดเหยื่อจิ๊กถูกเหล่าผู้กล้าส่งลงน้ำมากกว่า 15 สาย แล้วทั้งคันเต้นคันนิ่งต่างเป็นอัมพาตข้ามชั่วโมง
                                                อย่างทรมานใจผู้ถืออาวุธเพราะไร้ผู้ต่อกร

                                                          พระอาทิตย์ตกน้ำต๋อมแต๋มไปแล้ว เวลาใกล้ทุ่ม โทรฟี่ยังอยู่ห่างมือเหล่าจอมยุทธ ซือเฮียกด
                                                SEABORG 300 FB กรอเอ็นขึ้นเช็คเหยื่อ หมึกตายถูกปลาเล็กแทะเล็มตัวแหว่งหัวกุด
                                                เฮียย่องไปหัวเรือหากระสุนนัดใหม่ ผ่านคัน G. CRAFT  BACK BONE ปักอยู่แคมเรือ หางตาเหลือบเห็นปลายคันสั่นดิ๊กๆๆ
                                    “ เฮียๆๆ! ”
                                  “ เรียกทำไม? ”
                                  “ ปลากินๆ! ”
                                    “ เห็นแล้วไม่อยากปล้นคันคนอื่น  เจ้าของอยู่ไหน…… ” เจ้าของรอกACCURATE 665N โดดเข้าคว้าคัน
                                                        “ ตัวใหญ่ๆ! ”  เสียงจากเพื่อนร่วมเรือเมื่อเห็นปลายคันโค้งคำนับทะเลงึกๆงักๆ         
                                                        “ ใจเย็นๆ ” หลายคนเอาใจช่วย
                                                          ดูเหมือนว่าการชักคัน G. CRAFT ออกจากกระบอกปักคันกลายเป็นเรื่องยาก และเมื่อเขาเอาคันเบ็ดออกจากรูได้
                                                  การปล้ำกับนางโฉมเชฟบ๊ะที่ความลึก 60 เมตรก็ง่ายปานพลิกฝ่ามือ เพียงไม่กี่ขบวนท่า
                                                  เธอก็เสร็จน้าดั๊ย เขายิ้มแก้มปริเมื่ออุ้มเธออยู่ในอ้อมกอดอย่างมีความสุข ซือเฮียเกี่ยวหมึกตายตัวใหม่
                                                  หย่อนลงน้ำไม่กี่อึดใจ ทางหัวเรือเฮียก็ได้ยินเสียงไชโยโห่หิ้วแสดงความยินดีกับน้องน็อตที่สามารถน็อคแม่โฉมงามได้อีกตัว
                                                          เวลาถัดมาพยัคฆ์ร้ายปุ๋ม 007 ก็โดนเจ้าถิ่นบุกถล่มแบบตั้งตัวไม่ติด  ส่วนนางโฉมหุ่นนางแบบ
                                                  เสียท่าให้กับคุณกอล์ฟ  แล้วเหยื่อจิ๊กคุณหนึ่งก็ถูกนักรบตาเพชรใต้คอนโดบุกโจมตี

                                                  พ่อนกก็ไม่ยอมน้อยหน้าลูกนกนางนกต่อที่ปลายสายถูกนักเลงตาเพชรบุกฉุดคามือ
                                                  คุณวัฒน์เขย่าคันไม่กี่ทีปลายคันโค้งรับหน่วยคอนมันโดเจ้าถิ่น ดูเหมือนว่าหน่วยกล้าตายทัพหน้าป้องกันป้อม
                                                  บุกโจมตีโอบล้อมเรือรบลาภสมุทรรอบทิศทาง สงครามเต็มรูปแบบระเบิดขึ้นแล้ว
                                                  คุณเอก คุณโป้ ล้วนโดนไอ้หางแข็งถล่มกันทั่วหน้า

                                                          ที่เรือโยกโครงเครงไม่แน่ใจว่าเกิดจากแรงเขย่าคันเบ็ดของเหล่าจอมยุทธ์รอบลำเรือ
                                                  หรือแรงคลื่นลมกันแน่ แต่ที่แน่ๆ คลื่นลมสงบราบอย่างน่าพอใจ
                                                          ชัคฮื้อตัวนั้นลอบทำร้าย Y0ZUR1 100 กรัมสีน้ำเงินฟ้าอ่อนของซือเฮีย
                                                  แต่มันหนีไม่รอดถูกเจ้า SEABORG 300 FB หิ้วขึ้นมาถึงผิวน้ำ คุณกอล์ฟเกี่ยวพลาด
                                                  เบ็ดหลุดจากปาก จึงจมอ้อยอิ่งลงสู่ก้นทะเล
                                                          ซือเฮียได้หางแข็งอีกตัวเบ็ดเกี่ยวถูกครีบ ตัวถัดมาเบ็ดเกี่ยวใต้ปาก

                                                        อีกตัวเบ็ดเกี่ยวใต้ท้อง ตัวนี้แปลงร่างเป็นผิวสองสี เหยื่อหมานตัวนี้พลีชีพให้ไอ้สากในเวลาถัดจากนั้น
                                                  ซือเฮัยเปลี่ยนเหยื่อตัวใหม่จิ๊กได้นางโฉมแต่เบ็ดเกี่ยวท้อง
                                                        แล้วชัคฮื้ออีกตัวสไตรค์เหยื่อ 180 กรัม ยาว 8 นิ้ว สีเหลืองพรายน้ำทั้งตัว
                                                  ขณะที่เจ้าเหลืองก้านยาวคลุกวงในกับชัคฮื้ออีกตัวห่วงเหล็กพร้อมเบ็ดตัวล่างก็หลุดหายไป

                                                        เวลาผ่านถึงห้าทุ่ม ซือเฮียย่องไปหัวเรือพบศพกะมงตาเพชรกองทับถมกันล้นตะกร้า
                                                    กวาดสายตาไปรอบๆ ไม่รู้จะถามใคร เหล่าจอมยุทธ์ต่างหันหลังถืออาวุธในท่าเตรียมพร้อมก็มี
                                                    ที่เขย่าอาวุธกันอย่างเมามันก็มี

                                                        ชัคฮื้อ 76 ตัว เข้าใจว่าติดโรคจิตชอบของปลอมมากกว่าเหยื่อจริง
                                                  เฉพาะคุณเก่งคนเดียวเขย่าเอาชัคฮื้อได้มากกว่าสิบตัว
                                                          เวลาล่วงเข้าตีหนึ่งกว่า นายทัพ นายกองเหนื่อยล้าจากการสัประยุทธ์ทยอยหนีขึ้นห้องแอร์
                                                  พักผ่อนเอาแรงทีละนาย
                                    ศัตรูก็คงอ่อนกำลังลง ข้าศึกใช้เวลานานกว่าจะบุกเข้าโจมตีผู้รุกรานสักครั้ง ทัพหน้าเหลือ
                                                  คุณวัฒน์ หนึ่ง กอล์ฟ ส่วนจอมยุทธเก่ง จอมยุทธอ้วนยังเฝ้าระวังข้างเรือ
                                                          ตอนที่ชัคฮื้อสองตัว บุกทำร้ายนางนกต่อของช้างน้ำ กับซือเฮียนั้น
                                                  เรือกำลังถอนสมอ ออกเดินทางไปหมายใหม่ ยามนั้น ตี 3 พอดี 

                                                        เสียงไอ้เปียรบกวนโสตประสาทเฮียตอนฟ้าสางแล้ว นอนทำใจอีกครู่ใหญ่
                                                    เฮียก็ทนไม่ได้กับเสียงไอ้เปียตรงนั้นทีตรงนี้ที.... คอนโดหลังนี้น่าจะเป็นกองทัพไอ้เปีย.....
                                                    เฮียลุกขึ้นแปรงฟันล้างหน้าเสร็จแล้วเอาเบ็ดเกี่ยวหมึกตายทิ้งลงน้ำ
                                                        “ ย้ายๆๆ ”
                                                    อ้าว!  ยังไม่ทันรู้ดำรู้แดง ตะกั่วหย่อนลงน้ำยังไม่ทันแตะพื้น  ผู้บัญชาการรบสั่งย้ายหมายเสียแล้ว

                                                          8.00 น. เชฟจ้อนเสิร์ฟข้าวต้มปลากับกุนเชียงหั่นเฉียงทอด
                                                          ตอนที่เรือถึงคอนโดหลังใหม่  เรือยังจอดไม่สนิท ฝนก็ชิงเทลงมาราวกับฟ้ารั่ว
                                                  30 นาทีแล้วพระพิรุณยังไม่ยอมอ่อนข้อให้  กัปตันติดเครื่องเรือเตรียมย้ายหมาย
                                                  ขณะที่จอมยุทธ์อ้วนกรอเก็บสายลอยที่เกี่ยวปลาทูทิ้งไว้ก่อนฝน ( จอมยุทธ์พวกนี้ลิงเรียกพี่ )
                                                  เจ้าเรนโบว์รันเน่อร์ก็ชาร์จเหยื่อปลาทู มันสิ้นอิสรภาพคามือจอมยุทธ์อ้วน

                                                          10 โมงกว่า  เรือก็ถึงคอนโดอีกหลัง ( เราไปไม่ถึงซากเรือซีเควส ) หมึกตายทั้งถุง
                                                  วางแช่บนกองน้ำแข็งในถังแช่ เริ่มส่งกลิ่นไม่พึงประสงค์ ซือเฮียใช้ตะกั่วลูกละครึ่งกิโลยังถูกกระแสน้ำพัดปลิว
                                                  เราจับลิ่วล้อเฝ้าค่าย ( ไอ้สาก ) ได้เพียงตัวเดียว ประเมินกันว่าหมายนี้น่าจะเป็นป้อมร้าง
                                                  แล้วจะทนเอาเบ็ดแช่น้ำอยู่ทำไม...จั๊งซี่มันต้องถอน...(สมอ) 

                                                          5 โมงเย็น เหล่าจอมยุทธ์บุกถึงซากเรือจม
                                    ไอ้สากโชคดีตัวนั้นติดเบ็ดน้าดั๊ย มันคงสักยันต์หนังเหนียว คมตะขอในมือเฮียจึงตะหวัดไม่ระคายผิวมัน
                                                ซือเฮียต้องขอโทษขอโพย เจ้าของโทรฟี่ชิ้นงามที่เฮียทำให้ไอ้สากหนีลอยนวลไปได้ 
                                                          หมายนี้เซียนมือจิ๊กยังไม่ประสพผลสำเร็จ ต่างหันมาเอาหมึกตายทำเหยื่อ
                                                  หายเหนื่อยก็พากันจิ๊กๆ หยุดๆ ตอนนั้นเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว ซือเฮียเกี่ยวหมึกตายตัวใหม่ปล่อยลงน้ำ
                                                ได้ยินเสียงคุณกอลฟ์ตีปีกดีอกดีใจ

                                                          “ ไอ้หางแข็งกินเหยื่อหมึกเน่าโว้ย! ”
                                                          ซือเฮียมัวแต่ไปแสดงความยินดีกับคุณกอลฟ์ พอกลับมาที่คันเบ็ดอีกทีทำไมสาย PE
                                                  จึงชี้ทะแยงเฉียงไปท้ายเรือไกลผิดปกติ  ปลายคันก็ไม่ได้งอจนสังเกตได้
                                                          “ เมื่อกี้ก็ยังอยู่ในแนวเดียวกันกับสายของผม ” น้าดั๊ยออกความเห็น
                                                          ชั่งใจอยู่ครู่ก็กรอเก็บสาย  อ้าวปลายสายมีปลาติดอยู่  ปั๊มโยกเข้ามารู้สึกได้ว่ามันดิ้นเบาๆ
                                                  แต่ต้านน้ำหนักเอาการ  น้าดั๊ยเกี่ยวปลาขึ้นเรือได้ก็ต้องร้องอ๋อ คมเบ็ดเกี่ยวที่ปากปลาชัคฮื้อ
                                                  แล้วสายเอ็นต่อจากเบ็ดไปพันโคนหางจนตัวงอดิ้นไม่ได้ ( ตัวนี้เล่นท่าแปลก )
                                    4 ทุ่มกว่าเซียนมือจิ๊กจิ๊กจนมือหงิก  โปรหน้าดินถือคันจนแขนล้า ไม่มีอะไรดีไปกว่าย่นระยะทางกลับเข้าฝั่ง 
                                                        ฟ้าสางเรือลาภสมุทรผูกติดซั้งลูกหนึ่ง  จอมยุทธหน้าเรือต่างเล่นเบ็ดราวกันสนุกสนาน
                                                  คุณเอกสอยครืดคราด ทีละสองสามตัว  โทรฟี่ซั้งนี้เป็นโต้มอญหลงทาง

                                                        8 โมงเรือเข้าเทียบชั้งอีกลูก จุ่มโพ่จ้อนเสิร์ฟกาแฟ  ไข่ดาว  ไส้กรอก  อิ่มแล้วพากันทำหน้าที่ที่ชื่นชอบต่อ
                                                หนูต๊ะนั่งบนแคมเรือ ด้านซ้ายท้ายเรืออยู่ข้างหน้าซือเฮีย เด็กน้อยประคองคันไลท์นิ่งที่น้าดั๊ยตัดโคนคันทิ้ง
                                                แล้วบิ้วท์ใหม่มีความยาวเพียง 3 ฟุตกว่า หลังคันเบ็ดติดรอกอาบู C4 5601
                                                หนูน้อยตั้งหน้าตั้งตาเขย่าคันกระดกขึ้นลงอย่างขะมักเขม้น ตามคำสอนของอาจารย์ดั๊ย
                                    “ หนูอายุกี่ขวบแล้ว ? ” ซือเฮียสัมภาษณ์
                                    “ 11 ขวบครับ ” หนูน้อยกระดกคันไปพร้อมกับตอบคำถาม
                                    “  อนาคต...หนูอยากเป็นไต๋ครับ อยากมีเรือของตัวเองครับ คุณพ่ออยากให้หนูเป็นตำรวจ แต่หนูไม่ชอบครับ ”

                                                        หนูน้อยค่อนข้างจะมีความใฝ่ฝันที่แจ่มชัด  บางความฝันอาจเป็นจริงได้ บางความฝันอาจจะไขว่คว้ายากสักหน่อย
                                                  เส้นทางวิบากสายนี้เปลี่ยวและอันตราย แต่หนูน้อยเลือกเดินเพราะชอบเสียแล้ว
                                                  บังเอิญถูกปลูกฝังโดยผู้เป็นแม่อย่างไม่ตั้งใจ ถ้าเขาไม่ออกนอกเส้นทางเสียก่อน
                                                  เขาจะต้องผจญภัยบนสายน้ำนี้ผ่านกาลเวลาอีก 50 ปีกว่าจะเกษียร
                                                  เราอาจจะมองเห็นภาพอนาคตลางๆบางภาพ ของใครบางคนได้  ด้วยจุดเริ่มต้นของการเดินทาง
                                                  แต่การณ์หน้ามีเพียงสายน้ำกับฟ้าเท่านั้นที่รู้
                                    เก้าโมงครึ่งเรือถึงซั้งอีกลูก  ครืดคราด หมูสี่ ทรายแดง ล้วนเป็นของเล่นของเหล่าจอมยุทธ์
                                                  ซั้งนี้มีแม่ปลาช่อนเป็นผู้คุมบ่อน
                                    11 โมงเรือแวะซั้งสุดท้าย  คุณเอกได้ร้องรำทำเพลงกับคุณสายัณห์( พี่เป้า )
                                                  อย่างสนุกสนาน ถ่ายรูปคู่กันแล้วปล่อยตัวไป  เมื่อไม่มีปลาฉวยเหยื่อ  ช้างน้ำเอาโยซูริ
                                                  โสกได้หมึกหอมตัวใหญ่กับหมึกศอกตัวยาว เซียนหัวเรือพากันปลดหมึกเน่าทิ้งหันมาโสกหมึกกันใหญ่

                                                        เรือออกเดินทางแล้ว อีก 7 ชั่วโมงก็จะถึงฝั่ง  พวกเรารวมตัวกันที่หัวเรือสานสายสัมพันธ์
                                              ร้อยเรียงมิตรภาพเป็นสายใยเส้นเดียวกัน  ไหมเส้นนี้อาจจะเปราะบาง จึงควรระวังหากจะต้องประคองมันไว้
                                              เพื่อนทุกคนล้วนถวิลหาความสุขจากเกมส์ตกปลา คงมิใช่ตัวปลาที่ตกได้
                                                แต่การแสวงหาภราดรภาพก็เป็นสิ่งที่ทุกคนปรารถนาด้วยมิใช่หรือ