หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

อนึ่ง  ผมขอออกตัวก่อนนะครับว่า บทความนี้จะเป็นการแนะนำสำหรับผู้ที่ต้องการเริ่มต้นเข้าสู่การแข่งขันตกปลาบ่อ
มิได้ต้องการให้มองว่าเป็นสิ่งไม่ดีแต่อย่างใด อาจมีบางท่านที่พบเห็นสิ่งไม่ดีไม่งามในบรรยากาศการแข่งขัน  แต่นั่นเป็นพฤติกรรมของคนบางคนเท่านั้น บทความตัวนี้จะทำให้ผู้เริ่มต้นได้รู้จักกับการแข่งขันตกปลาบ่อที่ถูกต้องทั้งมารยาทและกฎกติกาของการแข่งขัน  และได้รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร รวมทั้งมีเทคนิคพื้นฐานในการใช้ปลายสายอย่างไร

การแข่งขันตกปลาบ่อฟิชชิ่งปาร์คทั่วๆไป แบ่งได้เป็น 3 แบบ (เท่าที่ผมทราบ)
  1. การแข่งขันตกปลาสวาย บึก
  2. การแข่งขันตกปลาเกล็ด
  3. การแข่งขันตกปลาดุก 

ในที่นี้ ขอกล่าวถึงการแข่งขันปลาสวาย เพราะเป็นที่นิยมกันมานาน ซึ่งสวายถือได้ว่าเป็นปลาครูของนักตกปลาตามฟิชชิ่งปาร์คก็ว่าได้
   
  การแข่งขันตกปลาสวายบ่อ แบ่งเป็น  4  ระดับ ซึ่งผมขอแบ่งตามจำนวนเงินรางวัลเป็นปัจจัยหลักเท่านั้นครับ

          ระดับเริ่มต้น  ติดปลายไกด์ 
            ระดับ  1.      การลงขัน           
            ระดับ  2.    ในท์ฟิชชิ่ง
            ระดับ  3.      การแข่งขันประจำเดือน
            ระดับ  4.      การแข่งขันแมทช์ใหญ่

การแข่งขันติดปลายไกด์  :  มีเงินรางวัลจากทางบ่อ  ไม่มีถ้วยรางวัล
    จะเน้นที่การมาพักผ่อนกับเพื่อนฝูง ครอบครัว โดยทางบ่อจะมีรางวัลเพื่อเป็นการคืนกำไรให้แก่ผู้มาใช้บริการตกปลาของบ่อ ซึ่งส่วนมากแล้วจะนิยมจัดเฉพาะวันหยุด ที่ต้องการดึงลูกค้ามากๆ โดยหักเงินส่วนหนึ่งที่ลูกค้านักตกปลาต้องเสียค่าคันเบ็ดมาตั้งเป็นเงินรางวัล    ยกตัวอย่างเช่น  ค่าลงคันเบ็ด 100 บาท/คัน โดยทางบ่อเห็นว่ามีผู้มาใช้บริการไม่มากไม่น้อย กะว่าซัก สิบคันเบ็ด  ทางบ่อก็จะตั้งเงินรางวัล เป็น ปลาใซด์อันดับหนึ่ง 200 บาท  อันดับสอง  100  บาท รางวัลปลาใหญ่  100  บาท  เป็นต้น ฟังดูแล้วทางบ่อไม่น่าจะคุ้มค่า แต่อย่าลืมว่า ทางบ่อจะได้เงินจากทางอื่นๆ คือ ค่าเหยื่อ ค่าอุปกรณ์ เล็กๆน้อยๆที่นักตกปลาซื้อที่บ่อ  ค่าอาหาร เหล้ายาปลาปิ้ง เหล่านี้ก็ช่วยให้ทางบ่อพอจะอยู่รอดได้  นักตกปลาที่แข่งขันจะไม่จริงจังมากนัก เน้นการมาพักผ่อน และให้ได้ลุ้นกับปลาใซด์นิดๆหน่อยๆ จึงเหมาะมากสำหรับผู้เริ่มต้นจะเข้าสู่การแข่งขัน เพราะจำนวนคันเบ็ดที่ไม่มาก  บรรยากาศในการแข่งขันเล็กๆ  การต้องใช้เทคนิคเพื่อให้ได้ปลาขึ้นมาชั่งแข่งกับเวลา ซึ่งจะมีชั่วโมงทองเป็นของเล็กๆน้อยๆให้ได้ลุ้นตลอดทุกๆชั่วโมง จึงต่างจากการตกเล่นๆในวันธรรมดาๆอย่างสิ้นเชิง  ความตื่นเต้นเร้าใจจึงมีมากกว่ากันมาก แต่ก็ไม่ถึงกับซีเรียสจนใบหน้าแก่งัก 
    แต่ในบางบ่อ ที่มีสถานภาพมั่นคง มีผู้มาใช้บริการอย่างคับคั่ง จะมีเงินรางวัลมากพอๆกับ รายการในท์ฟิชชิ่ง แถมยังมีถ้วยรางวัลสำหรับอันดับที่หนึ่งด้วย อันนี้จะมีเฉพาะบ่อใหญ่ๆ เท่านั้นครับ และอาจจัดในวันธรรมดา เพราะเนื่องมาจากการมาใช้บริการของนักตกปลาที่ล้นหลาม ซึ่งลักษณะการจัดจะขึ้นกับ เจ้าของบ่อนั้นๆ  จุดเริ่มต้นของผู้ต้องการประลองฝีมือก็สมควรที่จะเริ่มในจุดนี้ก่อน ในทีมตกปลาอาชีพมักจะไม่ค่อยสนใจรายการเช่นนี้ ด้วยเพราะเงินรางวัลน้อยนั่นเอง แต่จะเน้นให้เด็กฝึกหัดมาเริ่มจากจุดนี้เป็นจุดแรก

การแข่งขันแบบลงขัน  :  มีเงินรางวัลมาจากการหักเปอร์เซนต์ของผู้มาร่วมการแข่งขัน พร้อมกับถ้วยรางวัลจากทางบ่อ
    รายการนี้จะมีทุกวันไม่เว้นวันหยุด เพียงแต่ว่าแต่ละบ่อจะจัดให้ไม่ชนกันเองระหว่างบ่อ เช่น บ่อแดงเดือด จัดลงขันวันพุธ เวลา 19.00-23.00 ค่าสมัคร 120 บาท/คัน จะแบ่งเงินรางวัล อาจจะ 80-20  ก็คือ ทางบ่อได้ 20% จากจำนวนคันเบ็ดทั้งหมดที่ลงแข่ง อีก 80% จะนำมาจัดสรรเป็นเงินรางวัล ยกตัวอย่าง มีคันเบ็ดที่ลงแข่ง 40 คันเบ็ด รวมค่าคันเบ็ดได้
ทั้งหมด  4800  หักให้ทางบ่อ 20 % แล้วจะเหลือเงินรางวัลที่หนึ่ง ที่สอง ที่สาม ที่สี่ และรางวัลปลาใหญ่ เงินรางวัลเป็นเท่าใหร่ขึ้นกับการกำหนดของทางบ่อ อันดับรางวัลนี้ก็อยู่ที่ทางบ่อกำหนดขึ้นมาเอง แต่ละบ่อไม่เหมือนกัน บางบ่ออาจจะหักเปอร์เซนต์ 70-30 ก็ได้ อยู่ที่สถานภาพแต่ละที่ หรือแต่ละภูมิภาคที่นักตกปลานิยมเล่นกันหรือไม่  จึงเหมาะสำหรับผู้ต้องการลงแข่งขันเพื่อพัฒนาฝีมือตนเองขึ้นมาอีกระดับนึง เพราะมักจะมีนักตกปลาที่ชอบลงแข่งขันมาประชันกัน แต่จะอยู่ในขอบเขตพื้นที่นั้นๆหรือขาประจำบ่อนั้นๆที่จะมาลงแข่งขันประจำ ผู้ที่อยู่ใกลๆหรือต่างจังหวัดจะไม่นิยมมาแข่งเพราะไม่คุ้มกับค่าใช้จ่าย จึงมีประเภทผีบ่อนั้นๆ หน้าเดิมๆลงแข่งขันประจำแทบจะทุกๆแมทช์ ผู้ที่กำลังเริ่มต้นเข้าสู่วงการจึงมีคู่แข่งไม่หินโหดนัก แต่ก็ไม่หมูเช่นกัน จะเป็นการแข่งขันที่จริงจังขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง น่าลองมะคับ

รายการในท์ฟิชชิ่ง  :  มีเงินรางวัลจากทางบ่อพร้อมถ้วยรางวัล
        จะเป็นแมทช์ที่มีเงินรางวัลมากขึ้นมาอีก โดยทางบ่อเป็นผู้ตั้งเงินรางวัลขึ้นมา จะมากหรือน้อยก็ขึ้นกับสถานภาพของบ่อ อาจมีรางวัลปลาใซส์อันดับที่หนึ่ง ที่สอง ที่สาม ที่สี่  ที่ห้า  รางวัลปลาใหญ่น้ำหนักสูงสุด  และรางวัลปลารวม เพิ่มขึ้นมา
ในบางบ่อเป็นส่วนมาก จะมีนักตกปลาที่มีฝีมือมาร่วมแข่งขันกันมาก แต่ก็ยังจำกัดอยู่ในเขตพื้นที่นั้นๆ หรือขาประจำที่มาแข่งบ่อยๆ และอาจจะมีนักตกปลาต่างถิ่นข้ามมาลงแข่งเพื่อเก็บเงินรางวัลและถ้วยรางวัลไปสะสม แต่ก็มีจำนวนไม่มากนัก จึง
เป็นสนามประลองฝีมือของผู้ที่มีความหวังในฝีมือตนเอง ที่คิดว่ายังใงซะรางวัลปลาใซส์นั้นอยู่ที่ดวง เพียงแต่ว่า การมีรางวัลปลารวม จะเป็นที่รวมของผู้มีฝีมือมาประลองกัน (..แปลกใหมครับ ! เงินรางวัลที่ฝีมือที่สุดในประเภทปลารวม ได้เงินนิดเดียว แต่รางวัลปลาใซส์ที่ใครก็อาจฟลุคได้ กลับมีเงินรางวัลมากกว่ามากๆ มันมีที่มาครับ แต่ก็อย่างว่าแหละครับ คนที่เล่นปลารวมมักจะอยู่ไม่เป็นที่ ต้องคอยตามฝูงปลาที่บางบ่อที่ไม่ใหญ่มากแต่มีปลาแน่นบ่อ และมักจะเคลื่อนฝูงไปเรื่อยๆ เป็นสาเหตุให้มือปลารวมต้องตามไปจิกโดยมักเล่นแบบเหยื่อลอยกัน จึงไปรบกวนพวกที่เล่นปลาใซส์ที่อยู่ประจำที่คอยจั่วปลาขึ้นที่เดิมโดยเล่นหน้าดินแบบตีแช่เพื่อเรียกปลาให้รวมฝูงเรื่อยๆเผื่อมีโอกาศ จนทั้งสองพวกจะประทะคารมกันบ่อยๆ แต่ก็อยู่ในกติกามารยาท ไม่มีอะไรกันหรอกครับ)
              นี่เป็นสนามประลองที่เตรียมพร้อมการเดินสายออกแข่งขันยังสนามอื่นๆทั้งในพื้นที่และต่างจังหวัด เงินรางวัลจะมากขึ้นๆตามลำดับ

การแข่งขันแมทช์ประจำเดือน
        จะถูกจัดประจำอาจจะทุกๆต้นเดือนในแต่ละบ่อ เพียงแต่ว่าไม่ชนกับบ่ออื่นที่อยู่ในพื้นที่ เงินรางวัลจะมาก และมีอันดับเงินรางวัลมากด้วย เช่น อันดับที่ หนึ่ง ถึง สิบห้า รางวัลปลาน้ำหนักสูงสุด  รางวัลปลารวม(แต่บางบ่อจะตัดรางวัลปลารวมออก ก็เนื่องจากสาเหตุการรบกวนนักตกปลาท่านอื่นตามที่เขียนบอกข้างต้น) อาจจะมีถ้วยรางวัลทุกอันดับ หรือมีถ้วยรางวัลเฉพาะ อันดับที่หนึ่งถึงสี่ ถ้วยรางวัลปลาใหญ่ ถ้วยรางวัลปลารวม  เงินรางวัลนั้นจะอยู่ในหลักหมื่น เป็นส่วนมาก ค่าสมัครก็จะอยู่ในหลักสองร้อยขึ้นไป
          ผู้เข้าแข่งขันจะมาจากทุกที่ ต่างถิ่น ทีมใหญ่ๆก็มักมาประลองฝีมือกัน เรียกว่าเขี้ยวๆทั้งนั้น แต่ก็ยังมีจำนวนไม่มากนัก
และจำกัดพื้นที่เช่นกันสำหรับนักตกปลาที่มาแข่งขัน เช่น จังหวัดเชียงรายจัดการแข่งขัน ก็อาจจะมีทั้งนักตกปลาเชียงราย พะเยา ลำปาง ลำพูน แพร่ เชียงใหม่ เป็นต้น นี่ยกตัวอย่างนะครับ อย่าซีเรียส แฮ่! แต่ไม่ค่อยมีจากที่ใกลๆ เช่นกำแพงเพชร
พิษณุโลก พิจิตร หรือกรุงเทพ เพราะไม่คุ้มกับค่าใช้จ่าย นอกจากพวกนักแข่งที่มือเขี้ยวๆจะแอบๆมากินในที่ใกลๆ แต่ก็พบไม่บ่อยนัก นักตกปลาที่เริ่มต้นจึงต้องเตรียมความพร้อมให้มากๆก่อนลงสนามเพราะไม่เช่นนั้น อาจนั่งแห้วทั้งวันหรือไดัอัดไม่กี่ตัว (แต่ก็มีครับ ประเภทผู้เริ่มต้น แล้วชนะอันดับหนึ่ง เพราะฟลุคจังหวะที่ปลากินทั้งวันแค่สองตัว แต่น้ำหนักพอดีเปะ จึงถือว่าโชคดีไป )

รายการแข่งขันแมทช์ใหญ่
    มักจะจัดปีนึงไม่กี่ครั้ง และจะจัดโดยบ่อที่มีสถานภาพมั่นคง การประกาศจะแพร่กระจายทั่วประเทศโดยทางหนังสือวารสารหรือ แผ่นพับ โปรชัวตามร้านตกปลาทั่วๆไป
    จะมีเงินรางวัลหลักแสนบาทขึ้นไป  จะเป็นแมทช์ที่มีกรรมการการแข่งขันที่เป็นกลางและมืออาชีพมาตัดสิน และมักจะจัดโดยโปรโมเตอร์มืออาชีพเช่นกัน ค่าสมัครจะอยู่ในหลักพันบาทขึ้นไป  เป็นแหล่งรวมของนักแข่งขันตกปลาอาชีพ โดยเฉพาะทีมใหญ่ๆ มาจากสารพัดถิ่น เพื่อมาแข่งขันประชันฝีมือเพื่อเงินรางวัล และเงินเดิมพันกัน มีรางวัลมากมาย นับสิบรางวัล รางวัลปลาใหญ่ รางวัลปลารวม และสารพัดรางวัลที่ทางผู้จัดจะสรรหามาเพื่อจูงใจผู้เข้าแข่งขัน พร้อมถ้วยเกียรติยศ
สวยหรู    นักตกปลาที่จะร่วมลงแข่งขัน ควรจะเตรียมตัวมาอย่างดีที่สุด เพราะการตัดสายเอ็น การเปลี่ยนสายหน้าจะเกิดขึ้นตลอดจากการพันกันของปลายสาย จึงต้องพร้อมทั้งอุปกรณ์และร่างกาย เนื่องจากจำนวนนักตกปลาที่มาร่วมลงแข่งขันกันมากๆ
ควรมีรอกและคันเผื่อสำรองใว้เพราะเป็นการไปตกปลาต่างถิ่น จะหวังพึ่งน้ำบ่อหน้าไม่ได้เด็ดขาด และควรต้องมีพรรคพวก
ทีม หรือผู้ติดตามด้วย เพื่อคอยเคลียร์สายระหว่างการอัดปลา คอยวิ่งปลานำไปชั่งน้ำหนัก และคอยซับน้ำตายามที่แห้วกลับบ้าน แฮ่ๆ 

การใช้ปลายสายสำหรับตกปลาสวาย
        ผมจะขอแนะนำแบบพื้นฐานเท่านั้นเพราะ ตัวกระผมก็มิได้เก่งอย่างไร เพียงแต่พอเป็นบ้างเท่านั้น เหมาะสำหรับผู้กำลังเริ่มเรียนรู้นะครับ ท่านที่เขี้ยวๆแล้วกรุณาหัวเราะเบาๆ เดี๋ยวตะคริวกินท้องจะหาว่าไม่เตือน อิ อิ

การใช้ปลายสายที่ผิวน้ำ  :  กรณีที่ปลาไม่ยอมกินที่หน้าดิน  โดยจะเห็นฝูงปลาขึ้นอยู่ที่ผิวน้ำ
        จะนิยมใช้   
  -  ทุ่นลอย โดยใช้ ทุ่น พยุงตัวเหยื่อ ซึ่งใช้ตะกร้อ หรือตะกั่ว ใว้ให้ปั้นขนมปังป่นหุ้ม เพื่อเรียกฝูงปลาเข้ามากินเหยื่อ ที่ตัวเบ็ดจะเกี่ยวชิ้นขนมปังใว้  หรืออาจจะใช้เฉพาะทุ่น กับ ตัวเบ็ด ไม่ต้องมีเหยื่อขนมปังป่น เพื่อตีเข้าฝูงปลา ใว้สำหรับเล่นปลารวมก็ได้ ส่วนรายละเอียดในการประกอบ ลองถามคนข้างๆดูครับ ผมหาภาพ หรืออธิบายให้เข้าใจด้วยตัวหนังสือไม่ได้ ขออภัย
    -  ทุ่นกระสือ  โดยการประกอบตะกร้อติดกับตัวทุ่น เพื่อปั้นขนมปังป่น และเกี่ยวขอเบ็ดเหน็บชิ้นขนมปังตีเข้าฝูงปลา
    -  อีโบะ  โดยการฝังทุ่นในตะกร้อ ปั้นขนมปังป่นเหน็บชิ้นขนมปัง ตีเข้าฝูง โดยเหยื่อจะลอยอยู่ระดับผิวน้ำ

การใช้ปลายสายแบบน้าดิน
    จะแยกเป็นหลายแบบ แยกเป็น จมเร็ว และจมช้าๆ
แบบจมเร็ว  -  ใช้ตะกร้อตาย คือตะกร้อที่ผูกติดยึดกับสายเมน
                  -  ใช้ตะกร้อวิ่ง คือตะกร้อที่ปล่อยให้เคลื่อนใหวอิสระจากสายเมน
                  -  ใช้ตะกร้อถ่วง จะประกอบทุ่นตะกั่วใว้ในตะกร้อ
                  -  แบบฝังเข็ม โดยใช้เพียงตะกั่วลูกเดียว ปั้นขนมปังป่นหุ้ม เหน็บด้วยชิ้นขนมปังตีเข้าฝูงปลา ไม่ต้องใช้ตะกร้อ
                  -  แบบลูกโดด เหมือนฝังเข็ม แต่ปั้นขนมปังป่นหุ้มขอเบ็ดที่เหน็บชิ้นขนมปัง และอาศัยตะกั่วถ่วงให้เหยื่อจม และขว้างได้ใกล

แบบจมช้าๆ 
  คือหลังจากขว้างลงน้ำแล้ว เหยื่อจะลอยที่ผิวน้ำพักนึงแล้วค่อยๆจมลง นิยมตีเข้าฝูงปลา ถ้าใช้เหยื่อที่แตกตัวง่ายๆ เช่นการผสมมะพร้าวขูดเข้าไป เหยื่อจะแตกกระจายที่ผิวน้ำเมื่อตกกระทบผิวน้ำหลังจากขว้าง จะเหลือเพียงขอเบ็ดที่เหน็บเหยื่อกับลูกปัดที่ลอยน้ำ เหยื่อจึงจมลงช้ามากๆ คือการไม่ใช้ตะกั่วหรือตะกร้อ ใช้เพียงลูกหมุนหรือลูกปัด ซึ่งลูกปัด ถ้าเป็นแบบใสๆ จะจมน้ำ แต่ถ้าเป็นแบบขาวขุ่นทึบ จะเป็นลูกปัดลอยน้ำที่ความลึกประมาณศอกนึงจากผิวน้ำ เมื่อปั้นขนมปังป่นหุ้มแล้วจะจมน้ำ เพียงแต่ว่าเมื่อสะบัดให้เหยื่อหุ้มแตกออก เหยื่อเหน็บจะลอยเรี่ยๆห่างหน้าดินมากกว่าการใช้ลูกปัดใส มักเรียกวิธีนี้กันว่า การตีใร้สาร ที่มักจะเป็นปัญหาของผู้เริ่มต้นในการปั้นเหยื่อ เพราะเหยื่อมักแตกกลางอากาศเวลาขว้าง
    จึงขอแนะนำการปั้นแบบใร้สารดังนี้ครับ
                      -  กอบ  ขนมปังด้วยมือข้างที่ถนัดขึ้นมาหนึ่งอุ้งมือไม่ต้องมากนักก็ได้ครับ แล้ววางลูกหมุนที่มีลูกปัดหรือไม่มีลูกปัดและผูกสายชิ่งให้อยู่ตรงกลางฝังลงในเนื้อขนมปังกะให้อยู่กึ่งกลางกองขนมปังในอุ้งมือ
                      - กำ มือที่กอบขนมปังและมีลูกหมุนอยู่ตรงกลาง กำให้แน่นระดับนึง ประมาณว่าถ้าเป็นนิ้วของเราอยู่ตรงกลางแล้วถูกกำจะไม่เจ็บ ก็คือน้ำหนักในการกำที่ดี
                      - กด ขนมปังป่น ด้วยนิ้วหัวแม่มืออีกข้างที่ตำแหน่งหัวและท้ายของก้อนเหยื่อ กดลงให้แน่นๆ แล้วจัดก้อนขนมปังรอบๆ ให้แน่นๆ และให้สายเอ็นลูกหมุนอยู่ตรงกลาง
                      - เหน็บขอเบ็ดที่เกี่ยวเหยื่อที่ก้อนขนมปังที่ปั้น และ หุ้มขนมปังอีกชั้น หรือโรยขนมปังที่เหยื่อเหน็บ หรือแปะเหยื่อแล้วขว้างเลย  ก็ได้ทั้งนั้น แต่ขอให้ฝึกให้ชำนาญแล้วค่อยๆเพิ่มความเร็วในการปั้น เพื่อเวลาแข่งขันจริงจะได้ทันกับเวลา
                       
  ........ศัพท์เบื้องต้นที่ควรรู้.....

   
ปลาใซส์ =  คือน้ำหนักของปลาที่ทางบ่อกำหนดให้แข่งขันกัน อาจจะมาจากการกำหนดของบ่อ หรือการจับฉลาก ซึ่งวิธี    จับฉลากจะบริสุทธ์ ยุติธรรมที่สุด ป้องกันการโกง
    ปลาใหญ่ = คือปลาที่มีน้ำหนักสูงสุด ที่นักตกปลาตกได้และขึ้นมาชั่ง
    ปลารวม  = คือการนับจำนวนปลาที่นักตกปลานำขึ้นมาจากน้ำ โดยไม่สนใจว่าจะมีน้ำหนักเท่าใด การเล่นปลารวมจะต้องแจ้งกรรมการให้ทราบเมื่อนำปลาขึ้นมาชั่งเป็นตัวแรกที่เริ่มแข่งปลารวม  การแข่งปลารวม มีทั้ง #แข่งปลารวมบุคล คือคนเดียวนับตัวใส่กันเลย    #ปลารวมบัดดี้ทีม คือมีสองคน กำหนดชื่อทีมขึ้นมา บางบ่อสามารถเปลี่ยนคู่บัดดี้ระหว่างแข่งขันได้แต่ต้องแจ้งกรรมการก่อนแข่งและต้องไม่อยู่ในทีมอื่นก่อนมาจับคู่          #ปลารวมทีม  อาจจะทีมละ 5 คน เป็นต้น
    ชั่วโมงทอง = คือการแจกรางวัลของบ่อในขณะทำการแข่งขัน เช่น เริ่มแข่งชั่วโมงแรก ทางบ่อประกาศว่าใครได้ปลาน้ำหนัก 2 กิโลเป่ะ ทางบ่อจะให้รางวัลเป็นรอกสปินนิ่ง 1 ตัว ซึ่งทางบ่อจะต้องประกาศก่อน ต้องคอยฟังให้ดีครับ หรืออาจจะชั่วโมงที่สองใครได้ปลาน้ำหนักน้อยที่สุด ต่ำที่สุด จะได้รับ เบียร์ 2 ขวด เป็นต้น

มารยาทเบื้องต้นในการลงแข่งขัน

-  ควรมาถึงบ่อก่อนการแข่งขัน และประจำในตำแหน่งที่ว่างๆที่ดีที่สุด ไม่ควรไปเบียดตำแหน่งที่มีคนจองก่อนอยู่แล้ว
-  ก่อนข้วางเบ็ด ควรเหลียวมองหลังและรอบตัวก่อนให้ดี ถ้ามีคนกำลังเดิน หรือกำลังข้วาง หรืออยู่ใกล้ต้องรีบบอกเขาก่อนขว้าง เช่นบอกดังๆ ว่า ขอขว้างเบ็ดนะครับบบ
-  หลังจากขว้างไปแล้ว เฉียงออกด้านข้าง ควรยกคันเบ็ดขึ้น ข้ามไปด้านที่เฉียงออก ไปอยู่ให้ตรงแนวที่เหยื่อลง แล้วให้กล่าว ขอโทษคนที่เราข้ามไป เช่น ขอโทษนะครับบ ..แล้วยกเบ็ดข้าม
- หลังจากขว้างเหยื่อไปแล้วเมื่อเหยื่อลงถึงน้ำ ไม่ควรค้างคันเบ็ดใว้ ให้รีบเก็บคันลงข้างล่าง จะรีดสายเลย หรือรอสายให้ปลากินก่อนก็แล้วแต่ แต่ต้องไม่ค้างหลังข้วาง เพราะจะเป็นการรบกวนคนข้างๆ อีกทั้งเวลาคนด้านข้างรีบวัดปลาอาจฟาดโดนคันเบ็ดเราได้
- เมื่อปลากินเบ็ด กระชากสายออกไป ในขณะที่ยืนถือคันเบ็ด ให้รีบตะโกนบอกคนข้างๆ ว่า ขอวัดเบ็ดนะครับ..แล้วรีบวัด หรือกรอสายเข้ามาซะหน่อยแล้วค่อยวัดเบาะๆ กันพลาด วัดแรงแบบสวนจังหวะ สายอาจขาดได้  แต่ให้บอกกันก่อนจะวัดเพราะบางครั้งเป็นจังหวะที่คนด้านข้างกำลังเก็บสายเข้ามา หรือกำลังรีดสายเบ็ด อาจพันกัน หรือโดนฟาด เราต้องบอกก่อน
กันปัญหาที่จะตามมาทีหลัง แต่ถ้าไม่มีใครก็ไม่ต้องบอกนะครับ เด๋วคนอื่นจะหมั่นใส้เอา แฮ่ๆ
  - การวัดเบ็ด ให้วัดขึ้นด้านบน  ผมเคยโดนเพื่อนวัดเบ็ดด้านข้างแต่ไม่ติดปลาแล้วปลายคันเบ็ดนาบตัวผมจากหัวใหล่ยันหัวนม ซี้ดด แสบอย่าบอกใคร ตั้งแต่นั้นมา เพื่อนมันบอกว่าคันมันโคตรเหนียว แต่ผมว่าหนังผมเหนียวกว่า กรั่กๆ  แดงเป็นปื้นเลย
  - การเก็บสาย และอัดปลา ควรอัดและงัดคันขึ้นด้านบน หรือตรงหน้า ไม่ควร วัดออกข้าง หรือเก็บสายออกด้านข้าง รบกวนคนที่อยู่ข้างๆเรา นอกจากว่าแถวๆนั้นไม่มีใครอยู่ เล่นเต็มที่เลยครับ
  -  กรณีสายพันกัน เมื่อจะตัด ต้องตัดสายของเราเท่านั้น และต้องตรวจสอบก่อนให้แน่ใจว่าเป็นสายของเราจริงๆ
  - ถ้าหากปลากลืนตัวเบ็ดลึก ไม่ควรแหย่คีมหรือที่ปลดเบ็ดเข้าไปข้างใน เพราะปากปลาอาจอักเสบจนกินอาหารไม่ได้ และตายในที่สุด ให้ตัดสายช่วงที่ชิดปากที่สุดแล้วค่อยมามัดขอเบ็ดใหม่
  - เมื่อปลากินเบ็ด และเราวัดแล้ว ต้องดูว่าปลาวิ่งออกทางใหน ให้รีบตะโกนบอกออกไป เช่น ปลาวิ่งออกทางซ้ายมือ ก็ให้ตะโกน ......ปลาซ้ายคราบบบบ  แล้วรีบเก็บหรืออัดเข้ามาใวๆ แต่ถ้าเจอปลาใหญ่ๆ จำเป็นต้องเดินตาม ก็ต้องคอยตะโกนบอกคนที่เรากำลังจะข้ามไปหาให้ได้รู้เพื่อให้เขาเก็บสายได้ทันก่อนที่สายของเราจะไปพันกับของคนอื่น
  -  ในกรณีที่ปลาว่ายเฉออกด้านข้างมากๆ  เราต้องเดินตามและตะโกนบอกทิศทางที่ปลาว่ายออกไป ห้ามยืนอัดปลาอยู่กับที่แล้วตะโกนบอกว่า ..ปลาซ้ายๆ  แต่ตัวเองยืนรากงอกที่เดิม ไม่ยอมเดินตาม นั่นเป็นสิ่งที่ไม่ดี อย่าทำๆ

      ขอให้โชคดีนะครับ ได้ประสบการณ์อย่างไรก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ