หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

ผมเป็นคนหนึ่งครับ ที่ไม่รู้จักพอเรื่องอุปกรณ์ตกปลา...
                  วันนี้ค้นพบตังเองแล้วครับก็เลยอยากจะเล่าสู้กันฟัง เพื่อใครต่อใครจะใช้เป็นแนวทางบ้าง ในการตกปลามาหลายปี ผมรู้สึกว่าตัวเองหมกหมุ่นกับอุปกรณ์ มากมายเหลือเกิน รวบรวมคิดเป็นเงิน ก็หลายแสนบาทครับ ทั้งรุ่นเก่ารุ่นใหม่ ทั้งที่โดนยืม ยึดไปก็หลายชุด ผมมานั่งคิดดูแล้วมันไม่ได้เกิดประโยชน์อันไดเลย การการสร้างสะสม อุปกรณ์ (สำหรับผมครับ) มันเป็นได้เพียงความสูขทางใจ แต่มันเป็นความทุกข์ทางกายครับ เมื่อมาประเมินค่า ท่านทราบมั้ยว่า ในหนึ่งเดือนกับการตกปลา มันมีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ ครับผมไม่เถียงครับ บางคนคนบอกว่าไม่ได้เดือดร้อนอะไรนี่  แต่ถ้ามองแบบเชิงธุระกิจ สิ่งที่เสียคือ เวลา เงิน โอกาส (ในฐานะคนที่ไปทุกแมทต์ ทุกครั้งนะครับ เดือนละครั้งสองครั้งก็ไม่ว่ากัน) ทุกครั้งที่เราไปอันดับที่ต้องมองคืออุปกรณ์ที่ใช้ มันเท่ห์  เก๋ มีราคา มีคุณภาพ พอมั้ย บางท่านเปลี่ยนทุกครั้งทุกแมตท์ ชอบของใหม่ ของแปลกครับ โดยเฉพาะถ้าติดรางวัลด้วยแล้ว จะต้องถอยชุดใหม่  ผมรู้สึกว่าตัวเองเริ่มลึกลงไปเกินกว่าคำว่า กีฬา ผักผ่อน สนุกสนาน ยิ่งเมื่อมาดูอุปกรณืที่ยังเก็บไว้ มันยิ่งรู้สึกหดหู่ กับความไม่พอดีของตัวเอง
                วันนี้ผมคิดใหม่แล้วครับ สำหรับผมคิดว่า เหลือไว้ไม่ก็ชุดแล้วครับ  ในเมื่อทะเลก็ไม่ได้ออก ธรรมชาติก็ไม่ได้ไปเพราะไม่มีปลาให้ตก เหลือเฉพาะบ่อฟิชชิ่ง เดือนละ สี่  ครั้ง ชุดที่ว่า คือ
  1.ชุดใหญุ่สำหรับปลาไม่จำกัดน้ำหนัก  1 ชุด เหลือใว้อย่างน้อยบึงสำราญยังมีที่รองรับ
  2.สปินนิ่ง สำหรับปลาเกมส์ทั่วไป        1 ชุด อย่างน้อยก็มีปลาเกมส์เล็กๆ ที่ไม่สามารถใช้เบสได้
  3.ชุดเบส สปินนิ่ง สำหรับเหยื่อปลอม  อย่างละชุด เพราะยังรัก และชอบในอรรถรถ ของการตีเหยื่อปลอม
  4.ชุดเบส สำหรับปลาเกมส์ ทั่วไป 2 ชุด สั้นยาว เพราะบ่อกว้างไม่เท่ากัน

                          ที่เหลือก็จำหน่าย จ่ายแจกครับ ไม่ใช่ใจบุญนะครับ ส่วนใหญ่จำหน่ายครับ ในราคาเพื่อนฝูงครับ และแจกสำหรับน้องหนูๆที่รัก และชอบการตกปลาและไม่มีกำลังทรัพย์ รวมได้นะวันนี้ที่เพิ่งปล่อย abu ตัวสุดท้ายไป ในราคา 3000 สภาพกริ๊ปครับให้ลูกน้องไป วันนี้เหลือเฉพาะที่กล่าวใว้ข้างต้นครับ  (เอ้อผมไม่ได้ขายสินค้านะครับเดี๋ยวอ่านไปอ่านมาหาว่าขายสินค้าอีก) แค่อยากบอกที่มาที่ไปครับ  บางท่านอาจสงสัยว่ามันบ้ารึป่าวทำแบบนี้แล้วได้อะไร  ได้ซิครับ ลองมาดูกัน
  1.ไม่หงุดหงิด เวลาเพื่อนหรือใครมาขอยืมอุปกรณ์ (รักและห่วงไม่ได้หวง) เพราะตัวที่มันชอบ เราได้ขายให้มันไปแล้ว และเราก็ไม่มีให้มันยืมอีกแล้ว
  2.ไม่เสียเงินกับการตามล่าแสวงหา อุปกรณ์อะไรใหม่ๆ ไม่ต้องนั่งรอของที่เราสั่ง กังวลว่ามันจะมาถึงวันไหน
  3.มีตู้ว่างหนึ่งตู้สำหรับใส่ของที่ภรรเมียเรารักและหวง (หลังจากเรายึดครองมาหลายปี)
  4.จะเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าภรรเมีย ตอนที่รับตังค์ หลังจากได้ตังค์ค่ารอก ค่าคัน (ช่างไม่นึกถึงจิตใจและความรู้สึกเจ้าของเลย)
  5.ลดรายจ่ายที่ไม่สมควรจ่าย ได้มากกว่าครึ่ง และสุดท้ายความอยากได้อยากมีลดลง

                      จะมีใว้ทำไมมากมาย ในเมื่อครั้งหนึ่งก็ใช้มันแต่ชุดเดียว ฉะนั้นควรเก็บเฉพาะชุดที่  หมาน เฮง รู้ใจ  นำโชค ไม่แห้ว ก็พอแล้ว และมั่นดูแลบำรุงรักษา ระบบหล่อลื่น ทำความสะอาด เพื่อยืดอายุการใช้งาน ผมว่ามันดีกว่า ตัดสินใจไม่ได้ ว่าวันจะเอาชุดไหน ออกงาน เพราะมันมากซะจนจับไมถูก

......แล้วท่านละ  สะสมใว้มากมายแค่ไหน  คิดจะปล่อยมันออกบ้างมั้ย หรือว่าเอาใว้เป็นมรดกลูกหลาน ลองคุณกันดูให้ดี............สำหรับผม ก็อย่างที่เล่าให้ฟังครับ  สวัสดีปีใหม่ครับ