หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

ประวัติหลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม 

นามเดิมชื่อ ตื้อ นามสกุล ปาลิปัตต์ ท่านเป็นตระกูลชาวนาถือกำเนิดเมื่อวันจันทร์ที่ 3 กุมภาพันธ์ พุทธศักราช 2431

ตรงกับวันขึ้น 3 ค่ำ เดือน 3 ปีชวด สัมฤทธิศกจุลศักราช 1250 ณ บ้านข่า ตำบลบ้านข่า อ.ศรีสงคราม จ.นครพนม

หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม เป็นผู้มีนิสัยรักความสงบ เขาเป็นศิษย์วัดตั้งแต่ยังเด็ก และได้รับการบรรพชาเป็นสามเณรอยู่ระยะหนึ่ง

เป็นผู้ใฝ่ใจในการศึกษา มีนิสัยตรงไปตรงมา และเป็นที่น่าสังเกตว่าในเครือญาติของท่านใฝ่ใจในการบรรพชาอุปสมบท

ทั้งนั้นและถ้าเป็นหญิงก็เข้าบวชชีตลอดชีวิตสำหรับหลวงปู่ตื้อ ได้รัยอุปสมบทเป็นพระภิกษุ เมื่อมีอายุได้ 21 ปี

บวชครั้งแรกในฝ่ายมหานิกาย บวชนานถึง 19 พรรษา ต่อมาได้ญัตติเป็นฝ่ายธรรมยุตินิกาย จนถึงวาระสุดท้ายได้ 46 บรรษา

สิริรวมอายุ 86 พรรษา

ผู้ไม่สะท้านต่อความตายและแสดงธรรมจนวาระสุดท้ายของชีวิต :

วันที่ ๑๘ กรกฎาคม ๒๕๑๗ ท่านพระอาจารย์อุ่น จากวัดอุดมรัตนาราม อ.อากาศอำนวย จ.สกลนคร มากราบเยี่ยม

ทำวัตรหลวงปู่แล้วท่านแสดงพระธรรมเทศนา ๑ กัณฑ์ เรื่องอายตะภายใน อายตนะภายนอก สอนให้รู้อายตนะภายในและ

อายตนะภายนอกให้รู้อาการเป็นไปของอายตนะทั้งสอง สุดท้ายท่านแสดงว่าอายตนะของหลวงตาจะแตกดับแล้วละ

ท่านพระอาจารย์อุ่นกราบลา เดินทางกลับเวลาประมาณ ๑๗.๐๐ น.

เย็นวันนั้นสังเกตเห็นว่าหลวงปู่ท่านเหนื่อย พูดเบา บางครั้งก็ พักหายใจยาวๆ แล้วจึงพูดสอนลูกศิษย์ต่อ

ลูกหลานและลูกศิษย์กราบเรียนให้ท่านพักผ่อน ท่านเอนหลังลง แล้วก็เทศน์สั่งสอนลูกศิษย์ไปเรื่อยๆ ไม่หยุด

ลูกศิษย์ได้ถวายยาท่าน ท่านบอกว่า “ยามีประโยชน์แก่ร่างกาย ก็ต่อเมื่อร่างกายต้องการเท่านั้น”

เช้าวันที่ ๑๙ กรกฎาคม ๒๕๑๗ หลวงปู่ฉันภัตตาหารเช้าตาม ปกติ แต่ฉันได้น้อย สังเกตดูอาการภายนอกเห็นว่าท่านเหนื่อย

และอ่อนเพลียมากทีเดียว ฉันเสร็จท่านเข้าไปพักผ่อนเพียงเล็กน้อยแล้วแสดงธรรมโปรดศิษย์และญาติโยมตลอด แต่เสียงเบามาก

พอดีมีพระภิกษุสามเณรจากวัดอื่นมากราบท่าน ท่านจึงบอกให้ลูกศิษย์พยุงท่านลุกขึ้นนั่ง แล้วท่านพูดว่า

“สังขารไม่เที่ยง หลวงตาเกิดมาก่อน ก็ต้องไปก่อนตามธรรมดา”

ท่านแสดงธรรมโปรดคณะสงฆ์ชุดนั้นประมาณ ๑๕ นาทีคณะ พระสงฆ์และสามเณรได้กราบลาเมื่อเวลาประมาณ ๑๖.๐๐ น.

หลวงปู่แสดงอาการเหนื่อยมาก พูดเบามาก ท่านบอกว่า “ลมวิปริตแล้ว ไม่มีแล้ว” ท่านให้พรลูกศิษย์ที่อยู่ ณ ที่นั้นเป็นภาษาบาลีว่า

"พุทโธ สุโข  ธมโม สุโข  สงฺโฆ สุโข จตฺตาโร ธมฺมา วฑฺฒนฺติ อายุ วณฺโณ สุขํ พลํ”

แล้วหลวงปู่ก็หัวเราะ ยิ้มให้ลูกศิษย์ตามนิสัยปรกติของท่าน ท่านมีอารมณ์ดีไม่สะทกสะท้านต่อความตายที่ประชิดเข้ามา ไม่หลง ไม่กังวล

ใดๆ ยังสงบเย็นเป็นปกติ คณะศิษย์ที่อยู่ ณ ที่นั้นก็มี ท่านพระอาจารย์อุ่น พระอาจารย์ บาน และพระภิกษุสามเณรอีกหลายสิบรูป

เฝ้าดูอาการท่านและรับคำสอนจากท่านจนวินาทีสุดท้าย หลวงปู่พูดธรรมะสอนศิษย์ไปเรื่อยๆ แม้เสียงจะเบาแต่ก็ยังพอรู้เรื่อง

จนประโยคสุดท้าย ท่านพูดว่า “ธาตุลมในหลวงตาวิปริตแล้ว”

จากนั้นท่านไม่พูดอะไรอีก สังเกตดูอาการเคลื่อนไหวทุกอย่าง หยุดสนิท ทุกคนจึงแน่ใจว่า หลวงปู่ได้ละขันธ์แล้ว เมื่อเวลา ๑๙.๐๕ น.

เป็นส่วนหนึ่งของประวัติหลวงปู่ตื้อ อจลธัมโม ศิษย์เอกของพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต เป็นพระในสายพระป่าที่โด่งดังมากองค์หนึ่ง

เหรียญนี้จัดสร้างโดยโรงเรียนจ่าอากาศสร้างถวาย มีเพียงเนื้อเดียวคือเนื้อทองแดง แต่แยกกันเป็นสองส่วนหลักๆ คือ เนื้อทองรมดำ

และเนื้อทองแดงกระไหล่ทอง แยกพิมพ์เป็นสองส่วนเป็นบล็อคนิยมและบล็อคธรรมดา บล็อคนิยมคือบล็อคก้อนเมฆ ตามเหรียญนี้ครับ

ที่ด้านขวามือบนข้างพระธาตุจะเห็นเป็นเนื้อของเหรียญนูนขึ้นมาคล้ายก้อนเมฆ บล็อคธรรมดากับบล็อคก้อนเมฆนี้ราคาจะต่างกันค่อนข้างมากครับ

ส่วนเรื่องราคาของเนื้อ เนื้อทองแดงรมดำจะต่ำกว่าเนื้อกระไหล่ทองด้วยเช่นกัน ยังมีแยกย่อยอีกนิดสำหรับพิมพ์นี้ จะมีพิมพ์นี้

แต่ตอกโค้ดรูปคล้ายดาวที่มือหลวงปู่ ก็จะมีราคาสูงขึ้นด้วยเช่นกัน จะพบได้ในส่วนของเนื้อทองแดงรมดำ ส่วนเนื้อกระไหล่ทอง

ว่ากันว่ามีเช่นกัน แต่จำนวนน้อยมาก เป็นเหรียญแจกกรรมการ น่าจะมีจำนวนประมาณ 300 เหรียญเท่านั้น

เหรียญนี้แต่เดิมเป็นของอาจารย์ผมเองขอแบ่งท่านมา ผมเพิ่งได้มาครอบครองไม่นาน ตอนนี้อาจจะเปลี่ยนมือครับ

เพราะพี่ที่สนิทกันมากท่านหนึ่งจองไว้ตั้งแต่วันแรกที่เห็นเหรียญนี้ และขู่เข็ญผมทุกทาง ผมจึงนำมาถ่ายรูปไว้ก่อนกันพลาด

เป็นอีกเหรียญหนึ่งที่เปลี่ยนมือไม่บ่อยครั้งนัก การหมุนเวียนไม่ค่อยมาก เหรียญนี้สามารถเดินเข้าสนามประกวดได้ทุกสนามครับ

น่าจะมีของติดไม้ติดมือกลับมา เพราะอาจารย์ผมท่านได้มา ก็เลี่ยมทันทีและอยู่ในเลี่ยมนี้มาตลอด ผิวกระไหล่จึงสวย ไม่โดนอะไรเลย

และองค์พระคมชัดทุกส่วน ...Mr.maku