หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

มัศยาหลงเหยื่อ / ยอดยิ่งยศ ใจสมุทร

'ความเพียร' คือหนทางเพียงเส้นเดียว
สู่ปาฏิหาริย์ของนักตกปลา

อย่างที่เคยกล่าวไว้ในฉบับก่อนๆ ว่า อากาศที่เริ่มหนาวเย็นขึ้น เป็นสัญญาณเตือนให้เหล่านักตกปลาเพื่อการอนุรักษ์พันธุ์สัตว์น้ำและพรานเบ็ดท้องถิ่นได้รู้ตัวว่าฤดูแห่งเกมกีฬาทางน้ำและฤดูแห่งการล่าเพื่อการยังชีพกำลังเริ่มต้นขึ้นพร้อมกันไม่มีผู้ใดรู้ว่าใครเป็นผู้กำหนดให้เหล่าฝูงปลาผ่านช่วงเวลาแห่งความอุดมสมบูรณ์ของฤดูฝน เพียงเพื่อมากลายเป็นอาหารอันโอชะของสรรพสัตว์ที่คอยออกล่าพวกมันในฤดูถัดไป และไม่มีใครทราบได้อย่างแน่ชัดอีกเช่นกันว่า มนุษย์ได้กลายมาเป็นผู้ล่าที่น่าเกรงขามที่สุดของเหล่าฝูงปลาตั้งแต่เมื่อใด

แต่เมื่อไม่นานมานี้เอง เมื่อฝูงปลาเริ่มทยอยลดลงจากทุกแหล่งน้ำ มนุษย์ได้รู้ตัวว่า มันเป็นผลจากที่พวกเขาได้ทำสิ่งที่ไม่สมควรลงไป และพวกเขารู้ดีว่า ต้องเป็นมนุษย์ด้วยกันเองเท่านั้นที่จะเป็นผู้รักษาความอุดมสมบูรณ์ของฝูงปลาซึ่งเป็นแหล่งอาหารดั้งเดิมเพียงอย่างเดียว ที่มนุษย์เคยได้พวกมันมากินโดยไม่จำเป็นต้องเพาะเลี้ยงพวกมันเหมือนอย่างสัตว์ชนิดอื่นๆ เมื่อก่อนเราได้มันมาด้วยการออกไปล่า ไปจับพวกมันมาเท่านั้นเอง แต่ในวันนี้เรากลับต้องรักษาแหล่งน้ำซึ่งเป็นถิ่นที่อยู่ของพวกมันเอาไว้ด้วย จึงจะรักษาพวกมันเอาไว้ได้อย่างยั่งยืน ถึงคนรุ่นลูกรุ่นหลาน

การทำให้วิธีล่าฝูงปลาด้วยการตกได้กลายเป็นเกมกีฬา จึงเป็นกลไกเพียงอย่างเดียวที่ช่วยชะลอให้ผลจากความเสียหายทางทรัพยากรสัตว์น้ำเกิดขึ้นช้าลง มันเป็นวิธีดึงดูดและโน้มน้าวให้คนเรามองเห็นคุณค่าของปลาแต่ละตัว ว่ามันเป็นมากกว่า 'อาหารอันโอชะ' ซึ่งพวกมันยังอยู่ในยุคสมัยที่มนุษย์โลกดำเนินชีวิตแบบกินทิ้งกินขว้าง

มนุษย์จำนวนหนึ่งที่บอกว่าตัวเองเป็นนักตกปลา ให้ความสำคัญกับเกมนี้มาก จนถึงกับทำให้องค์ประกอบต่างๆ ที่มีอยู่ในการจับปลาด้วยการตกนั้น เป็นเรื่องของกีฬา ซึ่งรากฐานของมันเต็มไปด้วยเนื้อหาวิชาการทั้งทางทฤษฎีและปฏิบัติ อุปกรณ์ทุกชิ้นที่ผลิตออกมาจากโรงงาน ล้วนกำเนิดขึ้นมาจากแนวคิดว่า 'การตกปลาเป็นเรื่องของเกมกีฬา' ในยุคนี้ไม่มีผู้ผลิตรายใด ที่ทำอุปกรณ์ตกปลาเพื่อการทำประมง หรือล่าเพื่อการยังชีพเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป

ปลาหลายตัวที่ถูกตกขึ้นมาจากแหล่งน้ำในทุกวันนี้ ไม่ได้กินเหยื่อสด หรือเหยื่อตามธรรมชาติที่ถูกนำมาเกี่ยวกับตัวเบ็ดเสมอไป พวกมันว่ายโผเข้าฮุบอะไรบางอย่าง ซึ่งในวินาทีแรก พวกมันคิดว่าคืออาหารอันโอชะ แต่ในทันทีทันใดมันพบว่าสิ่งนั้นกลับกลายเป็นพันธนาการที่สร้างความตกใจอย่างสุดชีวิต จึงทำให้พวกมันต้องต่อสู้อย่างเต็มกำลัง ปลาหลายตัวลงเอยกับสิ่งที่มันกลัวอย่างที่สุด ก็คือจบชีวิตลงแล้วกลายเป็นอาหารของผู้ล่า แต่ก็มีปลาอีกจำนวนมากเหมือนกันที่พบว่า หลังจากต่อสู้จนแทบหมดพละกำลังแล้ว แต่พวกมันยังมีโอกาสกลับไปใช้ชีวิตอย่างเดิม ไปวางไข่ออกลูกออกหลานในอีกหลายฤดูผสมพันธุ์

และหลายครั้งที่การต่อสู้ของปลาตัวนั้นเริ่มต้นขึ้นอีกกับผู้ล่ารายใหม่ ปลาทุกตัวที่ติดเบ็ดซ้ำ ได้ต่อสู้กับนักล่าอย่างเต็มที่เสมอ เพราะพวกมันไม่มีวันรู้ว่า มันอาจเป็นเกมสุดท้ายในชีวิตหรือไม่ ผู้ที่กำหนดเรื่องสำคัญอย่างนี้ได้ ย่อมเป็นผู้ล่าที่จะมองว่ามันเป็นเพียงเกมการต่อสู้เท่านั้น หรือว่าคือการชี้เป็นชี้ตาย

'เหยื่อปลอม' ตัวแรกๆ ถูกถูกผลิตออกมาเพื่อการทำประมงก็จริง แต่ยุคสมัยได้เปลี่ยนไปมากแล้ว เหยื่อปลอมได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของเกมกีฬา เป็นเรื่องของการให้โอกาสแก่สรรพชีวิตที่อยู่ร่วมกันในโลก

"มนุษย์ให้โอกาสแก่ฝูงปลา เพื่อฝูงปลาจะได้ให้โอกาสแก่มนุษย์รุ่นต่อๆ ไป" อาจเป็นวิธีคิดของมนุษย์เพียงกลุ่มหนึ่งที่เรียกตัวเองว่านักตกปลา ซึ่งรู้ตัวดีว่า มันเป็นความเพียรพยายามที่ค่อนข้างยาก เพราะโลกใบเดียวกันนี้ยังมีผู้ที่ไม่นึกถึงอะไรที่ไกลไปกว่าคำว่า 'วันนี้' และซ้ำร้าย พวกเขายังมีความต้องการอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ภาระในการพิสูจน์ถึงความสำคัญของคำว่า 'พรุ่งนี้และวันต่อๆ ไป' จึงตกแก่คนกลุ่มเดิมที่เรียกตนเองว่า นักตกปลา การจะทำให้สิ่งที่ใครๆ เห็นอยู่อย่างชัดเจนว่า 'เป็นการล่า' 'เป็นเหยื่อปลอมที่ใช้จับปลา' นั้น ได้กลายเป็นเรื่องราวของการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก

ความเพียรพยายามเป็นสิ่งเดียวที่นักตกปลายังคงพอรักษาเอาไว้ได้ แม้ว่าความสำเร็จจะยังไม่เคยปรากฏตัวขึ้นให้เห็นอย่างชัดเจน แต่หากคนเราหวังจะได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยาก ก็ต้องใช้ความเพียรและวิสัยทัศน์ที่หนักแน่นกำหนดหนทางที่ชัดเจน เมื่อมีโอกาสได้สัมผัสดูอีกครั้งก็จะพบว่า

ทุกวันนี้ ปาฏิหาริย์ ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครอีกเลย นอกจากคนที่มีความเพียรเท่านั้น

เห็นว่าอ่านแล้วรู้สึกดีเลยเอามาให้ทุกคนอ่านดู