วันนี้น้องที่ทำงานชวนไปหาที่ตกปลาด้วยเหยื่อปลอมแถวเทพารักษ์ โหแกเล่นโทรมาตอน 3 ทุ่มแล้วข้าพเจ้าไม่มีกล่องคาดเอวใส่เหยือปลอมเลยซักอัน มีแต่กระเป๋าปุโรทั่งติดตัวไปมา เฮ้ออออ นั่งคิดอยู่ตั้งนานจะทำไงดี
ปิ๊งๆๆๆ ในที่สุดพระเจ้าก็ได้อันเชิญลูกสาวสุดที่รักถือกล่องสีของเด็กเล่นมาให้แล้วบอกให้ผมเอาไปทิ้งได้แล้วเพราะแท่งสีข้างในแห้งแข็งหมดแล้ว โถๆๆๆๆแม่คุณทูนหัวจะไม่ให้แห้งได้ไงล่ะ ก็เล่นเก็บเอาไว้ไม่ยอมเอามาใช้เลยตั้ง 5 ปีที่ผ่านมา กล่องยังใสปิ้งอยู่เลย สงสัยเป็นโรคเดียวกับผม จะใช้ก็เสียดายกลัวหมด อิอิ
ว่าแล้วความคิดก็แล่นเข้ามาในสมองเก่าๆว่าจะทำยังไงกับกล่องสีตัวนี้ดี ว่าแล้วก็ไปค้นรื้อหาของที่พอจะเอามาทำอะไรเล่นๆ กว่าจะหาได้ครบ ปาเข้าไป เกือบ 5 ทุ่มที่ผ่านมา
เอาหล่ะมาดูผลงานกันดีกว่า