หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

          ต้องขอออกตัวก่อนนะครับ ว่าเรื่องที่นำมาให้อ่านกันนี่ ผมไม่ได้เป็นคนเขียนเอง
              แต่เป็นเรื่องสนุก ๆ ในการตกปลา ที่เคยตีพิมพ์ลงในนิตยสาร "ชีวิตกลางแจ้ง"
              เมื่อ 10 กว่าปีที่ผ่านมา เขียนโดยคุณ "เฒ่าอ่ำ" เห็นว่าน่าจะนำมาถ่ายทอดให้
              เพื่อน ๆ ช่วยกันขำ ก็เลยส่งมาครับ ทั้งนี้ ไม่มีการตัดทอนเติมแต่งใด ๆ เพราะฉะนั้น
              เพื่อน ๆ อ่านแล้ว ไม่ต้องให้คะแนนใด ๆ ทั้งสิ้นนะครับ
          เริ่มเลยครับ
          บางคนตกปลาได้ยังไม่วายเซ็ง ที่เซ็งเพราะตั้งใจตกปลาอย่างหนึ่ง แต่ดันไปได้อีกอย่าง เช่น
ลงเหยื่อตกแชกำ ดันไปได้ไอ้โซ๊ะ ตั้งใจตกปลาอินทรี แต่โดนฝูงไอ้สากเข้าแย่งเหยื่อ ถึงกับตั้งสมญานามให้ไอ้นี่ว่าเป็นจอมขโมยแห่งท้องน้ำ ด้วยความเซ็ง
          แสดงว่าท่านเหล่านี้ไม่เคยได้ยินได้ฟังเรื่องของ คุณประยุทธ คมอำนาจสกุล นักตกปลารุ่นซุปเปอร์เฮฟวี่เวท
          คราวแข่งขันตกปลาที่พัทยาเมื่อสักหกปีมาแล้ว คุณประยุทธตกได้ตัวใหญ่ที่สุด แต่ไม่ได้รางวัล ปลาเกมส์ได้ที่กันวันนั้นอย่างใหญ่ก็แค่ 9 กิโล ฉลามใหญ่ที่สุดยังไม่ถึง 20 โล แต่ตัวของคุณประยุทธกะคร่าว ๆ ด้วยสายตาคงไม่ต่ำกว่า 50 กิโลกรัม
          นอกจากไม่ได้รางวัลแล้ว ยังแทบจะโดนซิว ต้องรีบเอาใส่รถเข็นไปปล่อยกับลงทะเลแทบไม่ทัน เพราะดันไปตกเอา เต่า ซึ่งเป็นสัตว์หวงห้ามขึ้นมา
          เรื่องของคุณประยุทธไม่ได้มีแค่นี้
          สิบกว่าปีก่อนคุณประยุทธไปตกปลาทุกเสาร์อาทิตย์ จึงร่วมกับคุณจูนและคุณพิเชษฐ เช่าบ้านไว้หลังหนึ่ง นอกจากประหยัดกว่านอนโรงแรมแล้ว ยังหาความสนุกสนานเป็นส่วนตัวได้ดีกว่า ชวนเพื่อนฝูงไปนอน หุงหาอาหาร ตั้งวงกินเหล้ากันได้อย่างเสรี
          บ้านหลังนี้ปลูกยื่นไปในทะเล ยุงไม่ชุม แม้ว่าตอนน้ำแห้งค่อนข้างจะเห็นหาดทรายปนเลนทอดไปไกล แต่ตอนน้ำขึ้นท่วมใต้ถุนสูงพอสมควร แถมยังมีปลาสากปลากุเราตามน้ำเข้ามาหาอาหารเป็นบางคราว กินเหล้าไปลงสายเบ็ดไว้เล่น ๆ ก็ไม่เสียหาย ฟลุ้ก ๆ ก็อาจได้เย่อตรงระเบียงกันทีเดียว
          วันนั้นก็เช่นกัน คุณประยุทธเห็นน้ำเอ่อสูง ก็จัดแจงเอาชุดสปินเกี่ยวเหยื่อเนื้อปลาสดที่กุเราชอบกิน อาศัยความชำนาญสมัยตกอยู่แหลมแท่น เหวี่ยงเบ็ดไปไกลพอสมควร ปักคันไว้เรียบร้อยก็นั่งโจ้น้ำมังสวิรัติจนเผลอหลับไป
          หลับจนน้ำลงไปถึงไหนไม่รู้เรื่อง
          ค่อนสว่าง คุณประยุทธสะดุ้งตื่นด้วยเสียงรอกลั่นยาว กระโดดคว้าคันเบ็ดด้วยสัญชาตญาณ พอกระชับมั่น ก็ตวัดเต็มแรง เตรียมอัด
          เอ๋ง...เอ๋ง...เอ๋ง...
          คุณก็รู้นี่ครับ ว่าเสียงอย่างนี้ไม่ใช่ทั้งปลาทั้งคน แต่เป็นเสียงจตุบาทแห่งหมู่บ้านที่ลงไปหากินใต้ถุนตอนฟ้าสาง เผอิญไปเจอเนื้อปลาสดเข้าชิ้นหนึ่ง กลัวตัวอื่นมาแย่งเลยคาบวิ่งอย่างรวดเร็ว

          ตีพิมพ์ในนิตยสารชีวิตกลางแจ้ง ปีที่ 7 ฉบับที่ 76 ตุลาคม 2530