สวัสดีครับผมมีเรื่องทุกข์ใจจะเล่าให้ฟัง
ถือเสียว่าเป็นอุทาหรณ์สอนใจให้เพื่อนนักตกปลาได้ทราบ
ผมจะไม่ขอเอ่ยชื่อใคร หรือร้านใดให้เกิดความเสียหาย
แต่จะใช้ที่นี้เป็นเพียงที่สะท้อนให้เห็นแง่มุมใหม่ ๆ ให้ผู้อื่นรับรู้ว่าเรื่องแบบนี้ยังคงมีอยู่ในสังคม
ครับ....
เรื่องก็มีอยู่ว่า ผมเป็นคนที่ชอบและรักการทำเหยื่อปลอมมากคนหนึ่ง บางครั้งก็ทำใช้เอง บางครั้งก็แจกจ่ายเพื่อนฝูงที่ถูกอัธยาสัยไมตรีกัน มีบ้างบางครั้งที่หาค่าขนมเป็นค่าเล่าเรียน
ส่วนมากจะเป็นเหยื่อที่ผมคิดเอง และก็ทำขึ้นมาเฉพาะที่ต้องการจะเผื่อแผ่เพื่อนฝูงเท่านั้น
มีครั้งหนึ่งผมไปออกทริป....
ผมได้เจอท่านหนึ่ง ซึ่ง(ค่อนข้าง) มีชื่อเสียงในแวดวงของเรา มีการเขียนบทความลงคอลัมภ์ในหนังสือแล้วด้วยซ้ำ
ด้วยความถูกคอและความเคารพในน้ำใจ
ผมจึงมอบเหยื่อปลอมที่ผมเหลาเองและคิดเองให้ท่านผู้นี้ไปเป็นน้ำใจ 1 ตัว
คิดว่าเป็นการแสดงความจริงใจและการเริ่มต้นมิตรภาพที่ดี
แต่เรื่องกลับไม่เป็นอย่างนั้น......
ท่านผู้นี้กลับเอาเหยื่อที่ผมให้ไปเป็นต้นแบบเพื่อนำมาผลิตขายแถมใส่ชื่อตัวเองเสียด้วย
ที่น่าช้ำใจที่สุดคือ นำมาขายในร้านที่ผมส่งขายเป็นประจำและผมก็กำลังจะวางขายรุ่นนี้เหมือนกัน
เรียกว่าวางขายหน้าร้านยาย...ทั้ง ๆ ที่ยายยังไม่เปิดร้านด้วยซ้ำ
นี่ผมเขียนทำไม?
ที่ผมเขียนก็คือคลื่นลูกหนึ่งที่ของสะท้อนให้เห็นว่าเรื่องแบบนี้ยังมีอยู่
เขียนโดยไม่ขอกล่าวโทษใครว่าเป็นผู้ผิดเพราะผมขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียว
ที่ได้ไว้ใจคนอื่นและเชื่อใจคนอื่นมากเกินไป
ผมขอซื้อเขาผู้นั้นด้วยเหยื่อปลอมและไอเดียที่ใช้ในการคิดค้นนั้น
ไม่เป็นไรครับ....ผมคิดแบบใหม่ ๆ ได้เสมอ....
ตราบใดที่ยังมีสมอง....มีสองมือ..
ขอให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์สำหรับเพื่อนนักตกปลาหลาย ๆ คนเท่านั้น
ถึงแม้จะเป็นเพียงเสียงคลื่นกระทบฝั่งแต่ขอให้คลื่นลูกนี้มีการพัดเอาอะไรจากทะเลทิ้งไว้บ้าง..บนผืนทราย
.....ก็เท่านั้น......
1
