ภาพที่ 1สวัสดีคร๊าบเพื่อนๆน้าๆทุกท่าน ผมได้มีโอกาศไปตกปลาที่ๆหนึ่ง เป็นสนามกอฟครับ ซึ่งมีผู้ใจดีติดต่อให้ครับ
ผมจึงโทรติดต่อกับผู้จัดการสนามโดยตรงตามเบอร์ดโทรที่ได้มา ได้ความว่า ผมอยากให้คุณมาเอาปลาออกให้ผมหน่อย
ครับเพราะตอนน้ำถ้วมปลามันมากับน้ำแล้วพอน้ำลดมันไม่ยอมไปครับ คนงานเลยไม่กล้าลงไปเก็บลูกกอฟเพราะกลัวปลามันกัดครับ
ปลาที่เอาออกได้คือปลาล่าเหยื่อทั้งหมดเลย แต่ปลานิลห้ามเอาออกน้ะ พอได้ข้อมูลก็นัดวันเวลา (อุดส่าโดดงานไป)
พอไปถึงครับ ผู้จัดการเอารถกอฟมารับเข้าหมายเลยครับ (หลุม 8 ครับ) พอถึงหมายมันมีไอ้ตัวเนี้ยขึ้น เขาบอกว่า ไอ้ตัวนี้แหละ
เอาออกไปเลยครับ
พอได้ความจึงจัดการตีเลยครับ คุณพระช่วยโดนแล้วครับกระโดดน้ำบานเลยครับ เป็นที่แตกตื่นของแขกที่อยู่ในสนามมากครับ
มาขอถ่ายรูปกันใหญ่เลยครับทั้งไทยทั้งญี่ปุ่ครับ พอถ่ายรูปเป็นที่พออกพอใจกันแล้วก็นำไปขังครับ เรื่องมันเริ่มตรงนี้ละครับ ผู้จัดการ
ให้ลูกน้องพาผมเอาปลาไปขังที่โรงซ้อม พอขังปลาเรียบร้อยแล้วก็กรับมาตีต่อ อยางสบายใจ (นึกในใจ ไม่แห้วแล้วตู )-
ภาพที่ 2พอตีไปสักประมานตอนบ่ายโมง เริ่มมีเสียงคนงานคุยกันแว้วๆมาว่า พวกเขาชำเหละปลาที่พวกพี่เค้าตกได้กันไปหมดแล้ว
(คิดในใจ เขาพูดเล้นกันมั้ง) จึงตีต่ออย่างหวาดละแวง พอสักพักสิงที่ผมกลัวก็มาถึงครับ คนงานคนหนึ่งมาบอกผมว่า
ปลาที่พี่ตกได้นั้น เขาแชำแหละแบ่งกันไปแล้ว พี่ไปดูหน่อยครับ พอไปถึงโรงซ้ม โอ้แม้จ้าว ไม่เหลือเลยครับ
เกร็ดก็ไม่เหลือครับ มีเพียงกระดูกสันหรังประมาน 3-4 ชิ้นตากแดดอยู่ครับ พูดไม่ออกเลยผม ผมจึงถามว่าปลาตัวเมื่อกี้นี้
ไปไหนแล้วละครับน้า คำตอบคือ อ้อชำแหละแบ่งกันไปหมดแล้ว (yesเป็ด ไม่ขอตูสักคำ)
ภาพที่ 3บอกตรงๆ เสียความรู้สึกมากครับ น่าจะมาขอเราสักคำว่าขอบ้างนะ เรากะจะถ่ายรูปตอนเย็น แล้วค้อยว่ากัน
ถ้าน้าเป็นผม น้าๆจะทำอยางไรกันครับ...............
1
) 