หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

                                                                                ท้องทุ่งนารวงข้าวเขียวเรียวใบหญ้า

                                                                                    มองเพลินตาเพลินใจไหวเอนลู่ 

                                                                                    เหมืองคูน้ำลำธารน้อยใช้สอยดู         

                                                                                  ช่วยเชิดชูภูมิปัญญาชาวนาไทย 

                                                                              หอมรวยรินกลิ่นรวงข้าวคราหนาวจิต

                                                                                    ให้หวลคิดถวิลหารอยคันไถ         

                                                                                      สายลมโบกพัดพริ้วละลิ่วไป             

                                                                                    จินตนากว้างไกลครั้งวัยเยาว์   

                                                                                    ข้าวบนดอยคอยเคียวมาเกี่ยวรัก       

                                                                                มาทายทักเยี่ยมเยืยนให้คลายเหงา

                                                                                    มิลืมเลือนสาละวินถิ่นแนบเนา 

                                                                                ยามตะวันลับเหลี่ยมเขาคลายเศร้าเอย


( ไหมแก้ว )

                                                                            ฝันถึงภาพงามศิลป์ถิ่นทุ่งเขียว

                                                                            ฝันถึงเรียวใบข้าวคราวลมไล้

                                                                            ฝันถึงทุ่งรวงทองที่ผ่องใส
 
                                                                            ฝันถึงข้าวเมล็ดใสที่ได้กิน

( จันทร์วารี )

                                                                    ในน้ำในแม่น้ำ            มีปลา
                                                                ในทุ่งในแปลงนา        ปลูกข้าว
                                                                ฝนแรกก่อนพฤกษา    ไถหว่าน
                                                            นาฏกรรมเริ่มย่างก้าว    ค่ำเช้าชาวนา

                                                                ไถถากดินตากแห้ง      รอฝน
                                                              เมล็ดหว่านไถกลบจน    ตกกล้า
                                                              ต้นข้าวงอกงามบน        น้ำแช่
                                                              ดำทุ่งดำนาต่อหน้า        เหนื่อยล้าแรงกาย

                                                                                ฝนตกกระหน่ำฟ้า          หนักฝน
                                                                              ก็แช่งฟ้าน้ำท่วมล้น        กลั่นแกล้ง
                                                                              ฝนแล้งผิดฤดูจน          น้ำขอด ดินผาก
                                                                              ก็ด่าฟ้าทุ่งนาแล้ง          โทษฟ้าผิดเสมอ

                                                                            เหงื่อหยดไหลบ่าพื้น      ปฐพี
                                                                          เลือดหยาดไหลล้นปรี่    ท่วมฟ้า
                                                                            น้ำตาหลั่งไหลกี่            มหาสมุทร
                                                                          จึ่งออกรวงข้าวกล้า        อร่ามรุ้งรวงฝัน

                                                                        ทุกเม็ดเล็กเม็ดน้อย        เม็ดข้าว
                                                                      ผลิออกจากรวงราว          หนักโน้ม
                                                                    สดเขียวพร่างเพรียวพราว  วัยรุ่น
                                                                            แก่แดดแก่กาลก้ม          เรื่อเรื้องรวงทอง

                                                                          รวงข้าวในทุ่งข้าว            สอนธรรม
                                                                          เคี้ยวอยู่ทุกคราวคำ        ไป่รู้
                                                                          รวงก้มกิ่งโน้มลำ            ต้นหนัก
                                                                          คนอ่อนน้อมสง่าสู้          ถ่อมเนื้อจิดตถนอม

                                                                      กระดูกของชาติเลี้ยง        ชาวไทย ชาวนา
                                                                      ทุกเม็ดทุกรวงใน              ทุ่งกว้าง
                                                                      คือชีวิตจิตใจ                  เลี้ยงหล่อ โลกเอย
                                                                      อย่าเขี่ยทิ้งเหลือขว้าง      เปิปข้าวระลึกคุณ ฯ

( ชาคริต )

                                                                              โอ้สายลมตุลาคมพรมทุ่งข้าว
                                                                          หอบความหนาวมาค้างกลางทุ่งฝัน
                                                                          เวิ้งฟ้ากว้างวาววะวับระยับตะวัน
                                                                            ขับเมฆอันเคยมืดมนพ้นฟ้าไกล

                                                                              แลรอบคุ้งทุ่งข้าวดอกข้าวขาว
                                                                        ขาวดอกพราวพะนอลมพรมดอกไหว
                                                                                งามทั่วทุ่งทุกรุ่งอโณทัย
                                                                              ดุจทวยเทพเนรมิตไว้ในโลกา

                                                                        งามด้วยงานแห่งชาวนาท้าทนทุกข์
                                                                          ผู้หมายปลุกสำนึกมั่นอันแรงกล้า
                                                                            หวังสืบสานตำนานแห่งชาวนา
                                                                                ให้คงอยู่คู่หล้าอนันตกาล

                                                                      จึงเป็นงานแห่งความงามแสนล้ำเลิศ
                                                                          ที่ก่อเกิดจากชาวนาผู้กล้าหาญ
                                                                        เพราะเจ้าทุ่มทั้งกายใจใฝ่ปฏิญาณ
                                                                              จักมุ่งงาน ณ ทุ่งนี้ชั่วชีวิน

                                                                        ต้นข้าวเจ้าเปรียบพู่กันปรารถนา
                                                                          แต้มเติมค่าวรวิจิตรลิขิตถวิล
                                                                            ลิขิตลงบนผืนผ้าชื่อว่าดิน
                                                                    ราวสร้างสรรค์งานแห่งศิลป์จินตนา

                                                                              ศิลปินในภพนี้กี่หมื่นล้าน
                                                                          ฤาจักสร้างผลงานสะท้านหล้า
                                                                      ดั่งชาวนาผู้คร่ำงานผ่านกาลเวลา
                                                                          ทั้งฝนพรำแดดกล้ายังท้าทน

                                                                            หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินถวิลหวัง
                                                                        เหงื่อไคลหลั่งกายล้านัยน์ตาหม่น
                                                                        ด้วยทำงานหนักหนาประสาจน
                                                                          แต่เปี่ยมล้นพลังใจใฝ่ศรัทธา

                                                                            แต่ละต้นแต่ละกอต่อเติมฝัน
                                                                        มิเคยหวั่นแม้จะเหนื่อยและเมื่อยล้า
                                                                          ไฟนักสู้ยังฉานฉายในแววตา
                                                                        ด้วยแรงหวังขลังกล้าทายท้ากาล

                                                                    จวบต้นข้าวผลิดอกขาวพราวทั่วทุ่ง
                                                                        เมื่อลมรุ่งตุลาคมพรมพัดผ่าน
                                                                  ไล่ฝนหายหอบไอหนาวแนบเนานาน
                                                                  ณ ท้องทุ่งแสนสำราญเบิกบานฤทัย

                                                              เมื่อข้าวเริ่มพราวดอกออกรวงระย้า
                                                        ความเหนื่อยหล้าและทุกข์ท้นที่หม่นไหม้
                                                                  ถูกลบล้างมลายจางหายไป
                                                                  ด้วยความฝันที่วาดไว้ใกล้เป็นจริง

                                                                    รอถึงวันข้าวสีทองต้องลมไหว
                                                                      อิ่มเอมใจในผลิตผลสุขล้นยิ่ง
                                                                แม้ตรากตรำความทุกข์ใดไม่ประวิง
                                                                    เพราะคือสิ่งที่ทายท้าชาวนาไทย

                                                                  แม้เหนื่อยหนักเพียงใดก็ไม่หวั่น
                                                                  สู้ฝ่าฝันอุปสรรค์หนักเพียงไหน
                                                                  ร้อยยิ้มยังซาบซ่านหวานละไม
                                                                  ด้วยหัวแกร่งกล้าท้าทุกข์ทน

                                                                    นี่แหละคือชาวนาผู้กล้าหาญ
                                                                    ปณิธานมั่นหมายในผลิตผล
                                                              แม้ในความจริงอาจพ่ายในความจน
                                                                แต่สุขล้นมิด้วยค่ากว่าใครใคร

                                                                  โอ้สายลมตุลาคมพรมทุ่งข้าว
                                                                  แม้เริ่มหนาวเจ้าก็พอทนไหว
                                                                  เพราะเจ้าปลื้มปีติด้วยดีใจ
                                                                จะได้ชิมข้าวหอมใหม่อีกไม่นาน

(เกรียงไกร หัวบุญศาล)