หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

...เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว ผมไปนั่งตกปลาแถว บ่อตกปลา เดิมที่เคยไป ย่านอ่อนนุช ระหว่างที่ปั้นเหยื่อ ก็ มีเด็กคนหนึ่ง เดินผ่านหลังไป และไปนั่งอีกซุ้ม สังเกตุเห็นเค้าทะมัดมะแมง สะพายกระเป๋าเป้บนหลัง มีเหยื่อถุง แล้วมือก็ถือคันเบ็ดเล็ก ๆ หนึ่งคัน มันเป็นคันแบบ อินสแตนท์ (กึ่งสำเร็จรูป พร้อมใช้) ถ้าคุณเคยเห็นมันมักจะวางในห้าง เป็นแพคพลาสติก มีคันยาวประมาน 4 ฟุต มีรอกประกบตัวเล็ก ๆ เป็นพลาสติก มีทุ่นมีเบ็ดให้นิดหน่อย ราคาประมาณ 2-3ร้อยบาท เค้าก็ประกอบเหยื่อเสร็จ แล้วเค้าก็หันมาถามผมด้วยวาจาสุภาพว่า น้าครับ น้าเหวี่ยงไปทางไหน หนูจะได้ไม่เหวี่ยงคร่อมครับ (ผมอึ้ง ผู้ใหญ่บางคนยังไม่เคยถาม) ผมบอกว่า ทางนั้น พลางชีมือ เค้าก็พยักหน้า แล้วโยนเหยื่อไปไม่ไกลนัก อาจเป็นเพราะคันเบ็ดที่ไม่ค่อยดี คันนั้น แต่ก็มองเห็นความตั้งใจ เมื่อเห็นเค้าเหวี่ยงเหยื่อเสร็จ เค้าก็ไปนั่งรอ ผมก็เลยเปิดฉากคุยกับเค้า และนี่เป็นบทสนทนา ครับ

ผม...มากับใครหนุ่ม
เค้า...คนเดี่ยวคับน้า
ผม...มาตกบ่อยไม๊
เค้า...มาบ่อยคับ แต่ไม่ได้มาสองอาทิตย์แล้ว ไม่มีเบ็ด ปลาลากเบ็ดผมลงน้ำไป ผมโดดตาม เอาไม่ได้ หาไม่เจอคับ เลยไม่มีเบ็ด
ผม...เบ็ดยังไง
เค้า...ก็หยั่งเงี๊ยะคับ
ผม...เอ้า แล้วอันนี้ล่ะ
เค้า...แม่เพิ่งซื้อให้
ผม...อืม...แล้วพ่อไม่มาตกด้วยหรือ
เค้า...พ่อไม่ว่างคับ พ่อเป็นตำรวจ
ผม...แล้วแม่ล่ะ ทำไร
เค้า...แม่เย็บผ้าอยู่กับบ้าน
ผม...เอ้า แล้วไมเราถึงชอบมาตกปลาล่ะ
เค้า...มันว่างคับ อยู่บ้านก็เบื่อ เลยมาตกปลา
ผม...(พอดีปลากิน เลยไปอัดปลา ) เอ้าหนุ่ม มาอัดปลาไม๊ น้าให้อัด
เค้า...ไม่หรอกคับน้า ผมใช้ไม่เป็น เดี๋ยวผมรอของผมคับ
ผม...(อัดปลาเสร็จ เหวี่ยงเหยื่อต่อแล้วมานั่ง) เคยมาตกปลา ได้ปลาอะไร
เค้า...ปลานิลคับ แต่ไอ้ตัวที่ลากเบ็ดลงน้ำสงสัย สวาย
ผม...เอากลับไปให้แม่หรือเปล่า
เค้า...ป่าวคับ แม่ไม่ให้เอากลับบ้าน แม่ว่าบาป
ผม...(หัวเราะ) เฮ่ย แปลกดีว่ะ เออ เราชื่อไร
เค้า...แบ็งค์คับ
ผม...เรียน ป. อะไรแล้ว
เค้า...ป.5 คับ
ผม...เออ แบ็งค์ อาทิตย์หน้ามาตกปลาไม๊
เค้า...คงมาคับ
ผม...อืม มานะ อาทิตย์หน้า น้าจะเอา คันเบ็ด กับรอก มาให้
เค้า...(ตาโต แต่ ยกมือไหว้ สีหน้าดีใจมาก) ขอบคุณคับน้า
ผม...ไม่เป็นไร แต่ แบ็งค์ มาตกปลาเป็นเพื่อน้าละกัน
เค้า...ได้คับ ได้คับ (ปลากินเบ็ดเค้า แต่วัดไม่ติด ได้ยินแต่เสียงหัวเราะ เอิ๊กอ๊าก ตามประสาเด็ก)
ผม...(ได้เวลาต้องเลิกตก) น้าไปก่อนนะ แล้วอาทิตย์หน้าอย่าลืมมานะ น้าเอามาให้จริง ๆ ไม่โกหก
เค้า...คับ คับ สีหน้าดีใจจริง ๆ
ผม...( เดินออกจากบ่อ ด้วยความ อิ่มอก อิ่มใจ เดินมาถึงรถ เค้ายังมองตาม แล้วยกมือไหว้อีกครั้ง เห็นได้จากไกล ๆ ผมยิ้มให้ แล้วขับรถออกมา )

- ไม่รู้อะไร ทำให้ผม บอกเค้าไปอย่างนั้น (จะเอาเบ็ดมาให้เค้า)
- ไม่รู้ทำไม ผมถึงรู้สึกชอบเค้า อาจเป็นด้วยความสุภาพ อัธญาศัย ทั้งที่เค้าก็เป็นเด็กตัวดำ ๆ หน้าตา ธรรมดา ๆ แต่ในประกายตาเค้า ผมรู้สึกเค้าเป็นคน น่าคบหาเหมือนกัน
- ใน มโนสำนึก ของผม ผมว่า ผมคิดว่า น่าจะให้ อุปกรณ์ตกปลาแก่เค้าเพราะ
1. เมื่อ เรามีโอกาส น่าจะแบ่ง โอกาสให้คนอื่นบ้าง โดยเฉพาะ คนที่ด้อยกว่าเรา
2. ผม ก็มีอุปกรณ์ตกปลาเยอะ โดยเฉพาะ รอกสปิน ที่มีอยู่ เคยใช้เมื่อตอนตกปลาใหม่ ๆ มันยังคงสภาพดีอยู่ เพราะผมเก็บรักษาไว้ และไมได้ใช้อีกเลย นับแต่มาเล่นเบส
3. ผมกำลังคิดอยู่เสมอว่า ผมน่าจะทำบุญกับ คนเหล่านี้ เยาวชน ที่มีเวลาว่าง (มาตกปลาดีกว่าไปทำอะไรที่ไม่เข้าท่าอย่างอื่น) หรือ คนกำลังเริ่มเข้าสู่การตกปลา แต่ขาดทุนทรัพย์ เพื่อเป็นกำลังใจให้เค้ารักการตกปลา และใช้เวลาว่าง
4. มันช่างเหมาะเจาะเหลือเกิน ผมกำลังคิดว่า ความคิดของผม อาจจะ เข้าถึง เทวดา หรือเปล่า จึง ดลบับดาลให้ผมเจอเด็กคนนี้
5. ที่ผมจะให้เค้า ก็ไมได้ ดีเด่ อะไรมาก ในสายตาของผม แต่ก็ยังดีกว่า เบ็ดที่เค้ามีอยู่ มันเป็น คัน สปินนิ่งกราไฟท์ โนเนม แต่เหนียว แอ็คชั่นอ่อน สวยงาม ให้ตัวทั้งคัน ซึ่
งผมซื้อไว้ได้ไม่นานนี้เอง จะเอาไว้ตกปลาเกล็ด แต่แล้วก็ไม่ได้ใช้ กับ รอก เรียวโอบิ เบรกท้าย รุ่นเก่า ขนาดประมาณ บีจี10 ตัวเป็นการไฟท์ เมดอินเจแปน แท้ ๆ (ปั๊มนูน ไม่ใช่สติกเกอร์) เฟืองรุ่นนี้สุดเดช อัดสวายสิบโลได้เลย ขนาดตัวน่ารักมาก แต่เสียดายที่ ตัวปรับเบรกของแท้หลุดหายไป ผมเลยเอาตัวขนาดเท่ากัน แต่สั้นกว่า ใส่ไว้ แต่ก็ใช้ได้ปกติ และ อาจจะมีอุปกรณ์ ปลายสายอีกจำนวนหนึ่ง ให้กับเค้า

....ผมรู้สึก มีความสุข และ อิ่มใจ ที่จะมอบของเหล่านี้ให้กับเค้า หาก ในวัน อาทิตย์นี้ เค้าจะมาตกปลาเป็นเพื่อนผม

....อ่านจบแล้ว กรุณา อย่าหมั่นใส้ผมนะครับ ความคิดนี้เป็นความคิดผมจริง ๆ และ ไม่ได้อวดมั่งมี ที่จะให้ของใครฟรี ๆ เพราะผมก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่เชื่อเถิดครับ วันหนึ่ง สิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราต้องการทำ มันจะมีโอกาสเกิดขึ้นได้จริง ๆ และผมหวังเช่นนั้น

.....จึงมาเล่าสู่กันฟัง และ ผมหวังว่า ท่านอื่น ๆ ที่มั่งมีศรีสุข กว่าผม น่าจะเป็นผู้ให้บ้าง บางท่านอาจจะทำอยู่แล้ว แต่ไม่เคยบอกใคร ผมขอสรรเสริญ แต่ท่านที่ไม่เคยทำ ลองทำครับ สิ่งที่ท่านได้มา มันมีค่ามากกว่า สิ่งที่ท่านให้ไปมากมาย นั้นคือ ความสุข ความอิ่มเอมใจ และ ความภาคภูมิใจ ที่ท่าน เกิดมาชาติหนึ่ง ได้รับการเรียกว่า เป็น " ผู้ ใ ห้ "

นี่คือ โฉมหน้า แบ็งค์ ที่ผมได้สัญญากับเค้าไว้ และ ได้นำของมามอบให้เค้า เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาครับ  เค้ารีบวิ่ง กระหืดกระหอบ มาหาผม ในวันที่นัดกัน เพราะเค้ากลัวมาไม่เจอผม เค้าบอกว่าเค้าเพิ่งกลับจากต่างจังหวัด พอมาถึงบ้านก็รีบวิ่งมาเลย ( บ้านอยู่ไม่ไกลจากบ่อตกปลา )  เค้ามาเจอผม ขณะ ที่ผมกำลังเก็บของจะออกจากบ่อ

"แบ็งค์" ดีใจมาก ไหว้ขอบคุณผมไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่เวลาถ่ายรูปดูเกร็ง ๆ    แล้ว แบ็งค์ ก็รีบกลับบ้านเอาของไปอวดแม่  สักพัก แม่แบ็งค์ ก็โทร. มาของคุณ ผมเลยบอกว่า เห็นแบ็งค์ชอบตกปลา และ คันเบ็ดเค้าคันแรก โดนปลาลากลงน้ำไป ไม่ได้คืน คันที่สองก็หัก เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ผมเลย อยากมอบอุปกรณ์ให้เค้า  เผื่อเค้าจะได้มานั่ง ตกปลา พูดคุยเป็นเพื่อนผม

ผมเองก็มีความสุข ที่เห็นเด็กคนหนึ่งดีใจ และ มีความสุขกับของที่เค้าได้รับ

อุปกรณ์ปลายสาย กับกล่องที่มอบให้เค้าครับ  ก็มี ตระกร้อ ตะกั่ว ทุ่น ลูกปัด  จำนวนหนึ่ง

สุดท้าย หวังว่า เพื่อน ๆ ที่รักการตกปลา ที่พอที่จะมีอะไรที่มอบให้กับ เยาวชน หรือ เด็ก ๆ ที่รักการตกปลา แต่ อุปกรณ์ หรือทุนทรัพย์ ไม่อำนวย ก็มอบให้เค้าเถิดครับ สิ่งที่ให้เค้าไม่ได้มากมาย แต่สิ่งที่ได้คือ ความสุข อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  ส่วนตัวผมเอง ก็ ปฎิญาน ไว้แล้วว่า จะทำต่อไป ครับ ตามสมควรแห่งฐานะ  และ ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่านเรื่องราว