หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

รู้สึกหดหู่ กับกระสูบลำธาร แถวบ้าน
.......สมัยนี้หาตัวยากมากๆ ยุคมันเปลี่ยนไป จากธรรมชาติที่ผมเคยเสพสม มันกลายเป็นชุมชนเล็กๆไปเสียแล้ว ความเจริญเข้ามามีบทบาทมากขึ้นทุกวันๆ ผืนป่า...ที่กำลังจะถูกเปลี่ยนไป ให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยว เชิงอนุรักษ์ ( จะอนุรักษ์จริงมั้ย )
.......เพราะจุดที่ผมไปยืนในวันนั้น จากต้นนํ้าสวยๆ ดันเป็นศาลาพักนักท่องเที่ยว ขอบๆลำธารถูกปิดฉาบด้วยหินและปูน เพื่อให้เป็นร่องนํ้าลึก

แต่......ที่น่าหดหู่ ไปมากกว่านั้น มันคือเสียงจากปากชาวบ้านว่า ....มีกลุ่มๆคนประมาณ 5-6 คน มาลงตาข่าย ทอดแห และงมปลาไปเมื่อช่วง ฤดูแล้ง ตาข่ายล้อมรอบนอก ส่วนแหใช้ปิดทางปากซอกหินเล็กใหญ่ แล้วเอามือลวงตามซอกหิน โพรง คั้นดิน ได้ไปหลากหลายสารพัดปลา พวง กระสูบ ช่อน และอื่นๆอีกมาก ใหญ่ๆก็มีราวๆ 2 กิโล หอบๆกลับกันแต่ละครั้งเป็นกระสอบ

.......แล้วความจริง ที่ผมอยากรู้มานาน ก็ถูกเปิดเผยในวันนั้น จากปากชาวบ้านสักที ทีนี้แหล่ะ หายข้องใจกันแล้ว ว่าทำมั้ย....ปลาถึงหายไปไหนหมด ต้นนํ้าเปลี่ยน แต่ก็ไม่เท่า กับทรัพยากรปลาเปลี่ยนไป
...ผมไม่ได้มองโลกสวยนะครับ เพราะคนเรา มันใช้ชีวิตการดำรงชีพที่ต่างกัน บางคนหาล้างผลานเพราะต้องมีเหตุผลของเค้า อาจจะต้องเลี้ยงปากท้องหลายๆคนในครอบครัว ( แต่นั้น..จะหากินได้อยู่นานสักแค่ไหน เพียงแค่ลำธารเล็กๆ หมดแน่ๆ ถ้ายังหาในวิธีแบบนั้น )

....ผมไม่รู้ จะอธิบายยังงัยเลย รู้สึกเศร้า ในเมื่อวันๆนึงปลาต้องหมดไป ไม่คิดเลยว่ามันจะเร็วได้ขนาดนี้ หมดกันแล้วกับหมายนี้
....แต่ก็ยังดี ที่ยังพอได้เก็บภาพมาบ้าง ก่อนที่มันจะสูญพันธุ์ รีบทำกันสะตั้งแต่วันนี้เถอะ ปล่อยวันนี้ เพื่อวันข้างหน้า ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไปมากกว่านี้ Catch & Release
Catch & Release