หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

สภาพหมายครับ ความลึกประมาณเกือบเอว พื้นน้ำปกคุมด้วยสาหร่าย ณ.ชานเมือง จ.นราธิวาส หมายนี่สำหรับผมถือเป็นหมายที่เขี้ยวลากดินมากที่สุดหมายหนึ่งเลยก็ว่าได้(อาจสำหรับผมคนเดียวนะครับอิอิ) เจ้าถิ่นหลักของหมายก็คือ เจ้าลายพลาง ชะโดนั่นเองครับ ส่วนลูกสมุนที่พอจะมีตัวอยู่บ้างก็เจ้าช่อนผู้ขออาศัย เรื่องมีตัวบอกได้ว่ามีครับและมีมากด้วยในพื้นที่ทุ่งหมายนี้ ถ้าเทียบการไปหมายนี้ 10ครั้ง การได้ตัวกลับบ้านอย่างหน้าบานไปนั้นมีแค่เพียง2ครั้ง ส่วนที่เหลืออีก8 ครั้งก็หิ้วเช่นกัน แต่หิ้วแห้วนะคับ5555 เขี้ยวมากครับน้าๆท่านใดแวะเวียนมา ณ.เมืองนราธิวาส อยากจะลองขอท้าทายว่าเขี้ยวจริงมั้ย ผมยินดีพาไปลองครับ มีตัวพัน เปอร์เซน กัดลูกปลาแบบโชว์พลังจนผิวน้ำกระจายเสียงดังสนั่นทุ่ง กันสนุกสนานทั่วไปหมดไม่เกรงใจผมผู้ยืนถือคันเบ็ดพร้อมปลายสายที่ห้อยเหยื่อที่คิดว่าหมานที่สุดเท่าที่จะมีเลยซักนิด ปลามันบอกผมได้คงจะบอกแล้วว่า" กลับไปเหอะ ไม้พ่นสี ไม่กินหรอกแข็งลากไปมาเสียเวลาเปล่า5555" แต่ถึงกระนั้น ถึงเสี่ยงที่จะต้องหิ้วแห้วกลับ ก็ยังเป็นหมายที่ดึงดูดใจผมอยู่ตลอด เพราะพวกมันตัวไม่เล็กเลยในทุ่งๆนี้ ปัจจัยที่ทำให้หมายนี้ติดชาร์จความเขี้ยว ผมก็พอวิเคราะห์และสรุปได้อยู่บ้างก็คือน่าเกิดจากชาวบ้าน เจ้าถิ่นระแวกนั้นหาปลากันหลายรูปแบบเกินไปอย่างแรกที่มีให้เห็นอยู่ตลอดก็การปักเบ็ด จำนวนไม่ต้องบอก รอบทุ่งไปหมด สอง ก็การลงดักตาข่ายด้วยความที่น้ำไม่ลึกก็ลงเดินวางข่ายดักแบบสบายใจ สาม วิธีสุดท้ายที่เห็นแบบคาตาหิ้วคันมาหมายนี้ แล้วก็ต้องหิ้วกับไม่ต้องตีต่อให้เสียเวลาคือการดักปลาไหลวันที่เห็น ก็สองพ่อลูกรับผิดชอบกระบอกไม้ไผ่คนละไม่น่าจะน้อยกว่าสามสิบกระบอกต่อคนเดินวางดักแทบทั่วทุกพื้นที่ของทุกแบบนี้เช้ามาวาง เย็นมาเก็บสรุปสองรอบต่อวันที่ลงไปลายเครงไอโด เจ้าช่อน เอาเป็นว่าข้อสรุปในเหตูผลที่ปลาหมายนี้ไม่ค่อยจะสนใจเหยื่อปลอมเราเลย ก็คงหนีไม่ออกเพราะเรื่องพวกนี้ละครับ 

ครึ่งชั่วผ่านไปและแล้วก็ปลดล๊อคของการมา ไม่ต้องพาแห้วกลับบ้านแล้ว55555

เทียบไซร์กับอุปกรณ์ละกัน อิอิ

พอดีชาวบ้านผ่านมาทอดแห่แวะดูผมตก ค่าดูก็คือเรียกให้มาช่วยถ่ายรูปให้เลยละกัน อิอิ ไปคนเดียว โชคดีผ่านมา ให้เป็นตากล้องไปซะ555

แล้วความสะใจ ก็มาถึง โทรฟี่ของครึ่งปีแรกก็จู่โจ่มหยดน้ำผมอย่างโหดร้าย เขี้ยวหนักนะแก5555

เกือบไปหมิ่นแหม่ที่จะอดเหลือเกิน

เหมือนเดิมกับตัวแรก

ชัดๆอีกรูป

เดินไปตามคนทอดแห่ อีกรอบ เดินตามหลังผมมาด้วยสีหน้าเซงๆ(ไอนี่มันบ้ากล้องหรือป่าววะ) ถ่ายเสร็จก็เดินเซงๆกลับไปทอดแห่ และคงแช่งผม....อย่าได้อีกตัวนะ รำคาณมันจังจะถ่ายไรนักหนาฟ่ะ อิอิ สุดท้ายก็กลับบ้านดีกว่าพอใจละ ที่สำคัญแดดแรงร้อนมากๆ

ถึงบ้านขอดูความชัดเจนของไซร์สักหน่อย เลขที่ออก 1.6 กิโลครับผม อาจจะไม่ใหญ่สำหรับน้าๆหลายๆท่าน แต่สำหรับหมายนี้ แล้วก็เมืองนราด้วย สำหรับผมถือว่าหาแบบนี้ได้ลำบากแล้วคับ.........สุดท้ายก็ขอขอบพระคูณน้าๆทุกท่านที่แวะเยี่ยมชมครับ โอกาสหน้าถ้าโชคดีได้บิ๊กกว่านี้จะเอามาโม้ในชมอีกคับ