หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

น้องๆขับรถมาจากจังหวัดตราด 7 ชั่งโมง เพื่อมาขุดแห้วที่ศรีสะเกษ มีรึลอกปอทีมจะไม่จัดให้ แต่มีข้อตกลงว่าเอาแค่หนึ่งตัว ถ้าเกินหนึ่งกิโลกรัม หยุดทันที

ห้าชีวิตมุ่งสู่อำเภอยางชุมน้อยศรีเกษ ด้วยความเร็วที่ 40 กิโลเมตรต่อหนึ่งกลม

ปลาที่ตราดมีเยอะแต่อยากมาขุดแห้วที่ ศรีสะเกษ โดยเ






































น้องเขาว่าปลาที่ตราดไม่ค่อยเขี้ยวเท่าไร อยากเจอเขี้ยวๆแถวอีสาน แต่ผมว่าแห้วอีสานก็เยอะนะครับ

ถึงหมายแล้ว ต่างคนวิ่งหาที่ฉี่ทันที

วันนี้วันเลือกตั้ง ห้ามขายบางอย่าง ด้วยความสำนึกดีเลยไม่ได้ถ่ายรูปเอาไว้ เอาเป็นว่ารู้กันถ่ายแต่กระติกน้ำแข็งก็พอ

สภาพหมายครับ มีชาวบ้านลงข่ายหาปลาโดยใช้ไม้ไล่ตีน้ำให้ปลามาติดตาข่าย มันเป็นวิถีชีวิตชาวอีสานเสร็จนาลงห้วยครับ

น้องๆจากตราดกำลังเอาโซดาออกจากเรือเพราะเอาเรือลงลำบากและอาจทำให้น้ำสีทองเสียหายได้

เรานั่งจิบอยู่ดีๆ เจ้าโอเล่เดินถือปลามาซะงั้น อะไรวะไม่ถึงสามสิบนาที ถ่ายรูปเดี๋ยวนี้

ตามข้อตกลงได้หนึ่งตัวเกินหนึ่งกิโล หยุดทันที แต่มันแค่สามสิบนาที่เอง เราต้องโทรเรียกน้องๆที่อยู่บนเรือกลับ เราเอาแค่พอกินครับ เราเน้นจิบบนฝั่งเน้นความสุขจากการตกปลาและการพักผ่อน

ขึ้นบกมาถ่ายรูปให้ทันที่ รีบพายเรือจนเกือบล่ม ไครได้เราไม่ว่ากัน บอกแล้วเราเน้นพักผ่อน

พี่ติ่งของน้องๆ เพิ่งหายป่วย แต่ด้วยมีใจรักการตกปลามีรึจะไม่มา พ่อครัวประจำทีมมีเครื่องปรุงดีๆแต่ไม่มีเขาไม่อร่อย

สุดท้ายครับ ทริปนี้ไม่เน้นที่เราจะเอาปลามากๆครับ บางครั้งเราพอใจกับการที่เราไปตกปลากับเพื่อนๆ คุยกันเรื่องเหยื่อ คุยกันเรื่องที่นั่นที่นี่มีปลามั๊ย บางครั้งผมก็แอบมองเพื่อนข้างเรายิ้มอย่างมีความสุข จนลืมมองเหยื่อและเป้าหมายที่ตีออกไป