ภาพที่ 1วันนี้ก็ขอมาตามสไตล์ ของผม เ็ด็กน่าน ครับ มีคนถามผมเกี่ยวกับ การ์ดกันสวะ ว่ามันทำอย่างไร
ก่อนอื่นๆ ต้องออกตัวก่อนน่ะครับ แบบที่ผมใช้นั้น ไม่ใช่วิธีที่ดี่สุดก็ได้ แต่ผมเลือกใช้มัน เพราะด้วยการทำที่ง่ายๆ ไม่ต้องสวยงามมาก เอาไปใช้งาน ไม่ได้โชว์
ภาพที่ 2หาสายเอ็นเก่าๆ (ผมใช้สายตราระฆัง ใช้มาหลายปีแล้ว ยังไม่หมดเลย) ขนาดสัก 60 ปอนด์ มาม้วนสัก 2 รอบ (ตามรูป)
วงไม่ ต้องใหญ่มากครับ พอให้พันด้ายไม่ติดมือก็พอ
ภาพที่ 3การมัดแบบนี้ สามารถใช้กับ การใช้ขอเบ็ดดัด ได้น่ะครับ เปลี่ยนจากการสอดเอ็นเข้าตรงระหว่างกลางตัวเบ็ด เป็นสอดห่วงสปิทริง แทน
จากวิธีการแรก ม้วนสายเอ็นเป็นห่วงสัก 2 รอบ ให้ยัดสายเอ็นเข้าตรงหว่างตัวเบ็ด แล้วหมุนให้ห่วงอยู่ด้านคมเบ็ด
ภาพที่ 4จัดรูปแบบ ให้สายเอ็นอยู่ตรงรอง ของตัวเบ็ด ดันพู่ขึ้นด้านบนให้หมดน่ะครับ
ภาพที่ 5จากนั้น ก็ใช้สายผ้าที่ใช้แล้ว มามัด การมัดก็แล้วแต่สะดวกครับ ไม่จำกัดวิธีการ เอาแบบว่า ให้แน่นไว้ก่อนครับ
ใช้ สายธรรมดาก็ได้น่ะครับ ไม่จำกัดครับ
ภาพที่ 6จากนั้นก็ม้วนๆๆๆ ให้เป็นแถวเป็นแนวให้สวยงามครับ
ภาพที่ 7แล้วก็สอดด้ายเก็บให้สวยงาม
ภาพที่ 8ดึงให้แน่นครับ แน่นๆๆๆๆๆๆๆ
ภาพที่ 9พอมัดให้แน่นเสร็จ ก็หมุนตัวเบ็ดขึ้น แล้วดึงสายเอ็นเกี่ยวกับขอเบ็ด ให้เอ็นอยู่ด้านใจ แล้วสอดใต้คมเบ็ดออกไป
ภาพที่ 10พอสอดสายเอ็นแล้ว ก็ค่อยดึงสายที่ออกมา ให้ห่วงของสายเอ็น มีขนาดตามความต้องการ ทำทั้งสองด้านครับ
ภาพที่ 11ดึงหน้า แล้วก็ดึงหลัง ให้ห่วงมีขนาดพอดี ไมใหญ่มา ไม่เล็กมากครับ
ภาพที่ 12แล้วก็ไล่ตัดสายที่เป็นส่วนเกินทิ้งไป
ภาพที่ 13ตัดเสร็จแล้ว ก็หยอดกาวร้อนซะ (กาวช้างก็ได้ครับ) หยอดไม่ให้มันเคลื่อนตัวครับ
ยังป้องกันการเลื่อนของตัวเบ็ดด้วย เผื่อเจอ ช่อน ขนาด 3-4 โล จะได้ไม่ง้าง
ภาพที่ 14สุดท้ายแล้วครับ เราก็จะได้การ์ดกันสวะ ที่ทำได้ง่ายๆ อุปกรณ์หาได้ไม่ยากเย็น ครับ
ลองทำดูครับ มีอะไรดีๆ ผมจะมาบอกกล่าวอีกน่ะครับ