ปลายรุ้งที่สิมิลัน <บัญชร ชวาลศิลป์>
2 ธ.ค. 46, 16:32
1
ภาพที่ 1 |
ชื่อหนังสือ ปลายรุ้งที่สิมิลัน
ผู้เขียน/ผู้แต่ง บัญชร ชวาลศิลป์
สำนักพิมพ์ /ราคา / หน้า พิมพ์ครั้งแรก สำนักพิมพ์มติชน มิถุนายน 2546 ราคา 136 บาท 215 หน้า ปกอ่อน ISBN 974-322-912-4
ประเภท บันทึกทริพตกปลา 1 ทริพ เดินทางจากภูเก็ตสู่สิมิลัน - ดอนใหม่ เชิงสารดคีการตกปลา - ท่องเที่ยว
ซื้อที่ไหน?? ศูนย์หนังสือจุฬา Tohome.Com มติชนบุ๊ก
อ่านรีวิวเล่มอื่นๆของผู้เขียนคนนี้
- ระบำดอกฝนที่ระนอง
- ราชินิแห่งเกลียวคลื่นที่เกาะเขียว
บันทึก ถ้าคุณชอบทริพตกปลาที่เขียนโดยบัญชร ชวาลศิลป์ นี่คืออีกเล่มหนึ่งที่น่าสนใจ
|
การสงครามเป็นศิลปะของการรุกและการรับ การตกปลาเป็นศิลปะของการ เก็บสาย และ ปล่อยสาย ความรักและความสัมพันธ์ของผู้คนก็เฉกเช่นเดียวกัน - บัญชร ชวาลศิลป์
หน้า 21
สิมิลันเป็นภาษายาวี โดยมีความหมายว่า เก้า แทนจำนวนเกาะทั้งหมดในหมู่เกาะนี้
สิมิลัน หมู่เกาะโดดเดี่ยวสุดขอบฟ้า วางตัวอยู่ ณ ปลายรุ้ง ผมจินตนาการถึงพี่น้องหญิงสาว 9 คน ซึ่งชะตาชีวิตได้ลิขิตให้พวกเธอเฝ้ารอคนรักอยู่ที่นี่ รออยู่แล้วหลายร้อยหลายพันปี และจะต้องรอไปอีกชั่วนิรันดร์
ค่อนข้างจะละม้ายคล้ายคลึงกับ "ระบำดอกฝนที่ระนอง" ไม่น้อยสำหรับงานนี้ของบัญชร ชวาลศิลป์ ปลายรุ้งที่สิมิลัน เป็นการรวมเล่มพิมพ์ ชุดบันทึกทริพตกปลาที่สิมิลันของ บัญชร ชวาลศิลป์ ที่ออกตกปลาที่สิมิลัน 1 ทริพ บทความเคยพิมพ์ในเนชั่นสุดสัปดาห์ เมื่อปี 2540 และ สำนักพิมพ์มติชนนำเอามาพิมพ์รวมเล่มในปี 2546
หนังสือเล่มนี้ ร้านหนังสือหลายๆเล่ม จัดอยู่ในกลุ่มหนังสือท่องเที่ยวนะครับ ปกติหนังสือตกปลา คุณมองหาได้จากประเภทหนังสือ กีฬา นันทนาการ แต่โดยเนื้อหาแล้ว มีส่วนหนึ่งที่เป็นเรื่องของการท่องเที่ยว ประมาณได้ว่า 25 % ที่เหลือ 75% เป็นเรื่องของการตกปลา
หลายๆคนที่ชอบชีวิตกลางแจ้ง กางเต็นท์นอน แบกเป้ เที่ยวป่า ถ่ายรูป คนกลุ่มนี้ไม่น้อย หันมาตกปลา ด้วยได้รับอิทธิพลจากหนังสือที่เขียนในแบบของบัญชร ชวาลศิลป์ หรือเสกสรรค์ ประเสริฐกุล ค่อนข้างเยอะครับ ผมจะไม่พูดถึงเสน่อันน่าเย้ายวนใจของการตกปลาหรอกนะครับ เพราะที่นี่ก็เว็บตกปลา แล้วพวกเราเองก็ชมชอบการตกปลากันอยู่แล้ว
หนังสือเล่มนี้ประกอบด้วยบทต่างๆ ไล่เลียงกันไป เหมือนไดอารี่ของทริป แต่ว่าละเอียดมากกว่านั้น คือ แบ่งออกเป็นตอนๆ เลย สิมิลันที่ปลายฟ้า / เซียนโค่นเซียน / ทะเลก็ต้องเฝ้า เต่าก็ต้องอนุรักษ์ / กัปตันเรือตกปลา เกียรติยศแห่งความรับผิดชอบ / แรกรู้จัก / หมาบ้าแห่งท้องทะเล / ดาบที่ไม่ได้ลับคม / รบปะทะครั้งแรก / ยุทธภูมิแห่งเกาะกระโหลก / กะพงเขียว / ปฐมบทสิมิลัน / กำเนิดอุทยานแห่งชาติ / ใช้ชีวิตเช่นดาวตก / สู่ดินแดนลึกลับ / เยลโล่ ฟิน ทูน่า / ที่หมายดอนใหม่ / ฝูงออร์ก้าที่ภูเก็ต (บทแทรกมา) / ดอนใหม่ ณ ปลายฟ้า / ปลอบขวัญจากสาวน้อย / ระเบิดน้ำลึกแห่งอันดามัน / คืนสุดท้ายแห่งอิสระเหนือกาลเวลา / นาฎยกรรมเหนือฟองคลื่น / บทเพลงอำลา
หนังสือเล่มนี้ให้อะไรบ้าง?? หรือจะได้อะไรจากหนังสือเล่มนี้บ้าง? เวลาเราพลิกหนังสือสักเล่มจากร้านหนังสือ เรามักมีคำถามแบบนี้ หนังสือเล่มนี้ เป็นทริพแบบไม่หวือหวา แต่ความเป็นนักเขียนของบัญชร จะทำให้คุณอ่านอย่างเพลิดเพลิน ไม่ว่าจะเป็น การตกปลาสาก จัดการกับสีเงินปากกว้าง การได้ตัวกะพงเขียว การทำเหยื่อชักโง้งแบบชาวบ้าน หรือพอถึงบทได้เจ้าโอลาย บัญชรก็แนะนำวิธีการทำปลาดิบ เนื้อปลาโอ พูดได้ว่าเป็นการบันทึกทริพที่ให้รายละเอียดที่น่าสนใจแทรกเข้ามาเป็นระยะๆ พูดได้ว่า บัญชร ทำการบ้านดีทีเดียว สำหรับการออกตกปลาในเชิงท่องเที่ยว และดีมากสำหรับการเป็นนักเขียนทริพตกปลา บัญชรเล่าในหลายๆตอนว่า เขาเตรียมข้อมูลอย่างไร ในด้านภูมิศาสตร์ การท่องเที่ยว รวมถึงเตรียมเครื่องมืออย่างกล้องถ่ายภาพด้วย
-------------------------------------------------------------------------------------------
<หน้า 57>
กัปตันเรือเป็นอีกสถานภาพหนึ่งของสังคมชาวทะเล เขาไม่เป็นเพียงแค่คนขับเรือธรรมดาคนหนึ่ง เขาไม่เหมือนคนขับรถรับจ้างที่เพียงแค่นั่งหลังพวงมาลัย ที่บ่อยครั้งเมื่อเกิดอุบัติเหตุก็จะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยแบบที่เราคุ้นเคย
การเป็นกับตันเรือนั้น สำหรับพวกเขาและผู้คนในสังคมริมฝั่งทะเลจะเป็นฐานะทางสังคมที่ได้รับเกียรติและการยอมรับอย่างชัดเจนหนักแน่น ผู้คนในหมู่บ้านจะให้ความเคารพนับถือ ในทริปของการแข่งขัน นอกจากรางวัลสารพัดที่จัดขึ้นเป็นบำเหน็จชื่นชมนักตกปลาที่เข้าแข่งขันแล้ว รางวัลสำหรับกับตันจะเป็นเรื่องสำคัญควบคู่ ที่นั่งของกัปตันในงานเลี้ยงประกาศผลการแข่งขันจะถูกจัดไว้ในระดับเดียวกับนักแข่งขันทุกคน
------------------------------------------------------------------------------------------------
< หน้า 73 >
ไอ้สากเมื่อคุณเอาตัวขึ้นมาได้ มันจะอาละวาดโดดดิ้นไปทั่วลำเรือ เขี้ยวขาวโผล่พ้นริมฝีปากและพร้อมจะงับทุกอย่างที่ผ่านมาในระยะเขี้ยว มีคนบาดเจ็บเลือดโชไปแล้วไม่รู้เท่าไร ..
จึงถือเป็นระเบียยอย่างหนึ่งของนักตกปลา คือ เมื่อเอามันขึ้นมาบนลำเรือได้ จะต้อง วางยาสลบ ให้มันด้วยการใช้ของแข็งประเคนลงบนหัวมันสักทีสองทีเพื่อให้สงบการดิ้นรน
วิธีเลือกซื้อปลาซึ่งความสดเป็นเรื่องจำเป็นนั้น มีวิธีการง่ายๆ ดังต่อไปนี้ครับ
สังเกตดูตา ปลาสดจะใส เกล็ดและหนังไม่ยุ่น เนื้อไม่ยุ่ย เมื่อกดดูจะมีสปริงเด้งกลับมาไม่บุ๋มตามรอยมือ เนื้อปลาสดจะไม่แข็งทื่อ กลิ่นสด คือมีกลิ่นตามธรรมชาติของปลา ไม่เหม็นเน่า ไม่มีแมลงวันตอม เหงือมีสีแดงสด เลือกซื้อจากร้านที่แช่ปลาหรือมีน้ำแข็งให้ความเย็น ทำได้ตามนี้ก็จะได้ปลาสดมารับประทาน
----------------------------------------------------------------------------
< หน้า 170 >
คันเบ็ดชุดหนึ่งเร่ร่อนไปทั่วท้องทะเลอันไร้ขอบเขต...กระทั่งโคนรุ้งก็ยังอยู่เกือบลับตา
มีสักบางเวลาไหมที่คนเรา จะได้ปลีกตัวออกจากเรื่องราวพัวพันซับซ้อนของชีวิต เพื่อจักได้อยู่กับตัวเองเพียงลำพัง เป็นตัวตนแท้ๆ ที่ไม่ต้องแบกรับเรื่องรุงรัง ซึ่งมากเรื่องไม่จำเป็นเลยแม้แต่น้อย แม้ว่าถึงที่สุดแล้วไม่ช้าก็เร็วย่อมต้องคืนกลับสู่วิถีชีวิตเดิมก็ตาม
แต่เชื่อเถิด.. หากมีบางเวลาที่สามารถกระทำเช่นนี้ได้ การหวนกลับสู่วิถีชีวิตเดิมตามธรรมชาตินั้น เราจะพบตัวตนที่เรียบง่ายของเราซึ่งมิต้องการเครื่องปรุงแต่งอะไรมากเลย การได้แยกตัวออกมาจากความจำเจเสียบ้างเช่นนี้ หลายเรื่องที่เป็นสัมภาระรุงรังอันไม่จำเป็นต่อชีวิตจะถูกปลดปล่อยทิ้งไป บางครั้งโดยไม่รู้ตัว
เหมือนมีดคม ที่ช้านานเข้า คมมีดก็ถูกเกาะกุมด้วยคราบไคล กระทั่งสนิมหนาเตอะจนแทบปราศจากคม
ออกทะเล ใช้เวลาเพียงลำพังกับตัวเอง สำหรับผมเหมือนหาที่เงียบๆ ลับมีดเรียกคมคืนกลับ
-------------------------------------------------------------------------------------------
< หน้า 204 >
ความพยายามเป็นเรื่องของคน ความสำเร็จเป็นเรื่องของดินฟ้า ความจริงประการนี้บั่นทอนจิตใจต่อสู้ของผู้คน หรือมุ่งปลดปล่อยให้ผู้คนหลุดจากพันธนาการแห่งผลลัพธ์แล้วเข้ารับคำท้าทายอย่างปล่อยวางกันแน่
แพ้ชนะไม่ปรารมภ์ ขอเพียงได้โรมรันเข้าต่อสู้อย่างวีระอาจหาญจนถึงที่สุด
มนุษย์ถูกทำลายได้ แต่มิอาจยอมแพ้พ่าย เช่นนี้เผ่าพันธุ์จึงสืบทอด...
ทุกคนที่ท้ายเรือนิ่งเงียบราวถูกมนต์สะกด ผมเชื่อว่าโต้มอญตัวนี้คงเป็นครั้งแรกในชีวิตนักตกปลาของใครต่อใครเช่นเดียวกัน พี่โสนานๆ ครั้งก็ม้วนแขนกว้านรอกเก็บสายรักษาน้ำหนักแรงดึงให้สายตึงเข้าไว้ แต่ส่วนใหญ่แล้วเป็นแรงดึงจากขุมพลังที่รีดออกมาอย่างถึงที่สุดของอินทรีมรกตตัวนั้นมากกว่าที่ลากสายออกไปจากสปูล
ผมอยากหยุดเกมไว้ตรงแค่นี้ ไม่ต้องเก็บสาย ไม่ต้องเอาตัวโต้มอญขึ้นมาจากท้องน้ำ เพียงเพราะอยากหยุดเวลาชื่นชมกับภาพนี้ไปให้นานเท่านาน เหมือนช่วงเวลาแห่งความสุขที่ไม่อยากให้กลายเป็นอดีตแม้จะงดงามในความทรงจำก็ตาม
) 