คิดเล่นๆ ... แต่เจอปัญหาจริงๆ
ปัจจุบัน เราเจอป้าย "ห้ามตกปลา/ห้ามจับสัตว์น้ำ" ในแหล่งน้ำธรรมชาติ เยอะมาก
ทั้งแม่น้ำ คลอง หนอง บึง อ่าง ซึ่งเป็นที่สาธารณะ
แต่ก็มี คนจับจอง แล้ว ติดป้าย "ห้ามตกปลา/ห้ามจับสัตว์น้ำ" เต็มไปหมด
...
...
...
...
...
บางแห่ง ก็นำตาข่ายไปขึงกั้น แสดงเขต เป็นของตนเอง
บางแห่งก็นำไม้ไปปักแสดงเขต เป็นของตนเอง
บางแห่ง เพียงแต่ นำกิ่งไม้ ใบหญ้า ไปทิ้งไว้ (ให้ปลามาพักอาศัย) และติดป้าย ห้ามตก/ห้ามจับสัตว์น้ำ?
บางแห่ง ก็ไม่ได้ทำอะไร แต่ติดป้าย ห้ามตก/ห้ามจับสัตว์น้ำ?
ยกตัวอย่างเช่น .... คลองบางแห่ง ยาว 5 กม. เป็นเขตอภัยทาน ไป 1 กม (ประมาณ)
ส่วนที่เหลือ ชาวบ้านทั้ง 2 ข้างคลองจับจอง จนไม่เหลือที่ให้นักตกปลาบ้างเลย
ยังมีอีกตัวอย่าง ...
แถวๆ บ้านนอก (พิษณุโลก) คลอง/ห้วยสาธารณะบางแห่ง เคยเป็นที่หากินของชาวบ้านแถวนั้นมานาน
แต่พอชาวบ้านแถวนั้น ขายที่ให้คนต่างถิ่น (ส่วนใหญ่เป็นคนใต้) มาปลูกยางพารา
เจ้าที่ใหม่ เขาก็ขึงลวดหนาม พร้อมป้าย "ห้ามเข้า/ห้ามจับปลา/ห้ามตกปลา" ???
น้าๆ รู้สึกยังไงกับการจับจองที่สาธารณะ จนไม่มีที่เหลือเพื่อคนอื่นๆ บ้างครับ?