หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

9  โมงเช้าวันที่  12  ผู้การไข่นุ้ยควบวีโก้จากเมืองบั้งไฟมารับผมที่ทุ่งเมืองช้างตามนัดก่อนไปรับเสือสาวหนิงกับน้าถาที่เมืองตำน้ำกิน แล้วจึงยกพลตะบึงไปเขื่อนลำแซะ
เพื่อเข้าร่วมงานแข่งขันตกปลาสุดยอดปลาเขื่อน 55  ซึ่งจัดโดยคณะกรรมการสยามฟิชชิ่ง ปีนี้ประธานสดๆซิงๆนามกรว่าน้าแอ๊ป (ชัยวฤทธิ์  อักษรนิตย์)
วัตถุประสงค์ในการจัดงานก็เพื่อให้เพื่อน ๆ ชาวสยามฟิชชิ่งได้พบปะสังสรรค์กัน  และทำงานสาธารณะประโยชน์  แจกทุนการศึกษาและปล่อยปลาลงแหล่งน้ำตามธรรมชาติ…..ฯลฯ

                                  เมื่อเราถกเรื่องการตกปลาที่เขื่อนลำแชะ ผู้การไข่นุ้ยออกความเห็นว่า
“ปลาช่อนที่เขื่อนนี้มีน้อย” และน้าถาก็เห็นด้วย
“เขื่อนใหญ่ขนาดนั้นจะมีปลาช่อนน้อยได้งั๊ย ?  ผมยังไม่เคยไปลำแซะเลยชักสงสัย
“ผมไปแข่งตกปลาเมื่อปี 52 ก็เก็บปลาช่อนไม่ได้สักตัว ยังดีที่ได้ไอ้โดช่วยกู้หน้าไว้ได้” ผู้การไข่นุ้ยโอดครวญ
“เขื่อนลำแซะผมย่ำเละ  ตั้ง 6 – 7  เที่ยวยังไม่เคยตกปลาช่อนได้เหมือนกัน  เที่ยวนี้ไม่แห้วก็บุญแล้ว”  น้าถาช่วยเสริม
“แล้วเราจะรอดแห้วมั้ยเหลา..?”
สองเสือที่มีความเห็นตรงกัน  มันสร้างความกังวลใจตั้งแต่เริ่มเดินทางเลยทีเดียวเชียว

            บ่ายสองโมงกว่าเราถึงครบุรี  แวะร้านปะยางให้ช่างช่วยถอนตะปูยาว  2  นิ้วที่จิ้มอยู่ในยางล้อหลัง  แล้วเข้าลงทะเบียนร่วมแข่งขันตกปลาที่โรงเรียนบ้านมาบกราด
ซึ่งเป็นสถานที่จัดงาน  พบน้าแอ๊ปกับคณะกรรมการรอต้อนรับนักกีฬาอย่างเป็นกันเอง
วันนี้ลมแรงฟ้าครึ้ม  และมีฝนโปรยปรายลงมาพอให้พื้นถนนเปียก เราช่วยลุ้นให้งานแข่งขันตกปลาในวันพรุ่งนี้ผ่านอุปสรรคลุล่วงไปด้วยดี

หลังลงทะเบียนแล้ว  พวกเราไปทดสอบโชคกันที่หมายข้างทาง  ในการสัประยุทธ์ ตลอดชั่วโมงกว่าเราต่างพบกับความอับโชค
  หมายสวยไม่แพ้เสือสาวหนิงเรายังไร้โชค  แล้วพรุ่งนี้เราจะแห้วมั้ยเหลา..?

งานเลี้ยงเริ่มตอน  6 โมงเย็น โต๊ะจีนพร้อมเครื่องดื่มที่น้าแอ๊ปเอามาเสริฟให้กับนักกีฬา  ผมไม่รู้ว่าคณะกรรมการจะกระเป๋าฉีกยาวแค่ไหน
ระหว่างอาหารมีจับฉลากแจกทัพนักกีฬากว่าร้อย  บางท่านได้โชคสองชั้นอย่างเสือสาวหนิงกับน้าเอ๊กซ์ได้คนละสองรางวัล
  ขณะที่น้าตั๊กกับผู้การไข่นุ้ยอับโชค  ต้องเข้าคิวรอรับของชําร่วยเฉพาะพวกที่อับโชคด้วยกัน  มันน่าจะเป็นรางบอกเหตุสำหรับใครบางคนจริง ๆ ด้วย
นอกจากนักกีฬาจะได้รับของฝากกันทุกคนแล้ว เด็กนักเรียนยังได้รับทุนการศึกษาจากน้าๆผู้ใหญ่ใจดีชาวเว็บ SFC ที่ร่วมบริจากผ่านคณะกรรมการอีกด้วย

แม็ทซ์นี้ทีมบั้งไฟ FC ส่งนักกีฬา  6  ท่านเข้าร่วมแข่งขัน  โดยมีน้าตั๊กสมาชิกใหม่จากเมืองชลเข้าร่วมทีมด้วย 

เช้ามืดตี  5  เป็นฤกษ์ปล่อยตัวนักกีฬา  โดยให้เรือชาวบ้านออกก่อน  เรือเร็วส่วนตัวออกทีหลัง คู่น้าเอ๊กซ์กับเสือสาวหนิงที่หิ้วปิ่นโตส่วนตัวมาด้วยพร้อมก่อนก็ออกเรือไปก่อน
  ผู้การไข่นุ้ยจับฉลากได้เรือรั่ว  หกโมงกว่าแล้วไต๋เรือสาละวนกับการวิดน้ำออกจากเรือและพยายามอุดรอยรั่วที่ท้องเรือ  ...ไอ้หยาอาตือ...!!! ดีที่กรรมการมีเรือสำรองเอาไว้บริการเรือที่มีปัญหา

  เขื่อนลำแซะมิใช่เขื่อนใหญ่นัก  เรือกว่าครึ่งร้อยจึงวิ่งสวนกันอย่างหลีกกันไม่พ้นตา

  3 หมายแรกที่ไต๋พาเราแวะไปทดสอบโชคล้วนเต็มไปด้วยแห้ว 
“บริเวณน้ำตื่นหญ้าปริ่มน้ำกับพื้นน้ำที่มีสาหร่ายไม่มีครับ”  ไต๋ยืนยัน 

“งั้นเราไปต้นน้ำกันเถอะ”  ตอนนั้นเก้าโมงกว่าผู้การไข่นุ้ยโทรหาลูกทีม  น้าเอ๊กซ์ได้กระสูบ  2  ตัวรอดแห้วไปแล้ว
ส่วนเสือสาวหนิงสอยแม่ปลาช่อนไซร์สวยกับน้าถาหิ้วกระสูบโลกว่ารอลุ้นรางวัลรอดตัวไปอีกคู่
เออ! ยังไง ๆ ทีมบั้งไฟก็รอดแห้วแล้วล่ะ

เราล่องเรือไปถึงต้นน้ำลำแซะ  มันเป็นธารน้ำไม่กว้างนักไหลไปตามหุบเขา มีนักตกปลากางเต็นท์และวางคันเบ็ดเฝ้าปลาหน้าดินตามหัวโค้งลำธารฝั่งซ้ายมือหลายแก๊งค์
  เราสวนทางกับคู่ของเสือสาวหนิงกับคู่น้าเอ็กซ์ พบเรือชาวบ้านและเรือเร็วตีปลาตลอดข้างลำธารเป็นระยะ โดยเฉพาะที่ต้นน้ำมีเรือนักกีฬาสาละวนในการขุดหาแห้วหลายลำ
ผมกับคู่หูขึ้นเขาไปตามธารน้ำไหลสำรวจตะพักน้ำตอนบนหลายแอ่งไม่พบว่ามีปลาตามที่ไต๋บอก กลับลงเขาเราล่องเรือตีปลาตามตะลิ่งบ้างกลางน้ำบ้าง
เผื่อมีชะโดกระสูบสุดแท้แต่ดวงว่าจะได้ปลาอะไรเราก็เอา ตอนนั้นเลยเที่ยงแล้ว  หมายนี้เป็นอ่าวเล็ก ๆ ขนาดสนามเทนนิสยื่นเข้าไปที่ตีภู
เราจอดเรือตรงกลางปากอ่าว ผมส่งเหยื่อกบไข่สีชมพูวิ่งเลอะข้างตลิ่งด้านขวามือ พอไม้ที่ 3 ขณะที่นางกบไข่วิ่งกลับมาหาเจ้านายไม่ถึง  5  เมตรก็ถูกโจมตี
น้ำกระจุยกระจายสร้างความเร้าใจให้กับคนถือคัน แม่ปลาช่อนตัวนั้นกัดตัวเหยื่อดึงเอ็นรั้นคันเบ็ดโค้งลงแล้วกบดานนิ่ง  ผมโยกคันไป 2 ครั้ง
  นางช่อนโดดตัวลอยกระโจนขึ้นกลางอากาศในท่าสะพานโค้ง

  “มันไปแล้ว” เสียงผู้การไข่นุ้ยเปรยขึ้นด้วยความเสียดาย  ใช่! ตอนที่นางช่อนฉวยเหยื่อดังสนั่นผมกระหยิ่มในใจรอดแห้วแล้วเรา
น้ำหนักแรงต้านแข็งขืนที่มันส่งมาถึงมือ ผมรับรู้ได้ว่าเธอต้องตุ้ยนุ้ยแน่  แต่เมื่อหล่อนจากไปมันยิ่งน่าเสียดาย
  เพราะหล่อนโชว์เรือนร่างให้เราเห็นว่าถ้าส่งเธอเข้าประกวดคงติดรางวัลแน่ ๆ  เธอไม่จากไปมือเปล่าคาบเอาเบ็ดกามาเบอร์ 3  ติดปากไปด้วย
ประสบการณ์มักมีราคาแพงเสมอ แล้วจะไม่ให้เสียดายได้งัย ฮือๆๆ

ผมมาตีไข่แตกที่อีกอ่าวตอนบ่ายโมงกว่ากับนางช่อน 4.1 ขีดได้ตำแหน่งที่ 6 คงบอกอะไรบางอย่างได้ ตัวคว้าที่ 1 น้ำหนักแค่ 8 ขีดเท่นั้นเอง

สำหรับแม่ปลาช่อนที่เขื่อนลำแซะ ถ้าคุณอยากได้หล่อนมาเชยชม  คงต้องพกโชคไปมาก ๆ หน่อยนะจะบอกให้
                                                                                  สวัสดีครับ