ภาพที่ 1นี่คือหมายธรรมชาติ อ่างเก็บน้ำขุนน้ำ ห้วยไคร้ ด้านหน้า กินเนื้อที่พื้นน้ำโดยประมาณ 140 ไร่ เป็นอ่างที่เหมาะสำหรับคนรักการตกปลาเป็นอย่างยิ่ง สภาพโดยทั่วไป มีถนนคอนกรีตคดเคี้ยวไปตามรอบบริเวณด้านหน้าโดยตลอด ด้านหลังติดภูเขา พื้นที่โครงการ พัฒนาดอยตุง และบางส่วนติดกับที่ของผู้มีระดับบางคน
ภาพที่ 2อีกมุมหนึ่ง ของอ่างที่เคยมีปลามากมาย ชาวบ้านก็หากินกันแค่พอกิน คนตกปลาก็มากันมากมายและก็ได้ปลากันทุกคน เบ็ด ชิงหลิว หรือเบ็ดไม้ไผ่ มานั่งตก กันเป็นปกติ หาแค่พอกิน คนที่มาทอดแหก็ทอดแหกัน ดูแล้วเหมือนไม่อะไร แต่......................................ปัจจุบัน.....................
ภาพที่ 3อีกมุมครับ ที่ดูเงียบสงบในเวลากลางวัน แต่กลางคืนมันจะเต็มไปด้วยเครื่องมือหาปลาชนิดหนึ่ง ที่ทำให้ปลาในบ่อแทบจะหมด หรือเกือบจะสูญพันธุ์ ไปจากอ่างแห่งนี้ อุปกรณ์ชนิดนี้ที่บ้านผมเรียกว่า แน่ง หรือภาษาทางการเรียกว่า ตาข่าย ที่ทำด้วย สายเอ็นที่เราใช้ตกปลานี่แหละครับมาสานต่อกัน ขนาดตาของ แน่งที่ว่าก็แล้วแต่คนใช้เขาจะเลือกใช้ ถ้าจะเอาปลาเล็กก็ใช้ตาเล็ก จะเอาปลาใหญ่ก็ใช้ตาใหญ่ ขนาดเล็กสุดประมาณ 2-3 ซ.ม จนถึง ขนาดใหญ่ 40-50 ซ.ม เอ็นที่ใช้ก็ใหญ่ตาม ความยาว 50- 200 เมตร ความลึก 1-10 เมตร
วิธีการใช้ คือ จะปักหลักเพื่ือยึด แน่งตรงขอบของอ่างด้านหนึ่งแล้วปล่อยแน่งลงแล้วลากตามความยาวไปยึดติดกับหลักอีกด้านหนึ่งของขอบอ่าง แล้วก็ทำเหมือนเดิม โดยใช้ แน่งตัวใหม่ ในระยะห่างจากตัวเดิม ประมาณ 10-15 เมตร และทำซ้ำเหมือนเดิมจนเต็มอ่าง เสร็จแล้ว ก็ขี่แพ หรือห่วงยาง ไปตามท้องน้ำ แล้วใช้ไม้ไผ่ความยาวประมาณ 1 เมตร ตรงปลายเอารองเท้าฟองนำ้ำเก่ามาตัดเป็นวงกลมยดึติดกับปลายไม้ กระทุ้งน้ำทำให้ปลาตกใจแล้วหนีออกมา ก็ติดแน่งหมดครับ
เพราะระดับความลึก แน่งลึกจนถึงหน้าดินครับ จะทำเกือบทุกวัน จนปัจจุบันนี้ ปลาแทบไม่เหลือในอ่างแล้วครับ
ขอผมพักไปทำธุระส่วนตัวแป๊บนะครับ แล้วเดี๋ยวกลับมาเล่าต่อครับ