หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

ผบ :  ...รอกกับคัน หกพัน นั้นซื้อได้
        ทีของใช้ มาตะหนี่ ทำขี้เหนียว
        ฉันเสริมสวย นานที เดือนครั้งเดียว
        ทำเป็นเหนียว อยู่ได้ ไม่ให้เงิน
ผม : ....โธ่!ที่รัก โปรดใจเย็น เห็นใจพี่
        เรื่องแบบนี้ คุยได้ ใช่ห่างเหิน
        พี่ก็รู้ รอกกับคัน มันแพงเกิน
        อย่าเพิ่งเมิน ตัวพี่ นี้ช้ำทรวง
ผบ : .....งั้นก็เอา เงินมา อย่าท่ามาก
ผม : โธ่ที่รัก เดี๋ยวพี่ให้ พี่ไม่หวง
ผบ : ให้ก็ให้ พี่อย่ามา ทำกำกวง
ผม : ไม่ต้องห่วง พี่ให้แน่ แต่ต้องรอ
ผม : .....งั้นขอเป็น สิ้นเดือน ขอเลื่อนหน่อย
        จะให้เงิน ใช้สอย มิคอยขอ
ผบ :  ถ้าจะให้ ก็ให้เลย ไยให้รอ
ผม :  ตะเองก็ จะรีบใช้ ทำไมกัน
        .....จำวันแรก ที่เราคบ กันได้ไหม
        ไปตกหมึก กับไต๋ แสมสาร
    ฮานีมูน หลังจาก เราแต่งงาน
        ที่ทะเล สิมิลัน จำได้ยาว
        .....เงินหกพัน ซื้อรอกคัน นั้นดีหน่อย
        หรือจะให้ ไปใช้สอย เลี้ยงสาวๆ
        ออกตกปลา ก็มีปลา เป็นครั้งคราว
        แต่ใจพี่ มีเจ้า ทุกนาที
ผบ : ....ไม่ต้องมา พูดจา ให้ใจอ่อน
      เรารีบไป เข้านอน กันเถอะพี่
      เรื่องความหลัง น้องยัง จำได้ดี
      ในวันนี้ อยากรำลึก นึกถึงมัน
ผม : ....งั้นพรุ่งนี้ ไปตกปลา กันนะจ๊ะ
        เผื่อว่าจะ ได้มา เป็นอาหาร
        เรื่องเงินเลื่อน เป็นสิ้นเดือน ก็แล้วกัน
ผบ : แล้วแต่พี่ แล้วกัน ป่ะป่ะนอน....

โย...นักกลอนนอนกรึ๊บ....