ภาพที่ 1กล้วยใบสุดท้าย-เรื่องมีอยู่ว่าตอนผมเด็กๆ...เด็กอีกหละ(ท่านผู่อ่านคงนึก)ครับ ประมาณปี24 ครับ น้ำท่วมบ้านผมพ่อผมก็เป็นข้าราชการชั้นผู้น้อยครับก็อยู่กันไปตามอัตตภาพในตอนนั้นอาหารการกินก็ลำบาก ครับไม่มีถุงยังชีพแจกเหมือนตอนนี้ครับ ก็มีแต่เครื่องกระป๋องที่ประจำบ้านอยู่แล้วก็กล้วยอีก1เครือ น้ำท่วม 3-4 วันแล้วก็ยังไม่ลด หน้าบ้านผมก็มีต้นตะโก
อยู่ต้นหนึ่ง ก็มีกระรอกหนีน้ำอยู่ประมาน3-4ตัวพ่อผมเห็นก็สงสารก็เอากล้วยไปให้มันกินเรื่อยๆ ก็พึ่งพาอาศัยกันมาหลายวันแล้ว มาวันหนึ่งกล้วยน้ำหว้าที่มีอยู่เครือใหญ่ก็เหลือใบสุดท้าย ผมเห็นเข้าก็เลยจะเด็ดกิน พอดีพ่อผมมาเห็น พ่อบอกว่าเอาไว้ให้กระรอกมันเถอะเราเลือกกินได้ต้องหลายอย่าง แต่มันกินอาหารอย่างอื่นไม่ได้เหมือนเรา ตอนนั้น ผมงงมาก ยังเด็กอยู่อะครับ แต่ก็ไม่ได้ขัดอะไรพ่อ นึกถึงความหลังก็ถึงบางอ้อ... เมตตาธรรมค้ำจุนโลก ครับ ผู้มีโอกาสที่ดีกว่า ควรจะให้โอกาสหรือผู้ที่มีโอกาสน้อย ให้มีโอกาสแค่ได้มีชีวิตอยู่ได้ก็เป็นบุญแล้ว... อย่าคิดมาก ครับสังคมไทยเป็นสังคมแห่งการแบ่งปัน ยังงัย ผมก็ยังชอบตกปลา ครับ ผิดพลาดประการใดขออภัย ด้วย ครับ ลืมบอกไป พอน้ำลดผมก็ไม่เห็นฝูงกระรอกเลย ครับ คงไปตามวิถีของมันแล้ว ฉันใดก็ฉันนั้น ขอบคุณ ครับ