ความสุขไม่ได้รออยู่ที่ปลายทาง
แต่อยู่ในทุกย่างที่เราก้าวไป
ให้และรับแต่ความสุขกับทุกคน
ไม่ให้และไม่รับความทุกข์จากใคร
เราทุกคนต่างก็เคยมีความสุขกันมาแล้วทั้งนั้น แต่หากถามว่าสม่ำเสมอไหม แต่ละคนก็คงให้คำตอบที่แตกต่างกันไป แต่ส่วนใหญ่ก็จะมีความสุขแค่เพียวชั่วคราว
ความสุขที่ไปๆมาๆ ถ้าเราต้องความสุขที่ยืนยาว ความสุขที่แท้จริง เราจะหาสิ่งนี่ได้จากที่ไหน
โดยธรรมชาติแล้ว มนุษย์คือผู้ที่มีความสุข และความสุขก็มีอยู่แล้วในตัวเรา
ความสุขไม่ได้อยู่ที่ฐานะหรือความมั่นคง แต่ ความสุขอยู่ที่ความพอใจ แต่ควรเป็นความพอใจในสิ่งที่เรามี พอใจกับสิ่งที่เราเป็น
ความสุขไม่ได้เป็นบางสิ่งนอกตัวเรา ความสุขที่จริงแท้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับใคร สิ่งใดหรือที่ไหน แต่ความสุขเป็นงานข้างใน ในจิตใจของเราเอง
ความสุขที่จริงแท้จะไม่ขึ้นๆลงๆ บางครั้งสูง บางครั้งต่ำความสุขที่จริงแท้นั้นมั้นคงอยู่ในสภาพที่สม่ำเสมอ
ขอให้เราพอใจกับตนเอง พอใจในสิ่งที่เรามี พอใจในสิ่งที่เราเป็น นั้นคือการยอมรับ การรู้ค่าและการมีความเคารพในตัวเอง
การมีความรักในทุกสิ่งทีเราทำ จะทำให้เรามีความสุขกับทุกสิ่งในชีวิต
ความสุขจากการให้ การให้ แท้จริงก็คือการ รับ เมื่อเราให้ความสุขแก่ใคร เราไม่ต้องรอว่าจะด้อะไรกลับมา เพราะทุกครั้งที่เราให้ความสุขเราย่อมได้รับผลของกรรมดีนั้น
ดังนั้น เราจึงควรที่จะให้แต่ความสุขและอย่าได้ให้ความทุกข์แก่ใคร
ลองจินตนาการดูซิว่า...ชีวิตจะเป็นเช่นไร
ถ้าเราดำเนินชีวิตอย่างเป็นสุขได้ในทุกขณะ
เบิกบานได้กับทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามา
และใช้เวลาอย่างมีค่ากับทุกๆๆคน
ชีวิตคงจะกลายเป็นเหมือนสวนดอกไม้
ที่หยิบยื่นของขวัญแห่งความงาม
แจกจ่ายความดี และแบ่งปันความสุข
ให้กับทุกๆชีวิตที่เราได้พบเจอ