หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

เรื่องทั้งหมดเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ช่วงหัวค่ำเรารวมตัวกันในนามทีมคันกะรอก เพื่อร่วมงานเลี้ยงของเวปสยามฟิชชิ่ง
พวกเราดื่มฉลองกันอย่างหนัก แบบไม่มีใครน้อยหน้าใคร ทั้งอาหารบนโต๊ะก็ถูกขจัดออกไปอย่างรวดเร็ว เหมือนกับเด็กเอาจานเปล่ามาเสริฟ อาหารหมดแต่เครื่องดื่มไม่หมด แถมยังเมาติดลมอีกต่างหาก อย่างนี้ต้องมีต่อ หลังจากจบปิดงานเลี้ยงที่บึงสาธิตบ้านแพ้ว เราก็พร้อมใจรวมพลังต่อต้านน้ำท่วม มากบดานที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งข้างร้านคันกะรอก พระราม2กันต่อ เครื่องดื่มชุดที่สองก็เปิดฉากขึ้นทันทีทุกคนมีดีกรีความสนุกเกิน105 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นในกระแสเลือด ความสนุกคละเคล้าด้วยเสียงดนตรีช่วยเพิ่มอรรถรสในการพูดคุยจนต้องตะโกนแข่งกัน เพื่อนผมคนนึงตะโกนบอกนักดนตรีให้เล่นเบาๆหน่อยคุยกันไม่ได้ยิน

โต๊ะข้างๆและอีกหลายโต๊ะ หันมาดูเรามากกว่ากลุ่มนักดนตรีที่เล่นดนตรีเหมือนเล่นอยู่ที่บ้าน เมื่อคืนเพื่อนผมขับรถเร็วกว่าปกติมากจากไม่เกิน90กม./ชม. แต่ขากลับหลังจากเมาได้ที่  เพื่อนผมมันขับ160  ต่อไปถ้าใครบอกผมว่าการดื่มสุราทำให้ความสามารถในการขับขี่น้อยลงๆผมจะไม่เชื่ออีกแล้ว
      หลังจากที่ดื่มไปทานไป บ้างก็เข้าห้องน้ำบ้างดูดบุหรี่ เวลากลางคืนก็เริ่มเหลือน้อยเต็มที เพือ่นผมคนนึงชื่อ ไอ้เก่ง แต่ใช้นามแฝงหลอกพวกนักร้อง หมอนวดว่า  เสี่ยชู ถ้าไปเที่ยวดื่มกินกันแล้วใครเรียกไอ้เก่ง ถือว่าไม่ให้เกียรติ มีเคือง ต้องเรียกเสี่ยชูเท่านั้น ทั้งๆที่เงินในกระเป๋ามันมีไม่เคยเกิน150บาท
ถ้าคืนไหนเสี่ยชูช่วยออกเงิน100-150 บาท รับรองได้เลยว่า พรุ่งนี้เสี่ยมันจะไม่มีอะไรแดรก ต้องอดข้าวแน่นอน  เอาน้ำลูบท้องและมักจะเป็นอย่างนั้นบ่อยๆด้วยสิ  เวลามันดื่มเหล้า มันจะดื่มแบบมีมาด ดูดีมีสไตล์(สไตน์ผู้ติดสุราเรื้อรัง แบบรักษาไม่หาย)
เวลาล่วงเลยมาจนถึงตี1 ยิ่งดึกความสนุกก็ยิ่งเพิ่มเป็นทวีคูณ พวกเราชนแก้วกันนับครั้งไม่ถ้วน เป็นการชนที่มีความสุข ไม่เดือดร้อน และไม่ต้องเรียกประกัน  เสี่ยชูลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ แล้วทันใดนั้น......พูดแล้วขนลุก(กำลังปวดขี้ เดี๋ยวเล่าจบแล้วจะรีบเข้าห้องน้ำ)

เสี่ยชูหายตัวไปต่อหน้าผม สาบานได้ว่าตาไม่ฝาด เมาแต่ยังมีสติ นับนิ้วตัวเองได้ครบสิบแน่นอน เมื่อกี๊เสี่ยชูยังนั่งดื่มเหล้าใกล้กับผมอยู่เลย  เขาหายตัวไปได้อย่างไร ตาผมก็เป็นปกติดีเพราะก่อนหน้า  ผมยังใช้ตาคู่นี้เหล่สาวโต๊ะข้างๆจนตาจะมารวมอยู่เบ้าเดียวกันอยู่แล้ว

ผมเห็นไอ้อ๊อดเดินสวนออกมาจากห็องน้ำเลยถามมันดู ไอ้อ๊อด เห็นไอ้เก่งมั้ย กรูไม่ใช่ผัวมันนะพี่ ............. !!?? เหลือบไปเห็นไอ้น็อตที่ยืมซุ่มคอยดักขอเบอร์สาวๆอยู่หน้าประตูห้องน้ำหญิงพอดี เฮ้ยน้อต เมิงเห็นไอ้เสี่ยชูเข้ามาบ้างมั้ย (ไอ้เสี่ยชูนี่เวลามันเมามากๆ มันชอบแกล้งเข้าห้องน้ำผูหญิง)

เฮ้ย.....!!!ตกลงเพื่อนกรูหายตัวได้จริงๆหรือฟะเนี่ย ผมตรวจค้นดูจนทั่ว ทั้งในคอห่าน ถังขยะ ใต้ฝาชักโครกแม้ในรูน้ำทิ้งก็ไม่เว้น ผมกลับเอาความสงสัยกลับมาเป็นประเด็นท็อคออฟเดอะทาวน์ที่โต๊ะของเราและมั่นใจว่าทุกคนต้องสงสัยและให้ความสนใจในเรื่องไอ้เก่งอย่างเต็มที่แน่นอน พวกมรึงว่ามันจะหายตัวไปได้ยังงัยฟะ
ทุกคนอึ้งไม่มีใครให้คำตอบ ไอ้เอกนั่งง้อกะแฟนมัน ไอ้พลนั่งหลับนิ่ง ไอ้อ๊อดเต้นโชว์สเตปอย่างไม่คิดชีวิต ไอ้น็อตโทรคุยกะสาวตามเบอร์ที่เค้าให้มา .........ไอ้เก่ง..เพื่อนทุกคนเป็นห่วงมึงมาก มึงรู้มั้ย....!!??


มีพี่โต๊ะข้างๆ ยกมือขอแสดงความคิดเห็น ผมอนุญาติ แกบอกว่าเคยมีเรื่องราวประหลาดแบบนี้เกิดขึ้นกะแกเหมือนกัน ในระหว่างที่แกเล่า  อากาศเริ่มเย็นลงอย่างน่าวังเวง บรรยากาศเริมเงียบ บนเวทีไม่มีนักดนตรีเหลืออยู่แล้ว พวกมันลงมาร้องรำทำเพลงเคาะขวด เคาะชามกันที่โต๊ะตามไสตล์เพื่อชีวิต(กรู)หลังจากฮิปฮ็อบมาตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ พี่เค้าขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้ๆ พูดน้ำเสียงเรียบๆ
แกบอกว่าเรื่องนี้มีสิ่งเหนือธรรมชาติที่พวกเรามาองข้ามไปเป็นตัวบอกเหตุ ที่เราไม่เคยสังเกตุ ไมเชื่ออย่าลบหลู่ เช่น
  1.เวลาเราเมาได้ที่แล้วรู้สึกว่าร่างกายเดินไม่ไหว ควบคุมระบบการขับถ่ายไม่ได้ ปกติออกตูด ถ้าออกปากเมื่อไร เพื่อนบางคนมันอาจจะหายตัวไป
  2.เมื่อได้เวลาเช็คบิลและรู้สึกว่าในกระเป๋าของเราเริ่มมีบัตรโน่นบัตรนี่มากมาย แต่หาเงินสดเท่าไรก็หาไม่เจอ เพื่อนเราบางคนก็อาจจะหายตัวไปได้เช่นกัน
  3.ข้อสุดท้ายนี้พี่เค้ากำชับเลยว่า มีผลการวิจัยจากหลายสถาบันมารับรองค่อนข้างชัวส์ คือ ถ้าเราเริ่มสังเกตุว่ามีแขกที่กลุ่มเราไม่รู้จักและไม่ได้รับเชิญเข้ามา อาจจะมีอาวุธครบมือหรือไม่มีก็ได้ แต่จำนวนคนเค้ามากกว่า ถึงช่วงนั้นแหละ เพื่อนเราบางคนอาจหายตัวได้
ผมนั่งฟังแล้วขนลุก จะเป็นไปได้อย่างไร ที่คนดื่มกินกันอยู่ดีๆแล้วหายตัวได้ ผมลองหยิบโทรศัพท์แล้วลองโทรตามเบอร์เพื่อนเก่งดู ปรากฎว่าไม่มีสัญญาณตอบรับใดๆทั้งสิน หรือเค้าจะหายตัวไปอีกมิติหนึ่งจริงๆตามที่พี่โตะข้างๆเค้าบอกทิ้งท้ายไว้ ใ  นระหว่างที่ผมนั่งครุ่นคิดถึงที่มาที่ไปและคำตอบที่อธิบายไม่ได้ ทันใดนั้น ก็มีเงาทมึนแวบหนึ่งผ่านหน้าผมและมาหยุดอยู่ข้างหลังผม ผมเสียวสันหลังวาบ ตัวเกร็ง นั่งนิ่งมือเท้าเย็นแบบทำอะไรไม่ถูก หรือเงาดำนี้ที่กระชากเพื่อนผมให้หายตัวจากมิตินี้ไป แล้วเงาดำนั้นก็แผดน้ำเสียงดุดันขึ้นมาว่า "ร้านกูปิดแล้ว พวกมีงจะกลับกันรึยัง กูจะเก็บโต๊ะ "