ภาพที่ 1บ้านผมอยู่ที่ท่าน้ำอ้อย พยุหะคีรี อยู่ติดริมแม่น้ำเจ้าพระยา ห่างจากบ้านผมไปทางใต้อีก200เมตรเป็นโรงงานทำปลาร้า ที่ขึ้นชื้อที่สุด ทำส่งขายหลายที่ และผมว่าน้าๆบางท่านก็เคยซื้อกิน โรงงานปลาร้าแห่งนี้เคยมีข่าวที่ว่ามีคนซื้อไปกินแล้วท้องเสีย เขาเลยเอาปลาร้าไปตรวจสอบ พบว่ามีสาร DDT และสารปนเปื้อนอื่นๆอื่นถึง 98 %
แต่ก็ไม่มีหน่วยงานไหนทำอะไรเขาได้เลย และโรงงานปลาร้าแห่งนี้มีขั้นตอนการทำที่ไม่สะอาด อาทิเช่น นำปลามาคลุกเกลือ ถ้าเป็นชาวบ้านทำเขาจะคลุกในภาชนะ แต่ที่โรงงานนี้ทำคือ กองกับพื้นแล้วเอาพลั่วคลุก และอีกอย่างนึงคือเอาน้ำแม่น้ำมาล้างปลาและเอามาใส่โอ่งหมักปลาร้า ถ้าผมเขียนไปอย่างนี้ บางคนก็หาว่าผมใส่ร้ายเขาหรือเปล่า แต่ผมบอกตามตรงว่าไม่ ที่ผมรู้เพราะคนที่ทำงานในโรงปลาร้าแห่งนี้เขามาบอกผม
โรงงานปลาร้าแห่งนี้ทำความเดือดร้อนให้คนแถวบ้านผมมากรวมทั่งตัวผมด้วย บางวันนะครับตื่นขึ้นมาเขากลางดึกออกจากห้องนอนมาเข้าห้องน้ำ พอเดินออกจากห้องนอนก็ได้กลิ่นปลาร้าจนเลือดกำเดาไหล บางวันฝนตกทำให้น้ำหน้าโรงปลาร้านอง เพราะถนนหน้าโรงปลาร้าต่ำกว่าที่อื่น รถวิ่งผ่านที่ก็เหยียบน้ำเข้าไปเต็มๆ พอไม่ล้างรถสองวัน รถก็ผุ ผมเคยไปพูดกับเจ้าของโรงงาน เขาก็ไม่สนใจอะไรเลย และตอนนี้เจ้าของโรงงานคนนั้นได้ลงสมัครเลือกตั้งนายกเทศมนตรี ซึ่งเขามั่นใจว่าเขาจะได้เป็น 100 % แล้วถ้าเขาได้เป็นขึ้นมาพวกผมจะไม่เดือดร้อนมากกว่านี้หรือครับ ปัจจุบันนี้เขาก็ไม่ยอมฟังอะไรใครเลย แล้วถ้าเขาได้เป็นพวกผมตายแน่ๆ
เฮ้อ