หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

ครั้งหนึ่งนานมา มีสหายกล้า คบกันนานนม
คนหนึ่ง"เกลอเขา" อยู่เขาเสียดลม ไม่เคยได้ชม หาดทรายชายชล
ส่วน"เกลอทะเล" ไม่เคยหันเห ไปอยู่ห่างหน
ไม่ชอบภูเขา เพราะเรามันคน ชอบอยู่ปะปน ปูปลาวารี

เนิ่นวารผ่านผัน ทั้งสองเกลอนั้น แต่งงานสุขศรี
อยากพบเพื่อนยาก ขอจากซักที "เกลอเขา" จึงปรี่ ตรงรี่ลงดอย
พบ"เกลอทะเล" กับเมียสวยเก๋ พูดเหมือนต่อยหอย
สองหญิงสองชาย มากมายหลายจอย ชวนกันคุยจ้อย จนคล้อยเวลา

"เกลอเขา" ฉับพลันเพิ่งหันไปเห็น พบสิ่งเป็นเป็น ไม่เห็นเคยหา
ในกะละมัง ตัวแบนแป้นมา มีแขนมีขา นั่นตัวอะไร
อยู่น้ำปริ่มปริ่ม ตามขอบตามริม พอจิ้มวิ่งไถล
รูปร่างชอบกล ตัวมนแผ่ไป ก้ามสองข้างใหญ่ ดุจดังเขาควาย

"เกลอทะเล"ว่า ไอ้ตัวนี้หนา ที่น่าฉงาย
คือ"ควายทะเล" เกเรเหลือร้าย ชอบของขับถ่าย(อยากได้แบบเบา)
ถ้าหนีบแล้วว่า ต้องให้ฟ้าผ่า จึงจะปล่อยเขา
หาไม่แล้วไซร้ ใช้ปากของเรา กัดมันที่เขา จึงจะปล่อยคืน

เมีย"เกลอเขา"ว่า พี่จ๋าพี่จ๋า น้องเดินทางมา ปวดขาสุดฝืน
อยากถ่ายทุกข์เบา ให้เพลาตอนคืน ปวดแทบสะอื้น ยากขืนบรรเทา
"เกลอเขา" บอกว่า ศรีภรรยา ไม่น่าโง่เขลา
เธอได้สำราญ ปล่อยผ่านทุกข์เบา ให้อาหารเขา ตอบแทนเพื่อนยา

อุ่นอุ่นไหลไล้ โดน"ควายทะเล"  ตกใจหันเห หนีบก้ามเข้าหา
หนีบตูดเอาไว้ ไม่ให้ลุกมา เมียเกลอร้องจ้า พี่จ๋าช่วยที
ฟ้าก็ไม่ผ่า แดดจ้าแจ่มใส จะทำฉันใด อ๋อใช่อย่างนี้
"เกลอ"บอกไว้ว่า ปากข้าก็มี กัดเขาข้างที่ ไม่หนีบตูดเอา

"ควาย"หนีบปากยื่น ดึงขืนเข้ามา แนบทวารา กับหน้า"เกลอเขา"
เมียร้องเรียกลั่น เสียงสั่นไม่เบา พี๋จ๋าเร็วเข้า หนูแสนลำเค็ญ
"เกลอ" เจ็บเหมือนกัน ตวาดเสียงลั่น เธอนั้นไม่เห็น
เธอเจ็บอย่างเดียว ฉันเชียวยากเย็น "ทั้งเจ็บทั้งเหม็น" นะ(โว้ย)กานดา

จบ......