หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

ข่าวเรื่องเสือตอมันน่าสะดุดหัวอกหัวใจเอาก็ตอนอ่านหนังสือเกี่ยวกับชีวิตกลางแจ้ง  ความบรรยายมาว่า นอกจากจะพบที่จังหวัดนครสวรรค์แล้ว แถว ๆ แม่น้ำโขงก็ยังพบอีกด้วย  ข่าวเขาแจ้งต่อมาว่าเนื้อมันมีรสชาติอร่อยลิ้น เนื้อมันนุ่ม หาได้ต่างไปจากเจ้ากะพงไม่ ราคาของมันถีบตัวสูงถึงกิโลละสองร้อยเชียว

ความเป็นดังข้างต้นใจมันก็รุม ๆ ว่าต้องหาตัวให้เจอ  แต่จะหามาเพื่อเลี้ยงไม่ใช่เพื่อกิน เพราะในแวดวงผู้เลี้ยงปลาตู้ เขาบอกว่าถ้าหากเป็นลายใหญ่แล้ว ราคานิ้วหนึ่งตั้งหลายพันเชียว  ก็เพราะเป็นดังที่กล่าว ยังไม่เคยพอตัวจริงก็เลยต้องเสาะแสวงหา เหมือนกับตามล่าหาสมบัติอย่างไรก็อย่างนั้น  เพราะลายแทงแจ้งมาว่าในแม่น้ำโขงนั้นมีปลาเสือตออยู่ด้วย  เจ้าปลาเสือตกเป็นปลาน้ำจืด หน้าตามันดูฉลาด ๆ เอาการ  เวลาพองตัวสีสรรจะเข้มเหลือง มีแถบดำ จำนวน 5 แถบพาดผ่าน ครีบหลังครีบหน้า จัดมุมงดงามลงตัว  ตามตำราบอกว่าที่บึงบอระเพ็ดจังหวัดนครสวรรค์มีมากกว่าที่อื่น ๆ คงหมายถึงมีชุกชุมเอาการ

แม่น้ำเลยไหลคดเคี้ยววกวนขึ้นไปทางเหนือ  บรรจบกับแม่น้ำโขงที่อำเภอเชียงคานจังหวัดเลย สายน้ำเลยไหลเชี่ยวยามหน้าฝนและแห้งขอดเมื่อยามแล้ง  ที่ปากน้ำเลยนี้ข่าวเรื่องการพบตัวปลาเสือตอพอมีอยู่บ้าง ยามจะพบก็พบเอาง่าย  ๆ คงเป็นเหตุเจาะจงค้นหา ทั้งนี้เพราะยามหน้าฝนนอกจากน้ำในแม่น้ำเลยจะไหลเชี่ยว  น้ำเต็มฝั่งแล้ว ยังมีคลองเล็กคลองน้อยที่มีน้ำไหลไปลงสู่แม่น้ำโขงเช่นกัน  ห่างจากตัวอำเภอเชียงคานเลยศูนย์ประมงน้ำจืดจังหวัดเลยไปเล็กน้อย มีแม่น้ำอยู่สายหนึ่ง ยามฝนน้ำท่วมล้นปรี่ ชาวบ้านเขาก็หาปลากันด้วยการยกยอขนาดใหญ่  เพื่อจับปลาที่มากับกระแสน้ำทั้งปลาเล็กปลาใหญ่ ใครที่เดินทางไปเห็นยามนั้นจะอดทึ่งไม่ได้

ผู้เขียนได้รู้จักกับตาคนหนึ่ง แต่ตอนนี้ลืมชื่อแกเสียแล้ว บอกว่าจับได็บ่อย  ๆ เอาไปกองกองขายรวม ๆ กับปลาอื่น ๆ อยู่เสมอ และขังอยู่ในอ่างน้ำที่บ้านตัวหนึ่ง บอกให้ผู้เขียนไปดู  ตั้งแต่นั้นมาข่าวเรื่องปลาเสือตอแพร่สะพัดในหมู่เพื่อน ทีมเดียวกันหันมาขยับทำตู้ปลากันเป็นแถว  และหลังจากนั้นการเลี้ยงเสือตอดูเหมือนเป็นเรื่องสนุกสนาน ตายไปบ้างก็หามาใหม่ เพราะสั่งตาคนนั้นเอาไว้แล้ว ถ้าจับได้ให้ขังไว้จะมาซื้อ  ให้แก่ตัวละยี่สิบบาท ตัวโตความสักนิ้วชี้ของคนปกติธรรมดา ๆ ราคานั้นนับว่ามากโขอยู่ เวลาเดินทางจากตัวเมืองไปอำเภอเชียงคานนั้น  ระยะยางสี่สิบกว่ากิโลเมตรต้องเติมทั้งน้ำมันรถ น้ำมันคน

เจ้าเสือตอมันมีจุดเด่นตรงที่มันกินเฉพาะลูกปลาเป็น ๆ ลูกกุ้งเป็น ๆ  มันก็มีเหตุให้ทีมงานที่ผู้เขียนสังกัดอยู่ต้องวนเวียนไปหากุ้งกันอยู่เสมอ บางทีกว่าจะนำกุ้งมาถึงก็ตายหมดเสียก่อน  เพราะคนที่ไปเอาดันเมาเสียก่อน นัยว่าชอบกุ้งเต้น กว่าจะหอบหิ้วมาได้กุ้งฝอยมันตายไปเกือบหมดทุกทีไป  เสือตอในแม่น้ำโขงที่จับได้และเอามาเลี้ยงไม่เคยมีตัวใหญ่และลายใหญ่แบบที่บึงบอ ระเพ็ด คงเป็นเพราะคนละพันธุ์กัน  หรือไม่มันใหญ่ไม่ทันชาวบ้านจับได้เขาเอามาลาบกินกันหมดเสียก่อน

ห่างจากตัวจังหวัดเลยไปอีก 200 กิโลเมตรเศษ ๆ  ที่นั่นเขาเรียกว่าจังหวัดขอนแก่น ผู้เขียนได้รับแจ้งว่ามีร้านขายปลาเขามีปลาเสือตอตัวใหญ่ขาย สวยมาก มีอยู่ 2 ตัว ผู้เขียนไปเห็นเข้ารู้สึกแปลก  ๆ ด้วยเหตุที่ว่าเจ้าเสือตอนี้ใยมันถึงเป็นสีเงิน ไม่เป็นสีเหลืองเหมือนกับที่จับได้ในแม่น้ำโขง  เจ้าเสือตอตัวใหญ่ตอนนี้มันตัวยาวสัก 5 นิ้ว ส่วนเจ้าตัวเก่าสัก 2นิ้วครึ่งมันเล็กมากแต่สวยเอาการ สีสรรของเจ้าตัวทั้งสองตัวนี้มันต่างกัน  เจ้าตัวเล็กสีเหลืองนวล ลายสีดำ 5 แถบ ส่วนเจ้าตัวใหญ่สีเงินมี ลาย 8 แถบ หลังจากเลี้ยงดูมันมาระยะหนึ่ง  ผู้เขียนกลับมาจังหวัดสุราษฎร์ธานี นั่งทัวร์มาซื้อกระติกน้ำพลาสติก ซื้อปั๊มลมชนิดใช้ถ่านไฟฉาย นั่งประคบประหมมันมา 1 วัน กับอีก 1 คืนก็ถึงบ้านสุราษฎร์ธานี 

ด้วยความอยากจะอวดความสวยงามของปลาเสือตอทั้งสอง จึงได้เลี้ยงมันไว้ในตู้  ผู้เขียนบอกพ่อว่าปลาเสือตอจากแม่น้ำโขงจากจังหวัดเลย และจังหวัดขอนแก่นมันมาไกลนะ  พ่อบอกว่ามันดีนะแหละไอ้เจ้าตัวเล็กนะ ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ไอ้เจ้าตัวใหญ่นี้มึงเอามาทำไมตั้งไกล ในคลองบ้านเราก็มี เขาเรียกว่า  "กระพงแสม" หรือ "พงเหม" นะแหละ ผู้เขียนนึกในใจมิน่ามันถึงคุ้น ๆ  แต่ใครเล่าจะเชื่อว่าปลากระพงแสมตัวนี้มันถึงถ่อสังขารไปขายที่จังหวัดขอนแก่น  ตั้งแต่วันที่มาถ้าตัวไม่เหลือง ลายไม่ดำเพียง 5 ขีด จะไม่ซื้ออีก  ส่วนเจ้าตัวเล็กที่เป็นเสือตอจริง ๆ มันโตขนาดความยาวสัก5 นิ้ว มันอยู่กับผู้เขียนต่อมาราว 3 ปี มันคุ้นกับผู้เขียนดี  เชื่องและน่ารัก มันกระโดดออกจากตู้ในวันที่ผู้เขียนเอาเปลือกหอยไปประดับในตู้ มันตกใจเปลือกหอย มันตายเพราะเปลือกหอยแท้ ๆ คิดถึงมันมากเหลือเกิน