หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

                                                                                                             
                                                                          จดหมายเหตุจากหมู่บ้าน บทรำพึงถึงคนเมือง

                                                                                    "ทหาร..กับความโปร่งใส"
   
    บ่ายโมงกว่าๆ ของวันที่ 4 เมษายน...กระทาชายนายหนึ่ง ซึ่งหากดูตามสาระรูปและท่วงท่าแล้วก็น่าจะอายุราว 40 ต้นๆ ออกอาการกระฟัดกระเฟียดทำตาปรือปานว่าโกรธามาแต่หนใดไม่ทราบได้ แกเดินถอยหน้าถอยหลังวกไปวนมาอยู่บริเวณด้านหลังหอประชุมอำเภอคูเมือง จังหวัดบุรีรัมย์ ซึ่งวันนั้นก็เป็นวันที่ลูกผู้ชายทั้งหลายต้องไปแสดงความกล้าหาญชาญชัยในการตรวจคัดเลือกทหารกองเกินประจำปี และข้างในหอประชุมนั้นก็เซ็งแซ่ไปด้วยเหล่าผู้กล้าที่กำลังทยอยเดินไปล้วงเอาไปแดง..หึ หึ.. หลายคนแข้งขาอ่อนแรงบางคนมาพร้อมกับเสื้อและกางเกงสีดำสนิท..ไม่รู้ไว้ทุกข์ให้ใคร..และมีอีกหลายคนนั่งบ่นพึมพรำ สงสัยว่าจะร่ายเป็นมนต์ตราอาคมขลังเสียกระมัง..แต่ที่แน่ๆ อีกจำนวนหนึ่งนั่งเงียบและดูจากอาการแล้วอดสงสัยไม่ได้ว่าคนที่เงียบนั้นคงจะไปทำสปามาก่อนแน่ๆ เพราะดูแต่ละคนแล้วมีแต่หน้าซีดๆ..เอ๊ย ไม่ใช่..มีแต่หน้าขาวๆ อิ อิ
   
    กระทาชายนายนั้นเดินวนเวียนกลับไปกลับมาหลายรอบ บางครั้งก็ไปยืนเอามือค้ำผนังหอประชุม ทำท่าทางเหมือนว่าจะหลับ หลายครั้งที่เขาเบียดตัวแทรกเข้าไปดูเหตุการณ์ในหอประชุม แล้วก็ออกมาพร้อมกับแสดงอาการส่ายหน้า จากนั้นก็บ่นพึมพรำ บรรดากองเชียร์ แม่ยก พ่อยกทั้งหลายที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างก็มองดูพฤติกรรมของชายคนดังกล่าว แล้วทุกคนก็มีรอยยิ้มกันถ้วนหน้า เมื่อสิ่งที่เขาเฝ้าบ่นนั้นมันเริ่มดังขึ้นจนสามารถได้ยินชัดขึ้น
    “อาไรว่ะ...แบบนี้มันไม่ยุติธรรมนี่หว่า”
    “ไอ้...ทหารพวกนี้ มันทำงานไม่โปร่งใสกันเลยโว้ย.”
    “ทำไมมันไม่เอากล่องใสๆมาใส่ว่ะ แล้วอย่างงี้เขาจะเลือกได้ยังไง มันต้องให้คนที่จะล้วงมองเห็น เขาจึงจะเลือกได้ แบบนี้มันทำงานไม่เป็นนี่หว่า..
                                             
                                  ........เฮ้อ...แอลกอฮอล์เนี่ยะ มันมีดีก็ตอนนี้เองละมั๊ง....โอ๊ก....อ๊วก...................
                                                                                                                                             
                                                            ........ไกลบ้าน.........