หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

          จำได้ว่าสมัยเมื่อยังเป็นเด็ก พ่อเช่าบ้านไม้ห้องแถวเก่าๆหน้าตลาดสดเปิดเป็นร้านค้าน้ำดื่มน้ำใช้ต้องซื้อจากคนขายน้ำ
    ที่ใช้รกม้าบรรทุกน้ำเป็นปี๊บเร่ขายตามบ้าน สมัยนั้นทุ่งเมืองช้างยังไม่มีรถยนต์ ถนนดินลูกรังหน้าบ้านจึงไม่มีล้อยางวิ่งตะกรุยฝุ่นแดงปลิวฟุ้ง
    ยกเว้นวันไหนเกิดลมพายุ ลมบ้าหมู ก็ต้องช่วยกันปิดประตูบานเฟี้ยมกันจ้าละหวั่น
          เส้นทางไปโรงเรียนต้องผ่านกระท่อมหลายหลัง ช่วงฤดูหนาวสมาชิกในกระท่อมต่างออกมานั่งผิงไฟต้านหนาว ที่ยังจำได้ไม่ลืมก็คือ
    ลมหนาวตามรังแกตั้งแต่อยู่ในห้องนอนจนถึงห้องเรียน จวบจนอยู่ชั้นมัธยมลมหนาวก็ยังตามรังควานไม่เลิก  เมื่อฤดูหนาวมาถึงทีไร
    หน้าแห้งริมฝีปากแตกปลายนิ้วข้างเล็บปริ ตอนนั้นรู้สึกไม่ชอบลมหนาวเอาเสียเลย

              ทุกวันนี้ รถยนต์, โรงงานอุตสาหกรรมต่างๆทั่วทุกมุมโลกสุมหัวกันปล่อยควันเสีย สร้างมลพิษ
ทำให้ชั้นบรรยายกาศแปรปรวน ผลกระทบทำให้ธรรมชาติเปลี่ยนไป น้ำแข็งขั้วโลกละลาย ในถิ่นที่เคยหนาวกลับไม่หนาว
แถบถิ่นที่เคยร้อนก็ร้อนยิ่งขึ้น ละแวกทุ่งเมืองช้างในทุกวันนี้ เมื่อถึงฤดูหนาวลมหนาวได้หายไปแล้ว แต่เรากลับถวิลหามัน
          คืนเดือนมืดวันที่ 2 เดือน 5 นางนาร์กิสฉวยโอกาสตอนที่ผู้คนกำลังหลับใหลลอบบุกเข้าโจมตีประเทศพม่า
ฟาดงวงฟาดหางถล่มกรุงย่างกุ้งราบเป็นหน้ากลอง คนตายกว่าแสน โศกนาฏกรรมครั้งนั้นใครมีส่วนช่วยสร้างฆาตกรอำมหิตตนนี้ขึ้นมา คำตอบคงอยู่ในใจของเราแล้ว
          ประเทศไทยอาจไม่โดนงวงนางนาร์กิส แต่หางของหล่อนก็ทำเอาพื้นที่ภาคอีสานใต้ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำ

          “.........เฮียเต็กเตรียมตัวให้พร้อม เย็นนี้เฮียน้อยจะพาไปลองตกปลากดกัน เขาเพิ่งจะโทรมาบอกเมื่อตะกี้......”
อาจารย์ธีระ(สิงห์น้ำจืด)กรอกเสียงมาในเครื่องไร้สาย
          เฮียน้อยเป็นผู้หนึ่งที่ชำนาญหมายปลากดแถบดินแดนศรีสะเกษ ที่ตั้งฝายน้ำล้น ท่อน้ำไหลล้วนอยู่ในสมอง GPS ของเขา
          ผมเคยตกปลากดมาบ้างแต่ไม่บ่อย ข้อแรกเหยื่อปลากดเหม็นมาก และเวลาของการเล่นเกมส์ฟิชอยู่ในช่วงกลางคืนถึงเช้า
สิงห์น้ำจืดเรียกเกมนี้ว่า เกมทรมานบันเทิง ความเร้าใจของเกมอยู่ที่ปลากินเหยื่อง่าย กินเร็ว- ถี่ บ่อยครั้งเบ็ดหย่อนลงน้ำตะกั่วยังไม่ทันแตะพื้นปลาก็ฉวยเหยื่อแล้ว
ปลายนิ้วต้องมีประสาทสัมผัสที่ยอดเยี่ยม การวัดปลาให้ถูกจังหวะขณะที่มันเข้าตอดเหยื่อจึงเป็นความสามารถเฉพาะตัว
ข้องของใครมีปลามากตัวกว่าคนนั้นมีความสามารถเหนือคนอื่น (ทริปหน้ามีโอกาสตกรถสูง)

          เย็นวันที่ครึ้มฟ้าครึ้มฝน  ห้าเสือแห่งทุ่งเมืองช้างก็ไปปรากฏตัวที่ตลาดขุนหาญเติมพลังกันก่อนเข้าฝาย
สงครามอาจยืดเยื้อข้ามคืนยันรุ่ง
          หลังพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไม่นาน รถเราตะกายเข้าจอดข้างฝายใหญ่ คะเนหน้าฝายกว้างกว่ายี่สิบเมตร
บนฝายทำเป็นสะพานคนข้ามคล้ายสะพานลอยไม่มีหลังคา พื้นสะพานกว้างราวหนึ่งเมตรยกสูงจากระดับผิวน้ำราว 5 -6  เมตร
น้ำล้นฝายกำลังสวย พวกเราผลัดเปลี่ยนชุดลำลองเป็นชุดตกปลากดเต็มยศ รองเท้าบู๊ทสวมกันน้ำกันงู เสื้อแขนยาว
หมวกไหมพรหมสวมกันน้ำค้าง-ยุง เสื้อกันฝนเตรียมไว้กรณีฝนพรำ
          สำหรับเกมปลากด ใครลงเบ็ดก่อนก็มีโอกาสได้ปลาก่อน ผมไม่ทันสังเกตว่าใครหย่อนเบ็ดก่อน แต่ที่รู้ๆผมยังไม่ทันลงเบ็ด
โปรน้อยก็หิ้วนางกดตัวเปิดฝายขึ้นจากน้ำแล้ว ตัวที่สอง-สามล้วนเป็นฝีมือของเขา
        “มีปลาตอดเหยื่อมั้ย” สิงห์น้ำจืดถาม
        “ ยังไม่มีครับ”       
      “เฮียเต็กหย่อนเบ็ดตรงกลางระหว่างฟองน้ำขาวๆหน้าตอม่อ ปลาอยู่ตรงนั้น”
สิงห์น้ำจืดชี้โพรงให้กระรอก เมื่อเห็นผมเก้ๆกังๆอยู่ตั้งนานยังไม่มีปลาตอดเหยื่อ ผมกรอเอ็นขึ้นแล้วหย่อนเบ็ดใหม่
แป๊บเดียวเอ็นก็ถูกกระตุก ผมยกคันสวน มันดิ้นต้านน้ำแรงเอาการนึกว่าตัวใหญ่ คมเบ็ดเกี่ยวถูกท่อนหางตัวเท่าขวดน้ำดื่มชูกำลัง

          “เบ็ดเกี่ยวไม่โดนปาก มันก็ดิ้นแรงอย่างงี้แหละ”อาจารย์ออกความเห็น
          เราเสียเวลาอยู่หมายนี้ราว 20 นาที ตกได้ปลาต่ำสิบจึงพากันย้ายหมาย
          ฝายที่สองเราก็ยังได้ปลาต่ำสิบ
          3 ทุ่มรถเราผ่านฝายข้างทาง ข้างฝายมีบ้านชั้นเดียวหลังใหญ่ ภายในบ้านยังเปิดไฟสว่างไสว ฝายกระโดดเล็กๆนี้มีความกว้างราวๆ 7 - 8 เมตร  ปูพื้นด้วยปีกไม้ มีราวไม้ที่ชาวบ้านตีขัดลวกๆพออาศัยเป็นหลักจับเดินข้ามไปได้ทีละคน
          โปรน้อยจอดรถข้างฝายแล้วเปรยขึ้น“เฮียเต็กฝายนี้เรายังไม่เคยตกปลากัน มาทีไรขับผ่านทุกที “
ว่าแล้วเขาเข้าเกียร์จะออกรถ                                                         
          “เดี๋ยวก่อนๆ ผมขอหย่อนเบ็ด แป๊บเดียว ดูว่าตัวสวยมั้ย”
ผมรีบคว้าคันเบ็ดไปหย่อนเหยื่อที่หน้าฝาย ตะกั่วแตะพื้นนักเลงหน้าฝายโจมตีดุเดือดทันควัน
เหล่าขุนพลนั่งหน้าสลอนในรถย่อมทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้พลทหารเกณฑ์มือใหม่หัดขับโดนรุมสกรัมต่อหน้าต่อตา
เหยื่ออ่อยถูกหย่อนลงน้ำ ต่างชิงคว้าอาวุธประจำตัวเอาปลายคมเบ็ดเกี่ยวเหยื่อหย่อนลงน้ำชิงความได้เปรียบ
สิงห์น้ำจืดหย่อนเหยื่อตรงช่องน้ำหน้าตอหม้อสะพาน ตะกั่วแตะพื้นอีกดทักทายทันที ผมหย่อนเบ็ดมั่วบริเวณปากฝายจนเหยื่อจืด
( เข้าใจว่าปลาเข้าหาเหยื่ออ่อย ) ถึงคิวปลากระชากเหยื่อก็วัดไม่ติดปลา

        “ เฮียเต็กยื่นคันเบ็ดสุดแขนปล่อยเบ็ดลงตรงๆตรงช่องนี้ ปลาอยู่ใต้นี้ ระวังกิ่งไม้ข้างหน้า ถ้าหย่อนใกล้ระวังเจอโต่ง( ถุงดักปลา )”
สิงห์น้ำจืดคะยันคะยอให้ผมหย่อนเบ็ดในช่องที่ท่านยกอีกดขึ้นมาหลายตัวแล้ว ส่วนโปรน้อยไม่ต้องพูดถึงหิ้วปลาขึ้นจากน้ำเป็นว่าเล่น
เซียนจุ้ยหย่อนเบ็ดอยู่หน้าเหยื่ออ่อยใกล้สิงห์น้ำจืดทั้งคู่พลัดกันหิ้วอีกดสนุกมือ ส่วนคุณแบล็คกับผมได้บ้างหลุดบ้างยังมิอาจเทียบชั้นมือโปรมือเซียนและมือครู
          ปกติพวกเราตกปลากดกัน ถ้าใครพลาดท่าตกได้ตัวเท่าด้ามเบ็ดพวกก็เรียก ‘ไอ้เจี๊ยว’ ก็จะเป็นที่ดูแคลนของเพื่อนฝูงหาว่า
ไร้ฝีมือถึงดึงเอาไอ้เจี๊ยวขึ้นมา ใครโชคดีได้ตัวเท่าขวดสปอนเซอร์ก็จัดว่าสวย และถ้าถึงขนาด 3 - 2 ตัวโลขึ้นก็ยกให้เป็นปลาบิ๊กไซส์
ใครบังอาจตกได้ปลาไซส์ใหญ่ก่วานี้ ก็เท่ากับว่าคนนั้นหาภัยใส่ตัวด้วยจะเป็นที่อิจฉาตาร้อนของเพื่อนฝูง

        แล้วนางกดตัวอิจฉาก็ตกเป็นของโปรน้อยถูกหิ้วขึ้นมาแซวเซียงจุ้ย และก่อนที่ผมจะกดชัดเตอร์ ฝนก็เทพรวดลงมาจากท้องฟ้าอันดำมืด เหล่าเสือสิงห์กระทิงแรดทั้งหลายต่างทิ้งศาตราวุธหนีหัวซุกหัวซุนเอาตัวรอดกลัวห่าฝน หนีเข้าไปชุกหัวในรถก็มี หนีเข้าไปหลบใต้ชายคาบ้านคนอื่นก็มี หลังสิบห้านาทีล่วง ฝนก็สั่งฟ้า บรรยายกาศดำมืดยิ่งกว่าเก่า
          เมื่อฝนซา คนกับปลาก็เย่อกันต่อ สิงห์น้ำจืดเคยเกริ่นให้ฟังว่าโปรน้อยเป็นมือตกปลากดระดับพระกาฬหาตัวจับยาก
แอบสังเกตดูเขาหย่อนเบ็ดตรงนั้นทีตรงนี้ที ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษพิสดารเหนือคนอื่น เหยื่อก็กระปุกเดียวกัน
แต่ชั่วประเดี๋ยวก็ยกปลาขึ้นจากน้ำล่ะ เขาสอยอีปลาได้มากกว่าผมถึง 1 ต่อ 6 ตัว
          …..เฮียเต็กต้องผูกเบ็ดเตรียมไว้  ปลายเอ็นอีกข้างผูกเป็นห่วงแล้วเก็บไว้ในซองซิบเล็กๆ
เวลาเบ็ดขาดจะได้เปิดซองเอาห่วงเอ็นคล้องใส่ห่วงลูกหมุนตกปลาได้ทันที ถ้ามัวแต่ผูกเบ็ดใหม่ไม่ทันพวกเขาหรอก
เฮียน้อยกับเฮียจุ้ยเก็บปลาหมดฝายก่อน…. สิงห์น้ำจืดแอบเผยเคล็ดให้เตรียมประมือกับสองมือโปร 

เราได้ปลาจากหมายนี้มากตัวอยู่ เนื่องจากผมเป็นตัวตั้งตัวตีในการเข้าหมาย ไซส์ปลาสวย ปลาฉวยเหยื่อดีมีตัวมาก
พวกก็เลยตั้งชื่อหมายนี้ว่า ‘หมายเฮียเต็ก’
        ออกจากหมายเฮียเต็ก เฮียจุ้ยฟันธงว่าควรจะเข้าฝายหลังโรงเรียน ด้วยเป็นฝายใหญ่มีปลาไซส์สวย

        เสียงเครื่องยนต์เงียบลงตรงข้างฝาย          เสียงน้ำไหลกระแทกลงฝายดังสนั่น
        พาใจสั่นระทึกนึกหวั่นไหว                      เราส่ายไฟฉายสาดส่องทั่วหลังฝาย
        บนฝายหญ้างอกเป็นกอใหญ่                    ก่อหญ้าใหญ่ขนาดเสื่อสาดสองผืนขึงติดกัน
        บนฝายกว้าง 6 เมตรทอดข้ามฝั่ง              หน้าฝายลาดเฉียงลงพื้นล่าง
        สองเซียนลุยลงบันไดด้านข้าง                  ลองยืนต้านน้ำหยั่งดูยังยากยืนอยู่ 
        ถ้าน้ำเบายังยืนบนก่อหญ้าได้                    ที่น่ากลัวคือก่อหญ้า
        อาจถูกน้ำพัดพาลงหน้าฝาย                      อาจารย์ติงว่าไม่ควรเสี่ยง
        เราควรเปลี่ยนหมายใหม่จะดีกว่า

        หลุดจากฝายหลังโรงเรียน โปรน้อยตรงเข้าฝาย  “แม่หม้าย” อันชื่อนี้มีที่มาจากบ้านหลังที่ใกล้ฝาย
เมื่อครั้งก่อนเซียนจุ้ยไปโอภาปราศรัยด้วย จึงรู้ว่าเจ้าของบ้านคนสวยเป็นแม่หม้าย 
(เฮียจุ้ยคงจะถามอะไรที่มากกว่าถามหาฝาย) สิงห์น้ำจืดเรียกหมายนี้ว่า ‘ฝายแม่หม้าย’

        โปรน้อยจอดรถริมทาง แล้วต่างคนต่างขนอุปกรณ์พะรุงพะรังฝ่าทุ่งนาร้างไกลร้อยเมตรไปหาฝาย
แม้ระยะทางจะไกลในความมืดมิดก็ไร้ปัญหา ด้วยเสียงน้ำดังนำพาพวกเราไปหาฝาย สายน้ำไหลล้นฝายกำลังสวย
มือเซียนฉวยเหยื่ออ่อยอ่อยอ้อนน้องปลาให้เข้าหา(หมาย) งานนี้ไม่ต้องพรรณนาก็รู้ว่ามือโปรถูกอีปลาทักทายก่อนใคร
คนถัดมาเป็นเฮียเต็กก็ลองเบ็ดใหญ่เล็กตามประสาคนชอบลอง ปลานะไม่ได้กะเขาหรอกเพราะเปลี่ยนเบ็ดบ่อย
เซียนจุ้ยตั้งมั่นอยู่มุมฝายหน้าเหยื่ออ่อยยกแต่ปลาเชฟสวย

          “เฮียเต็กหลบหน่อย...ๆ” (ผมบังเอิญยืนขวางทางเบ็ดแกเข้า)
            เฮียเล่นยกอีกดใหญ่ขึ้นข้างฝายประกันปลาหลุดตกหล่น ผมเลยต้องขยับขึ้นหน้าให้พ้นคันเซียน
                สิงห์น้ำจืดก็ใช่ย่อย          หมายที่แล้วชวดปลาใหญ่
        มาฝายนี้สำเร็จผล                    ได้ปลาบิ๊กไซส์ขึ้นเชยชม
        ข่มโปรเซียนให้อิจฉาในใจ

        หลุดจากฝายแม่หม้าย พวกเราลุยต่ออีก 2 ฝาย ล้วนได้ปลาต่ำสิบ กว่าผมจะกลับถึงบ้านจวนเวลาตี 3
          สำหรับผมที่ยังค้างคาใจคือฝีมือของโปรน้อย มีอยู่ฝายหนึ่งพวกเราทำศึกไม่ถึง 20 นาที ได้ปลาแค่ 6 ตัว
แต่โปรน้อยคนเดียวล่อ 4 ตัว เท่าที่เห็นทุกฝายเขาจะตกปลาได้มากกว่าเพื่อน ผมรู้ว่ามันต้องมีเทคนิคบางอย่างซ่อนเร้นอยู่หลังคันเบ็ด
มีเอ็นเส้นเล็กๆ บังตาอยู่ เขายังไม่เปิดเผย แต่ผมต้องรู้ให้ได้ แล้วจะนำมาเล่าสู่กันฝังในคราวต่อไป
                                                    นัทช์ธนากรน์  ประสิทธิ์ธิเม
                                                            www.kunchiang5dao.com