หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

นิราศร้างห่างเหจากเคหา
ตื่นนอนเสร็จเตรียมเบ็ดออกตกปลา ในอุราเฝ้านึกนั่งตรึกตรอง
  เห็นลูกน้อยยังหลับไหลไม่รู้สึก ให้สะอึกหวั่นไหวพาใจหมอง
เมื่อเจ้าตื่นขึ้นมาลืมตามอง ไม่เจอพ่อคงร่ำร้องนองน้ำตา
  วางคันไว้แล้วเดินไปใกล้ๆลูก นั่งบนฟูกจับมือลูกระโหยหา
พ่อมิได้ไปลับเดี๋ยวกลับมา พร้อมกับปลาที่พ่อหาให้เจ้ากิน
  การตกปลาว่าเรารักมากที่สุด ก็มิเทียบกับรักบุตรสุดถวิล
แต่ออกตกเพื่อเจ้านี้มีปลากิน ได้วิตามินโตมาปัญญาดี
  ละจากลูกมองทางขวาภรรยาเล่า ยังนอนเฝ้าลูกไว้ไม่หน่ายหนี
หากตื่นมาไม่เห็นหน้าสวามี คงเปนห่วงเต็มทีที่คิดดู
  ไหนจะต้องหุงข้าวเอาป้อนลูก ทั้งขนมส้มสูกให้เจ้าหนู
ไหนลูกอ้อนไหนกล่อมนอนโถโฉมตรู พี่หดหู่สงสารน้องพี่หมองใจ
  ตะวันโด่งหกโมงกว่าต้องลาแล้ว ยินไก่แก้วกู่ขันพลันใจหาย
มองลูกเมียที่เตียงนอนก่อนจากไป ตอนบ่ายบ่ายจะกลับมาไม่ช้านาน
  คว้าคันเบ็ดคู่กายสะพายหลัง มือถือถังรำเหมยที่เคยหมาน
เหลืออีกมือถือกล่องเบ็ดเป็นเสร็จงาน ออกจากบ้านเร็วไวไม่รอช้า
  แล้วเดินทางถึงหมายเด็ดเจ็ดโมงครึ่ง พอมาถึงประกอบคันค่อยหรรษา
ปั้นตะกร้อตีเข้าหมายสบายอุรา เปิดเบรคหน้าเอาคันตั้งแล้วนั่งรอ
  สี่โมงกว่าปลาไม่เข้าเอาเบ็ดขึ้น ใจสะอื้นปลาไม่ได้สายแล้วหนอ
ลงเหยื่อสองเสียงรอกกราวแต่เข้าตอ ใจเริ่มท้อยังไม่ได้ทำไงดี
  เหยื่อที่สามส่งลงอ่าวราวเที่ยงครึ่ง ไม่มีดึงไม่มีตอดหน้าถอดสี
เวลาใกล้บ่ายสองหมองเต็มที ตอนเย็นนี้คงไม่มีกับข้าวปลา
  ถึงบ่ายสองจ้องมองที่ท้องน้ำ เห็นลูกครอกผุดดำตามชายป่า
มีแม่ครอกตัวโตติดตามมา ราวโลกว่าถ้าไม่ใช่ก็ใกล้เคียง
  ละสายตามาจ้องมองกล่องเบ็ด ลองค้นเสร็จก็พบกบมีเสียง
ลองเขย่ายังใช้ได้ในสำเนียง แล้วตีเฉียงเฉียดชายป่าที่ปลาลอย
  ผ่านแม่ครอกเสียงตูมเสร็จก็เซ็ตฮุก คันกระตุกปลาก็บู๊สู้ไม่ถอย
เอาขึ้นมาใส่กระชังนั่งใจลอย รอดแล้วว้อยเย็นนี้มีปลากิน
  บ่ายสองกว่าเก็บเบ็ดเสร็จทุกอย่าง เห็นกระชังเมื่อมองต้องถวิล
ฝูงลูกครอกล้อมแม่ปลาอยู่หน้าดิน แม่ก็ดิ้นในกระชังที่ขังกาย
  บ้างก็ดอดลอดกระชังที่ขังแม่ เสมือนแค่แลหน้าคราสุดท้าย
ก่อนแม่ที่เลี้ยงมาจะลาตาย เคยสอนว่ายสอนล่าเหยื่อเมื่อเกิดมา
  เห็นลูกปลาแล้วในจิตคิดถึงลูก หากไกลแม่คงไม่สุขทุกข์หนักหนา
คิดถึงคนก็หวนจิตคิดถึงปลา ปล่อยดีกว่าคิดซะว่าถ้าเป็นเรา
  พอปล่อยแล้วแม่ปลาใหญ่ก็ว่ายโลด ลูกก็โดดน้ำกระเด็นเป็นฟองขาว
ไม่ได้ปลากลับบ้านก็ไม่เอา แค่เห็นเขาอยู่กับลูกก็สุขใจ
  ลูกปลาช่อนนับพันมันเลี้ยงหมด น่าสลดเมื่อเห็นข่าวคราวไหนไหน
ว่าคนทิ้งลูกแงแม้ยามใด คนทำไมทำได้ไม่อายปลา...


***เหตุการณ์ทั้งหมดเป็นเรื่องจินตนาการขึ้นมานะครับ..ถ้ามิสมประการใดขออภัยด้วยครับ
        ติชมได้นะครับน้าๆ.ป้าๆ.ทุกความเห็นจะเป็นแรงใจและแก้ไขเมื่อพกพร่อง..
            ขอบคุณน้าๆป้าๆทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ

              กระผม
โย..นักกลอนนอนกรึ๊บ..

                    ขอร่วมสืบสานการกวีไทย ก่อนที่เด็กรุ่นหลังจะรู้ความหมายแค่ไว้ล๊อคประตู