รู้สึกผิด...ตกแม่ครอก...
ภาพที่ 1 ผมเป็นคนหนึ่งที่เคยตกแม่ครอกปลาช่อน แต่ผมจะไม่กินมันและจะปล่อยเพิ่อให้มันเข็ดเบ็ด เพื่อที่คนอื่นมาตกจะได้ไม่ได้ตัวมันหรือได้ยาก(ไม่รู้เป็นความคิดที่ผิดหรือป่าว) แต่ถ้าแม่ครอกอยู่ในที่ๆปลอดภัย เช่นรกมาก ไม่มีผู้คนมายุ่ง ผมก็จะไม่ตกมันเด็ดขาด ปล่อยให้มันเลี้ยงลูกมันไปจนโต
เรื่องพรากลูกพรากแม่ผมก็กลัวเหมือนกันนะครับ แต่เข้าใจว่าคนตกปลาหลายคนคงไม่สน และตกแม่ครอกเพื่อนำไปกิน เพราะมันตกง่ายมาก ง่ายกว่าที่จะไปหาปลาที่ไม่รู้ว่าตัวอยู่ตรงไหนกว่าจะได้สักตัว
แล้วมีวันหนึ่งผมได้ผ่านไปเห็นแม่ครอกอยู่ 2-3 ครอก ที่บึงๆหนึ่งเป็นบึงธรรมชาติ และมีคนกำลังทอดแหแม่ครอกกันอยู่ และได้แม่ครอกมาหลายตัว ส่วนตัวลูกอีกไม่กี่วันก็หายหมดไม่เหลือแม้แต่ครอกเดียว แม่ตายลูกก็ตาย
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ไม่รู้เป็นความบังเอิญหรือป่าว ผมผ่านไปที่บึงนั้นอีก ตั้งใจจะไปตีเหยื่อปลอมหาปลาช่อน คิดว่าในบึงนั้นคงมีตัว ได้เหลือบไปเห็นแม่ครอกมาใหม่อีกถึง 3 ครอก เลยตีเหยื่อปลอมออกไปและได้แม่ครอกกลับมาถึง 3 ตัว แต่ผมยังไม่ปล่อยและเก็บไว้ก่อนเพราะเห็นว่าพวกลงข่าย และหว่านแหเดินถือแหมาอีกแล้ว
ผมคงบังเอิญที่มาถึงก่อนใคร แม่ครอกเลยยังอยู่ และถ้าปล่อยแม่ครอกไป ก็คงหมายความว่ามันต้องตายทั้งแม่ทั้งลูกแน่ๆจากคนทอดแห และทุกครั้งหลังจากตกได้แม่ครอกแล้วปล่อย เพียงไม่กี่นาทีหรือชั่วโมง ผมเฝ้าสังเกตุมันจะกลับไปหาลุกของมันอีกเพื่อเฝ้าครอกตามเดิมแทบทุกครอก โดยขึ้นหายใจอยู่ใกล้ๆลูกครอกเหมือนเดิม และจะเข็ดเบ็ดไปอีกนาน แต่ก็เคยมีอยู่ครอกหนึ่งที่เคยตกได้แล้วหลุดไป อีกประมาณไม่เกิน 20 นาที แม่มันพาลูกครอกมาใกล้ฝั่ง และลอยคอมามองหน้าผมอยู่ประมาณ 5 วิ และก็มุดลงไป ทำให้ผมรู้สึกประหลาดใจว่ามันกลับมามองหน้าผมทำไม หรือมันกำลังจะบอกอะไรผม..แต่ผมก็ถือกล้องอยู่พอดีก็เลยเก็บภาพมันไว้ได้พอดิบพอดี
และในขณะที่พวกคนเหล่านั้นกำลังตามหาแม่ครอกกันอยู่ เรียกว่ายืนรอริมตลิ่งรอแม่ครอกพาครอกเข้าใกล้ฝั่งก็จะได้หว่านได้ง่ายๆ ผมก็คิดอยู่ว่าถ้าผมไม่ปล่อย ผมก็กลายเป็นคนพรากลูกพรากแม่ออกจากกันแน่นอน อาจเป็นบาปติดตัวผมไปอีก แต่ถ้าผมปล่อยก็แน่นอนคงไม่เหลือทั้งแม่ทั้งลูกไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ แต่ผมก็ได้ตัดสินใจที่จะไม่ปล่อยแม่ครอกกลับไป และขับรถไปปล่อยในที่ๆหนึ่งที่เป็นป่ารก และดูน่าปลอดภัยที่สุดเพื่อให้แม่มันรอดและมีโอกาสขยายพันธ์ในที่ปลอดภัยมากกว่า
แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นความคิดที่เข้าข้างตัวเองและเป็นความคิดที่ผิดหรือป่าวที่สุดท้ายก็ต้องพรากลูกพรากแม่ออกจากกัน หรือเราไม่ต้องไปยุ่งกับมันจะดีที่สุดปล่อยเลยตามเลย ใครทำคนนั้นก็ได้รับ แม้แต่แฟนผมเองสมัยยังเด็กอยู่ตามชนบท มักจะตักลูกครอกมาเพื่อทำเป็นอาหาร เห็นลูกครอกที่ไหนไม่ได้ ต้องนำสวิงไปช้อนเอาแต่ลูกครอก จนทุกวันนี้แฟนผมเองก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้อยู่กับแม่ ปีๆนึงได้กลับไปที่บ้านหาแม่ได้ครั้งนึง ไม่รู้เป็นเหตุผลหนึ่งหรือป่าวกับสิ่งที่เคยทำไว้ ผมเองก็ไม่ได้หมายความว่าสิ่งที่ทำไปเป็นสิ่งที่ถูก และก็ยังกลัวๆอยู่เหมือนกันว่าสิ่งที่ทำไว้ผิดหรือป่าว แต่ผมคงต้องทำบุญทำทานให้มากกว่าเดิม