หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

ความเหงามักจะถูกเลือกเวลาให้มาในช่วงที่เหมาะสม

บางทีการเลือกใช้ชีวิตที่ไม่ยอมหยุดอยู่กับที่....ก็พอทุเลาความเหงาลงไปได้บ้าง.....

ธรรมชาติที่ถูกผูกพันไว้ด้วยเวลา.....

ความเหงามักมาพร้อมกับความคิดถึง.....กว่าหนึ่งปีเต็ม....ที่ผมต้องสูญเสียหมาอันเปนที่รักไปอย่างไม่มีการหวนคืน....นี่คือสัจธรรมที่จับต้องได้.....เค้าคือความพูกพันคือส่วนหนึ่งในชีวิตผมมาตลอดกว่าสี่ปีเต็ม......ผมแทบจะไม่ได้เหนว่าเค้าเปนหมาเลย.....ทุกความรู้สึกมันแสดงออกมาได้ด้วยความรักที่เปรี่ยบดั่งลูกของผมไปแล้ว.....เวลาแม้อาจจะลบความเสียใจลงไปได้บ้าง.....แต่เวลามันไม่อาจลบความทรงจำดีที่มีต่อกันได้เลย.....แต่เวลามันดันเพิ่มความคิดถึงเข้ามามากขึ้นไปอีก.....เมื่อครั้งเราจากกัน.....แน่นอนคับ....เค้าคือหมา ไม่ใช่คน ทำไมต้องลึกซึ้งขนาดนี้.....ความรักไม่อาจกั้นขวางสิ่งที่เราจะมอบความรักให้กับสิ่งใดได้ไม่ว่าเค้าจะคืออะไร....บางคนรักรถมาก....ก้ห้ามกันไม่ได้....ใช่ไหมคับ.....ผมมักจะเปิดดูรุปเค้าเสมอๆเมื่อเวลาคิดถึง.....แล้วก้มักจะรู้สึกเหงาเศร้าแบบนี้ทุกที.....ความรักมันยากมากที่จะหมดไปกับสิ่งเหล่านี้.....มันอาจจะเทียบไม่ได้กับความรักที่ปนความหลอกลวงจากมนุษย์อย่างเราๆ.....เพราะผมเชื่อว่าหมาของผม.....ไม่เคยหักหลังหรือคิดทรยศต่อผมเลยสักครั้งเดียว.....ยังรักหนูเสมอนะ....อั่งเปา...................