หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

                                                จำได้ว่าครั้งหนึ่งนานมาแล้วเคยลงเรือน้ำใจที่ทะเลตราด  ไต๋ตี๋ใหญ่พาไปตกปลาถึงเขตน่านน้ำชุมพร
                                  นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมนั่งเรือยาวนานถึง  17  ชั่วโมงเพียงเพื่อตกปลา  ทุกวันนี้นักตกปลาต้องดิ้นรนไปหามัจฉาถึงต่างแดน
                                  น่านน้ำพม่าเป็นหนึ่งในเป้าหมายที่นักตกปลาใฝ่ฝันอยากไปลงสนามรบด้วยสักครั้งในชีวิต
                                  และแล้วการไปบุกพม่าอาจไม่เร้าใจสำหรับเหล่าเสือปลาที่ผ่านสังเวียนมาอย่างโชกโชน
                                การสัญจรทางน้ำยาวนานถึง  2  วัน  2  คืนเพียงเพื่อไปให้ถึงดอนลีโอกลางมหาสมุทรสุดปลายฝันของเหล่าเสือปลาจึงเกิดขึ้นด้วยประการฉะนี้

                                                ยกทัพตีค่ายพุกาม
                                                สองเสืออีสานเสือหน่อยเกี่ยวก้อยเสือเต็กเดินทางจากทุ่งเมืองช้างเพลา  3  ทุ่ม
                                  เสือหน่อยควบนางแดงรวดเดียวเวลา  7  โมงเช้าเราก็ถึงชุมพร ก่อนเที่ยงทัพหน้าไกลบ้านก็ถึงเมืองระนอง
                                  ย้ายอาวุธลงเรือแล้ว ต่างก็หาหม่องหลับนอน
                                6  โมงเย็นเหล่าขุนศึกชุมนุมกันคึกคักที่ค่ายเตี่ยวิน วางแผนชั่วร้ายถือฤกษ์เหล้าหมดไหเพลาไหน
                                จะยกพลเข้าตีค่ายพม่าให้แตกจงได้ในคืนข้างแรม 5 ค่ำ เดือน 3 โดยมีเสือฉัตรเป็นแม่ทัพใหญ่จอมวางแผนวางหมาก
                                ให้เสือคุดเป็นหน่วยกล้าตายล่วงหน้าไปสอดแนมในค่ายพุกามว่ามีข้าศึกกี่มากน้อย
                                แล้วจึงให้เหล่านายทัพนายกองนามกรเสือทนงเมืองหอยใหญ่ เสือหนิงมาเลเสืออู๋แตเตี๊ยมมือระเบิดจากปัตตานี
                                เป็นทัพหน้าเข้าตีอาณาจักรพุกามในเวลาสองยาม

                                              แต่กว่าเสือป้อปากน้ำ  เสือโจ้กับเสืออาร์ตนครสวรรค์  เสืออู๊ด กทม.  เสือสันติจากอุทัย
                              เสือติ่งสุพรรณ  ซึ่งเป็นกองหนุนจะยกพลมาถึงเมืองระนองได้เมื่อยามแจ้ง ค่ายพุกามก็แตกยับเยินไปเสียแล้ว
                                              หมูไปไก่มา
                                            เพลานั้นเสือฉัตรรวบรวมเหล่าขุนศึกได้เป็นทัพใหญ่ จึงไม่รีรอยกพลลงนาวาหมายสนามชัยที่ดอนลีโอ
                              ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก  คงเมากันเละเทะเป็นแน่แท้
                                            ฉลามนุอาสาเป็นพันท้ายนรสิงห์ ถือฤกษ์ชัยออกศึกเวลาเพล  เคลื่อนทัพเรือผ่านทะเลอันดามันเรียบโรสแบงค์
                              เราจะไปให้ถึงมหาสมุทรอินเดีย  ท้ายเรือมีนาง TORSA กับนางมิย่าระวังหลังจวบจนเย็นทั้งคู่ไร้คู่ต่อกร
                              1 ทุ่ม  นุสแปโร่พาเรือเคียงเรืออวนแบ่งปลาทูได้มา  2  หลัว  แล้วเรือโพลาริส 2 ก็ออกเดินทางไกลอีกครั้ง

                                              เช้านี้ที่รอคอย
                                              หนึ่งวันหนึ่งคืนแล้วที่เหล่าขุนพลกระหายเลือดยังไม่ได้ปะมือกับข้าศึก  อารมณ์หื่นเริ่มปรากฏบนใบหน้าไม่เว้นใครทั้งสิ้น
                                สายของเช้านี้ขณะที่ยืนข้างแคมเรือทำความสะอาดด่านหน้าของปาก  ท้ายเรือก็เอะอะโวยวาย  นุสแปโร่เบาเครื่องทันที 
                              ทอมแมน  80  ปอนด์ไหลรูดออกจากรูไกด์ในคันลูมิส 100 LB นาง TORSA 16 ปี..เออ..ที ส่งเสียงครางตลอดเวลา
                              เสือติ่งอู่ทองหน้านิ่วคิ้วขมวนได้แต่ประคองด้ามยืนเสียวอย่างเดียว  การปลุกปล้ำหลายนาทีต่อมา
                              เสือป้อผู้ช่ำชองการปล้ำกับไก่แก่แม่ปลาช่อน  โดดเข้าคิวต่อด้วยเกรงว่าเสือสำอางอย่างเสือติ่งจะเสียท่า
                              จริงๆแล้วก็เล่นอยู่ท่าเดียว นาน-นานหลายนาทีหลังจากนั้นก่อนที่หล่อนจะโผล่หน้ามาให้ยลโฉม
                              ต่างก็คาดเดาสันชาติของคู่ต่อกร ไปต่าง ๆ นา ๆ  มันเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากนางเยลโล่ฟิลเชฟบะ ๆ ๆ ๆ เชฟบะ ๆ ๆ ๆ

                                            สิ้นลมในอ้อมกอด
                                            เรือออกเดินทางต่อ  เรายังอยู่ในเขตรอยตะเข็บอันดามันกับเขตน่านน้ำสากล  ก่อนเพลคันไดว่าทัวร์นาเมนท์ 30 LB ก็ทำงาน
                            เสืออาร์ตผู้ปล่อยสายโดดเข้าคว้าคัน  งานนี้ไม่มีรุมแต่มีครูรอบข้าง  เรารู้ว่าหล่อนคือนางมารีนมอลโล
                            จากเรือนร่างที่หล่อนโดดโชว์เชฟหลายครั้งที่ระยะร้อยกว่าเมตร  การชักคะเย่อระหว่างปลายสายกับรอกเข้า ๆ ออก ๆ อีกกว่า  30  นาที
                          สุดท้ายหล่อนก็สิ้นใจตายในอ้อมกอดของเสืออาร์ต  ถูกอุ้มขึ้นเรือโดยไร้การขัดขืน  พวกเรารู้สึกเสียใจ
                          แต่มันเป็นเรื่องของชะตากรรม พวกเราเป็นเพียงผู้แสดง

                                          เช้าวันที่  5
                                          “ไต๋ครับอีกนานไหมถึงหมาย”
                                          “อีก  2  ชั่วโมงกว่า”
                                          ผมเลือบดูเวลาเพิ่มจะ  10  โมง
                                          “แล้วตอนนี้น้ำลึกเท่าไหร่ครับ”
                                        “วัดไม่ได้”
                                        “น่าจะลึก  2 – 3  กิโลเมตรนะเฮียเต็ก”
                                        เสือหน่อยนั่งอยู่ถัดจากไต๋คาดเดา
                                        “เอ้...แล้วไอ้น้ำลึก  3  เมตรกับ  3  กิโลเมตรมันต่างกันมั้ย?”
                                        ผมพูดขึ้นลอย ๆ
                                      “ตายเหมือนกันครับเฮีย”
                                      เสือหน่อยฟันธง
                                      ผมไม่พูดอะไรออกจากห้องกัปตันไปดูหนังการ์ตูนต่อ 
                                      ตะวันอยู่เหนือหลังคาเรือเราก็ถึงดอนลีโอ  สมอถูกทิ้งลงทะเลน้ำลึกราว  150  เมตร  เสือจิ๊กลงจิ๊ก
                      ส่วนเสือหน้าดินลงตะกั่ว ขณะรอลุ้นโชคที่ปลายสาย ก็ได้ยินเสียงเสือติ่งเอ๊ะอะทางกราบซ้ายเรือ “ขี้แตก ๆ”

                                            ไม่นานเกินรอ  อัมเบอร์แจ๊กไซร์ 4  ตัวแรกของผมก็ลอยขึ้นผิวน้ำ  เสือฉัตรล่อนางสากดำ เชฟสวย
                                    หล่อนโชคร้าย  เบ็ดตาแรกขาดตาหลังเกี่ยวที่มุมปาก  ข้าศึกขึ้นเรือยังไม่ประทับใจ
                                  นุสแปโร่ขยับเรือไปอีกชั่วโมงกว่าทิ้งสมอแล้ว ทั้งเสือจิ๊กและเสือหน้าดินต่างยืนเคี้ยวแห้วกันเป็นชั่วโมง
                                  มีเสือนงอยู่ถัดกันหิ้วสีทองได้ตัวเดียว  แล้วก็ย้ายหมายอีก  ก่อนตะวันตกน้ำทิ้งสมออีกหมาย
                                  เสือติ่งไปปักหลักที่หัวเรือสอยสีทองวัยละอ่อนกับเก๋าลื่นได้หลายตัว  จากนั้นปลาเข้าท้ายเรือทั้งอุจาระแตก
                                  สีเงิน ฯลฯ  ทยอยขึ้นเรือเป็นว่าเล่น  กลางลำเรือก็พอได้บ้างปะปราย  ส่วนเสือจิ๊กยังรับประทานแห้ว
                                  จวบจนทุ่มก็เงียบทานข้าวแล้วใต้น้ำก็ยังเงียบ  ฉลามนุขยับเรืออีกครั้งก็ยังไร้วี่แววของข้าศึก  แท่งเหล็ก  2  กก.
                                ห้อยห่างหน้าดินเป็นเมตร  อยู่ ๆ ก็ขาดโดยไร้การกระตุ๊ก  สาย PE 100 LB ขาดไป  20  กว่าเมตร  น่าจะเป็นฝีมือน้าสาก
                                เสือโจ้พยายามขโมยอยู่นานกว่าจะหิ้วนางกระมงพร้าวขึ้นมาเชยชม  หุ้นขึ้นทันที  พวกเสือหนุ่มเขย่าจิ๊กกันใหญ่
                                เจอแต่สากถั่วเคี้ยวกรอบๆมัน ๆ  5  ทุ่มหน้าดินที่มีอยู่เพียง  3  สายก็เก็บเบ็ดเรียบร้อย  รอลุ้นพรุ่งนี้ดีกว่า

                                            “ตั้งเวลาปลุกก่อน”
                                            เสือนงเปรยขึ้น  ขณะย่องผ่านที่นอนผม
                                            “ปลากินปลุกด้วยเด้อ”
                                            ผมสวนขึ้นเบา ๆ
                                          “เฮีย ๆ ปลากินแล้ว”
                                          ผมเหลือบมองนาฬิกาเพิ่งจะตี 2  เข้าครัวเติมพลังก่อน นั่งจวกข้าวต้มแช่เย็น  ชำเลืองดูปลาจาน 4 – 5  ตัวในหลัว
                                ลองลงจิ๊กดูไม้ที่  5  น้าสากก็แอบฉุดนางนกต่อไป อย่างน้อยก็ยังมีคู่ต่อสู้วะ ใส่สายหลีกแล้วลองเขย่าอยู่หลาย
                                ไม้จึงหิ้วนางสีเงินเชฟสวยได้ตัวแล้วก็เงียบ  หย่อนเบ็ดลงหน้าดินนั่งเฝ้าจวนใกล้รุ่ง ตลาดเช้าเริ่มคึกคักปลาติดไม้ละตัวสองตัว
                                อีกไม้วินซ์มาถึงกลางน้ำไฟดับขยับปลั๊กใหม่ยังไม่ทันได้กดสวิทช์ ปลายคันถูกกระตุกโค้งลงจนผิดสังเกต
                              น่าจะมีปลายฉวยเหยื่อซ้ำ  เป็นอัมเบอร์แจ๊คกับสีเงิน  พอฟ้าแจ้งข้าศึกก็หายไปหมด ของีบดีกว่า

                                              ถ่านดอนลีโอ
                                              รู้สึกตัวตอน  10 โมง  เหล่าเสือปลาประจำฐานที่มั่นช่วยกันเก็บปลาซิวปลาสร้อย
                                  หม่ำก๊วยจั๊บแล้วลงเบ็ดก็เสียแท่งเหล็กไป  2  กก.  นุสแปโร่ขยับเรือใหม่  ปลาขึ้นท่าที่ท้ายเรือ
                                  อุจาระแตก  เก๋าลื่น  กราบขวาเฮโลกันใหญ่โดยเฉพาะเสือติ่งเสียงดังกว่าเพื่อน
                                พวกเก็บเก๋าถ่านได้คนละตัว  ตลาดปลาคึกคักกันใหญ่....ขอถ่านกระสอบใหญ่ ๆ หน่อยน่า....
                                แล้วเสือนงก็หิ้วนางเก๋าดำปิ๊ดปี๋ปี  4  ขึ้นโชว์ข่มคนข้างบ้าน  หิ้วกล้องไปเก็บรายละเอียดยังไม่ทันกดชัตเตอร์
                                            “ปลากิน ๆ “

                                              เสืออู๋แตเตี๊ยมอยู่ถัดกันส่งเสียงเรียก
                                                คันโค้งขึ้นลงๆเป็นจังหวะ  น่าจะเป็นคู่ขานางเก๋าของเสือนง  รีบกดวินซ์รอลุ้นว่าจะตัวใหญ่กว่าหรือไม่
                                    ส่วนเสือหนิงหิ้วโทรฟี่อัมเบอร์แจ๊คก่อนสนามรบจะไร้คู่ต่อสู้  บ่ายแล้วฉลามนุสั่งเก็บเบ็ดจะย้ายหมายไกล
                                              รู้สึกตัวก่อนตะวันตกน้ำ
                                              “กราบซ้ายได้สีทองกับเก๋าหลายตัวแล้ว”
                                              ฉลามนุนั่งตรงประตูห้องกัปตันเปรยขึ้นเบาๆ  รีบลงเบ็ดแท่งเหล็กถึงฟื้นปลายคันก็กระตุก
                                    ลงอีกกระตุกอีกปลาขึ้นไม้ละ 2 – 3 
                                              “เฮียเล่นของมั่ง”
                                    ใครคนหนึ่งนั่งเหงาๆอยู่ถัดกันเปรยขึ้น  ก่อนค่ำได้ปลาถึง  2 หลัว เออ...!! จังซี่ค่อยคือแน
                                              ถล่มวังขี้แตก
                                              ก่อนมื้อค่ำฉลามนุก็ถอนสมอไปทิ้งอีกทีตอน  3  ทุ่ม  หมายนี้กองทัพขี้แตกบุกถล่มเรือโพลาริส 2
                                    อย่างบ้าคลั่ง  ใครไม่ได้ขี้แตกแสดงว่าเคี้ยวเอเอ๊กซ์กันไว้ก่อน

                                            เสืออู๊ดกับเสืออู๋แตเตี๊ยมขโมยแดงเขี้ยวไซร์ ม. ปล้ำกันอย่างเมามัน  จวบจนดึกถึงคิวฉลามบุก
                                  เสือฉัตรเสือป้อเสือหน่อยตามล่าฉลามกันใหญ่ หลุดไปก็หลายตัว เนื่องจากน้าหลามหนังเหนียวเกี่ยวไม่เข้า
                                  ผมลองปล่อยเหยื่อที่  20  เมตรก็ได้น้าหลามเหมือนกัน
                                            ตอนที่ผมเก็บเบ็ดจวนตี  2 เสือฉัตร เสือป้อ เสือหน่อย เสือคุด เสือโจ้ เสือติ่ง
                                เสือสันติยังสนุกสนานเฮฮาปาร์ตี้ร่ำสุราตกปลาเคล้าเสียงเพลงอยู่บนดาดฟ้าเรือ
                                            “ปลาเข้า ๆ ! “
                                          เสือฉัตรเปิดประตูห้องแอร์พร้อมบอกข่าวดี 2 – 3  เสือลุกออกจากที่นอนไปแสวงหาความสุขส่วนตัว
                                ส่วนผู้ส่งเสียงถือโอกาสเข้าแทนที่ที่นอนว่าง  เอาแท่งเหล็ก  1.7  กก. แช่น้ำที่ความลึกร้อยกว่าเมตร
                                จวนฟ้าสางขี้แตกสอดแนมจึงติดเบ็ด  หลังจากนั้นกองทัพขี้แตกบุกเข้าถล่มเรือโพลาริสอีกครั้ง
                              เสือฉัตรลุกมาตอนแจ้งหิ้วอัมเบอร์แจ๊คเชฟบะเอ็กชั่นยิ้มแฮะๆๆ  เรือโพลาริส 2  น่าจะจอดคล่อมเหนือกองทัพมัจฉามหึมา
                              สังเกตได้จากแท่งเหล็กถึงพื้นปลายคันก็กระดิ๊ก  ดุจตกปลากดลงยก ๆ สามกษัตริย์บ้าง  3  สหายบ้าง
                              ตกกันขี้แตกขี้แตนได้กันคนละเป็นหลัว  9  โมงเช้าฉลามนุสั่งถอนสมอท่ามกลางความมันยังหยดติ๋ง ๆ ๆ

                                          ราชันย์แห่งท้องทะเลสีคราม
                                            ท้ายเรือมีลิ้วล้อวิ่งตามถึง  4  ตัว  กราบซ้ายผมลงนางสตอม  คันสูงหัวแจ๊ค  คันกลางลงเบริด์ 
                              ตามด้วยหัวแจ๊คของเสือโจ้  ตอนนั้นบ่าย  4  โมงแล้ว  ผมนั่งเม้าท์อยู่กับฉลามนุในเก๋งเรือ
                                            “เบาเครื่อง ๆ!!! ”
                                            เสียงดังมาจากท้ายเรือ ผมรีบลุกไปยังที่เกิดเหตุ
                                          “เมื่อกี้คันผมโค้งวูบ”
                                          เสืออาร์ตอธิบายตะกุกตะกั๊ก 
                                          “สงสัยหลุดไปแล้ว  ปลายสายเบาหวิวเลยอ๊ะ”
                                        เขาบ่นพึมพำกับตัวเอง
                                        “ดูเหมือนคันผมก็โดนนะ”
                                        เสือโจ้เปรยกับตัวเอง เนื่องจากเรือจอดเขาจึงกรอเก็บสาย  แต่แล้วปลายสายมีเถียงด้วย
                                        “เอ๊าๆๆปลาๆๆ!!!”

                                            เสือโจ้อุทาน  เพื่อน ๆ กุลีกุจอช่วยกันแต่งองค์ทรงเครื่องให้น้าโจ้
                                โดยมีเสือป้อคอยเป็นพี่เลี้ยงมือรั้นเข็มขัดของเสือโจ้ไว้  กลัวพระเอกของเราจะเสียทีอาจถูกราชันย์ลากหัวคะมำตกทะเล
                                ไกลออกไปที่ปลายสายตา จอมราชันย์โดดลังกาหลังบิดเกลียว 3 รอบครึ่ง..หลายครั้ง
                                สร้างความตื่นเต้นให้กับเหล่าเสือปลาไม่น้อย  การต่อสู้ตัวต่อตัวไม่มีรุ่มสมศักดิ์ศรี  กว่า  30  นาทีเสื้อเสือโจ้เริ่มเปียกชุ่ม
                              เหงื่อเม็ดโป้งพุดไหลย้อยเต็มใบหน้าราวต้องฝน  ยกสุดท้ายเสือโจ้ขอยอมแพ้ แต่โค้ชไม่ยอม
                              ผู้เจนสังเวียนอย่างเสือป้อมองออกว่าทั้งคู่อ่อนละทวยแล้ว  แต่เสือโจ้น่าจะกำชัยได้ด้วยมีกองเชียร์ให้กำลังใจอยู่
                              ในที่สุดวาระสุดท้ายของบรูราชันย์ก็ลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ  เบ็ด  3  ทางเกี่ยวที่ข้างตัวปลา
                                            ผมไม่ลงเบ็ดต่อเพราะตะวันจวนพลบแล้ว  เสือติ่งปล่อยหัวแจ๊ตคันลูมิสประกบคันไดว่าทัวร์นาเม้นท์
                            ผมกลับไปเม้าท์กับฉลามนุต่อ
                                            สโนไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ด
                                          “เอาอีกแล้วๆ!!  เบาเครื่อง ๆ!!”
                                          เสียงดังจากท้ายเรือ ไกลออกไปกว่าร้อยเมตร  ราชนีสีเงินโดดโชว์เชฟ  3  ครั้งซ้อน
                            พร้อมกับกระชากสายพรั่งพรูออกจากรอกราวกับว่ารอกไม่มีเบรก  เช่นเคยเพื่อนฝูงช่วยกันแต่งองค์ให้เสือติ่ง
                            โดยมีเสือป้อคอยเป็นโค้ชดุจเงาตามตัว  หล่อนพาเสือติ่งไปหัวเรือแล้วกลับมาท้ายเรือ
                            บางครั้งฉลามนุต้องขยับเรือตามเก็บสาย  หลายนาทีทัดมา เสือติ่งเหมือนคอนน้ำ 2 ปี๊บวิ่ง 100 เมตร
                            จนต้องขอยอมแพ้หล่อนอย่างราบคาบ 
                                          เสืออู๊ดรับคิวต่อเช่นเคยหล่อนพาเขาท่องหัวเรือท้ายเรือ แล้วก็ต้องส่งไม้ต่อ
                                          เสือคุดขอลองของใหญ่มั่น  แต่ก็ต้องยอมศิโรราบให้กับหล่อน
                                          เสือนงเข้าเสียบบ้างเล่นกับนางจนหมดแรงไปอีกราย

                                          ตอนนั้นเสือหนิงถูกคาดเข็มขัดแบบไม่เต็มใจ แต่เมื่อขึ้นเตียงแล้ว เออ! ขึ้นสังเวียนแล้วก็ต้องสู้
                                ตะวันตกน้ำไปนานแล้ว  ราชนีสีเงินยังไม่ยอมหยุดพยศ  ปราบเสือหนิงไปอีกราย
                                            เสือฉัตรเป็นเหยื่อคิวที่ 6
                                          “น่าจะให้เฮียเต็กลองมั่ง”
                                          เสียงใครคนหนึ่งเปรยขึ้น
                                          “เอาเลย เฮียเต็ก ๆ ๆ”
                                          เสียงเชียร์ดังมาจากดาดฟ้าเรือ และก่อนที่เสือฉัตรจะเพลียงพล้ำ
                                เสืออู๋ถูกพลักขึ้นเวที  และดูเหมือนว่าเกมส์น่าจะจบที่เสืออู๋
                                เพราะเขาสามารถเกลี้ยกล่อมจนราชนีตุ้ยนุ้ยยอมเผยโฉมข้างแคมเรือ
                              แต่เธอผู้ไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อชะตากรรม  เหมือนหล่อนโพล่ขึ้นมาดูโฉมหน้าของคนแคระทั้งเจ็ด
                              ที่รุ่มโทรมเธอแล้วสะบัดก้นมุดใต้ท้องเรือ เป็นกลยุทธ์ไม้เด็ดไม้ตายของหล่อน
                                        “เรือเดินเครื่องไม่ได้เดี๋ยวใบจักรตัดสายขาด”

                                              เสียงฉลามนุตะโกนกลับมาจากห้องกัปตัน
                                              คันถ่างเอ็นใต้ท้องเรือไม่อาจช่วยอะไรได้มากนัก  สายถูกลากออกอีกครั้ง 
                                ในเสี่ยววินาทีนั้น  คัน  5  ฟุตสั้นจึกก็ดีดกลับเหยียดตรง  เสืออู๋ถือคัน
                                สะแยะยิ้มแห้งๆแฮะแฮะๆ สีหน้าตื่นๆเหมือนจาสารภาพผิด แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครยิ้มด้วย
                                หล่อนจากไปพร้อมกับชัยชนะอันยิ่งใหญ่ บรรยากาศเงียบกริบเหงาหงอยๆชอบกล
                                            “สมศักดิ์ศรีราชินีแห่งท้องทะเล”
                                            เสือโจ้เปรยขึ้น

                                              สำหรับเราหลายคนที่ได้ปลุกปล้ำกับราชนีแห่งท้องทะเลสีคราม
                                คงได้สัมผัสพละกำลังแรงขัดขืนสุดชีวิตของหล่อนอย่างมิอาจลืมเลือนจากความทรงจำ
                                เราขอปรบมือให้กับชัยชนะเหนือชะตากรรมของเธอ  เธอจากไปแล้ว  โชคดีนะหล่อน
                              ถ้าวันใดเราท้อแท้สิ้นหวัง เราจะรำลึกถึงเธอผู้ไม่ยอมพ่ายแพ้.....
                                ราชนีแห่งท้องทะเลอันดามัน

                                              ท่ามกลางทะเลดำอันมืดมิด ท้องฟ้าดาดาษไปด้วยดวงดาวส่องแสงแพรวพราวระยิบระยับ..ระยิบระยับ
                              เสียงเร่งเครื่องเรือดังกระหึ่ม เรือโพลาริส 2 ทะยานไปข้าหน้าเดินทางไกลกลับมาตุภูมิ
                                                                                        สวัสดีครับ