หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

ครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ ได้มีโอกาสไปตกเบ็ดบ่อหน้าดินอยู่ฝั่งตรงข้ามกับวัดแสนสุข ใกล้ๆโรงงานแห่งหนึ่งในจังหวัดอ่างทอง
บ่อหน้าดินนี้ เจ้าของจะปลูกต้นกล้วยล้อมรอบ ต้นกล้วยแต่ละต้นปลูกห่างกันประมาณเกือบๆ 3เมตร มีป้ายปักไว้อย่างดี ห้ามจับปลาเด็ดขาด

บ่อนี้เมื่อหนึ่งปีที่แล้วผมเคยเข้าไปตกมาเหมือนกัน ตอนนั้นเจ้าของบ่อซึ่งเป็นลุงแก่ๆคนหนึ่งแกยังไม่ได้ปลูกต้นกล้วย ขอบๆบ่อก็เลยเดินตกเบ็ดสบาย
แต่ป้ายห้ามจับปลาก็ยังมีอยู่ แต่คนจับปลาน่ะ เพียบเลย ทั้งตกเบ็ด ทอดแห และลงข่าย แต่คนตกเบ็ดจะเยอะเป็นพิเศษเพราะปลามันกินดีเอามากๆเลยครับ
ขนาดว่าผมเอาเบ็ดไป 3คัน ตก3โมงเช้า ถึงบ่ายสอง ผมได้ปลากลับบ้านเต็มกระสอบปุ๋ย ส่วนมากจะเป็นยี่สก กับสวาย ผมใช้ตกหน้าดิน ส่วนคนอื่นๆเข้าตกทุ่นลอย
คนอื่นๆเขาวัดเอาๆ ขนาดนอนค้างคืนจองที่ตกกันเลย ตอนนั้นผมไม่เจอเจ้าของบ่อว่าจะถามว่าปลาเยอะขนาดนี้ป้ายก็มีบอกแต่ทำไมไม่ห้าม

แต่มาปีนี้ก็ได้เจอเจ้าของบ่อจริงๆ สะที ผมขับรถวนไปวนมาอยู่หลายรอบตอนแรกไม่กล้าเข้าไปตก เพราะมองไปเห็นมีป้ายห้ามจับปลาปักไว้อยู่อีกอย่างไม่เห็นมีคนตกเลย
สุดท้ายก็จอดรถแล้วหิ้วเบ็ด 4คันเดินเข้าไปที่บ่อทันที ขอบบ่อหาช่องตีเบ็ดยากเพราะใบกล้วยมันสลับไปสลับมา ไอ้คลั้นจะไปหักก้านกล้วยเขาก็จะใช่ที่ เดินมาเจอจุดหนึ่งมีร่องรอยการตกเบ็ดบ่อย เพราะมีรอยหักก้านกล้วยจนเป็นช่องเปิดกว้าง แต่ผมไม่ตกจุดนี้ครับเพราะผมมีลางสังหรณ์ยังไงพิกล ผมจึงเดินไปอีกระยะสุดท้าย
ก็เจอจนได้ มีช่องที่สามารถพอตีเบ็ดออกไปได้แต่รกไปหน่อยดูแล้วก็โอเค แต่พอจะเหวี่ยงเหยื่อจริงๆมันไม่ได้อย่างที่คิด ปลายคันเบ็ดพอจะเหวี่ยงแล้วมันจะติดก้านกล้วยหากเราเหวี่ยงออกแรงก้านกล้วยหักแน่ๆ จึงตัดสินใจ............. ขอโทษครับ อย่าเพิ่งคิดนะว่าผมจะหักก้านกล้วยแก ไหนๆก็มาตกที่ๆของแกแล้วจะทำลายของๆที่แกปลูกไว้ทำไม
เลยยื่นคันเบ็ดไปข้างหน้า แล้วใช้การกระดกปลายเบ็ดเอา ใช้ได้ครับ เหยื่อวิ่งไปไกลใช้ได้เลย เลยลงเบ็ดทั้งหมดที่พกไปเลย ส่วนถุงเหยื่อที่เทเหยื่อออกมาหมดแล้ว จัดการ ใส่ในถุงเดียวรวมๆกัน แล้วยัดไว้ในกระป๋องสีที่ผมหิ้วไป ไม่อยากทิ้งให้เป็นขยะในที่ๆของแกครับ 1ชม.ผ่านไป มีลุงแก่ๆคนหนึ่งเดินผ่านป่ากล้วยมา มาจ๊ะเอ๋กับผมพอดี ลุงแกหยุดยืนดูผมพักหนึ่ง แกเลยถามผมว่าได้หรือเปล่า ผมเลยตอบลุงไป มีแต่ปลาตะโกกน่ะลุง สิบกว่าตัวได้แต่ตัวไม่ใหญ่ ผมเลยถามลุงบ้าง ลุงครับบ่อนี้เจ้าของเขาหวงหรือเปล่า(ดูซิเราตกแล้วค่อยไปถาม)
ลุงแกเลยบอก หวงเหมือนกันแหละแต่ห้ามไม่ได้ ลุงแกเลยบอกว่าแกนั่นแหละเป็นเจ้าของที่ ผมเลยโต๊ก กะ ใจเลย เจอเจ้าของที่จนได้
ลุงแกบอก ตรงที่ผมเดินผ่านมานู้น มีพวกคนงานก่อสร้างที่อยู่แถวนั้น(คนอีสาน) มาตกบ่อย มาทีมันหักก้านกล้วยเขาที หักจนเสียหาย แกบอกว่ากว่าจะปลูกต้นใหญ่ขนาดนี้หลายเดือน ปลูกเพื่อตัดเอาใบกล้วยไปขายในตลาด แล้วมาหักอย่างนี้จะให้ตัดยังไง ลุงแกบอก แกเลยไล่พวกคนงานก่อสร้างไปไม่ให้มาตกอีกเลย แกพูดมาอย่างนี้ผมเริ่มเสียวเลยครับ
ลุงแกพูดต่อ ปลาในบ่อนี้ก็เหมือนกันจริงๆน่ะหวง แต่ห้ามไม่ได้เพราะกลางคืนรถป้ายทะเบียนมาจากกรุงเทพมันใช้ตาข่ายมาลาก ปลาเล็กปลาใหญ่หายไปหมด มาทีกันหลายคัน บางทีกลางวันมันก็มา ลุงแกบอกตกเบ็ดน่ะไม่ว่าหรอกแต่ลงข่ายหรือลากข่ายน่ะห้ามจริงๆ แต่ห้ามไม่ได้กลัวแบบเวลาแกมาเจอแล้วอาจโดน ไข้โป้ง
ลุงแกบอกพวกนี้มันมามันไม่เอาข่ายมาอย่างเดียวหรอก มันติดอาวุธมาด้วยครั้นจะไปแจ้งความ เผื่อวันหลังมันแค้นขึ้นมากลับมา ไข้โป้งแก แกจะเอาปัญญาที่ไหนไปสู้
เมื่อผมได้ฟังที่แกพูด มันก็จริงอย่างที่แกพูด เห็นใจแกเหมือนกัน คุยอยู่กับแกนานมากเลยบอกวิธีที่ผมตกเบ็ดในวันนั้นว่าเบ็ดผมไม่ได้ไปสัมผัสก้านกล้วยแกเลย แกก็ชอบใจใหญ่ บอกผมว่าเอ..ดีแล้วแหละ   

นี่แหละ......คนเรา  ถึงมีป้ายปักไว้ก็ห้ามไม่ได้ (มันรวมถึงตัวผมด้วย..นั่นแหละ)