หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

                                                                                                                                                                                      ป.ประจิณ
                                                                                                                                                  samaeview@thaimail.com

                                                  ชุด...ตกปลาหานิพพาน

                                                  ลุยคนเดียว...ก็เสียวได้ ( 1 )


          ผมหายจากวงการตกปลาไปนาน ไม่ได้เขียนบทความหรือแสดงความคิดเห็นอะไรหน้าเวปบอร์ด ของสยามฟิชชิ่ง . คอม  นั่นไม่ได้หมายความว่าผมเลิกตกปลา  ผมยังเล่นเรืออยู่ตลอด  และหยุดตกปลาในช่วงเข้าพรรษาของทุกปี  การหยุดตกปลาในช่วงสามเดือน  และเข้าปฏิบัติธรรม  นั่งสมาธิ  ปลูกต้นไม้  โพธิ์  ไทร ไกร  กร่าง  เพื่อโลกสีเขียวในหลายพื้นที่นับพันต้น  ทำให้ได้ข้อคิด แนวทางของชีวิตมากมาย  ที่จะได้เอามาเขียนให้พวกเราได้รับรู้ในชุด“ตกปลาหานิพพาน” ที่จะทยอยออกมาหลายเรื่องเชิญ...เพื่อน ...พ้อง...น้อง...พี่...คอยติดตาม

                                                                                                                                   

     

                                                                                                                                                     
       
                                                                                                             



                                                                                                           
     
                                                                                                                     
     
                                                                                                                   
   
                                                                                                                               
   

                                                                                                            ต้นไกร...ไม้ที่แจก

  ช่วงหลังนี้ผมมักจะออกตกปลาคนเดียวอยู่เสมอ  ลุยมันไปตั้งแต่ปากอ่าวบางปะกง  ถึงแม่น้ำเจ้าพระยา  เกาะหมาก  เกาะกูด ด้วยเรือเร็วลำเล็ก ๆ ขนาด 15 ฟุต ติดเครื่องท้าย 70 แรง ก็วิ่งแซงไปทุกที่ ๆ ใจปรารถนา  โดยไม่ค่อยจะได้ปลามากมาย  ด้วยเหตุปัจจัยต่าง ๆ ทั้งจากธรรมชาติ  สิ่งแวดล้อมที่เปลี่ยนไป  คลื่นลม  บวกกับแรงกายใจของตัวเองที่เกินวัยกลางคนไปเล็กน้อย...พูดง่าย ๆ ค่อย ๆ ถอยไปตามสังขาร

      แต่การถอยของผมไม่ได้จมอยู่แต่ในอดีต  ความฝัน  หรือ ความมันส์เพียงอย่างเดียว...แต่ได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์จริง  ทั้งที่ดี  ไม่ดี  ตามแง่มุมต่าง ๆ ล้วนแต่มีประโยชน์  ทั้งตนเอง และสรรพสัตว์ สรรพสิ่ง ที่จะนำมาอ้างอิงให้ได้เห็นเป็นแนวคิด  ว่าชีวิตจริงที่ต้องเกิดมาคืออะไร ? ทำไมถึงต้องเป็นไปอย่างนี้...เรารักที่จะตกปลา...อยู่ในวงการนี้...ตกปลาแล้วทำแบบไหน ?... ถึงจะได้อะไรมากกว่าปลา...พูดง่าย ๆ มันคือการทำบาปแล้วได้บุญ..แล้วมันจะเป็นไปได้หรือนี่ !...หลายคนคงตั้งคำถาม...แต่คราวนี้จะเป็นงานเขียนที่เจาะลึกถึงจิต  ถึงใจ  โดยจะนำศาสตร์ทุกสาขามาร้อยเรียง  โดยเฉพาะพุทธศาสนา  แบบตามหาแก่นธรรมกันจริง ๆ

    ลมหนาวปีนี้มาแรง  นาน  ทะเลก็บ้าคลั่ง  จนเรือเร็วของผมต้องไปติดคลื่นลมที่เกาะกูด  และร่องรังอยู่สองคืนในช่วงต้นหนาว โดยไม่ได้ปลาอะไร นอกจากเก๋าแห่งเกาะกูดเป็นอาหารจานเด็ด  เหลือจะอดทนกับสภาพอากาศ จำต้องวิ่งเข้าฝั่งช่วงเช้าวันที่สาม  ต้องสู้กับคลื่นใหญ่ขนาด 2-4 เมตร เกือบสองชั่วโมงจนมาถึงเกาะใบดั้ง สะบักสะบอม  เปียกปอนทั้งคนทั้งของ  พักเหนื่อยอยู่จนบ่ายลมก็ยังไม่ยอมเบา  เลยตัดสินใจวิ่งเข้าฝั่ง...มาน้ำมันหมดก่อนถึงแหลมศอก  โชคดีที่โทรหาพวกให้เอาน้ำมันมาส่ง ก่อนจะพลบค่ำ  นี่ก็ผลของธรรมชาติที่ผิดเพี้ยนไปมาก ๆ จนเรานึกไม่ถึง ทำให้การตัดสินใจออกทะเล  และคำนวณน้ำมันในครั้งนี้ผิดพลาด  จนเพื่อนที่ไปด้วยถอดใจเว้นวรรคในเที่ยวหลัง ๆ ...คงคิดว่าเราจะพาเขาไปตาย…เป็นที่มาของการลุยเดี่ยวของผมในช่วงนี้...ซึ่งมันส์กว่ากันแยะเลย

                                                                                                          ปลาสร้อยนกเขา...ไม่เหงาแล้วคืนนี้

    หลังจากวันนั้นมาผมก็นั่งภาวนา  ขี่จักรยานอยู่แถวบ้านเป็นเดือนโดยไม่ได้ออกทะเล ไกล ๆ นอกจากหมายใกล้ฝั่ง  เล่นปลาดุก กด  หางกิ่ว  ปากอ่าวบางปะกง กลางดงโลมา ในช่วงน้ำลง ก็สนุกดีปีละครั้ง  แปลกแต่จริง ปลาหางกิ่วตัวโต ๆ  ขนาด 2-7 กิโลกรัม  จะมาชุมนุมกันที่นี่ทุกปีช่วงรอยต่อน้ำทั้งช่วงหน้าหนาว และหน้าฝน...ช่วงที่ผ่านมาผมก็ได้มาหลายตัว...รวมถึงปลากุเลาด้วย...ต้องขอบคุณเหล่าปลาทั้งหลายที่ต้องมาตายเพราะผม....ถูกนำมาต้มยำ ทำแกง และแบ่งเอาไปทำบุญ  ถวายพระ
   
        เรื่องตกปลาแล้วเอาไปปรุงอาหาร  ทำบุญ ถวายพระหรืออุทิศส่วนกุศลไปให้เขา  ผมถือเป็นสิ่งสำคัญ  ที่จำเป็นจะต้องทำในตอนนี้  เมื่อก่อนไม่เคยคิดถึง  เขาเป็นผู้มีพระคุณที่ให้เลือดเนื้อ และชีวิตแก่เรา  โดยปลา หรือสัตว์ต่าง ๆ อะไรก็ตาม  ที่เรากินเป็นอาหาร  ล้วนต้องสละชีวิตของเขาเหล่านั้น ทั้งทางตรง หรือทางอ้อม  ไม่มีสัตว์ตัวไหนหรอกจะอยากสละร่างกาย หรือยอมตายโดยเต็มใจ  แต่สิ่งที่เป็นไปล้วนถูกล่า ฆ่า ข่มขืน  โดยมนุษย์ผู้สูงส่ง... ตามกฏแห่งกรรม เขาไม่มีทางต่อสู้  ด้วยความเป็นสัตว์เดรัจฉาน...กุ้ง หอย ปู ปลา...หมู...หมา...กา...ไก่...ก็รวมอยู่ในระดับชั้นของสัตว์เหล่านี้...มีสูง-ต่ำซึ่งแบ่งออกได้ 31  ภพภูมิ  ล้วนต้องเป็นไปตามกฏนี้.เอาแค่เกริ่นนำไว้ก่อน แล้วจะย้อนกลับมายำขยาย

                             
                                                                                                        เรือลำนี้...ลุยไปได้ทุกที่

      กลางเดือนกุมภาพันธ์  เหมันต์ก็ใกล้จะสิ้น อากาศเริ่มแปรปรวน เช้าหนาว  กลางวันร้อน  ตอนบ่ายเป็นลมฝ่ายใต้ เล่นเอาคันไม้คันมือ...เมื่อกลิ่นไอทะเลโชยมาตามสายลม  เรือที่พร้อมอยู่ตลอดเวลาก็ถูกปล่อยลงน้ำ  อาหาร  น้ำมัน  เหยื่อหมึกตายสด ๆ จากตลาดชลบุรี ซึ่งเป็นหมึกโป๊ะตัวใส ๆ  อีก 5 กิโลกรัม...ก็คิดว่าพอทำต้มยำกลางทะเลได้...ถ้าทริปนี้ไม่ได้ปลา...ก็จะพล่าหมึกแทน…จนแฟนแซว...ว่าแก่แล้วยังทำซ่า...กับความบ้าของเรา...ที่จะออกเสียวคนเดียว

    กว่าจะเตรียมของเสร็จก็ล่วงเข้าไปบ่ายแก่ ๆ  ต้องแน่ใจทุกอย่าง  เครื่องก็ชัวร์ทำมาใหม่...โดยร้านเฮียพรเทพมารีน ที่มีนัดจะลุยลองเรือกันอีกหลายรอบ  คืบก็ทะเล  ศอกก็ทะเล โบราณว่าไว้มีความหมายหลายอย่าง  รวมความว่าอย่าประมาท...ข้อผิดพลาดเล็กน้อย...ก็จะพลอยไม่สนุก  ถึงอาจทุกข์ถนัด  เห็นได้จากพิกัดซากเรือจมเต็มอ่าวไทย....ต้องเตรียมใจไว้ก่อนที่จะเป็นหนึ่งในนั้น....แต่ความผิดพลาดของเขาในวันนั้น ก็เป็นความมันส์ของเราในวันนี้  คิดดูให้ดีก็ไม่มีอะไรสูญเปล่า


          หัวเรือเริ่มออกปากอ่าว  เห็นเขาสามมุขอยู่ลาง ๆ เป้าหมายปลายทางอยู่ที่ซากเครื่องบินตก เหนือเกาะนก  ตะวันตกแหลมฉบัง  เป็นหมายที่ถูกลืม  และอยู่ห่างจากเซียนเบ็ดทั้งหลาย  คงจะพอมีปลาอาศัยอยู่บ้าง  สี่ห้าปีมาแล้วเคยพาเพื่อนไปดำน้ำ  เขาขึ้นมาบอกว่ายังพอมีซากของเครื่องเหลืออยู่บ้าง  หลังจากถูกตัดเหล็กไปขายกิโลละไม่กี่บาท  คิดแล้วน่าเสียดาย  ผมนึกในใจไปถึงหมายต่าง ๆ
“ มีปลาสร้อยนกเขาเป็นฝูงเลย” เพื่อนบอก
“แล้วแกเอาอะไรขึ้นมาด้วยล่ะ” ผมถามเพื่อนที่ขึ้นมาจากน้ำ...โชวน์ซากวัตถุให้ดู
“เหรียญเก่า ๆ  ยังดูไม่ออก...ชิ้นส่วนของปีก แล้วก็พระเครื่อง...เอาไปเป็นที่ระลึก”
“เออดี”ขณะขับเรือศรนารายณ์ 380 ไปสีชัง... ผมจะไม่พาใครมาอีก...ก่อนอำลาซากเครื่องบินในวันนั้น...แต่วันนี้ผมกำลังนำตัวเองมาเอาปลาขึ้นจากน้ำ...เพื่อเลี้ยงปากท้อง  หรือเก็บภาพความทรงจำไว้เป็นที่ระลึก...กำลังถามใจตัวเอง ?

                                                                                                          หุงข้าวทอดปลา...ก่อนฟ้าจะมืด

    คลื่นลมเริ่มแรง  ต้องแล่นสวนลมไปตลอดทาง ผมขับเรือไปไม่เร็วนักด้วยระยะทางประมาณ 35 ไมล์ ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมง หลุดหน้าศรีราชาไปหน่อยก็ถึงหมาย  มีเรือสินค้าลำใหญ่ ๆ จอดอยู่รอบบริเวณนี้หลายลำ  ทำให้แน่ใจว่าไม่ใช่เส้นทางเข้า-ออกของเรือ  น่าจะเป็นทำเลที่ปลอดภัยในค่ำคืนนี้  วนหาอยู่หลายรอบ ด้วยจีพีเอส และซาวเดอร์  อ่านน้ำอ่านลมดู  เป็นช่วงน้ำเริ่มลง แต่สวนกับลม จอดเรือยากต้องฝืน ๆ เอา  น้ำไหลลงใต้  แต่ลมมาทางตะวันตกเฉียงใต้  ต้องเลือกทิ้งสมอที่ตะวันตกเฉียงเหนือห่างหมายสัก 15 เมตร  ระดับน้ำ 17 เมตร ก็พอใช้ได้ในช่วงนี้ก่อน

      เบ็ดคันแรกถูกหย่อนลงหน้าดิน  ปลาเก๋าขนาด 2 กก. ก็เข้าต้อนรับเป็นประเดิม...ก่อนแสงตะวันจะลับเกาะไผ่...เป็นโชคที่ดี...เริ่มมีความหวัง  ก่อนอื่นต้องหุงข้าวท้องเริ่มจะร้องว่าหิว  ในเรือมีถังแก๊สปิคนิกอยู่สองลูก  ใช้สำหรับปรุงอาหาร และตะเกียงแก๊ส  ซึ่งถ้าเปิดแบบกลาง ๆ อยู่ได้นานถึงห้าคืน  เป็นไฟส่องสะหว่างสำหรับตกหมึกไปด้วยก็เข้าท่าดี
   
      ไข่ทอดสองฟอง ข้าวสวยร้อน ๆ คลุกกับน้ำพริกเผาโรงนา  เหยาะน้ำปลาหน่อย ก็อร่อยอย่าบอกใคร  อิ่มแล้วตามด้วยกาแฟดำอีกถ้วย  คิดว่าปลาน่าจะฉวยดีในคืนนี้  นั่งฝันหวานไปตามเรื่อง มองดูแสงไฟบนชายฝั่งท่าเรือแหลมฉบังช่างสวยงามนัก  แต่ถ้าเข้าดูใกล้ ๆ จะเห็นความมักง่ายกระจายอยู่ทั่วชายฝั่ง  คราบน้ำมัน  ขยะมูลฝอย  ลอยอยู่ทั่วไป ตามก้อนหินเม็ดทรายล้วนไม่มีความสดใส...แล้วเราจะ ทำอย่างไร ? ถึงจะเอาประเทศไทยคืนมา...ทั้งพื้นป่า และสายน้ำ...ในภาวะโลกร้อน เราทำได้แค่ปลูกป่า และแจกกล้าไม้...ใครมีใจขอมาได้...ฟรี

                                                                                                ปลารวมเมื่อคืน
   
      น้ำไหลแรงขึ้น  ปลาก็ไม่ฉวย  ตกหมึกก็ไม่ได้...แต่ใจยังมีหวัง น้ำอ่อนเมื่อไร น่าจะมีหมึกหลงทางเข้ามาบ้าง  เมื่อก่อนมากับพี่สมชาย  รัชตะ เปิดไฟนีออนเขียวไม่นาน  ก็ขี่คร้านจะตก...วางเบ็ดตกหมึกมานอนนับดวงดาวที่แพรวพราวระยิบ ระยับเหนือหลังคาผ้าใบ  บางทีก็ขึ้นมานั่งสมาธิ  แผ่เมตตาถึงสัตว์ทั้งหลาย  รวมถึงปลาที่หายไปจากท้องทะเลไทยด้วย...วันนี้มาหาความหมายกับขอปลากิน  ตัวไหนใกล้ถึงที่ตายก็ขอให้มากินเบ็ด...ขอเนื้อเป็นอาหาร...ขอจิตวิญญานให้ได้ไปเกิดในภพชาติที่สูงขึ้น  ...สาธุ

        เสียงรอกร้องเบา ๆ ตามมาด้วยสร้อยนกเขาราวสองกิโล...โอ้ ! ฝันเริ่มเป็นจริง  เมื่อได้หมึกเป็นมาอีกสองตัว  ใกล้จะตีหนึ่งแล้ว ลมเบาลง  น้ำเริ่มทรง  อีกไม่นานก็จะไหลขึ้น  คราวนี้เรือจะไหลตามน้ำตามลม  น่าจะมีความหวังกับหมายดังในอดีต  รีบถอนสมอรอท่าน้ำไว้ก่อน คิดว่าจะไม่นอนละคืนนี้...ตกหมึกต่อรอเวลาน้ำเดิน

        จากน้ำอ่อนเฝ้าเบ็ดจนน้ำแรง  ปลาก็ไม่ฉวย  อากาศเริ่มเย็นลง  น้ำค้างพรมลงพื้นเรือ  เอาผ้าห่มมานอนคลุมโปงดูจะเข้าท่ากว่า  จะมานั่งทรมานทำไม  สักพักก็นอนหลับฝันดี  ฝันว่าได้ขึ้นไปเที่ยวสวรรค์ชั้นต่าง ๆ ล้วนแล้วแต่สวยงาม ประดับ ด้วยเพชรนิลจินดา ส่องแสงสว่างยิ่งกว่า  ดวงไฟฟ้าบนชายฝั่ง  ล่องลอยไปมา  หรือว่าเราเป็นเทวดาหน้าดำ  คนบาปในคราบนักบุญ มาทำพิธีปล่อยปลา  ตัวไหนติดเบ็ดมาก็จะได้ขึ้นสวรรค์  ตัวไหนอันธพาลก็จะอยู่ก้นสมุทรสุดลึก  กลายเป็นสัตว์ดึกดำบรรพ์  กัดกินกันเอง  อีกร้อยพันหมื่นชาติ  กว่าจะได้มาเกิดเป็นปลาให้มนุษย์ที่ภพภูมิสูงกว่าได้กิน.....

                                                                                                          เกาะขาม...ยามบ่าย
                                                                                                         

        ฝันยังไม่ทันสิ้นก็ได้ยินเสียงรอก  ร้องยาว  นาน  กว่าจะลุกงัวเงียขึ้นมา  ใครหว่า ! มาทำลายความฝัน  คนใกล้จะถึงสวรรค์ชั้นดาวดึงส์  เจ้าเป็นมารมาจากไหน  ต้องต่อสู้กันหน่อย  จะมัวลากเบ็ดถอยอยู่ทำไม...  ข้าคือยมทูต...มารับตัวเธอ...เอ้อ...เข้ามา...น่านว่าง่าย ๆ จะได้ไปเร็ว ๆ  สายตาที่พร่ามัว...ควานหาตะขอเกี่ยวปลาก็ไม่เจอ...นี่แหละหวา...อยากมาตกปลาคนเดียว...อีกสักประเดี๋ยวก็ได้เกี่ยวปลาขึ้นมา...โอ้ ! นี่แหละสิ่งที่ตามหา...ปลากุเลาเบอร์ห้า...บอกว่า...ข้ามาตัวเดียว...ยังไม่ทันสว่างไอ้สร้อยก็ตามมาอีกตัว...คิดถึงแม่ครัว...มีกับข้าวใส่บาตร  ทำบุญ ให้อุ่นใจแล้ว...

    แสงทองจับยอดเขา  น้ำฟ้าก็เป็นใจ  หยุดไหลอีกครา...ชงกาแฟอีกแก้ว  ขนมปังย่าง  ทาแยมนิดหน่อย ก็อร่อยกำลังดี  สมความปรารถนากับปลาที่ได้  ถึงจะไม่มากมาย  แต่ต้องขอบใจ  เพราะเขาให้ทั้งร่างกายที่เขามี  ถอนสมอย้ายหมายไปว่ายน้ำเล่นที่หินกองฉลาก  ฝูงปลาเล็กมากมายมากันที่นี่  เท่าที่มองเห็นสลิดหินเป็นร้อย    สีขนเกาะก็มากมี  เล่นกันแต่ละที  น้ำกระจายแตกฟอง  ด้วยเป็นหินกองขนาดใหญ่  ถ้าน้ำไหลน่าจะได้ปลา  ว่ายน้ำอยู่นานจึงขึ้นมานั่งเล่น  เอาข้าวเย็นวานมาต้มกับมาม่า  ใส่หมึกใส่ไข่เข้าไป  สังขารก็บอกว่าอยู่ได้อีกวัน

                                                                                                        ยามเย็นที่สีชังก็ยังสวย
     
      หลังเที่ยงน้ำก็ยังตาย  ถอนสมอย้ายหมายมาเกาะสีชัง  กางร่มนอนเล่นรอเวลาเย็นถึงจะเข้าหมาย  ปลาเล็กปลาน้อยพอได้ต้มยำ  ที่ข้างเกาะขามปลาใหญ่ไม่มีกิน  จวนตะวันตกดินก็ออกหากินอีกที...ไม่ต่างอะไรกันในวิถีสัตว์โลกทั่วไป

    สวนน้ำสวนลม แรงกว่าเมื่อวาน  เป็นหมายเรือจมขนาดใหญ่ใกล้เกาะขาม  เคยมาหลายครั้ง แต่ไม่ค่อยจะได้ปลา  ทำยังไงได้ อ่าวไทยตอนบน...หมายไหนก็เหมือนกัน  มีแต่ควานฝันถึงวันวานยังหวานอยู่  ใครจะรับรู้ถึงสิ่งที่ผ่านมา  ทะเลไทยจะร้างอีกไม่นานเกินรอ  แม้แต่ปลาทรายแดงที่เคยมีมากมาย  ก็กลับสูญหายไปกับกาลเวลา  ผมเริ่มทำใจออกตกปลาทุกครั้ง  ความหวังไม่ได้อยู่ที่ปลา  มันเป็นกิริยาของคนบ้าอย่างหนึ่ง  ที่ต้องมาผ่อนคลาย  ชำระจิตใจ  ด้วยน้ำทะเลใส... แม้จะไม่ได้ปลา

          คืนนี้ไม่เหมือนคืนวาน...ได้แต่อยู่กลางคลื่นลม...  มีปลาอั้งเกยขนาด 3 กิโลกรัม มาฉวยตอนตีสามเพียงตัวเดียวครับ “ลุยคนเดียว...ก็เสียวได้”

                                                                                    .................... จบ.....................

                                                                                                      แจกกล้าไม้...ต้นไกร...เพื่อในหลวง.....ฟรี

แสมวิวรีสอร์ท...รูปแบบโฮมสเตย์...ห้องพักพร้อมอาหาร  ดูนก  ตกปลา ล่องลำน้ำบางปะกง  กลางดงโลมา  สอนขับเรือ  ขี่จักรยาน ...ด้วยบริการพิเศษ...ครั้งละไม่เกิน 3 คน...ติดต่อล่วงหน้า 038-828372-3  08-6540-0185 ป.ประจิณ  08-9097-8857 ...  คืนเดียว...ก็เสียวได้...

                                                                                                          บันทึกไว้ในเส้นทาง

            หายเสียว...กับปลาเรียวเซียวและไอ้คุด ( 2 )  ตอนต่อไปเร็ว ๆ นี้

            ลูกผู้ชาย...เรือพายกับสายน้ำ ( 3 )    กำลังเขียน

            ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน