หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

กลับจากทำงานอีกวันของชีวิต คิดว่าเย็นนี้จะซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่สักที อยากได้ทัชสกรีน เพราะใช้เครื่องเก่าๆ ส่งได้แต่ sms กับโทร มานานแล้ว

ระหว่างรอรถเมล์สาย 40 ที่หน้าหัวลำโพง ก็พบกับเทวทูตท่านหนึ่ง เป็นคุณลุงแก่ ๆ ตัวใหญ่ ๆ ถือถุงขยะทั้งสองข้าง ยืนอยู่ที่หน้าร้านขายเต้าหู้ทอด

ได้ยินเสียงคุณลุงถามคนขายว่า เต้าหู้เท่าไหร่ แม่ค้าตอบว่า ยี่สิบบาท เราสังเกตุคุณลุงเค้าเดินเลยร้านไปหลังจากได้ยินคำว่ายี่สิบบาท

แน่นอน สัญชาตญาณบอก ลุงไม่มีเงินแน่ๆ เราเลยเดินย้อนขึ้นไป แล้วสวนกับลุงหน้าน้ำพุโรงแรมตรงป้ายรถเมล์ สายตาของลุงเหมือนคนจะร้องไห้ ตาแดง น้ำตาเอ่อ เหมือนคนหมดทุกอย่างแล้ว ไม่มีแม้แต่ข้าวกิน เราเดินไปเรียกคุณลุง คุณลุงมองเราเหมือนตกใจว่าเราจะมาทำอะไร เราถามลุงว่า ลุงจะกินเต้าหู้ใช่ไหม ลุงมองหน้าเรา สายตาอ่อนแรง ตอบว่าใช่ แต่ยี่สิบบาทแพงไป ลุง..ลุงไม่มีเงิน

เราเลยบอกกับลุงว่า ให้ลุงรออยู่นี่นะ เดี๋ยวเราจะซื้อให้ เราถามลุงว่าจะเอาอะไร แบบไหน เพราะมีขายหลายอย่าง ลุงบอกว่าอยากกินเต้าหู้ ใส่น้ำจิ้ม เราเลยเดินไปสั่งให้พร้อมกับน้ำอีกหนึ่งขวด
แล้วเราก็ให้ลุงไปทั้งหมด เห็นลุงเป็นแบบนั้น ไม่เหมือนมิจฉาชีพ ลุงไม่ได้เดินขอใคร เราหยิบแบ๊งค์ร้อยให้ลุงอีกหนึ่งใบ และก็เดินออกมา ลุงดูดีใจมาก เราทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เดินห่างออกมา แต่ก็ยังหันกลับไปมองลุงคนนั้น ที่เดินไกลออกไป

ขึ้นรถ รถออก เราอยากรู้ว่าลุงอยู่ไหน และเต้าหู้ของเราเป็นยังไงบ้าง รถผ่านหัวมุมถนนเห็นลุงนั่งกินเต้าหู้ของเราอยู่ที่ข้างตึกหัวมุม แล้วอยู่ ๆ เราก็ยิ้มมุมปาก ดีใจกว่าได้โทรศัพท์อีก วันนี้ ...

ยี่สิบบาทนั้นเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับรุ่นที่เราตั้งใจจะซื้อ

ในเมื่อภาพ ๆ นั้นเป็นเทวทูตให้รู้จักคุณค่าของสิ่งที่มีอยู่ ให้รู้จักความพอดี ลุงเค้าไม่มีโทรศัพท์เค้ายังไม่เป็นไร แต่แค่เค้าไม่ได้กินเต้าหู้ใส่น้ำจิ้มถุงเดียว แล้วจะร้องไห้น้ำตาไหลเพราะความเจ็บปวดที่เพราะแม้แต่อาหารลงท้องยังหาไม่ไ้ด้  "ภาพให้สตินี้ทำให้เราวันนี้ประหยัดเงินหมื่นได้อีกครั้ง และรู้แค่ว่า บ้านเรายังมีข้าวเต็มหม้อ ทัชสกรีน เล่นไลน์ได้ ช่างมันเถอะ ง่วงก็หลับแล้ว ว่างเล่นกับแมวก็ได้"

นำบุญมาฝากทุกท่านครับ

ปล. เราเพิ่งนึกออกว่าเราควรจะซื้อน้ำหวาน ไม่ควรซื้อน้ำเปล่า เพราะน้ำหวานจะทำให้มีแรง อย่างน้อยเมื่อหิวก็ยังไม่หน้ามืดตาลาย น้ำตาลจะช่วยให้พลังงาน