หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

ตกปลาอย่างไรไม่ให้ผีเข้า
**************************************
คงต้องอธิบายความหมายของคำว่า “ผีเข้า” ในมุมมองของผมก่อน

คำว่า "ผีเข้า" ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงอากัปกริยาหรือพฤติกรรมของคน ที่แสดงออกมา แล้วทำให้ผู้พบเห็นเข้าใจว่ามีพลังที่มองไม่เห็นจำพวกสัมภเวสี หรือเจ้าเข้าอะไรเทือกนั้น  แต่ผีเข้าในความหมายของผม คืออาการของคนที่หมกมุ่นหรือมุ่งมั่นทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งจนเกินความพอดี จนเป็นเหตุให้เกิดผลเสียทั้งต่อตนเองและคนใกล้ชิด  ผีในที่นี้ก็คือผีที่อยู่ในใจเรานี่เอง ถ้าเราควบคุมจิตใจตัวเองไม่ได้ ก็จะขาดสติ ขาดเหตุผลที่ดี และในที่สุด ก็นำไปสู่การแสดงออกทางพฤติกรรม ที่ผมเรียกว่าผีเข้านั่นเอง 

      สรุปว่าตกปลาแล้วผีเข้า หรือผีปลาเข้าในความหมายของผมก็คือ คนที่คิดหรือใช้เวลาในการทำกิจกรรมต่างๆที่เกี่ยวกับการตกปลา มากจนเกินพอดี จนทำให้เกิดผลเสียทั้งต่อตนเอง และต่อคนใกล้ชิด หรือแม้กระทั่งต่อหน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบ

      ผมมีตัวอย่างมากมายที่ได้พบเห็นด้วยตัวเองเกี่ยวกับอาการผีปลาเข้า เรื่องราวต่างๆล้วนมาจากเพื่อนฝูงและนักตกปลาที่ผมได้มีโอกาสใกล้ชิดทั้งสิ้น  มีแรงจูงใจที่แตกต่างกันออกไปในการส่งผลให้คนเราเกิดพฤติกรรมที่เกินความพอดี 

      แรงจูงใจแรกที่อยากจะยกตัวอย่างก็คือ มนุษย์เรา ตามธรรมชาติแล้วเป็นสัตว์สังคม(Social animal) มีความหมายกว้างๆ สำหรับสิ่งมีชีวิตที่มีความสัมพันธ์ติดต่อกับสมาชิกอื่นๆ ในสปีชีส์เดียวกัน มีระบบสังคมที่เป็นเอกลักษณ์ ต้องการการยอมรับนับถือจากคนอื่น ต้องการคำชม ต้องการแสดงเพาเวอร์  ต้องการมีให้เหมือนกับที่คนอื่นมี ผมเคยเห็นนักตกปลามือใหม่คนหนึ่ง พอเริ่มเข้าวงการก็สรรหา ซื้อเครื่องไม้เครื่องมืออุปกรณ์ตกปลาต่างๆที่มีราคาแพงๆเกินความจำเป็นทั้งๆที่ตัวเองฐานะการเงินก็ไม่ดีนัก  เหตุผลจริงๆกลับไม่ใช่ซื้อมาเพื่อให้อุปกรณ์เหมาะสมกับชนิดของปลาที่จะตก  แต่ซื้อมาเพื่อให้ได้ดีเท่ากับคนอื่น เพื่อแข่งกับคนอื่น ผลสุดท้ายตัวเองก็ไม่ค่อยได้ออกตกปลาเท่าไหร่ แค่มีอุปกรณ์ไว้อวดคนอื่นเท่านั้นเอง แบบนี้ผมเรียกว่าผีเข้าเหมือนกัน

***** อีกประเภทหนึ่ง ซึ่งยกเว้นพวกที่เค้ามีอาชีพทางประมง หรือทำทัวร์ตกปลานะครับ  คือประเภทที่ไม่ค่อยได้เข้าบ้านเข้าช่อง วันๆอยู่กับบ่อกับแม่น้ำ งานการก็ลาบ่อยจนเกินเหตุ ใช้เวลาส่วนใหญ่กอดคันเบ็ดมากกว่ากอดลูกกอดเมีย เชื่อมั้ยว่าคนแบบนี้มีจริงๆ ผมเคยเห็นมาแล้วครับ  อย่างนี่ไม่ให้เรียกว่าผีเข้าได้ยังงัยครับ

***** อีกตัวอย่างหนึ่งที่อยากจะเล่าให้ฟัง  นานมาแล้ว ผมเห็นนักตกปลาสองกลุ่ม อยู่หมู่บ้านเดียวกัน ตกปลาด้วยกัน คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี อยู่มาวันหนึ่งเกิดกระแนะกระแหนกันว่าเหยื่อตกปลายี่สกไทย ของใครจะสุดยอดกว่ากัน แต่ละกลุ่มก็มุ่งมันพัฒนาเหยื่อของตัวเองและทดสอบกันอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง เพื่อให้ปลากินเหยื่อ ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ดีเพราะแข่งกันพัฒนาเหยื่อ แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่  ด้วยคำพูดที่สาดเข้าหากัน และความยึดมั่นในตัวตน ยิ่งสะสมนานวัน อุณหภูมิความรุนแรงเริ่มสูงขึ้น  พอเจอหน้ากันคราวนี้พูดผิดหูนิดเดียวยกพวกตีกันเลยครับ  กะแค่เรื่องใครทำเหยื่อได้ดีกว่าใคร ใครได้ปลาเยอะกว่ากัน  อย่างนี้ผมว่ายิ่งกว่าผีเข้าอีกครับ 

  ****เกือบลืมครับ จะขาดเสียมิได้ ก็พวกผีบ่ออีกประเภทหนึ่งครับ พวกที่ใช้วิชามารสารพัดโกง ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ชัยชนะ ชื่อเสียงและเงินรางวัลโดยไม่สนใจกฎกติกามารยาธที่คนส่วนใหญ่เค้ายึดถือ  พวกนี้ผมจัดให้อยู่ในประเภทพวกกาฝากที่แฝงมาในคราบนักตกปลา ไม่น่าเรียกว่าเป็นพวกรักการตกปลาด้วยซ้ำ

****เหล่านี้เป็นเรื่องจริงที่ผมได้มีโอกาสได้พบเห็น  ทั้งจากเพื่อนฝูงคนใกล้ชิดที่เคยตกปลาด้วยกัน แม้กระทั่งตัวผมเองก็เคยมีอาการผีปลาเข้าเหมือนกัน ตอนเริ่มตกปลาใหม่ๆเกิดฟลุ๊ค ตกปลายี่สกไทยยักษ์ได้ตัวหนึ่งที่แม่น้ำแม่กลอง ซึ่งน้อยคนจะได้ประมือกับมัน พอกำลังจะเอาขึ้นฝั่งมันเกิดสะบัดทำให้ตัวเบ็ดหักปลาหลุดลงน้ำไป  เท่านั้นแหละครับ ผีปลาเข้าเลย เนื้อตัวสั่นไปหมด ไม่เป็นอันกิน อันนอน เฝ้าแต่ปลาเลยคราวนี้ กลับไปทำงาน ทำอะไรก็ไม่มีสมาธิ นึกถึงแต่จะต้องให้ปลาตัวใหญ่มากินเบ็ดอีกให้ได้  แบบนี้ก็เรียกผีเข้าในมุมมองของผมครับ (ซึ่งวันนี้ไม่มีอาการแบบนั้นแล้วครับ)

****ที่เล่ามาทั้งหมดใครที่เคยมีพฤติกรรมเหล่านี้อาจไม่เห็นด้วยกับความคิดของผม ก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ ผมแค่อยากนำเสนอมุมมองที่อาจทำให้เพื่อนที่ชอบตกปลาเหมือนกันได้ฉุกคิดถึงปัญหาของความไม่พอดีเท่านั้นเอง ส่วนใครที่ตกปลาแล้วมีความสุข เพราะทำอะไรไม่เกินตัว ครอบครัวก็แฮปปี้ อย่างนี้ก็ไม่เรียกว่าผีเข้านะครับ ขอโมทนาสาธุครับ

      สรุป : สรุปว่าการตกปลาแล้วไม่ให้ผีเข้าก็คือ ต้องมีสติ เดินทางสายกลาง ไม่ทำอะไรเกินตัว อย่าไปยึดมั่นถือมั่นกับคำติ คำชม หรือวัตถุอุปกรณ์อะไรมากนัก แบ่งเวลาให้เหมาะสม ให้ครอบครัว ให้หน้าที่การงาน  เวลาตกปลาก็ให้คิดไว้ล่วงหน้าว่าเราต้องมีน้ำใจเป็นนักกีฬา รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย เราเองก็จะมีความสุขแบบผ่อนคลาย แทนที่จะหมกมุ่น  คิดเอาชนะ ลองฉุกคิดกันดูสักนิดครับ ว่าความสุขที่แท้จริงในการตกปลามันคืออะไร ความสุขที่อยู่ในใจ หรือปล่อยให้ปัจจัยทางสังคมมากระทบ

*************  ถ้าคิดได้แบบนี้ ผมว่าผีในใจของเราก็จะหมดไป และผีที่ไหนๆก็คงไม่กล้าเข้าแล้วหละครับ  **********

                                                    (ตะวันคนโสด)