หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

ที่มา หนังสือพิมพ์มติชน

โดย : ธัชชัย ธัญญาวัลย์

พอดีไปเจอบทความนี้ครับเลยนำมาแบ่งปันให้อ่านกัน


                    ในเมืองที่สายรุ้งไม่เคยลงมากินน้ำ

มีหญิงสาวผู้หนึ่งคบหาอยู่กับชายหนุ่มผู้หนึ่ง หญิงสาวเป็นหญิงสาวที่สวยมาก และชายหนุ่มเป็นชายหนุ่มที่ไม่หล่อมาก ทั้งคู่คบหาดูใจกันในฐานะคนรัก

วันนั้น หลังฝนตกหนักราวท้องร่วงหยุดลง ต้นไม้ล้มระเนนระนาด ร่างสองร่างเดินออกจากเพิงหลบฝน หญิงสาวเอ่ยขึ้นกับชายหนุ่มว่า

"ที่รัก เค้าอยากแต่งงาน"

"แต่เรายังไม่อยากแต่งงาน" ชายหนุ่มบอก พลางหยิบท่อนไม้ที่วางเกะกะขวางอยู่บนทางเท้าขึ้นมา หวังเขวี้ยงออกไปให้พ้นทาง

"ทำไมล่ะ" หญิงสาวหน้าฉงน

"เพราะเรายังไม่พร้อม เรายังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง ยังไม่มีรถ ยังไม่มีเงินเก็บเพียงพอ"

"แต่เค้าอยากแต่งงานนะ"

"ก็บอกแล้วไงว่ายังไม่พร้อม" ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิด

"ไม่ต้องพร้อมก็ได้ แต่งงานแล้วเราค่อยพร้อมด้วยกัน"

"ไม่พร้อมแล้วมันจะแต่งได้ยังไงเล่า เนี่ยเงินเก็บก็ไม่มีจะเอาค่าสินสอดมาจากไหน"

"ไม่เห็นเป็นไรนี่ ก็เค้าอยากแต่งงาน"

"อยากแต่งมากก็แต่งกับท่อนไม้นี่เลยไป" ชายหนุ่มพูดด้วยความรำคาญพร้อมโยนท่อนไม้ให้ ท่อนไม้กระทบแขนหญิงสาวก่อนตกลงไปกลิ้งขลุกขลักบนพื้นขรุขระ

หญิงสาวน้อยใจมาก เธอเก็บท่อนไม้แล้ววิ่งรวดเร็วโดยไม่หันหลังกลับ ชายหนุ่มโกรธมากเช่นกัน เขาไม่พูดกับหญิงสาวอีกนับแต่นั้น

หญิงสาวหายไปจากชีวิตของชายหนุ่ม และชายหนุ่มหายชีวิตเข้าไปในงาน งาน งาน และงาน



จนกระทั่ง

ชายหนุ่มได้รับบัตรเชิญให้ไปร่วมงานแต่งงานระหว่างหญิงสาวกับท่อนไม้ เขานิ่งเฉยเพราะเห็นว่านั่นเป็นเรื่องไร้สาระที่หญิงสาวทำประชดเขา เขายังคงคร่ำเคร่งอยู่กับงาน งาน งาน และงาน

พิธีแต่งงานของหญิงสาวกับท่อนไม้ จัดขึ้นอย่างเรียบๆ เชิญแขกจำนวนไม่มาก แขกผู้มาร่วมงานมีสีหน้าท่าทางแตกต่างกันอย่างสับสนเหมือนจิ๊กซอว์ที่กระจัดกระจายเมื่อเห็นเจ้าบ่าวของเจ้าสาว ทุกคนอยากวิพากษ์วิจารณ์ แต่คุณหญิงมารยาทแนะนำว่าพวกเขาควรเงียบไว้ก่อน

"ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ" แขกอวยพรขณะรดน้ำสังข์ลงบนท่อนไม้แห้งแล้งก่อนรดลงบนมือหญิงสาว

"ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรนะครับ"

"มีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองนะครับ"

"ขอให้รักกันชั่วฟ้าดินสลายเลยนะคะ"

"ยินดีด้วยครับ ขอให้มีความสุขมากๆ"

"เหมาะสมกันราวกิ่งทองใบหยกเลยนะคะ"

พิธีแต่งงานเสร็จสิ้นลงแล้วหญิงสาวก็ใช้ชีวิตอยู่กับสามีท่อนไม้ที่รักของเธอ เธอต้องทำงานนอกบ้าน ท่อนไม้ไปส่งเธอถึงที่ทำงานและอยู่กับเธอในนั้นจนกระทั่งเลิก ทั้งสองกินข้าวด้วยกัน อาบน้ำด้วยกัน ดูละครด้วยกัน ฟังเพลงซึ้งๆ ด้วยกัน นอนด้วยกัน เธอกอดท่อนไม้ และท่อนไม้ก็กอดเธอ

วันหยุดบางวันหญิงสาวและท่อนไม้ช่วยกันทำความสะอาดบ้าน บางวันทั้งคู่เดินทางท่องเที่ยวตามสถานที่สวยงามต่างๆ บางวันไปดูหนังรักโรแมนติก เธอซบไหล่ท่อนไม้ หัวเราะเมื่อหนังสนุก ร้องไห้เมื่อหนังเศร้า

วันที่เธอโกรธ ผิดหวัง โศกเศร้า หรือเสียใจ ท่อนไม้อยู่ข้างๆ เธอ ซับน้ำตาให้เธอ ฟังเธอคร่ำครวญ ฟังเธอพร่ำบ่น ฟังเธอก่นด่า ฟังเธอเพ้อเจ้อ

ท่อนไม้ไม่เคยหนีเธอไปไหน ไม่เคยขัดใจเธอ ไม่เคยพูดให้เธอเสียใจ ไม่เคยปฏิเสธ ไม่เคยผิดคำพูด เธอมีความสุขที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกับท่อนไม้



กาลเวลาผ่านผันนานเนิ่น ชายหนุ่ม (อดีต) คนรักของหญิงสาวเริ่มมีความพร้อม มีบ้าน มีเงิน มีรถ

ในฤดูที่ตาเบบูญ่าออกดอกงามสะพรั่ง พื้นถนนสีดำปูพรมด้วยสีชมพู ชายหนุ่มเดินทางตามหาหญิงสาวเพื่อขอเธอแต่งงาน

เขาดึงที่เคาะประตูรูปนกหัวขวานหน้าบ้านหญิงสาว 3 ครั้ง

เธอเดินออกมา รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นหน้าชายหนุ่ม และยิ่งประหลาดใจมากขึ้นเมื่อชายหนุ่มเอ่ยปาก

หญิงสาวตกลงแต่งงานกับเขา จำใจบอกเลิกกับท่อนไม้ซึ่งกำลังจะกลายเป็นสามีเก่าด้วยน้ำตา ท่อนไม้ไม่ว่าอะไรเธอแม้แต่น้อย นั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิด เธอทรุดกายและกอดท่อนไม้ไว้นานแสนนาน

พิธีแต่งงานของหญิงสาวและชายหนุ่มจัดขึ้นอย่างใหญ่โตราวกับงานกาชาด มีม้าหมุนและชิงช้าสวรรค์ มีซุ้มปาลูกดอกและยิงปืน มีโต๊ะดื่มกินเป็นโต๊ะๆ หลายร้อยโต๊ะ มีแขกเหรื่อมาร่วมงานมากมาย ล้วนแล้วแต่เป็นผู้มีเกียรติและประสบความสำเร็จในชีวิตแทบทั้งสิ้น ชายหนุ่มหน้าชื่นตาบาน ทุกคนต่างชมว่าเจ้าสาวของเขาคือเจ้าสาวที่สวยที่สุดในโลกในคืนนั้น

ชีวิตหลังแต่งงาน ชายหนุ่มยังคงทำงาน ทำงาน ทำงาน และทำงาน เพื่อสร้างชื่อเสียง เกียรติยศ เกียรติศักดิ์ เกียรติภูมิ ทั้งยังเพื่อสร้างฐานะให้มั่นคงเพียบพร้อมเตรียมรับการจะมีเทวดาตัวน้อยๆ หญิงสาวไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปทำงานนอกบ้าน เธอต้องอยู่แต่ในบ้าน ดูแลบ้าน และรอคอยชายหนุ่มกลับมาจากงาน บางวันชายหนุ่มกลับบ้าน 1 ทุ่ม บางวันชายหนุ่มกลับบ้าน 2 ทุ่ม บางวันชายหนุ่มกลับบ้านตี 1 บางวันและติดต่อกันหลายวัน...ชายหนุ่มไม่กลับบ้านเลย

เธอกินข้าวคนเดียว อาบน้ำคนเดียว ดูละครคนเดียว ฟังเพลงซึ้งๆ คนเดียว นอนคนเดียว ไม่มีใครให้กอด และไม่มีใครกอดเธอ

วันหยุดบางวันเธออยู่บ้านคนเดียว บางวันเดินทางท่องเที่ยวตามสถานที่สวยงามต่างๆ คนเดียว ดูหนังรักโรแมนติกคนเดียว ซบไหล่กับอากาศที่นึกไปเองว่าคือชายหนุ่มสามีของเธอคนเดียว หัวเราะเมื่อหนังสนุก ร้องไห้เมื่อหนังเศร้า...คนเดียว

วันที่เธอโกรธ ผิดหวัง โศกเศร้า หรือเสียใจ เธอน้ำตาไหลเพียงลำพัง ไม่มีใครซับน้ำตาให้เธอ ไม่มีใครฟังเธอคร่ำครวญ ไม่มีใครฟังเธอพร่ำบ่น ไม่มีใครฟังเธอก่นด่า ไม่มีใครฟังเธอเพ้อเจ้อ

หญิงสาวอยู่อย่างเดียวกายและเดียวใจ

เธอคิดถึงท่อนไม้ เธออยากกลับไปหาท่อนไม้ของเธอ

ไม่รอช้า เธอรีบเก็บของและออกเดินทาง



ท่อนไม้ต้อนรับเธอด้วยความนิ่ง เธอโผกอดท่อนไม้ สะอื้นไห้และพร่ำพรรณนาเรื่องราวต่างๆ ของเธอให้ท่อนไม้ฟัง ท่อนไม้ฟังอย่างเงียบๆ

เมื่อชายหนุ่มกลับบ้านแล้วไม่เห็นหญิงสาวเขาจึงออกตามหา เขาไปที่บ้านเดิมของเธอแต่ไม่พบ โครโนสเทพเจ้าผลักเขาเรื่อยๆ และเรื่อยๆ นานนับเดือนก็ยังไม่พบ นับปีก็ยังไม่พบ จนกระทั่งเขาเหนื่อยล้า อ่อนแรง และล้มลง

ครั้นตื่นขึ้นมาในความมืดสลัว เขาเห็นใบหน้าที่เคยคุ้นอย่างพร่าเลือน เพ่งมองชัดๆ หญิงสาวภรรยาของเขานั่นเอง เขาอ้อนวอนเธอครั้งแล้วครั้งเล่าให้เธอกลับไปอยู่กับเขา แต่หญิงสาวก็ไม่ใจอ่อน เขาอ้อนวอนเธออีกครั้ง หญิงสาวก็ไม่ใจอ่อน อีกครั้ง หญิงสาวก็ไม่ใจอ่อน และอีกครั้ง หญิงสาวก็ยังไม่ใจอ่อน เขาอ้อนวอนเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ครั้งแล้วครั้งเล่า ครั้งแล้วครั้งเล่า...

หญิงสาวอ่อนใจ เธอยินยอมกลับไปใช้ชีวิตร่วมกับชายหนุ่ม โดยเขาสัญญาว่าจะประพฤติตนให้ได้อย่างเช่นหญิงสาวต้องการ

วงจรชีวิตหนาวเหน็บของหญิงสาวเริ่มต้นอีกเป็นคำรบสอง เธอกินข้าวคนเดียว อาบน้ำคนเดียว ดูละครคนเดียว ฟังเพลงซึ้งๆ คนเดียว นอนคนเดียว ไม่มีใครให้กอด และไม่มีใครกอดเธอ เธออยู่บ้านคนเดียว เที่ยวคนเดียว ดูหนังรักโรแมนติกคนเดียว ซบไหล่กับอากาศที่นึกไปเองว่าคือชายหนุ่มสามีของเธอคนเดียว วันที่เธอโกรธ ผิดหวัง โศกเศร้า หรือเสียใจ เธอน้ำตาไหลเพียงลำพัง ไม่มีใครซับน้ำตาให้เธอ ไม่มีใครฟังเธอคร่ำครวญ ไม่มีใครฟังเธอพร่ำบ่น ไม่มีใครฟังเธอก่นด่า ไม่มีใครฟังเธอเพ้อเจ้อ หญิงสาวพยายามอดทนในสิ่งที่เกิดขึ้น

หญิงสาวผู้เดียวดาย

เธอคิดถึงท่อนไม้ เธอเดินออกจากบ้านคล้ายนักละเมอ เธอฝันถึงท่อนไม้ ท่อนไม้รอเธออยู่ ท่อนไม้คือท่อนไม้เสมอต้นเสมอปลาย ท่อนไม้เป็นท่อนไม้อย่างไรก็เป็นท่อนไม้อย่างนั้น ท่อนไม้ไม่เคยให้คำมั่นสัญญาลมๆ แล้งๆ ท่อนไม้ไม่เคยทำให้เธอหมองหม่น

หญิงสาวรักท่อนไม้


+++ผมว่ามันสะท้อนเรื่องจริง ของบางคนเช่นกันครับ++++++++