ชีวิตของชายคนนึง...
สวัสดีครับน้าๆทุกท่าน ผมมีเรื่องของผู้ชายคนนึงจะเล่าให้ฟัง มันไม่สนุกหรอก แต่ก้อยากให้อ่าน
...ชายหนุ่มคนนึง ได้ออกเผชิญโลกกว้างเพียงลำพังหลังจากเรียนจบสถาบันอุดมศึกษาชื่อดังแห่งนึง(ไม่แน่ใจว่าดังในเรื่องอะไร) เค้าเป็นคนบ้าในสายตาคนอื่น ชอบทำอะไรแปลกๆที่คนทั่วไปรับไม่ค่อยจะได้ เช่น เรียนจบคอมพิวเตอ แต่ไม่หางานทำ ไปสมัครเป็นเด็กฝึกงาน ล้างรถที่อู่ซ่อมรถเล็กๆแทน
......... แต่ด้วยโชคชะตาอะไรซักอย่าง ทำให้หนุ่มคนนั้น ได้ทำงานที่ได้เงินดี(สุจริต) มีความเป็นอยู่ที่ดี ชีวิตเค้าดีขึ้นตามลำดับไหล่ภายใน๓ปี เด็กหนุ่มคนนั้น สามารถเก็บเงินได้เดือนละ หลายๆบาท(ถ้าจะเก็บ) และใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือย กระแdะมีงานอดิเรกเป็น๑๐ อย่าง กิน เที่ยว ดื่ม เี้ลี้ยง..ตามภาษาคนไม่เคยมีเงิน
..... สำหรับอุปกรณ์ตกปลา เค้าค่อนข้างขี้เหนียว(เพราะเอาตังไปใช้อย่างอื่นหมดแล้ว) แต่ก็บ้าพอที่จะมีอุปกรณ์ระดับพอใช้ได้ ครบทุกงาน ตั้งแต่ ชิงหลิว สปิ๋ว ปลาซิว กุ้งฝอย(รู้หรือไม่ว่า โลกนี้มีคันเบ็ด และอุปกรณ์สำหรับตกกุ้งฝอยด้วย) เหยื่อปลอม เมก้าแบส 100 กว่าตัว ปลาเกร็ด ปลาหนัง ชายหาด หาดหิน จิกกิ้ง ฟลาย(ไม่ได้เยอะขนาดซื้อทุกอย่างเป็นอุปกรณ์เฉพาะทาง อันไหนใช้แทนกันได้ก็ใช้ เช่น คันสำหรับจิ๊กกิ้ง ก็เอามาตกปลาบึกด้วย หรือ คันสำหรับหาดหิน ก็เอามาตกปลากร็ดใหญ่ๆ)มีแม้กระทั่ง ชุดสำหรับตกปลาใต้น้ำแข็ง มีอุปกรณ์มากพอที่จะตกได้แทบจะทุกอย่างเท่าที่ชนิดเกมนั้นๆจะมีิ ขาดอยู่อย่างเดียวจริงๆ คือ ชุดตกปลาขนาดหม้อข้าว(เพราะไม่คิดจะไปตกปลาใหญ่ขนาดนั้น)...........หมั่นไส้ไหมครับ
.
.
จนกระทั่งวันนึง ตกงานกระทันหันครับ(อาชีพอิสระ)อุปกรณ์ทำงาน ต้องขายทิ้งเพื่อเป็นทุนสำหรับชีวิต ลูกน้องที่มี ต้องเอาไปฝากเพื่อนฝูง ต้องระเห็จจากถิ่นฐาน แฟนมีชู้(ไม่ได้เลิก แต่มีชู้) ของที่เคยสะสมไว้ในบ้าน แผ่นเสียงไวนิลเอยอะไรเอย ชีฟ ฮ๋ายหมด โดนรื้อไปทิ้งเป็นขยะบ้าง เอาไปใช้บ้าง(แผ่นเสียงสำหรับบางคนมีค่าแค่ขยะ) เสื้อผ้า รองเท้าดีๆที่เคยมี หายเกลี้ยง...ของพวกนี้ ช่างมัน หาใหม่ได้ แผ่นเสียง ไม่เอาก็ได้ รองเท้าเสื้อผ้า ใส่อะไรก้ได้ เมืองไทยร้อนอยู่แล้ว ชีวิตนี้เริ่มต้นใหม่ได้ แต่ของที่รักที่สุดล่ะ????
....ใช่ครับ เบ็ดตกปลา ของที่รักที่สุด ใช้โค่ดจะถนอม ริ้วรอยไม่ให้มี ถูกคนที่ไว้ใจ และให้ความช่วยเหลือ(ด้านแรงกาย)มาตลอด เอาไปจนเกลี้ยง!!!!!!...และมันบอกว่า Guไม่รู้ Guไม่เกี่ยว.....และ Mung ไม่เกี่ยวกับGu.....ใช่ครับ โดน"ขโมย"
...ทุกวันนี้ ชายหนุ่ม(ผ่านมาหลายปี โตแล้ว ไม่เป็นเด็กแล้ว) กลับมาเริ่มต้นใหม่ที่ ศูนย์อีกครั้ง กลับมาเกาะครอบครัวกิน มาอาศัยอยู่ี่บ้านที่น้องสาวกับแม่เป็นคนซื้อ ค่าน้ำค่าไฟ ค่าเน็ท...ไม่มีปัญญาจ่าย บ้านที่เคยอยู่เป็นส่วนตัว รถเท่ๆ ...ไม่มีแล้ว ฮอนด้า เวฟ100 ก็เท่เกินไปสำหรับคนอย่างเค้า ข้าวนอกบ้าน จานละ40บาท ต้องขอคิดซักพัก ว่าจะกินดีหรือปล่าว
ของที่รักที่สุด......... อุปกรณ์ตกปลาที่เคยถือไปไหนไม่อายใคร ทั้งราคาและปริมาณ... วันนี้ หาข้อมูลอย่างสุดชีวิต เพื่อที่จะได้คันเบ็ดที่ถูกที่สุดเพียงคันเดียว ที่ใช้งานได้ครอบคลุมทุกอย่าง เพื่อจะไปตกปลาที่บ่อหลังบ้าน(ไม่มีัญญาไปไกลกว่านี้แล้ว) เหยื่อปลอม....เดี๋ยวเอา ฝาเบียหนีบกับเบ็ดแล้วกัน เคยเห็นในเว็บ หรือไม่งั้นก็ขุดไส้เดือนแถวนี้แหละ ชุดปลายสาย สาย ฯลฯ ไปหาดัดแปลงจากตลาดนัด 20บาทแล้วกัน..ซื้อได้แค่นี้แหละ
จากนี้ ชีวิต ก็ต้องอดทนมากๆหน่อย ตังที่เคยได้มา ไม่เคยเก็บ เอาไปลงกับของบ้าๆบอ สุดท้าย ห็หายเกลี้ยง จากชนชั้นกลาง กลายเป็นคนที่ได้เงินเดือนต่ำกว่าค่าแรงพื้นฐานในเมืองไทย
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ผมคิดว่าน้าๆคงสงสัย....ใช่ครับ ที่เล่ามาคือตัวผมเองครับ ทุกบรรทัด เป็นความจริงทุกประการ
...จริงแล้ว มันไม่ควรจะยาวขนาดนี้หรอกครับ เพราะผมแค่อึด อยากจะระบาย ด่า สาปแช่งอ้ายคนที่เอาเบ็ดตกปลาของผมไป และสุดท้ายก็คงจบแบบเดิมๆ คงมีคนให้กำลังใจ ผสมโรงด่า ปลอบใจฯลฯ ส่วนอ้ายเฮี่ยนั่นที่เอาไป มันคงสบายใจไม่ทุกไม่ร้อน เพราะมันไม่เข้าสยามฟิชชิ่ง ส่วนผมก็เจ็บใจต่อไป
....เจ็บใจเพราะ เบ็ดตกปลา ที่ต่อไปนี้คงไม่มีปัญญาจะซื้อให้ได้ขาดนั้นอีกแล้ว
...และ
........เจ็บใจเพราะ "คำว่าทรยศ ไม่ได้มาจากศัตรู"
...ผมอยากให้น้าๆอ่านไว้เป็นอุทาหรณ์ครับ ถ้าจะให้พูดแบบ ครูสอนนักเรียน ผมอธิบายไม่ถูกครับ ว่าผมพลาดที่ตรงไหนบ้าง และ เพราะอะไรบ้าง เพราะว่ามันหลายเหตุการณ์เหลือเกิน ผมขอให้น้าๆลองอ่านดูแล้วกันครับ(สำหรับคนที่ข้ามมาตอนจบเลย) ผมจงใจเล่าให้น่าหมั่นไส้ื เพราะสิ่งที่น่าหมั่นไส้ ตอนจบมันจะ สมน้ำหน้า
และ
พูดตามตรงครับ ชีวิตที่ผ่านมา ผมใช้ชีวิตน่าหมั่นไส้มาก และในวันนี้ ผมคงถูกสมน้ำหน้า อย่างสาสม
สิ่งที่ใครๆก็รู้ แต่ไม่เคยระวัง จนเจอกับตัวคือ ใช้ชีวิต อย่าประมาท และ คำว่า พรุ่งนี้ก็หาใหม่ได้ ใช้ไม่ได้กับทุกคนครับ
...ทุกวันนี้ บ่อตกปลาอยู่หลังบ้านครับ แต่ไม่มีปัญญาไปตก..เดี๋ยวจะลองไปถามเค้าดูว่า แฮนไลน์ใช้ได้หรือปล่าว อิอิ
จะจบแล้วครับ วันนี้ ขณะพิม ผมยอมรับสภาพโดยละม่อม แม้จะยังโทษชาวบ้านชาวช่องอยู่ แต่ก็ไม่จมปลักกับอดีต ตั้งใจทำชีวิตให้ดีที่สุด โดยที่จะไม่ประมาทอย่างเดิมแล้วครับ