หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

สายสากลและสายอนุรักษ์

ต่างก็ศึกษาค้นคว้าเอาจากตำราด้วยกันทั้งสิ้น

สากลเริ่มจากพิมพ์

อนุรักษ์เริ่มจากเนื้อหามวลสาร

สุดท้ายจบที่ปลายทางเดียวกัน

พิมพ์ สากล หลวงวิจารย์ เพียงอย่างเดียว อนุรักษ์ ช่างชาวบ้าน ช่างหลวง ช่างสิบหมู่
เนื้อ หามวลสาร สากล เนื้อปูนเปลือกหอย มีน้ำมันตังอิ้วเป็นตัวประสาน(ยุคปลาย) อนุรักษ์ หลากหลายเนื้อ น้ำอ้อย น้ำผึ้งเป็นตัวประสาน
ธรรมชาติความเก่า สากลและอนุรักษ์ แนวทางเดียวกัน

ถ้าจะเก็บสะสมแบบพาณิชย์ ต้องหาให้ได้ตามหลักสากล

ถ้าจะเก็บแบบศรัทธา ศึกษาสะสมแบบอนุรักษ์ ตามชอบเลยครับ

การสะสมพระสมเด็จฯในสายอนุรักษ์ไม่มุ่งเน้นในเชิงพาณิชย์ จึงควรเริ่มศึกษาจาก ธรรมชาติ ความเก่า มาเป็นอันดับแรก
เช่น การทรุดตัว ของเนื้อรอบๆ เม็ดมวลสาร ร่องรอย การยุบ แยก ปริ การหลุดร่วงของมวลสารที่เป็นอินทรีวัตถุซึ่งย่อยสลายได้
ทั้งที่หลุดร่วงไปหมดแล้ว หลุดออกไปยังไม่หมด และยังไม่หลุดหรือย่อยสลาย อันทำให้เกิด รูพรุน อันเกิดจากปรากฏการข้างต้น

คราบแคลเซี่ยม ของปูนเปลือกหอย(อาจเรียกว่าแป้งรองพิมพ์)ซึ่งเกิดปรากกฎการตามเงื่อนไขของกาลเวลา(แม้ถูกล้างก็เกิดขึ้นใหม่ได้)

เม็ด ก้อน มวลสาร ต่างๆ ตามที่เราๆ อ่านๆ กันมาในหนังสือ

และยังอีกหลายอย่างที่เป็นส่วนผสม หลักและส่วนผสมรอง

ยิ่งส่อง ยิ่งพบมากขึ้นไปเรื่อยๆ

จะให้ส่องภายใน สามหรือห้านาที นั้น .....

ไม่มีสิ่งใดตายตัว นอกจากภาพรวมที่ลงตัว ขององค์พระเอง

หลากหลายพิมพ์

หลากหลายเนื้อ

หลากหลายสภาพ

กว่าเราจะได้เพบเจอ

หลักๆ