วันนี้เราเข้าหมายเดิมๆมาหาตกปลาช่อนบนแผงแหนด้วยเหยื่อกบกระโดดกันอีกเที่ยวครับ ก็อุตสาห์ถ่อไปถึงสังขละบุรีหวังจะไปเย่อปลาช่อนใต้ดงสาหร่ายให้มันสะใจจ๊ากหน่อย กลับกลายเป็นว่าไปอัดไอ้ป๊อกตัวเล็กได้แค่คนละสองสามตัวเอง มันยังไม่หายบ้าอยู่นั่นแหละครับ วันนี้ผมเลยชวน พ่อ แล้วก็โอ๋มาลองดูกันอีกครั้ง......

        มาถึงตัวบ่อหัวใจแทบจะหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยครับ ก็แผงแหนที่มีอยู่อย่างแน่นขนัดเมื่อเที่ยวที่แล้ว  มันอันตธานหายไปซะเกลี้ยงบ่อ งุนงงกันอยู่พักใหญ่ เราถึงได้รู้ว่าแหนทั้งหมดมันค่อยๆตายไปเอง จนจมอยู่ใต้พื้นน้ำไปหลายวันแล้ว มิใช่ใครนำยามาใส่ หรือคนงานที่ไหนมาลากไปให้เป็ดกินหรอก...เออ แปลกดีครับ ผมก็พึ่งรู่ว่าแหนมันก็มีอายุไขกับเขาด้วยเหมือนกัน แต่ดูแล้วไอ้ที่จะเกิดขึ้นมาใหม่ก็มีโอกาสเหมือนกันเพราะเชื้อที่ริมบ่อนั้นยังพอมีให้เห็นบ้าง...เอาละซิ กบกระโดดหมดหวังแล้วแน่นอนถ้าผิวน้ำราบเรียบไร้แผงแหนแบบนี้ กระดี่หรือก็หมดโอกาสเพราะพื้นหน้าดินมีแต่สวะแหนที่จมเน่าเป็นกองพะเนิน โอ๋ตาไวเหลือบไปเห็นราพาร่าที่ผมติดกล่องอุปกรณ์ไปสามตัวหยิบขึ้นมาแล้วบอกว่านี่แหละ....พระเอกของวันนี้

      วันนี้เราสามคนแต่อุปกรณ์มีเพียงแค่สองชุด(โอ๋ลืมหยิบมาจากบ้าน) ชุดสปินนิ่งแน่นอนว่าเป็นของพ่อผม ส่วนผมกับโอ๋เราตกลงกันไว้ว่าจะผลัดกันตกครับ ถ้าคนนึงตก ให้อีกคนนึงเป็นคนถือกล้องถ่ายรูป วันนี้คันเบ็ดผมยังเป็นคาเบล่าคันเดิม แต่รอกเปลี่ยนใหม่เป็นสกอร์เปี้ยน 1001ใส่สายกอลิล่า 40 ปอนด์ ส่วน PIXY 2004 ตัวเดิม ผมย้ายไปจับคู่กับคัน Megabass  คันใหม่ไปเรียบร้อยแล้ว